Παντελής Σαββίδης
Η είδηση, σήμερα, είναι ότι «άγνωστοι» άνοιξαν πυρ κατά της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα. Είναι άλλη μια εκδήλωση του βαθέος τουρκικού κράτους, που συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις καθοδηγείται από θεσμούς της επίσημης εξουσίας, και ένα μήνυμα προς την Ουάσιγκτον με ποιους έχει να κάνει.
Η πραγματική φύση της Τουρκίας είναι αυτή. Επίθεση, λεηλασία, δολοφονίες, απειλές και άλλα παρόμοια.
Το μεγαλύτερο μέρος της τουρκικής κοινωνίας δεν καταλαβαίνει τίποτε από το τι συμβαίνει στις σχέσεις της χώρας του με τις ΗΠΑ και γιατί συμβαίνει. Έχει μια τυφλή προσήλωση στο κράτος και τον ηγέτη του και συσπειρώνεται γύρω του, όταν καλείται χωρίς να αναζητά τις αιτίες της πρόσκλησης για αυτήν τη συσπείρωση.
Το έζησαν οι Έλληνες το ’22, όταν φιλήσυχοι γείτονές τους με τους οποίους διατηρούσαν καλές σχέσεις, όταν κλήθηκαν από την ηγεσία τους επιτέθηκαν με θανάσιμα αποτελέσματα. Το ξαναέζησαν οι Έλληνες το ’55 με τους βανδαλισμούς στην Κωνσταντινούπολη που εξαφάνισαν τον ελληνισμό από την Πόλη υπό τα υποκριτικά βλέμματα των Δυτικών. Όποιος παρακολουθεί την Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι αυτό το πνεύμα δεν εξέλιπε. Αντιθέτως, κυριαρχεί στη γειτονική χώρα περισσότερο, τώρα, με τον Ερντογάν, μετά και την απόπειρα πραξικοπήματος. Αυτή η βαρβαρότητα είναι διαχρονικό στοιχείο της τουρκικής κοινωνίας παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις της. Η βαθιά Τουρκία διακατέχεται από τέτοιες αντιλήψεις.
Αυτή ήταν, και μάλιστα στα ακραία όριά της η Τουρκία με την οποία πολέμησε ο ελληνικός στρατός το ’22.
Αυτή ήταν η Τουρκία που αναζήτησε εκδίκηση με την αντεπίθεσή της.
Αυτή ήταν η Τουρκία το ’55 στην Πόλη και το ’74 στην Κύπρο.
Αυτή είναι η Τουρκία με την οποία έχουμε να κάνουμε. Η Τουρκία της Εργένεκον (Ergenekon), της υπόθεσης «Βαριοπούλα», του ερντογανικού παρακράτους.
Αυτή η Τουρκία, που συνεχίζει να υπάρχει, δεν αντιμετωπίζεται με τα γλυκανάλατα της Αθήνας.
Η μόνο δύναμη που καταλαβαίνει είναι η ισχύς του αντιπάλου της. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις.
Ένα μέρος αυτής της Τουρκίας θα το αντιληφθεί και η σύγχρονη Αμερική αν συνεχίσει να αντιπαρατίθεται μαζί της αλλά και η, πάντοτε, υποκριτική Ευρώπη. Το πιθανότερο είναι πως και οι δύο θα υποταχθούν. Με κάποια ψιμύθια θα ανακρούσουν πρύμναν.
Η Τουρκία είναι ένα πρόβλημα. Γενικότερα για τη Δύση.
Σε όσους κάνουν τον παραλληλισμό με μερικές ελληνικές ομάδες ανάλογης συμπεριφοράς, θα έλεγα πως οι δικές μας δεν είναι ούτε καν παιδικές χαρές μπροστά στις τουρκικές. Αν συνεχιστεί το επεισόδιο Τουρκίας-ΗΠΑ θα έχουμε να δούμε πολλές ενδιαφέρουσες σκηνές του κλίματος του εξπρές του μεσονυχτίου.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου