Του Βασίλη Θεοδωρόπουλου
«Υπάρχουν δυο είδη ιδιοσυγκρασίας η καλλιτεχνική και η επιστημονική. Υπάρχει επίσης ένα τρίτο είδος ανθρώπου, οι πολιτικοί. Αυτοί δεν μετέχουν καμιάς κουλτούρας. Θρονιασμένοι στην κορυφή, είναι πραγματικά απαραίτητοι, μόνο για εργασίες τρίτης κατηγορίας, τις λιγότερο σημαντικές, για μάγειρες της κοινωνίας...» (Ιονέσκο)
Φέτος τα Χριστούγεννα θά 'λθουν με το «δικό τους γεννηθέντα Χριστό», με τους «δικούς τους Μάγους», με τα δικά τους «χριστουγεννιάτικα στολίδια»... Τα φετινά Χριστούγεννα, εν μέσω συντεταγμένης ή ασύντακτης χρεωκοπίας, θά 'ναι εντελώς - δυστυχώς - διαφορετικά...
Απ' τη μια μεριά έχεις τους έχοντες και κατέχοντες τα πάντα στη χώρα αυτή, με την ίδια «βουλιμική διάθεση» να πιούνε και την ...έσχατη ρανίδα του αίματός μας!
Τον ίδιο καιρό 117 βουλευτές, των δύο μεγάλων κομμάτων, ζητούν μισθολογική εξίσωση με τους δικαστικούς κι απαιτούν αποζημιώσεις, με το νόμιμο τόκο, εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, αλλά κι αποζημιώσεις για ηθική βλάβη!
Από τους 117, οι 62 είναι πρώην βουλευτές της ΝΔ και 52 πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ... είν' αρκετός... χορός εκατομμυρίων ευρώ στη χώρα με τους άστεγους και τους «ιδανικούς και μη αυτόχειρες», να πολλαπλασιάζονται μ' αριθμητική πρόοδο!
Τον ίδιο καιρό η προερχόμενη απ' την ίδια «συνταγματική εκτροπή» κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου, δημιουργείται μ' ένα «φανερό χαρτί», την εκπλήρωση της πρόσφατης συμφωνίας της κυβέρνησης του ΓΑΠ με τους δανειστές – επικυρίαρχους της ταλαίπωρης χώρας μας, αλλά και μ' ένα «κρυφό χαρτί», να κερδίσει χρόνο το φίλτατό τους ΠΑΣΟΚ, που καταποντίζεται στις δημοσκοπήσεις... Eδώ βρίσκεται το μυστικό γι' αυτό κι ο «λαομίσητος» ΓΑΠ συμφωνεί με τον ΛΑΟΣ και την απομονωμένη απ' τη βάση της ΝΔ, γι' ανασχηματισμό της με ηλικία μηνός κυβέρνησης!
Η ΝΔ διαλαλεί, πως θέλει να κυβερνήσει μ' αυτοδυναμία και μας ζητά να την εμπιστευτούμε... Αν, πραγματικά ήθελε να κυβερνήσει, θα έπρεπε να πει την αλήθεια στον κόσμο, να τους αφήσει «στον κόσμο της Αλίκης των θαυμάτων» και να ρίξει το βάρος της στον υπόγειο πόλεμο, που υφίσταται απ' το αόρατο καθεστώς ΠΑΣΟΚ των ΔΕΚΟ ,των Οργανισμών ,του Δημοσίου, όπου ακόμη και τώρα, το ρουσφέτι κι η λαμογιά βρίσκονται σε έξαρση .Να ενεργοποιήσει τους Τομείς και τις Γραμματείες της, που έχουν περιπέσει σε χειμερία νάρκη, με την ανάδειξη της δοτής Κυβέρνησης του κ. Παπαδήμου .Ο λαός παρακολουθεί με πολύ προσοχή το πάρτι των παράνομων προσλήψεων εκτός ΑΣΕΠ, των ΠΑΣΟΚ-ανθρώπων ,τις ταχτοποιήσεις σε ΔΣ – λ.χ. της ΔΕΗ των ορφανών του Μαξίμου - τις αναθέσεις σε εξωτερικούς εργολάβους των διοικητικών έργων , την τρομακτική αύξηση της ανεργίας ,την καταβαράθρωση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων ,την καταλήστευση των συντάξεων των συνταξιούχων ,την πολυθεσία της νομενκλατούρας του ΠΑΣΟΚ-ικού κατεστημένου ,την αύξηση της συμμετοχής στις δαπάνες των φαρμάκων των ασθενών, την απαξίωση του ΕΣΥ, με τις ατέλειωτες ουρές των δημόσιων νοσοκομείων απ' τους απελπισμένους ασθενείς ή το κλείσιμο νοσοκομείων (λ.χ. του 7ου νοσοκομείου του ΙΚΑ στην Καυτατζόγλου) ή μοναδικών κλινικών (λ.χ. της παιδοκαρδιοχειρουργικής κλινικής του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία»), την αύξηση των ζητιάνων κι αστέγων στα πάρκα, στους σταθμούς του μετρό και στους δρόμους, κ.λ.π. Αν δεν υψώσει τον καταγγελτικο της λόγο η ΝΔ, μην περιμένει ότι η αυτοδυναμία θα της δοθεί δια της παρατηρούμενης αδιαφορίας ή ραστώνης των στελεχών κι οργάνων της, που ακριβοπληρώνονται αδρά, μέσω του προβληματικού μισθολογίου της, στηριζόμενου σε δάνεια τραπεζών, που άλλωστε έτσι ανταποδίδουν τα ίσα...
Όσο να την εμπιστευτούμε ή όχι, δεν θέλει απάντηση: Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται πια, όλους όσους τον έφεραν ως εδώ... Οι «καιροί ου μενετοί»!!
Υπάρχει και τ' ανάποδο διάβασμα.
Η απομυθοποίηση της κυβέρνησης του κ. Παπαδήμου, δημιουργεί πρόσθετα εμπόδια στην αυτοδυναμία της ΝΔ.
Στην ίδια δημοσκόπηση, λ.χ. τα ποσοστά της ΝΔ και του ΛΑΟΣ είναι καθηλωμένα , ενώ του ΠΑΣΟΚ εξανεμίζονται...
Η αποτυχία της κυβέρνησης του κ. Παπαδήμου θα πιστωθεί, από ένα σημαντικό τμήμα του κόσμου, σ' όσους την στηρίζουν, άρα και στη ΝΔ και στον ΛΑΟΣ.
Όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό και κάνουν πολιτική απ' τα γραφεία, φοβάμαι, ότι θα βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων... και καλά θα πάθουν...
Επιτέλους, ας κατέβουν στις γειτονιές, αν μπορούνε, να δουν τι λέει και πως σκέπτεται ο ταλαίπωρος μέσος Έλληνας. Αν, φυσικά, μπορούνε...
Εξάλλου τους ξεφεύγουν σημαντικές «λεπτομέρειες», λ.χ.: Η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου είναι «ειδικού σκοπού»...
Τι σχέση έχει με τον σκοπό αυτό η αύξηση του 10 -15% των τιμολογίων της ΔΕΗ;
Τι σχέση έχει η αύξηση του νέου προϋπολογισμού κατά 60 δις ευρώ, που θα δοθούν στο ευρωπαϊκό ταμείο για τη σωτηρία των τραπεζών;
Τι σχέση έχει η παράταση – έστω και σε 4 δόσεις – του χαρατσιού για τα ακίνητα;
Τι σχέση έχει η ύπαρξη 6 ειδικών φόρων στους μισθούς, η επιδρομή απ' τη μείωση του αφορολόγητου ή η κατασπάραξη των επικουρικών ταμείων;
Ή η ληστεία απ' την αγορά των προσεχώς «κουρευόμενων κατά 50%» ελληνικών ομολόγων απ' τ' ασφαλιστικά ταμεία και μάλιστα λίγο πριν την επίτευξη της νέας «εθνοσωτήριας δανειακής σύμβασης»;
Μπορεί να φανταστεί πως θα κυβερνήσει, μέσα στις σημερινές συνθήκες, ακόμα και με 40% ο κ. Σαμαράς μόνος του, περιστοιχιζόμενος απ' τους γνωστούς «λιμοκοντόρους» της εξουσίας της ΝΔ, τα παιδιά των «Βαρόνων», τις κλίκες, κ.λ.π., και με το 60% του λαού απέναντί του, στην καλύτερη περίπτωση, να κρατά την ψυχραιμία του και να του ζητά: Έχεις τώρα αυτοδυναμία, ξαναδώσε μας τη ζωή μας πίσω και μη ζητάς «περίοδο χάριτος», γιατί ήξερες ότι χρόνος δεν υπάρχει, αλλιώς κατεβαίνουμε στους δρόμους...
Μήπως πρέπει, πριν απ' την αυτοδυναμία που ο κ. Σαμαράς ονειρεύεται, να εξασφαλίσει μια ειλικρινή συμμαχία με την Αριστερά (με τον κ. Τσίπρα, λ.χ., τύπου Φλωράκη - Μητσοτάκη), για ν' απαλλαγεί επιτέλους η χώρα απ' το σάπιο καθεστώς του ΠΑΣΟΚ και να υπάρξει παράλληλα κι ένα Εθνικό Μέτωπο, σε περίπτωση που δεν γίνουν δεκτές από τους Μερκοζί, «οι κόκκινες γραμμές» της συνεργασίας;
Μήπως τελικά χωρίς αυτή τη συμμαχία, η αυτοδυναμία καταρρεύσει «σαν χάρτινος πύργος» μέσα σε μερικές εβδομάδες?
Ο κόσμος έχει εξαγριωθεί. Καλά, για το ΠΑΣΟΚ ξέρουμε... Η ΝΔ γιατί δεν αντιδρά; Ο ΛΑΟΣ γιατί τα καταπίνει;
Δεν καταλαβαίνουν ότι από κάτι τέτοιες «λεπτομέρειες» κινδυνεύει η αυτοδυναμία ή κάθε πιθανή τους ελπίδα;
H αυτοδυναμία είναι, λοιπόν, για όλους αυτούς ευχή ή κατάρα;
Τον ίδιο καιρό το ΚΚΕ οργανώνει το περίφημο «κόκκινο μέτωπο», σ' αντίθεση με το καλούμενο «μαύρο μέτωπο», με την πρωτοπόρα εργατική τάξη της ανύπαρκτης ελληνικής βιομηχανίας... Όχι με τον μισητό, σ' αυτό, ΣΥΡΙΖΑ... Ποτέ!!
Κι έτσι μετά την κυοφορούμενη ολοκλήρωση του «μαύρου μετώπου», στο οποίο – πιστεύω – θα προσχωρήσουν, τόσο η Δημοκρατική Συμμαχία, όσο και το «δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ», που λέγεται Δημοκρατική Αριστερά, οι πολεμιστές θα αντιπαρατεθούν απ' τα κάστρα τους, με φοβερά όπλα, καυτό λάδι και καταπέλτες... Ανάμεσά τους οι Έλληνες πολίτες, που δεν προτιμούν κανένα απ' αυτούς, τρομοκρατούνται ή ισοπεδώνονται, με πρωτόγνωρο τρόπο...
Αναζητούν επί ματαίω κάποιον πολιτικό φορέα να τους εκπροσωπήσει, να τους στοιχίσει, να τους ενώσει, να τους δώσει όραμα και στόχο...
Ο κ. Τσίπρας, λ.χ. αν είχε απαλλαγεί «απ' τα βαρίδια των συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να εκφράσει τον κόσμο, γιατί κι ελληνικότατος είναι και λόγο έχει κι όραμα διαθέτει, νέος κι αλώβητος είναι... Αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη αναλύουν το πώς η κοινωνική ολοκλήρωση θα καταλήξει στο σοσιαλισμό, όχι τον γνωστό «υπαρκτό», που ποτέ δεν πραγματώθηκε... Και στο μεταξύ ο χρόνος κυλά κι οι ευκαιρίες – γι' άλλη μια φορά, δυστυχώς – εξανεμίζονται ανεκμετάλλευτες...
Χαρακτηριστικό ήταν το «ξέσπασμα» - έστω και καθυστερημένα... - του κ. Καμένου στη Βουλή... Αίφνης θα μπορούσε ο κ. Καμένος, λ.χ., - λέω εγώ... - να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως η κα Σακοράφα, μπρος στη μεγάλη πρόκληση που ονομάζεται: Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ;
Γιατί όχι; Περισσεύει κανένας Έλληνας, τούτες τις ώρες, φίλτατοι του ΣΥΡΙΖΑ;
«Όπου δεν υπάρχει δρόμος θα τον ανοίξουμε», είπε κάποτε ο μεγάλος Αννίβας...
Κι ο «νέος αυτός δρόμος», μπορεί ν' ανοίξει μόνο με τον ειλικρινή διάλογο των πολιτών κι όχι των κομμάτων... Τα κόμματα, δεν τον επιζητούν, γιατί αλλιώς...
... Θα μπορούσαν να καλέσουν σε συζήτηση τον κόσμο, σ' έναν ειλικρινή διάλογο... Όλοι γνωρίζουμε πως η «Πολιτική Σκέψη», παράγεται μόνο μέσα απ' «τη βάσανο του γόνιμου διαλόγου».
Ο διάλογος είναι γόνιμος, όταν είναι «ζωντανός», μ' αντεπιχειρήματα και με στόχο την επίτευξη συμφωνιών, στα μεγάλα και σπουδαία ζητήματα της ζωής (πολιτικής κι όποιας άλλης).
«Ζωντανός διάλογος», μ' αντεπιχειρήματα και στόχους γίνεται συνήθως μεταξύ ανθρώπων, που δεν είν' υποχρεωτικό πάντα να συμφωνούν. Αρκεί νά 'ναι όμως καλόπιστοι κι ειλικρινείς μεταξύ τους. Να 'χουν κοινά όνειρα, κοινούς στόχους...
Άνθρωποι, όμως, που δεν συμφωνούν πάντα, συνήθως δεν μπορούν να συνυπάρξουν σε «παρωχημένους οργανωτικά κομματικούς σχηματισμούς».
Οι παρωχημένοι οργανωτικά κομματικοί σχηματισμοί, δεν επιτρέπουν απ' τη «δομή» τους την ανάπτυξη διαλόγου, κριτικής σκέψης και στόχων, γιατί αλλιώς δεν «θα δικαιολογήσουν» ποτέ την ύπαρξή τους.
Βλέπετε, θα τεθεί, ως εξ αποτελέσματος, σ' αμφισβήτηση, «η πανάκεια της πολιτικής άποψης» και κυρίως, «το καθεστώς» των ανωτέρων κι ανωτάτων κομματικών στελεχών, που τους καθοδηγούν κι εποπτεύουν, συχνά με τρόπο «ασφυκτικό».
Τα οποία, ξαφνικά, θά 'ναι εξαιρετικά δύσκολο ν' αντιμετωπίσουν πλέον την μαχητικότητα, την ποιότητα της σκέψης, την σκληρότητα του λόγου και την οξύνοια των κατώτερων στελεχών και των όποιων απλών πολιτών.
Και τα πρόσωπα αυτά, μη έχοντα - εν πολλοίς - εμπειρία «στη διαχείριση σκεπτόμενων κι ενεργών πολιτικά πολιτών» (ενώ διαθέτουν πλείστη όση εμπειρία στη «διαχείριση αποστεωμένων κομματικών σημαιοφόρων κι αφισοκολλητών»), είναι βέβαιο, ότι θ' αντιμετωπίσουν την κοσμογονία στο κομματικό «γίγνεσθαι», έτσι ώστε να την περιγράφουν, ως επικίνδυνη και διαβολική κατάσταση, που της αρμόζει μόνο φθόνος, απαξίωση κι απενεργοποίηση.
«Φαύλος κύκλος», δυστυχώς, μου 'μοιάζει.
Ειλικρινά αν θά 'θελα σε κάτι να συμβάλλω, θα ήταν στη δημιουργία πολιτών, που τα κόμματα να τους υπηρετούν (κι όχι μόνο) κι όχι πολιτών που να υπηρετούν τα κόμματα... Αυτό, όμως, προϋποθέτει «ανεξάρτητους» πολίτες. Ανεξάρτητους απ' τις κομματικές γραμμές, αλλά κι από «ιδεολογικές ή προσωπικές αγκυλώσεις». Εξάλλου η ιστορία δείχνει, ότι οι πραγματικοί ιδεολόγοι (απ' τον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη, ως τον Νίτσε και τον Μάρξ ), ήξεραν «να διαλέγονται» μ' όλους.
Ο διάλογος αυτός, νομίζω, μας οδηγεί στο φιλοσοφικό ερώτημα, που ταλανίζει τους ανθρώπους από καταβολής κόσμου: Αναφέρομαι στην έννοια της «αρετής».
Κι ενθυμούμαι τη Σπαρτιατική αγωγή, κάθε «ενάρετου πολίτη»: Σεβασμός, τιμή!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Σ' ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!
Του Βασίλη Θεοδωρόπουλου
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου