Ο Ανδρέας Σταθάτος, Υπουργός Ανασυγκροτήσεως και Ανάπτυξης, επίτιμος καθηγητής Μακροοικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, παρενέβη στα λεγόμενα του Στρατάκη.
- Μήπως είναι ακόμη πολύ νωρίς κύριε Στρατάκη για την αλλαγή του νομίσματος; Είμαστε ακόμη λίγο πρίν την αρχή, στα πάντα. Μόλις πριν από λίγο έγινε κάτι, που σε άλλες χώρες ίσως να κατέληγε σε τρομερή αιματοχυσία! Σταθήκαμε πολύ τυχεροί σε αυτό κι επίσης, ακόμη δεν έχουμε δώσει ούτε συνέντευξη τύπου! Καλό θα ήταν, προτού προχωρήσουμε σε αυτή τη λύση, να δώσουμε την ευκαιρία στον κύριο πρωθυπουργό να κάνει νέες διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ισως να πετύχουμε καλύτερα πράγματα. Άλλωστε, μη ξεχνάμε πως είμαστε περικυκλωμένοι από πολλούς εχθρούς και τα κέντρα αποφάσεων....
- Τί εννοείτε κύριε καθηγητά; έκανε με κάπως θιγμένο ύφος ο Στρατάκης. Ότι θα πρέπει να ζητήσουμε και τη ... συμβουλή τους; Φτάσαμε ως εδώ για να πάρουμε και την άδειά τους; Τότε, τι χρειαζόταν όλο αυτό το νταβαντούρι, αν ήταν να αρχίσουμε τις διαπραγματεύσεις απο την αρχή; Οι προηγούμενοι, προτού καταλήξουν με χειροπέδες, μια χαρά τα πήγαιναν!
- Με παρεξηγήσατε κύριε Στρατάκη, είπε ο Σταθάτος βγάζοντας τα γυαλιά του. Εγώ δεν είπα...
Ο Βατάτζης μπαίνει στη κουβέντα, αντιλαμβανόμενος οτι υπήρχε πρόθεση να κονταροχτυπηθούν τούτοι εδώ, ακόμα δεν αρχίσαμε.
- Ηρεμήστε κύριοι, ησυχάστε. Επιτρέψτε μου να πω, ότι για τέτοιου είδους αποφάσεις, δεν αρκεί μια απλή μόνο συνάντηση μεταξύ μας. Θα ακολουθήσουν κι άλλες. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και πολύ φοβάμαι, πολύ ανηφορικό. Προερχόμαστε όλοι μας από διαφορετικές ιδεολογίες, είναι γνωστό αυτό. Όμως, έχουμε όλοι μας δύο κοινές συνισταμένες. Την μεγάλη αγάπη μας προς την πατρίδα και την εντιμότητά μας. Θα τη βρούμε λοιπόν την άκρη σε πολλά πράγματα. Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε από αύριο το πρωί, ο καθένας στον τομέα του και στην πορεία θα βρούμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις για όλα. Αυτό που μένει να τονίσουμε, προς το παρόν, είναι οτι δεν πρόκειται να υπάρξει λογοκρισία πουθενά. Οι σταθμοί και τα κανάλια, θα λειτουργούν όπως και πρίν, σαν να μην έχει αλλάξει το παραμικρό. Όλοι θα μπορούν να εκφράζουν την άποψή τους σε οποιοδήποτε θέμα. ακόμη και οι πιο ακραίοι. Αρκεί να μην προβαίνουν σε πράξεις που θίγουν το ατομικό του καθενός. Μέχρις εδώ εντάξει; Εχει κάποιος αντίρρηση;
Ακούστηκαν μερικά "οχι" και μερικά αρνητικά κουνήματα κεφαλών, συμπέρασμα πως οι λόγοι του Βατάτζη ήταν απολύτως αποδεκτοί.
- Χαίρομαι πολύ γι' αυτό και σας ευχαριστώ που με καταλαβαίνετε. Τα πρώτα λοιπόν που κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνουν είναι τρία: Πρώτον, η πάση θυσία διαφύλαξη των κεφαλαίων που υπάρχουν στις τράπεζες και να απαγορευτεί η διαρροή έστω και ενός κέρματος προς το εξωτερικό. Κύριε Σκαρλάτε, μπορεί η υπηρεσία ηλεκτρονικού εγκλήματος να το αναλάβει αυτό σε συνεργασία με την νέα ΕΥΠ, την οποία θα την αναλάβετε εσείς προσωπικά;
- Μάλιστα κύριε πρόεδρε, είπε αναστενάζοντας ο Σκαρλάτος, έχοντας συγχρόνως το μυαλό του στη γυναίκα του και στη κόρη του, που βρίσκονταν μακρυά απο δώ. Μείνετε ήσυχος. Το διαδίκτυο είναι μέχρι στιγμής νεκρό, κανείς δεν έχει πρόσβαση πουθενά. Θα περιμένουμε εντολή σας για ανοίξουν πάλι οι γραμμές.
- Θαυμάσια, είπε ο Βατάτζης χαμογελώντας ελαφρά. Δεύτερον, θα πρέπει να γίνει επίταξη του ξενοδοχείου Ιντερκοντινένταλ για λίγες μέρες, για να μεταφερθούν εκεί όλοι οι πολιτικοί και οι βουλευτές που κρατούνται αυτή τη στιγμή στα υπόγεια του κτιρίου. Να φάνε, να τακτοποιηθούν και να μπορούν να δεχτούν επισκέψεις απο τις οικογένειές τους. Επίσης, θέλω έως μεθαύριο το πρωί, έναν κατάλογο από όλα τα ονόματα που συμμετείχαν σε κυβερνητικές θέσεις από το 1980 έως σήμερα. Μη τρομάζετε, ξέρω οι είναι πάρα πολλά. Γι' αυτό, θα χρησιμοποιήσουμε όλο το υπάρχον δυναμικό που έχουμε στο Υπουργείο Εσωτερικών και Δημόσιας διοίκησης, ευθύνης του κυρίου Αντωνιάδη. Κατόπιν, θα σταλούν τα ονόματα σε όλες τις εξόδους της χώρας, λιμάνια, αεροδρόμια κλπ. Δεν θα φύγει και δεν θα ταξιδέψει κανείς.
- Δεν μπορούμε να τους κρατάμε όμως χωρίς κατηγορία κύριε πρόεδρε, είναι...
- Δε με νοιάζει τι είναι και τι δεν είναι κύριε Αντωνιάδη. Όποιοι θίγονται από αυτό, μπορούν να καταθέσουν μήνυση στο ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, να πάνε στη Χάγη ή όπου αλλού θέλουν. Απο τη χώρα όμως, δεν θα το κουνήσουν ρούπι, για κανένα λόγο.
- Μα..
- Κάντε το. Χωρίς περιστροφές. Σας ευχαριστώ πολύ.
Το βλέμμα και το ύφος του Βατάτζη δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Αντωνιάδη, που κούνησε απλά το κεφάλι του και αναστέναξε. "Μπλέξαμε άσχημα! Έχει σκοπό να το τραβήξει στα άκρα. Το νού σου Μιχάλη!"
- Τρίτο και τελευταίο, εσύ Δημήτρη, θα πρέπει να μου έχεις ως τη Δευτέρα, μια λίστα απο τις δηλωμένες off shore εταιρείες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή καταγεγραμμένες και που συμμετέχουν Ελληνες πολίτες. Είναι δυνατόν αυτό;
- Λογικά, ναι, έκανε ο Στρατάκης. Θα εξαρτηθεί βέβαια και από τη συνεργασία των διευθυντών του Υπουργείου. Θα κάνω ό,τι μπορώ.
- Θαυμάσια. Αφού όμως προηγηθεί ο έλεγχος στην Τράπεζα της Ελλάδος. Θα είμαστε εκεί αύριο το μεσημέρι. Αυτά προς το παρόν.
Ο Βατάτζης σηκώθηκε απο το κάθισμά του και τον ακολούθησαν και οι υπόλοιποι.
- Κύριοι! Πιστεύω οτι ζούμε στιγμές, όμοιες με αυτές που έζησαν εκείνοι που συμμετείχαν στην πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση τον Ιούλιο του 1974. Εκείνο το βράδυ δεν είχε κοιμηθεί κανείς. Το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς απόψε. Δεν έχουμε ύπνο λοιπόν και είμαστε έτοιμοι για τα πάντα. Άμεση επικοινωνία για οτιδήποτε συμβεί και μόνο απο τα ειδικά κινητά τηλέφωνα που σας έχουν δοθεί και που λειτουργούν σε ειδική συχνότητα. Το παραμικρό λάθος ή η παραμικρή απερισκεψία, μπορεί να τινάξει τον αγώνα μας στον αέρα προτού καν αυτός αρχίσει. Θέλω να καταλάβετε οτι η πατρίδα βρίσκεται στα χέρια μας. αν εμείς αποτύχουμε, αν εμείς σταθούμε λίγοι για μια τέτοια αποστολή, η πατρίδα θα χαθεί οριστικά. Θα βρίσκεστε όλοι στα υπουργεία σας και στις θέσεις σας. Όπως κι εγώ στο γραφείο μου. Φαγητό θα σας μοιραστεί απο τη Λέσχη των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, υπ' ευθύνη σας αυτό Στρατηγέ. Τα υπουργεία σας, έτσι κι αλλιώς, διαθέτουν κουζίνα, για σκεύη κλπ. Αυτό το γραφείο που ο καθένας σας θα έχει στο υποργείο του, θα είναι για λίγες μέρες το σπίτι σας. Έως ότου εξομαλυνθούν τα πράγματα και μπούμε όλοι σε έναν ρυθμό. Καταλαβαίνετε τι σας λέω;
- Απολύτως κύριε πρόεδρε, απάντησαν σχεδόν με ένα στόμα όλοι τους.
- Καλή τύχη σε όλους μας λοιπόν!
Ενας-ένας, χαιρετούσαν δια χειραψίας τον Βατάτζη, που τους χαμογελούσε ζεστά και τους αγκάλιαζε και αποχωρούσαν απο την αίθουσα. Στα πρόσωπα όλων ήταν ζωγραφισμένη η αγωνία, μα συνάμα διέκρινε κανείς και μια νότα αισιοδοξίας. Ήταν φανερή η επιρροή του Βατάτζη πάνω τους, ήταν οφθαλμοφανές. Άλλωστε, δεν τον γνώρισαν σήμερα τον Γιάννο. Τον ήξεραν χρόνια, όλοι τους και τον εμπιστευόταν. Ο ακέραιος χαρακτήρας του και ο πατριωτισμός που τον διακατείχε, ήταν γνωστά πράγματα σε όλους τους. Ο στρατηγός Καλαρίτης μαζί με τον Στρατάκη, έμειναν τελευταίοι.
- Στρατηγέ, Δημήτρη, μπορείτε να μείνετε για δύο λεπτά; έκανε ο Βατάτζης μισοκλείνοντας την πόρτα της αίθουσας. Σας χρειάζομαι, θα θελα να παρευρεθείτε στη συνέντευξη τύπου μαζί μου.
- Το θεωρείς απαραίτητο; είπε ο Στρατάκης, ενώ κοίταξε για ένα δευτερόλεπτο και τον Καλαρίτη.
- Ναί Δημήτρη, είπε ο Βατάτζης κοιτώντας τον στα μάτια. Εσείς οι δύο αποτελείτε τους πιο στενούς μου συνεργάτες κι ο καθένας απο σας με τη σειρά του, εκπροσωπεί ένα σημαντικότατο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Θέλω, με αυτόν τον τρόπο, να δείξω σε όλους πως λαός και στρατός, είμαστε ενωμένοι όσο ποτέ άλλοτε.
- Εντάξει κύριε Πρόεδρε, είπε χωρίς περιστροφές ο Καλαρίτης. Μαζί σου, σε ό,τι κι αν χρειαστεί.
- Εσύ Δημήτρη;
- Την ξέρεις την απάντηση, τι με ρωτάς; είπε χαμογελώντας ο Στρατάκης. Μαζί σου!
Ο Βατάτζης δεν ήταν ο τύπος που θα μπορούσε κάποιος να τον πεί "εύκολο". Δεν άνοιγε εύκολα τη καρδιά του, ούτε έδειχνε εύκολα τα συναισθήματά του. Τώρα όμως παρατρίχα να του ξεφύγει ένα δάκρυ, που τό νοιωσε να τρεμοπαίζει στην άκρη του ματιού του. Κρατήθηκε με πολύ κόπο και για να διώξει την ένταση που πήγαινε να δημιουργηθεί, έσκασε ένα πλατύ, εγκάρδιο χαμόγελο.
- Μαζί λοιπόν, απέναντι στις αλογόμυγες!
"Αυτό θα μου το πληρώσεις Βατάτζη! Πολύ ακριβά!"
Ο Γιώργος Ρωμανός με σφιγμένα χείλη, κοίταζε το τίποτα στον απέναντι τοίχο του πρώτου υπογείου της Βουλής, έχοντας παραδίπλα του τον Σωζόπουλο και τον Καρατζά. Αναμοχλεύοντας το παρελθόν, πρόσφατο και απώτερο, δεν κατόρθωσε να βρεί μια παρόμοια στιγμή, όπου θα μπορούσε να βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση. Ομως, μπορεί ο Βατάτζης να τους τύλιξε μαεστρικά όλους σε μια κόλα χαρτί, αλλά δεν θα τον αφήσουν οι άλλοι να επιζήσει ούτε δύο 24ωρα. Εσκασε ένα χαμόγελο πίκρας, θυμώμενος εκείνο το σκηνικό πριν τρείς μήνες, που ...είπε ως δικαιολογία στη Χένκελ για την κίνηση απελπισίας του με το δημοψήφισμα-φιάσκο τον ...κίνδυνο πραξικοπήματος! Και δεν ήταν που γέλαγαν τρανταχτά τα ευρω-καθίκια μόλις το άκουσαν τότε, τον πέταξαν κι έξω με τις κλωτσιές απο το συνέδριο! Η μαλακία που είπε - και όντως, του κατέβηκε εκείνη τη στιγμή που τον στρίμωξαν οι άλλοι! - όχι μόνο βγήκε αληθινή, όχι μόνο έγινε πραγματικότητα, αλλά κόντευε να τινάξει τώρα κι όλο τον κόσμο στον αέρα!
Ήθελε να έβλεπε από μια μεριά τα αντιπαθητικά μούτρα της χιτλερικής πουτάνας κι απ την άλλη το πάντα χαμογελαστό πρόσωπο του Ρόμπινσον να έχει παγώσει! Αυτά τα καθίκια, που τόσο τον είχαν υποτιμήσει - ο Ρόμπινσον δεν καταδέχτηκε ούτε να τον δεί και δεν ξεχνάει και το ρεζιλίκι που όταν αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω άρον-άρον! Ούτε στην Πορτογαλία δεν είχε φτάσει καλά καλά όταν και δέχτηκε το επίμαχο εμαίλ που του έλεγε "Οπως έρχεσαι, έτσι και γύρνα πίσω"! Τώρα να δούμε, που θα τρέχουν και δε θα φτάνουν, πόσο λάθος έκαναν που τον έριξαν στα σκουπίδια. Εντάξει, θα τον τινάξουν στον αέρα τον Βατάτζη, αλλά η νίλα που έπαθαν δε θα ξεχαστεί εύκολα. Και δε θα πάει σκυφτός στη γκιλοτίνα ο Ρωμανός. Θα τα βγάλει όλα στη φόρα, θα πάρει πολλούς μαζί του στη κόλαση.
- Τι σκέφτεσαι...πρώην πρόεδρε; κάγχασε ο Καρατζάς. Τα μεγαλεία σου ή το...γυμναστήριο! Αμ θα κάνεις πολλά χρόνια να ξανακάνεις ποδηλατάκι, τσανακογλύφτη μαλάκα!
Ο Ρωμανός γύρισε και του έριξε μια ματιά, γεμάτη τόννους φαρμάκι.
- Αν ξαναμιλήσεις, αν ξανανοίξεις το στόμα σου, θα σε...
- Θα με...τί προεδράρα μου; Θα με δείρεις; Ελα ρε μουνόψειρα να με δείρεις! Ελα να δείς τι θα πεί ελληνική σφαλιάρα κωλοαμερικανάκι!
Δε πρόλαβε να αποσώσει ο Καρατζάς τα λόγια του κι ο Ρωμανός χύμηξε πάνω του και τον έπιασε απ το λαιμό.
Μπήκε στη μέση ο Σωζόπουλος, που στο μεταξύ είχε καταλάβει πού το πήγαινε ο φασίστας.
- Ε, ε, τρελλαθήκατε ρε; Ρε Ανδρέα, παλάβωσες; Τι κάνεις; Σταμάτα κι εσύ ρε Γιώργο!
Ο Ρωμανός ήταν εκτός εαυτού και δεν άφηνε το λαιμό του Καρατζά. Ο άλλος, καθώς ήταν πιο ευτραφής και πιο χειροδύναμος του τράβηξε μια γροθιά στο πρόσωπο κι ο Ρωμανός τινάχτηκε στον απέναντι τοίχο αιμόφυρτος. τρομαγμένος, έπιασε την τσακισμένη μύτη του και ένας λεκές απο αίμα έβαψε το δεξί του χέρι.
- Αν ξανατολμήσεις να απλώσεις χέρι σε μένα βρωμιάρη, θα σε πάρουν τέσσερις απο τα χέρια μου! Τ' άκουσες βλαμμένε;
Ο Σωζόπουλος τον πέταξε πέρα και το χοντρό κορμί του Καρατζά έσκασε πάνω στον τοίχο παραπέρα.
- Ηρεμήστε επιτέλους! Θα σκοτωθούμε και μεταξύ μας τώρα;
Πήγε κοντά στον Ρωμανό και κοίταξε τη μύτη του.
- Είσαι καλά ή να φωνάξω τον φαντάρο απ' έξω;
Ο Ρωμανός τον κοίταξε με άγριο βλέμμα, ανασαίνοντας γρήγορα σαν προσπάθεια να ηρεμήσει.
- Καλά είμαι, θα μου περάσει! Εσύ όμως χοντροβούβαλο φασιστικό γουρούνι, δε θα τη γλυτώσεις απ' τα χέρια μου! Θα σε ποδοπατήσω τότε που δεν θα το περιμένεις!
Ο Σωζόπουλος ούρλιαξε χτυπώντας τις γροθιές του στο τοίχο.
- Βουλώστε το επιτέλους! Και οι δυό σας! Δε βλέπετε πόσο άσχημα την έχουμε; Θα μας σκοτώσουν, το χετε πάρει χαμπάρι όλοι σας; Ή μπας και ζείτε στο δικό σας κόσμο! Αντί να κοιτάξουμε να συνέλθουμε απ το σοκ και να δούμε τι θα κάνουμε, εσείς τσακώνεστε σαν τα κοκόρια!
- Δε θα προλάβουν! είπε ο Καρατζάς. Πριν προλάβουν να βγάλουν κίχ, θα τους έχουν πετάξει η CIA και οι άλλοι στον καιάδα!
- Δεν είναι μόνος του ο Βατάτζης Ανδρέα, είπε με πιο ήρεμο τέμπο ο Σωζόπουλος. Υπάρχουν πολλές δυνάμεις που τον στηρίζουν! Μπορεί να ήταν δική σου ιδέα και να του είχες στήσει παγίδα - όλοι μας το ξέραμε, μην το αρνείσαι - ο Βατάτζης μας την έφερε στήνοντας παγίδα στη παγίδα σου! Οπωσδήποτε είναι δουλειά των Ρώσων, μπορεί και των Κινέζων, που θέλουν μερίδιο απ τα πετρέλαια! Θα μας μπλέξουν άσχημα, δε το βλέπετε; Αν όντως έτσι έχουν τα πράματα, θα πάμε σε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο! Και τότε, μες την αναμπουμπούλα, θα βρούν τούτοι δώ την ευκαιρία να μας καθαρίσουν με συνοπτικές διαδικασίες!
Οι άλλοι τον κοίταζαν αμίλητοι. Είχε δίκιο, για εκεί πήγαινε το πράγμα. Οι μεγάλοι δεν αστειεύονταν και οι πιστωτές δεν θα άφηναν έτσι την Ελλάδα να τους φύγει μέσα απ τα χέρια. Κι αν δούν οτι ίσως και να έχουν απέναντί τους την ίδια τη Ρωσία ή τη Κίνα, δεν θα το άφηναν έτσι. Θα χτυπούσαν, γιατί τα "λεφτά είναι πολλά"! Ο,τι δηλαδή φοβόταν κι έτρεμε ο Σωζόπουλος, απο την ώρα που μπήκε η χώρα σε αυτή την περιπέτεια.
- Μόνο ο ηλίθιος ο Βατάτζης δε το καταλαβαίνει, που μου παριστάνει τον πατριώτη! έγρουξε ο Καρατζάς. Αμ, τέτοιες επαναστάσεις τις κάνω κι εγώ μαλάκα Βατάτζη!
- Και ποιός θα σε ακολούθαγε ρε κωλο-φασίστα; είπε ο Ρωμανός, σκουπίζοντας άλλη μια φορά τη τσακισμένη μύτη του.
- Μπορείς να σταματήσεις ρε Γιώργο; έκανε ο Σωζόπουλος χτυπώντας το μικρό τραπέζι αυτή τη φορά. Μια φορά στη ζωή σου φέρσου σαν ώριμος άνθρωπος! Πόσο πια θέλεις για να καταλάβεις οτι εσύ μας έφερες σ' αυτό το χάλι! Εσύ και οι χωρίς προηγούμενο γκάφες σου! Η σαπίλα που γέμισε όλη τη χώρα η φαμίλια σου και ο συρφετός της, χρόνια ολόκληρα! Αντε να μην ανοίξω κι εγώ το στόμα μου τώρα! Εσείς τα σκατώσατε τόσα χρόνια και τώρα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε!
Ο Ρωμανός χαμογέλασε ειρωνικά.
- Μπά; Τι βλέπω, κάνατε συμμαχία τα δυό σας; Βρήκε ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ; Αντε να πέσει και καμιά μάσκα εδώ μέσα! Ελα λοιπόν, πες και τα υπόλοιπα που έχεις για τη ...φαμίλια μου και τον συρφετό της! Αντε να σε δώ! Γιατί έχει σειρά το δικό μου στόμα να ανοίξει!
Το χτύπημα στη πόρτα έκοψε τα λόγια του Ρωμανού στη μέση. Ενας φαντάρος την άνοιξε και μπήκε με τη σειρά του ένας αξιωματικός του πυροβολικού.
- Ακούσαμε φασαρία κύριοι, συνέβη κάτι; ρώτησε με ευγενικό, αλλά συνάμα και αυστηρό τόνο.
Οι τρείς κοινοβουλευτικοί αρχηγοί κοιτάχτηκαν για μια στιγμή στα πεταχτά.
- Οχι, όλα είναι εντάξει, είπε ο Σωζόπουλος. Τι θα γίνει με εμάς, εδω θα μας κρατάτε συνεχώς; Απαιτούμε να δούμε τους δικούς μας! Τώρα!
- Δεν είστε σε θέση να απαιτήσετε τίποτε κύριε! Αυτό να το βάλετε καλά στο μυαλό σας! Παρ' όλα αυτά, μας ήρθε διαταγή πριν λίγο, να σας οδηγήσουμε σε μεγάλο ξενοδοχείο, όπου θα φιλοξενηθείτε για λίγο.
Ο νεαρός αξιωματικός διέκρινε στο βλέμμα τους μια δόση φόβου και ανασφάλειας. Χαμογέλασε ειρωνικά και προχώρησε προς το μέρος του Ρωμανού, ο οποίος σκούπιζε την ματωμένη μύτη του απο τη γροθιά του Καρατζά.
- Μην ανησυχείτε κύριε...πρόεδρε! Θα είστε απολύτως ασφαλής! Ακόμη κι από αυτούς που θά θελαν σαν κολασμένοι να σας σπάσουν εκτός από την περιποιημένη μυτούλα σας και ό,τι άλλο κόκκαλο έχετε πάνω σας! Και πιστέψτε με, είναι πολλοί! Οι πιο χοντροί υπολογισμοί μου τους φτάνουν γύρω στα εννιά εκατομμύρια Ελληνες, ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ ο ίδιος!
Ο Ρωμανός τον κοίταξε με σκληρό βλέμμα, αλλά οπωσδήποτε κάποιος θα μπορούσε να πεί οτι ήταν προσποιητό. Η σκιά του φόβου, ήταν διάχυτη στο καλοδιατηρημένο απο τις συνεχείς περιποιήσεις πρόσωπό του.
- Η προδοσία σας δεν θα μείνει ατιμώρητη! Αυτό να πείς στο αφεντικό σου!, είπε με ψευτο-παλλικαρισμό.
Το πρόσωπο του νεαρού αξιωματικού έγινε πέτρινο απο οργή. Εσφιξε τα χείλη του, τράβηξε το περίστροφό του και το κόλλησε σχεδόν στο πρόσωπο του αρχηγού του σοσιαλιστικού κόμματος.
- αν ξαναπείς άλλη μια κουβέντα για προδοσία, εσύ, ΕΣΥ, ο αρχι-προδότης, μα το Θεό θα σου σκορπίσω τα μυαλά σου και θα τα αφήσω να τα φάν τα κοράκια! Εσύ ρε τομάρι μιλάς για προδοσία; Εσύ; ΕΣΥ; Εσύ που οδήγησες έναν ολόκληρο λαό στην απόγνωση και στην αυτοκτονία; Εσύ και η φαμίλια σου, που απ' αυτή τη κόλαση που μας ρίξατε, η περιουσία σας έφτασε μέχρι το νότιο πόλο; ΕΣΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ;
- Κύριε λοχαγέ! φώναξε ο Σωζόπουλος τρομαγμένα. Δεν νομίζω οτι θα οφελούσε εσάς προσωπικά ένας τέτοιος φόνος! Αντίθετα, θα σας έστελνε στη φυλακή! Αν θέλατε να μας σκοτώσετε, θα το είχατε ήδη κάνει απο την αρχή! Επομένως, κατεβάστε παρακαλώ το όπλο σας και ηρεμήστε! Σας έδωσαν μια διαταγή, απ' ό,τι μας είπατε! Εκτελέστε την λοιπόν να τελειώνουμε! Πού θα μας πάτε;
Ο νεαρός αξιωματικός συνεχίσε να σημαδεύει με το περίστροφό του το μέτωπο του Ρωμανού, που στο μεταξύ είχε γίνει άσπρος σαν το πανί. Αξαφνα, πέρασε σαν αστραπή απ τα μάτια του, εκείνη η τρομερή σκηνή, πρίν απο 45 ολόκληρα χρόνια, τότε που ένας άλλος αξιωματικός είχε κάνει την ίδια ακριβώς κίνηση. Τον σημάδευε με περίστροφο στο μέτωπο, μέσα στο σαλόνι του σπιτιού του, κάτω απο το έντρομο βλέμμα της μητέρας του, που δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη απ την τρομάρα!
"Για τελευταία φορά, σε ρωτώ να μας πείς πού είναι ο πατέρας σου!...Μίλα λοιπόν!"Ο Ρωμανός είχε κλείσει ερμητικά τα μάτια, περιμένοντας τη σφαίρα που θα υλοποιούσε την απειλή του αξιωματικού, αλλά η στεντόρεια φωνή του πατέρα του άλλαξε τα δεδομένα.
"Αφήστε ήσυχο το παιδί μου! Εδώ είμαι! Εμένα θέλετε! Αφήστε την οικογένειά μου ήσυχη"!
Ο πατέρας του πλέον δεν υπάρχει κι ο Ρωμανός τον χρειαζόταν τώρα περισσότερο, όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή του!
(συνεχίζεται)
Γιάννης Βούρος
Μελβούρνη - Αυστραλία
Ο "Μαρμαρωμένος" Βασιλιάς Μέρος Α
Ο "Μαρμαρωμένος" Βασιλιάς Μέρος Β
Ο "Μαρμαρωμένος" Βασιλιάς Μέρος Γ
Ο "Μαρμαρωμένος" Βασιλιάς Μέρος Δ
Ο "Μαρμαρωμένος" Βασιλιάς Μέρος Ε
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου