Από κυρώσεις πάντως πάμε καλά. Η κρίσιμη λεπτομέρεια όμως, είναι πως αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο αυτής της περίεργης ιστορίας, είναι οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες οι πολιτικές ηγεσίες των οποίων πλειοδότησαν σε δουλοπρέπεια και παίζοντας το παιχνίδι των Αμερικανών, αυτό που κατάφεραν ήταν να ανοίξουν διάπλατα την πόρτα του φρενοκομείου…
Ο αναγκαστικός περιορισμός της κατανάλωσης Φυσικού αερίου κατά 60 δισ κυβικά μέτρα και η συνακόλουθη μείωση των εισαγωγών από την Ρωσία κατά 70 δις κυβικά μέτρα, εκτίναξε στον Θεό τις δαπάνες για το πανάκριβο LNG, έθεσε εκτός τροχιάς τις τιμές των προϊόντων, οδήγησε τις βιομηχανίες σε κλείσιμο ή στην καλύτερη περίπτωση σε δραστική μείωση της παραγωγής και εγκαινιάζει μια επίπονη διαδικασία εκτεταμένης αποβιομηχάνισης με απρόβλεπτες προεκτάσεις. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι περιορισμοί των εισαγωγών σε ρωσικά προϊόντα πετρελαίου που ξεκινούν από τον Φλεβάρη, δεν έχουν αρχίσει ακόμη να επιβαρύνουν αυτό το ισοζύγιο της καταστροφής. Η συνέχεια λοιπόν αναμένεται να είναι δραματική…
Η Ευρώπη αυτήν την στιγμή στο επίπεδο της Οικονομίας τουλάχιστον, είναι το μεγάλο θύμα των επιλογών των πολιτικών της ηγεσιών, οι οποίες αγνόησαν θεμελιώδεις κανόνες που διέπουν την σκληρά ανταγωνιστική καπιταλιστική Οικονομία, υποτίμησαν τους αμείλικτους νόμους των καπιταλιστικών αντιθέσεων και έσυραν τις χώρες τους στην παγίδα που έστησαν οι Αμερικανοί οι οποίοι επιχειρούν να ξαναμοιράσουν με βίαιο τρόπο την πίτα και τις αγορές, αναβαθμίζοντας και διευρύνοντας έτι περεταίρω τον γεωπολιτικό έλεγχο των υποτελών τους.
Η Ευρώπη επίσης, έχοντας παγιδευτεί πολλαπλά ΚΑΙ με την αποδοχή της πολιτικής των πλαφόν στις τιμές των ενεργειακών προϊόντων, είναι φανερό ότι δεν μπορεί να «κάνει παιχνίδι» στην ενεργειακή πιάτσα εργαλειοποιώντας τον «αέρα» του αγοραστή και από αυτήν την άποψη συρρικνώνει δραστικά τα περιθώρια των ελιγμών της, την κρίσιμη περίοδο που διαχειρίζεται πολιτικές εκβιαστικής μετάβασης και διαφοροποίησης των πηγών της.
Είναι λοιπόν φανερό ότι μέσα σε αυτό το εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον, το οποίο μπορεί να επιδεινωθεί δραματικά υπό την αιφνίδια επίδραση απρόβλεπτων παραμέτρων, η Ευρώπη στο σύνολό της οδηγείται σε μια δραστική απομείωση της προστιθέμενης αξίας που εξασφάλισε μεταπολεμικά, γεγονός που θα διευρύνει εσωτερικές αντιθέσεις, ανταγωνισμούς και κυρίως την ανισομέρεια μεταξύ των χωρών μελών της. Μια τέτοια εξέλιξη είναι βέβαιο πως αργά η γρήγορα θα δρομολογήσει και μια σειρά από αλυσιδωτές θεσμικές ανατροπές, με ευρύτερες συνέπειες στους προσεταιρισμούς αλλά και στην ίδια την συνοχή της.
Όσοι από τους ηγέτες της επιμένουν να σκέφτονται ορθολογικά και επιδιώκουν να μην χάνουν από την οπτική τους την μεγάλη εικόνα, συνειδητοποιούν ότι η παράταση της Ρωσοουκρανικής σύγκρουσης, μεταφράζεται σε απαιτήσεις για τις Ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες δύσκολα θα μπορούν να ανταποκριθούν, ενώ σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αγνοήσουν τις δευτερογενείς επιπτώσεις των επιλογών τους που δεν αφήνουν αλώβητες και ανεπηρέαστες τις Οικονομίες τους. Έτσι… Η κόντρα για τα Γερμανικά άρματα Leopard που απ’ ότι φαίνεται θα διευρυνθεί και ενδεχόμενα θα διαχυθεί και σε άλλα κρίσιμα στοιχήματα, όπως επίσης και η Γαλλο- Ισπανική συμφωνία που επιχειρεί να δημιουργήσει αναχώματα στην επιθετική οικονομική στρατηγική των ΗΠΑ, δεν αποτελούν παρά την κορυφή του παγόβουνου και την πρώτη πράξη για όλα όσα αναμένεται να ακολουθήσουν.
Η Ρωσία από την άλλη μεριά, έχοντας τον αέρα του παραγωγού και του πωλητή και ψυλλιασμένη ούσα από τις εξελίξεις του 2014, φαίνεται πως είχε κάνει τα κουμάντα της και είχε διευρύνει των φάσμα των εν δυνάμει αγορών στις οποίες θα μπορούσε να διοχετεύσει τον ενεργειακό της πλούτο. Έτσι… Μπορεί η γεωπολιτική της αποδυνάμωση μετά τα αλλεπάλληλα στραπάτσα στο πεδίο και τις επιπτώσεις στην σφαίρα της παραδοσιακής της επιρροής να θεωρείται δεδομένη και ενδεχομένως μη αναστρέψιμη, αλλά στο μέτωπο της ανάσχεσης των συνεπειών των κυρώσεων, φαίνεται ότι μπορεί και τα πηγαίνει εξαιρετικά καλά. Έτσι…
Ο Power of Siberia αύξησε κατά 50% την παροχή φυσικού αερίου στην Κίνα φτάνοντας τα 15,5 δις κυβικά μέτρα το 2022 με προοπτική να ξεπεράσει τα 38 δις κυβικά μέτρα το 2025…. Ο Power of Siberia 2 βρίσκεται στα σκαριά… Ο Soyuz Vostok επεκτείνεται… Υπάρχουν σχεδιασμοί για αγωγούς προς Πακιστάν και Ινδία στο πλαίσιο μιας πολιτικής ευρείας διαφοροποίησης του πελατολογίου της την οποία επιδιώκει η Ρωσία… Αντίστοιχες κινήσεις βέβαια γίνονται και με το ρωσικό πετρέλαιο…
Σε αυτό το περιβάλλον, είναι φανερό πως η προοπτική και η θέση μιας Ευρώπης που εγκλωβίζεται στις Συμπληγάδες της αποβιομηχάνισης, επιδεινώνεται δραματικά. Το γιατί, προκύπτει μεταξύ άλλων και από μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρατήρηση του Christopher Weafer, ιδρυτικού εταίρου της Macro-Advisory Ltd, μιας ανεξάρτητης εταιρείας συμβούλων μακροοικονομικών υπηρεσιών ο οποίος λέει χαρακτηριστικά πως: «Η βασική μεταβλητή από την πλευρά της προσφοράς είναι η οικονομία της Κίνας και αν συνεχίζει να επηρεάζεται από τους περιορισμούς του COVID ή μπορεί να την αποτινάξει και να συνεχίσει την ανάπτυξη. Επίσης, μια αναπτυσσόμενη κινεζική οικονομία θα συμβάλει στη δημιουργία ανάπτυξης σε άλλες ασιατικές οικονομίες και θα αυξήσει επίσης τη ζήτηση πετρελαίου».
Με δυο λόγια γίνεται φανερό πως η απερίσκεπτη και υπερφίαλη Ευρώπη, εγκλωβίζεται σταθερά στην περιδίνηση μιας τριπλής στραγγαλιστικής παγίδας από την οποία δεν υπάρχουν περιθώρια διαφυγής. Η παγίδα αυτή ορίζεται…Πρώτον: Από τα δικά της αδιέξοδα, αντιθέσεις και ανισομέρειες που όλα δείχνουν ότι αναμένεται να ενταθούν…
Δεύτερον: Από την καλοστημένη παγίδα την οποία έστησαν οι Αμερικανοί προκειμένου να βάλουν στο χέρι την αφρόκρεμα της βιομηχανικής της παραγωγής, ενδυναμώνοντας έτσι τον ολοκληρωτικό γεωπολιτικό της έλεγχο. Και…
Τρίτον: Από την δυναμικά αναπτυσσόμενη παραγωγική υποδομή της Ασίας, η ενεργειακή επάρκεια της οποίας θα συνιστά μια διαρκή απειλή με δυνατότητα να αφαιμάζει το πλέον πρωτοποριακό κομμάτι της παραγωγικής της υποδομής και μέσα από αυτό να εξασφαλίσει μια πραγματική έκρηξη στο επίπεδο της μεταφοράς τεχνογνωσίας.
Είναι βέβαιο ότι ο πλανήτης εισέρχεται σε μια εξαιρετικά “παραγωγική” από άποψη ανατροπών εποχή και την διαφορά αυτήν την φορά θα την κάνει η πολιτική αποφασιστικότητα και η οξυδέρκεια στην στρατηγική σκέψη. Θα επανέλθουμε…
Δημοσίευση σχολίου