Βυθίζοντας τον “Πορθητή” (στον ύπνο μας, ή πως καταρρίπτουμε Εθνικούς Μύθους)

Η Τουρκία, μετά την βάρβαρη εισβολή στην Κύπρο, είχε να επιδείξει μια “εποχικότητα” στις προκλήσεις τις. Ουσιαστικά, κάθε 9 με 11 χρόνια (μάλλον θα έχει να κάνει κάτι με κάποιο κρυφό τουρκικό ημερολόγιο), οι Τούρκοι προέβαιναν σε κάποια σκληρή και προκλητική ενέργεια.

Πρώτα ήταν η περίφημη “Κρίση του Χόρα“, όταν η Τουρκία τόλμησε για πρώτη φορά να βγάλει κάποιο ερευνητικό σκάφος στο Αιγαίο, προκειμένου να διεξάγει έρευνες εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Το ημερολόγιο έγραφε 1976 (Ιούλιος), αλλά τελικά, μετά από έντονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις η Τουρκία έκανε πίσω. Αν και η Ελλάδα είχε παραλάβει σημαντικές ποσότητες σύγχρονων οπλικών συστημάτων, εντούτοις οι πληγές της Επταετίας της χούντας δεν είχαν κλείσει.

Το 1987, 11 χρόνια μετά, η “Κρίση του Σισμίκ”, μήνα Μάρτιο αυτή την φορά, οδήγησε την κινητοποίηση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Οι έφεδροι κλήθηκαν στα όπλα, και οι δυο χώρες έφτασαν πολύ κοντά σε μια σκληρή ένοπλη σύρραξη. Οι εποχές ήταν διαφορετικές, αλλά η σκληρή στάση της τότε ελληνικής κυβέρνησης οδήγησαν στην εκ νέου αποχώρηση των τουρκικών πλοίων.

Δεν πέρασαν και πάλι 11 χρόνια, αλλά μόλις 9, ήταν 1996 όταν η Τουρκία άλλαξε τρόπο διεκδίκησης στο Αιγαίο. Η περίφημη “Κρίση των Ιμίων“, άφησε για πρώτη φορά μια πικρή γεύση στην Ελλάδα, όταν οδηγηθήκαμε σε μια συμφωνία “no flags no ships“, ενώ ταυτόχρονα θρηνήσαμε και τρία στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού, τρεις γενναίους αξιωματικούς που θυσιάστηκαν για την Ελλάδα, τρεις ΉΡΩΕΣ.

Η οικονομική κρίση στην Τουρκία που ακολούθησε, αλλά και η άνευ προηγουμένου ενίσχυση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων με προηγμένο υλικό τα επόμενα χρόνια, μάλλον “έσπασαν” τον κύκλο των τουρκικών προκλήσεων. Τα ΕΜΠΑΕ ενίσχυσαν σημαντικά τις Ελληνικές ΕΔ αλλά και τις τσέπες κάποιων επιτηδείων πολιτικών (ονόματα δεν αξίζει να πούμε). Το σίγουρο είναι, πως οι επενδύσεις που έγιναν τότε οδήγησαν κι αυτά, σε μια μακρά περίοδο ειρηνικής συνύπαρξης με την Τουρκία.

Η Ελλάδα, μετά τις εποχές με τα δανεικά, διαπίστωσε το 2010 πως τελικά λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν. Οι εποχές με τους συνταξιούχους ετών 45, και τις συντάξεις των 3000 ευρώ, μάλλον είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Η Κρίση όμως χτύπησε τους πάντες χωρίς διακρίσεις, και περισσότερο από όλους την Φτωχή Τάξη. Περικοπές έγιναν παντού, υγεία, ασφαλιστικά ταμεία, δημόσιες επενδύσεις, δημόσιο τομέα και περισσότερο από όλα, στην Άμυνα.

Κυκλοφόρησε δε η άποψη πως για πολλά από όσα μας συνέβησαν, έφταιγαν οι αμυντικές δαπάνες. Σπατάλες υπήρξαν, μίζες πολλές, αλλά επ’ουδενί η κατάστασης της χώρας (η οικονομική) δεν οφείλεται στις αμυντικές δαπάνες. Το θέμα όμως είναι πως η χώρα βρέθηκε μετά από το 2010 σε μια κατάσταση ουσιαστικά εξοπλιστικής ανομβρίας. Για τους γνωρίζοντες, η εξοπλιστική ανομβρία είχε ξεκινήσει το 2005-6, με μόνη εξαίρεση την αγορά των 30 F-16C/D Block 52M. Πολλά προγράμματα, κυρίως οι φρεγάτες του Ναυτικού και τα ΤΟΜΑ του Στρατού, γράφτηκαν στις ελληνικές καλένδες.

Φτάνουμε στο σήμερα. Έχουμε μια ηγεσία που διακηρύσσει εντόνως, πως ΑΝ χρειαστεί, η Ελλάδα θα κάνει αυτό που πρέπει. Κι όταν λέμε Ελλάδα, εννοούμε οι Ένοπλες Δυνάμεις. Ποιες Ένοπλες Δυνάμεις; οι Ελληνικές; σίγουρα;

Αυτές με την Πολεμική Αεροπορία που δεν έχει κάνει FOS για τα Mirage γιατί “διαφωνούσε” ο Υπουργός; Αυτή η ΠΑ που έχει όλα κι όλα 80 JSOW, γιατί κάποιες SPICE τις ήθελαν “οι προηγούμενοι”; Αυτή η ΠΑ, που χωρίς κονδύλια βλέπει τα C-130 να “ρημάζουν” και τα C-27J να “στεγνώνουν” στον ήλιο; Αυτή η ΠΑ που εκπαιδεύει τους πιλότους της ακόμη σε Τ-2, λες και θα πετάνε F-4E στην υπόλοιπη καριέρα τους; Δεν το πάμε παρακάτω, γιατί ενώ δημοσιογραφικά γνωρίζουμε πολλά και δημοσιεύουμε λίγα…

Αυτές οι ΕΔ με το Ναυτικό που έχει φρεγάτες μεγαλύτερες σε ηλικία από τους κυβερνήτες τους; που βγαίνουν στο Αιγαίο με άπειρη δουλειά από το πλήρωμα, και με οικονομική βοήθεια από τους εφοπλιστές; Αυτό το ΠΝ, με μόλις 5 αξιόλογα υποβρύχια, ΧΩΡΙΣ σύγχρονες τορπίλες; Το ΠΝ, που ελλείψει κονδυλίων, ομφαλοσκοπεί για τον εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ;

Ή μήπως οι ΕΔ με τον ΕΣ, που πάλι έχει απαξιώσει τα καλύτερα ελικόπτερα εφόδου στον κόσμο, τα ΝΗ-90 γιατί κάποια ηγεσία δεν έκανε με “τίποτα” FOS, ενώ διέδιδε και φήμες μέσω “γνωστών”, για πώλησή τους με αγορά κάποιων παλιών UH-60; Εκείνος ο ΕΣ που δίπλα στα κορυφαία Leo2HEL/2A4 δεν έχει ΤΟΜΑ και συνεχίζει να βασίζεται στα Μ-113; Μήπως εκείνος που συνεχίζει να πετάει με μονοκινητήρια ελικόπτερα UH-1 πάνω από το Αιγαίο, ή αυτός που έχει “λιώσει” τα CH-47D σε αεροπυρόσβεση και αεροδιακομιδές; Αυτός που για να “ζήσει” η ελληνική αμυντική βιομηχανία, “εκσυγχρονίζει” τα τυφέκια εφόδου με κόστος μεγαλύτερο από την αγορά ολοκαίνουργιου όπλου; Σταματάμε εδώ, μην σας χαλάσουμε το κέφι…

Αν μιλάμε για αυτές τις ΕΔ, κακώς το συζητάμε. Τα στελέχη των ΕΔ, είναι πράγματι αυτά που συνεχίζουν να κάνουν αυτά που πρέπει για να μην δούμε μεγάλο κομμάτι της ελληνικής επικράτειας να ψηφίζει στις τουρκικές εκλογές. Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, έχουμε αφήσει τα πάντα στην τύχη τους.

Σήμερα, οι ΕΔ καλούνται να διαχειριστούν μια κορυφαία πρόκληση. Τουρκική αρμάδα, προστατεύει ένα ερευνητικό πλοίο, που ετοιμάζεται να κάνει γεώτρηση εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας, στα όρια της ελληνικής επικράτειας. Τι μπορούν να κάνουν οι ΕΔ; ΤΙΠΟΤΑ. Δεν έχουν -οι ΕΔ- ούτε καν ένα αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας να παρακολουθεί την τουρκική αρμάδα, και να την καλεί, έστω μέσω ασυρμάτου, να εγκαταλείψει την υφαλοκρηπίδα μας (κάτι που δεν μπορεί να κάνει ένα UAV, επίδειξη σημαίας, μόνο από πλοίο ή αεροσκάφος γίνεται).

Εκτός κι αν στείλουμε το Ρ-3Β που μόλις πέταξε, σε αποστολή πάνω από το Σύμπλεγμα της Μεγίστης (αυτός που θα σηκώσει τώρα το χέρι του και θα ρωτήσει “με τι χειριστές θα το στείλουμε” θα πάρει 2ήμερη αποβολή και να επιστρέψει με τον κηδεμόνα του). Αν φυσικά είναι ο βασικός εξοπλισμός ακόμη λειτουργικός…
Δεν ξέρουμε πως εδώ και χρόνια πως έχει τεθεί θέμα ΑΟΖ; Δεν ξέρουμε πως Ελλάδα και Κύπρος έχουν αποθέματα υδρογονανθράκων (κι ουχί υδατανθράκων) στην περιοχή από νότια της Κρήτης μέχρι νότια της Κύπρου; Τι έχουμε κάνει γι’αυτό; εκτός από “περήφανη διαπραγμάτευση με τους δανειστές” για την διάσωση των τριπλοσυνταξιούχων, δεν έχουμε κάνει ΤΙΠΟΤΑ. Εντάξει, ας μην είμαστε και αχάριστοι, πέρσι τέτοιον καιρό “κλείσαμε” δυο φρεγάτες FREMM από Γαλλία. Τι, όχι;

Αν υποθέσει ο αναγνώστης μας που μας διαβάζει τώρα, πως έχει έναν ωραίο κηπάκο στο πίσω μέρος του σπιτιού του. Και μια ωραία μέρα, μπαίνει μέσα ο γείτονας με ανιχνευτή μετάλλων, φτυάρι και γκαζμά. Φανταζόμαστε πως θα τον βλέπατε με “στρατηγική ψυχραιμία”, σωστά; τι, πάλι όχι; Περίεργοι γίνονται κάποιοι ώρες-ώρες… Τελικά πρέπει κάποιοι να είναι πολύ μοναχοφάηδες.

Πάμε πάλι, πιο σοβαρά αυτή την φορά. Τι μπορούμε να στείλουμε στο Καστελλόριζο; Φρεγάτες; ποιες και πόσες; Ας πούμε τις μισές, δηλαδή 2 ΜΕΚΟ και 5 Kortenaer. Πόσο θα άντεχαν αυτές σε επιθέσεις κορεσμού της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας; Δεν μιλάμε για αντιπαράθεση με το Τουρκικό ΠΝ, αλλά μιλάμε για θυσία της αφρόκρεμας του Στόλου μας. Τι θα πετυχαίναμε; Τίποτα, ούτε καν την πρόκληση απωλειών στην ΤΗΚ, καθώς θα γινόταν χρήση όπλων stand off. Τώρα ίσως κάποιοι να σκέφτονται πόσο χρήσιμες θα ήταν αυτές οι “παλιές” και “σάπιες” Adelaide… Αλλά να θέλουν και λεφτά αυτοί οι “άθλιοι” στις ΗΠΑ για να μας δώσουν και SM-2…. τσ τσ τσ… Να μην χαρίζουν όπλα στους απόγονους του Σωκράτη; φτου τους.

Να στείλουμε υποβρύχια; Τα 214ΗΝ άλλωστε γιαυτό αγοράστηκαν. Ναι, χμμμ, ξέρετε… πρέπει να έρθουν σε μικρή απόσταση από τον εχθρικό στόλο για να ρίξουν τις SUT του 1980. Αυτό δεν πειράζει τόσο στο Αιγαίο, αλλά στην ανοιχτή θάλασσα, είναι ένα πρόβλημα. Εκμηδενίζουμε το κύριο πλεονέκτημά των πανάκριβων υποβρυχίων μας. Τίποτα δεν είναι “αόρατο” από μικρή απόσταση.

Γνωρίζουμε πως κατά καιρούς μύθοι γύρω από όπλα, δημιουργούν και μύθους γύρω από την μαχητική ισχύ. Καλά τα Exocet, SCALP, MICA αλλά πρέπει να πετούν τα Mirage 2000 για να ρίχνουν. Αλλιώς, ας φτιάξει το Μηχανικό καταπέλτες. Καλά τα 214ΗΝ, αλλά ας αγοράσουμε τορπίλες. Καλά τα Leo2HEL, αλλά ας αγοράσουμε και κάνα βλήμα παραπάνω. Καλά τα MLRS, αλλά ας επαναπιστοιήσουμε τις ρουκέτες. Καλά τα NH-90, C-27J αλλά ας αγοράσουμε και κάνα ανταλλακτικούλι.

Η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με σοβαρές καταστάσεις εντός της Επικράτειάς της. Οι μέρες που θα ακολουθήσουν θα είναι κρίσιμες. Το καλοκαίρι ίσως να είναι θερμό, ειδικά αν οι ΗΠΑ βγάλουν την Τουρκία “στην σέντρα” λόγω S-400 (βασικά λόγω Ρωσίας, Ιράν, Βενεζουέλας και Ισραήλ/Παλαιστίνης, αλλά οκ). Πρέπει να το αντιληφθούμε αυτό.

Σε περίπτωση που χρειαστεί να αντιμετωπίσει ένα σενάριο “Πορθητής”, οι ΕΔ δεν μπορούν να κάνουν ότι πρέπει να κάνουν με σταδιακή κλιμάκωση. Οι Τούρκοι, αναλύοντας προσεκτικά όλα τα δεδομένα, βρήκαν ότι οι ΕΔ δεν μπορούν να έχουν μόνιμη παρουσία σε μεγάλη απόσταση από τις βάσεις του ΠΝ και της ΠΑ. Ούτε το ΠΝ μπορεί να αντιπαρατεθεί εύκολα στην ανοιχτή θάλασσα με το Τουρκικό, μπορεί να το νικήσει, αλλά όχι σε αντιπαράθεση επιπέδου Πορθητή. Μέσα στο Αιγαίο το ΠΝ παίζει εντός έδρας, κοντά όμως στο Καστελλόριζο το ΠΝ πρέπει να εφαρμόσει άλλες τακτικές. Η έλλειψη φρεγατών AAW και σύγχρονων τορπιλών για τα 214ΗΝ είναι πλέον εμφανής (για να μην μιλήσουμε για τις άλλες τεράστιες ελλείψεις).

ΑΝ συμβεί κάτι, η δικαιολογία “φτένε η κσένοι” δεν παίζει πια. Δεν φταίνε οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Ρωσία, το Νεπάλ ή τα Νησιά Φίτζι γιατί η Ελλάδα προτίμησε τον αφοπλισμό για να έχει μεγάλες συντάξεις ή για να δίνει προεκλογικά επιδόματα. Φταίμε εμείς οι ίδιοι. Χωρίς ελαφρυντικά (λόγω πρότερης συνήθειας στην καλοζωία). Είμαστε έτοιμοι να ζητήσουμε από πολιτικούς μας ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι ΕΔ έχουν ακόμη την δυνατότητα να προστατεύσουν κάθε πιθαμή ελληνικής γης, θάλασσας ή αέρα. Θα κάνουν την δουλειά τους με ότι έχουν, και θα νικήσουν, το πιστεύουμε ακράδαντα. Αλλά, υπάρχει αλλά… Το τίμημα θα είναι μεγάλο, και, δεν θα μπορούν να το κάνουν για πολύ καιρό ακόμη, αν δεν ενισχυθούν και εκσυγχρονιστούν. Κι αυτό πρέπει ναι γίνει άμεσα.

πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.