Εκπληρώνονται οι «προφητείες» του Θ. Ντόκου περί «συνεταιρισμού κρατών που θα συνεκμεταλλευτεί τους ενεργειακούς πόρους της Μεσογείου».

Δεν είναι τουλάχιστον παράδοξο το γεγονός ότι ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Κυριάκου Μητσοτάκη -και πρώην επικεφαλής του ΕΛΙΑΜΕΠ-, Θάνος Ντόκος, διατηρεί επί μακρά περίοδο σιγή ιχθύος; Πότε ήταν η τελευταία δημόσια τοποθέτησή του είναι δύσκολο κανείς να θυμηθεί. Ειδικά την συγκεκριμένη περίοδο που τα ελληνοτουρκικά είναι στο φόρτε τους, θα περίμενε κανείς από τον Σ.Ε.Α. να κάνει συχνές και ηχηρές παρεμβάσεις, ως είθισται για την θέση του σε άλλα κράτη όπως οι ΗΠΑ για παράδειγμα. Αλλά όχι. Εδώ είναι Ελλάδα...

Τί συμβαίνει λοιπόν; Προς τί αυτή η απουσία; Κάνοντας μια γρήγορη ανασκόπηση παλαιότερων δηλώσεών του διαπιστώσαμε κάτι μάλλον ανησυχητικό. Οι τοποθετήσεις του, που ενίοτε ξεσήκωναν -δικαιολογημένα- θύελλα αντιδράσεων, σήμερα φαίνεται να είναι «προφητικές»...

 

Υπενθυμίζουμε ότι την ώρα που η Τουρκία προσπαθούσε να συνέλθει από το σοκ του εγκέλαδου του Φεβρουαρίου του 2023, ο Θ. Ντόκος έκανε λόγο για έναν «μεγάλο συνεταιρισμό κρατών» κατά τα πρότυπα της συνεργασίας Κατάρ-Ιράν «που θα συνεκμεταλλευτεί τους ενεργειακούς πόρους της Μεσογείου», επιβεβαιώνοντας τον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών Τζέφρι Πάιατ ο οποίος τον Δεκέμβριο του 2022 έλεγε ότι, «οι ΗΠΑ εστιάζουν στο πώς θα δημιουργήσουν μια εταιρική δυναμική για να αποφύγουμε τις διαμάχες που συνοδεύονται με ένα οικονομικό κόστος».

Σε σημείωμά μας τον Ιανουάριο του 2023 γράφαμε ότι, όσον αφορά στην ιδέα της «εταιρικής» συνεκμετάλλευσης, ο Τζο Μπάιντεν ήδη από το 2014 έλεγε ότι, «αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ταξίδεψα πρόσφατα [σσ. Μάιο του 2014] στην Κύπρο -ο υψηλότερος αξιωματούχος των ΗΠΑ που επισκέφθηκε την Κύπρο εδώ και πέντε δεκαετίες- επειδή ήθελα να ενθαρρύνω τους Κύπριους [σσ. Κυπριακή Δημοκρατία] να αναπτύξουν τους ενεργειακούς πόρους τους σε συνεργασία με όλους -ΟΛΟΥΣ(!)- τους γείτονές τους, και να καταστεί σαφές ότι ΟΛΟΙ ωφελούνται εάν το σύνολο της Ανατολικής Μεσογείου μπορεί να συνεργαστεί για να γίνει κόμβος για τις αγορές φυσικού αερίου».

Τότε εξηγήσαμε ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν σφόδρα να εντάξουν την Τουρκία στο East Med Gas Forum, κατ' απαίτηση του Τζέφρι Πάιατ και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Όλες οι εξελίξεις συντείνουν στο ότι η είσοδος της Τουρκίας στο East Med Gas Forum, αφενός θα αναγνωρίσει τα ανύπαρκτα δικαιώματα της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο -σαν μια άτυπη «Μαδρίτη» της Αν. Μεσογείου-, και αφετέρου θα αποτελέσει το έναυσμα για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου ακόμη και χωρίς προηγούμενη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ.

Αυτά σε πρώτη φάση. Στη συνεχεία θα ακολουθήσει η εφαρμογή του γνωστού «χάρτη Μπάιντεν», που συνεπάγεται την απώλεια της ελληνικής δυνάμει ΑΟΖ ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού -ο οποίος τέμνει την Ρόδο-, καθώς και του κοινού θαλάσσιου συνόρου με την Κύπρο κατ΄ εφαρμογή της μυστικής Συμφωνίας του Βερολίνου την οποία ομολόγησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.


Χάρτης Μπάιντεν

Οι πληροφορίες από την Ουάσιγκτον μάλιστα λένε ότι κατά την επίσκεψη του Άντονι Μπλίνκεν στα Χανιά (06/01/24), μας ζητήθηκε ακριβώς αυτό: Να προσφέρουμε τη μισή ΑΟΖ μας στην Αν. Μεσόγειο. Κάτι που επιβεβαιώνουν και ελληνικές διπλωματικές πηγές σύμφωνα με τις οποίες «η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει την εμφάνιση μιας μείζονος σημασίας διευθέτησης, η οποία προϋποθέτει υποχωρήσεις σε θέματα κυριαρχίας (μειωμένη ή καθόλου επήρεια των νησιών σε ΑΟΖ) στην ανατολική Μεσόγειο».

Η εφαρμογή αυτού του σεναρίου είναι πρόδηλο ότι θα επηρεαστεί από την εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και το ανάλογο ρίσκο που θα είναι διατεθειμένος ο Κ. Μητσοτάκης να αναλάβει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ίσως μια ευρωπαϊκή θέση να του χαρίσει την αναγκαία διέξοδο από την κατάσταση που θα δημιουργηθεί.

Άλλες πηγές μιλούν για «εμβάθυνση της προσέγγισης στον ενεργειακό τομέα» καθώς, τόσο η ΕΕ, όσο και οι ΗΠΑ προωθούν εξορύξεις ακόμη και «χωρίς προηγούμενη οριοθέτηση των ΑΟΖ». Προφανώς στο πλαίσιο της «εταιρικής εκμετάλλευσης» υπό τον μανδύα του East Med Gas Forum.

Επανερχόμενοι όμως στις δηλώσεις Ντόκου, θα πρέπει να αναλυθούν και να συσχετιστούν με παλαιότερες αναφορές του ιδίου και συγκεκριμένα το 2019, όταν έλεγε ότι «Ακόμη και ιδέες περί συνεκμετάλλευσης (kazan-kazan) μπορούν να συζητηθούν, υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης οριοθέτησης μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο».

Συνδυαστικά καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτό που βρίσκεται στα σκαριά είναι όντως η «συνεκμετάλλευση» («συνδιαχείριση» είναι ο ορθότερος όρος) με την Τουρκία, αφού προηγηθεί η «προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο», χωρίς απαραίτητα να προηγηθεί η έκδοση της απόφασής του. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Μανώλη Κοττάκη και την ΕΣΤΙΑ, «φιλοδοξία» της κυβέρνησης είναι η «κατάληξη της υπογραφής συνυποσχετικού αμέσως μετά τις ευρωεκλογές».

Θα ήταν παράλειψη εάν δεν σχολιάζαμε επίσης την παρουσία του πρώην ΥΠΕΞ, Νίκου Κοτζιά, στο συνέδριο της «Καθημερινής» («Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά») -το οποίο διοργανώθηκε για να καλλιεργήσει κλίμα διακομματικής «συνεννόησης» και «συναίνεσης»  για ότι θα ακολουθήσει-, γνωστού για τις αλήστου μνήμης δηλώσεις περί «μοναχοφάηδων» και της ανάγκης να δοθεί στην Τουρκία «μία προοπτική να συμμετάσχει στην οικονομική ανάταση».

«Τι σημαίνει άραγε» αυτό, διερωτήθηκε τότε ο Σταύρος Λυγερός και συμπέρανε ότι: «προφανώς, ο Κοτζιάς εννοεί... ότι πρέπει να βρούμε επιχειρηματικούς τρόπους για να βάλουμε την Τουρκία στο παιχνίδι».

Πλέον η φόρμουλα εμπλοκής της Τουρκίας έχει βρεθεί. Σχεδιάζεται να γίνει με τους προαναφερθέντες «επιχειρηματικούς τρόπους» που οι ΗΠΑ προετοίμαζαν εδώ και χρόνια και τώρα ήρθε η ώρα για να εφαρμόσουν με τους πρόθυμους εν Ελλάδι εκτελεστές τους.

Καταλήγοντας, θα θέσουμε το ερώτημα: Φέρει ή δεν φέρει ευθύνη σύσσωμο το πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε την χώρα για τις κυοφορούμενες «Πρέσπες του Αιγαίου - Αν. Μεσογείου»;

πηγή

Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.