Παρά τους περίεργους και σε κάθε περίπτωση αναπόδεικτους ισχυρισμούς των ΗΠΑ, η Κίνα δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να εμπλακεί σοβαρά στην τύποις Ρωσοουκρανική σύγκρουση και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να αναμένεται την επόμενη περίοδο, η παροχή σοβαρής και υπολογίσιμης πολεμικής υποστήριξης στην Μόσχα…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Από τα κέντρα του Ευρωατλαντισμού, η δέσμη των προτάσεων την οποία δημοσιοποίησε η Κινεζική πολιτική ηγεσία, εκλαμβάνεται ως μια αιφνίδια παρέμβαση με αντιφατικά αφηγήματα και επιδιώξεις, ενώ δεν λείπουν εκείνοι που θεωρούν ότι η Κινεζική πρωτοβουλία, είναι ουσιαστικά η κατακλείδα των μυστικών διαπραγματεύσεων που έχουν ήδη συντελεστεί μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας, με απώτερο στόχο την ενεργή και ουσιαστικότερη Κινεζική εμπλοκή.
Πρόκειται για ερμηνείες αυθαίρετες, οι οποίες κατά την γνώμη του γράφοντος επιστρατεύονται για να διασφαλίσουν την βιώσιμη διαχείριση εσωτερικών ισορροπιών αλλά και αντιθέσεων που υποβόσκουν στο εσωτερικό της Δυτικής Συμμαχίας, μιας και η κατάσταση βαίνει σταθερά επιδεινούμενη, όχι μονάχα για τους τυπικά εμπολέμους, αλλά και για την ίδια την ικανότητα του Δυτικού υποστηρικτικού μηχανισμού να συνεχίσει να τροφοδοτεί χωρίς παράπλευρο κόστος και ευρύτερες συνέπειες, έναν πόλεμο κατατριβής με απροσδιόριστο μέλλον και καθ’ όλα ασαφή εξέλιξη.
Η Κίνα δεν έχει κανέναν λόγο αυτήν την στιγμή να γίνει μέρος του προβλήματος. Όχι γιατί θα πρέπει να υπολογίσει το κόστος από την πιθανή επέκταση των Δυτικών κυρώσεων σε βάρος της. Άλλωστε μια τέτοια απόφαση της Ευρωατλαντικής ηγεσίας, θα ήταν μια κατ΄ εξοχήν ανόητη απόφαση, αφού είναι φανερό ότι οι συνέπειές της, θα ήσαν καταστροφικές για την Αμερικανική αλλά και για τις Δυτικές οικονομίες συνολικά, ενώ παράλληλα θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου που θα μπορούσε τροφοδοτήσει ένα ντόμινο εξελίξεων ικανό να οδηγήσει σε στρατηγική κατάρρευση το Δυτικό οικοδόμημα στο σύνολό του.
Η Κινεζική ηγεσία, είχε την πολυτέλεια κατά την διάρκεια του χρόνου που πέρασε, να παραμείνει σε μια διακριτή απόσταση από την συγκρουσιακή εξίσωση, να παρατηρεί διακριτικά τα τεκταινόμενα και να παρεμβαίνει επιλεκτικά στις εξελίξεις. Αυτήν την στιγμή η πλεονεκτική της θέση έγκειται στα εξής:
Πρώτον: Η επένδυσή της στον τυχοδιωκτισμό του Ρώσου ηγέτη, ο οποίος ξεκίνησε μια πολεμική επιχείρηση που ξεχώρισε για την προχειρότητα, τον ερασιτεχνισμό της και την καραμπινάτη επιχειρησιακή ανεπάρκεια, αποδείχτηκε εύστοχη επένδυση και υπήρξε εξαιρετικά αποδοτική. Η έμμεση στήριξη που προσέφερε, τόνωσε την ματαιοδοξία του Πούτιν, διεύρυνε τις συνέπειες του αμετροεπούς τυχοδιωκτισμού και κατέστησε την στρατηγικά αποδυναμωμένη Ρωσία, περισσότερο ευάλωτη μεταμορφώνοντάς την σε γεωπολιτικό ικέτη της Κινεζικής στήριξης.
Αυτή η εξέλιξη λειτουργεί αντικειμενικά ως διπλός πολλαπλασιαστής ισχύος για την προώθηση της Κινεζικής Γεωστρατηγικής, αφού από την μια μεριά η Ρωσία αυτοτελώς καθίσταται εμφανώς αποδυναμωμένη, γεγονός που έχει την σημασία του για τα ζητήματα που σχετίζονται με τις χρόνιες διμερείς διενέξεις και ανταγωνισμούς, ενώ από την άλλη μεριά, ο Σινορωσικός άξονας ο οποίος οριοθετείται πλέον σε μια κατεύθυνση εξόχως «επιθετική», συνιστά ένα υπολογίσιμο μέγεθος που τοποθετείται στον αντίποδα της Αμερικανικής Γεωστρατηγικής. Στα ποιοτικά του χαρακτηριστικά, ξεχωρίζει η πλήρης υιοθέτηση της Κινεζικής στρατηγικής ατζέντας γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τις πολύ ενδιαφέρουσες ειδήσεις που προέκυψαν από την συνάντηση που είχε ο επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας Ν. Πατρούσεφ, με τον Γουάνγκ Γι ο οποίος είναι ο επικεφαλής της Κινεζικής Διπλωματίας και υπεύθυνος Διεθνών σχέσεων του κυβερνώντος κόμματος.
Κατά την διάρκεια αυτής της συνάντησης, ο Πατρούσεφ σημείωσε ότι η ενίσχυση της συνεργασίας με το Πεκίνο αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση Πούτιν και ότι οι δύο χώρες πρέπει να συνεργαστούν απέναντι στη Δύση. Πρόσθεσε μάλιστα ότι στο πλαίσιο της επιχείρησης που άρχισε η Δύση ενάντια στη Ρωσία και την Κίνα, αποκτά ιδιαίτερη σημασία η περαιτέρω εμβάθυνση του συντονισμού και της αλληλεπίδρασης Μόσχας - Πεκίνου. Υπογράμμισε ακόμα ότι «σε αυτό το πλαίσιο, θέλω να επαναλάβω την αδιαπραγμάτευτη στήριξή μας προς το Πεκίνο, για τα θέματα της Ταϊβάν, της Σιντζιάγκ, του Θιβέτ και του Χονγκ Κονγκ, που η Δύση χρησιμοποιεί για να δυσφημίσει την Κίνα».
Με απλά λόγια, η Ρωσία υιοθετεί πλήρως κομβικά ζητήματα που συνθέτουν την Κινεζική ατζέντα, συναισθανόμενη ότι αυτή η επιλογή είναι η μόνη δυνατή που θα μπορούσε να της διασφαλίσει την μερική γεωπολιτική της ανάταξη. Αυτό το γεγονός είναι προάγγελος πολύ σημαντικών εξελίξεων που θα προσδώσουν μια διάσταση διαφορετική αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνη στην κορυφαία στρατηγική σύγκρουση.
Δεύτερον: Η συνέχιση των επιχειρήσεων και η παράταση ενός πολέμου κατατριβής, δημιουργεί πλέον ζωτικά προβλήματα και για την ίδια την Δυτική Συμμαχία… Για την Οικονομία της… Για την πολεμική της βιομηχανία… Για την επιτυχημένη προώθηση των ευρύτερων και των περιφερειακών στρατηγικών της σχεδιασμών… Για την ικανότητά της να υποστηρίξει παράλληλα, τόσο επιμελητειακά, όσο και εξοπλιστικά αλλά και με απρόσκοπτη παρουσία, λοιπές διακεκαυμένες ζώνες ζωτικού Κινεζικού ενδιαφέροντος (πχ Ταϊβάν).
Τρίτον: Ο διεμβολισμός των εξελίξεων με την πρόταση των 12 σημείων, καταργεί το μονοπώλιο των Αμερικανοουκρανικών συνεννοήσεων για ελεγχόμενες διπλωματικές διευθετήσεις και διευκολύνει προσεταιρισμούς που θα μπορούσαν να διευρύνουν τις αντιθέσεις στο περιβάλλον της Δυτικής Συμμαχίας.
Είναι λοιπόν απόλυτα ερμηνεύσιμη η αποστροφή με την οποία υποδέχτηκαν οι Αμερικανοί την Κινεζική πρωτοβουλία και ο σκεπτικισμός που επιδιώκουν να συντηρήσουν για το παρασκήνιο των Σινορωσικών συνεννοήσεων. Συνειδητοποιούν ότι το «μονότερμα» στο θέατρο της Ευρώπης μπορεί να ανατραπεί, ενώ μια στοχευμένη και καλά σχεδιασμένη Κινεζική διαχείριση, θα δρομολογήσει δραματικές ανατροπές και θα ανακόψει τον επίπλαστο περίπατο της μονοκρατορίας.
Επίλογος…
Η Κίνα έχει απόλυτη επίγνωση του ποιος είναι απέναντί της και οι χειρισμοί της δείχνουν ότι τα βήματά της είναι προσεκτικά και καλά σχεδιασμένα.
Η Κίνα έχει επίσης απόλυτη επίγνωση της διττής στρατηγικής φύσης της Ρωσίας (δυνητικός σύμμαχος αλλά και ιστορικός ανταγωνιστής) και έσπευσε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την ευκαιρία επενδύοντας στην λογική του «ώριμου φρούτου».
Η πρωτοβουλία της Κίνας με την πρόταση των 12 σημείων, δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως μια μεμονωμένη και αποσπασματική παρέμβαση που ακολουθεί απλώς την ροή των εξελίξεων. Κατά την γνώμη του γράφοντος είναι μέρος της συνολικής και πολυεπίπεδης αντεπίθεσης που μόλις ξεκινά στο πλαίσιο της κορυφαίας στρατηγικής σύγκρουσης.
Για ποιο λόγο λοιπόν η Κίνα να ρισκάρει αυτήν την στιγμή να εξασφαλίσει πολεμική στήριξη σε ένα «καμένο χαρτί», όταν μπορεί με μια αλληλουχία έξυπνων και στοχευμένων χειρισμών, να βάλει στο χέρι όλη την τράπουλα;;;
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Από τα κέντρα του Ευρωατλαντισμού, η δέσμη των προτάσεων την οποία δημοσιοποίησε η Κινεζική πολιτική ηγεσία, εκλαμβάνεται ως μια αιφνίδια παρέμβαση με αντιφατικά αφηγήματα και επιδιώξεις, ενώ δεν λείπουν εκείνοι που θεωρούν ότι η Κινεζική πρωτοβουλία, είναι ουσιαστικά η κατακλείδα των μυστικών διαπραγματεύσεων που έχουν ήδη συντελεστεί μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας, με απώτερο στόχο την ενεργή και ουσιαστικότερη Κινεζική εμπλοκή.
Πρόκειται για ερμηνείες αυθαίρετες, οι οποίες κατά την γνώμη του γράφοντος επιστρατεύονται για να διασφαλίσουν την βιώσιμη διαχείριση εσωτερικών ισορροπιών αλλά και αντιθέσεων που υποβόσκουν στο εσωτερικό της Δυτικής Συμμαχίας, μιας και η κατάσταση βαίνει σταθερά επιδεινούμενη, όχι μονάχα για τους τυπικά εμπολέμους, αλλά και για την ίδια την ικανότητα του Δυτικού υποστηρικτικού μηχανισμού να συνεχίσει να τροφοδοτεί χωρίς παράπλευρο κόστος και ευρύτερες συνέπειες, έναν πόλεμο κατατριβής με απροσδιόριστο μέλλον και καθ’ όλα ασαφή εξέλιξη.
Η Κίνα δεν έχει κανέναν λόγο αυτήν την στιγμή να γίνει μέρος του προβλήματος. Όχι γιατί θα πρέπει να υπολογίσει το κόστος από την πιθανή επέκταση των Δυτικών κυρώσεων σε βάρος της. Άλλωστε μια τέτοια απόφαση της Ευρωατλαντικής ηγεσίας, θα ήταν μια κατ΄ εξοχήν ανόητη απόφαση, αφού είναι φανερό ότι οι συνέπειές της, θα ήσαν καταστροφικές για την Αμερικανική αλλά και για τις Δυτικές οικονομίες συνολικά, ενώ παράλληλα θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου που θα μπορούσε τροφοδοτήσει ένα ντόμινο εξελίξεων ικανό να οδηγήσει σε στρατηγική κατάρρευση το Δυτικό οικοδόμημα στο σύνολό του.
Η Κινεζική ηγεσία, είχε την πολυτέλεια κατά την διάρκεια του χρόνου που πέρασε, να παραμείνει σε μια διακριτή απόσταση από την συγκρουσιακή εξίσωση, να παρατηρεί διακριτικά τα τεκταινόμενα και να παρεμβαίνει επιλεκτικά στις εξελίξεις. Αυτήν την στιγμή η πλεονεκτική της θέση έγκειται στα εξής:
Πρώτον: Η επένδυσή της στον τυχοδιωκτισμό του Ρώσου ηγέτη, ο οποίος ξεκίνησε μια πολεμική επιχείρηση που ξεχώρισε για την προχειρότητα, τον ερασιτεχνισμό της και την καραμπινάτη επιχειρησιακή ανεπάρκεια, αποδείχτηκε εύστοχη επένδυση και υπήρξε εξαιρετικά αποδοτική. Η έμμεση στήριξη που προσέφερε, τόνωσε την ματαιοδοξία του Πούτιν, διεύρυνε τις συνέπειες του αμετροεπούς τυχοδιωκτισμού και κατέστησε την στρατηγικά αποδυναμωμένη Ρωσία, περισσότερο ευάλωτη μεταμορφώνοντάς την σε γεωπολιτικό ικέτη της Κινεζικής στήριξης.
Αυτή η εξέλιξη λειτουργεί αντικειμενικά ως διπλός πολλαπλασιαστής ισχύος για την προώθηση της Κινεζικής Γεωστρατηγικής, αφού από την μια μεριά η Ρωσία αυτοτελώς καθίσταται εμφανώς αποδυναμωμένη, γεγονός που έχει την σημασία του για τα ζητήματα που σχετίζονται με τις χρόνιες διμερείς διενέξεις και ανταγωνισμούς, ενώ από την άλλη μεριά, ο Σινορωσικός άξονας ο οποίος οριοθετείται πλέον σε μια κατεύθυνση εξόχως «επιθετική», συνιστά ένα υπολογίσιμο μέγεθος που τοποθετείται στον αντίποδα της Αμερικανικής Γεωστρατηγικής. Στα ποιοτικά του χαρακτηριστικά, ξεχωρίζει η πλήρης υιοθέτηση της Κινεζικής στρατηγικής ατζέντας γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τις πολύ ενδιαφέρουσες ειδήσεις που προέκυψαν από την συνάντηση που είχε ο επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας Ν. Πατρούσεφ, με τον Γουάνγκ Γι ο οποίος είναι ο επικεφαλής της Κινεζικής Διπλωματίας και υπεύθυνος Διεθνών σχέσεων του κυβερνώντος κόμματος.
Κατά την διάρκεια αυτής της συνάντησης, ο Πατρούσεφ σημείωσε ότι η ενίσχυση της συνεργασίας με το Πεκίνο αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση Πούτιν και ότι οι δύο χώρες πρέπει να συνεργαστούν απέναντι στη Δύση. Πρόσθεσε μάλιστα ότι στο πλαίσιο της επιχείρησης που άρχισε η Δύση ενάντια στη Ρωσία και την Κίνα, αποκτά ιδιαίτερη σημασία η περαιτέρω εμβάθυνση του συντονισμού και της αλληλεπίδρασης Μόσχας - Πεκίνου. Υπογράμμισε ακόμα ότι «σε αυτό το πλαίσιο, θέλω να επαναλάβω την αδιαπραγμάτευτη στήριξή μας προς το Πεκίνο, για τα θέματα της Ταϊβάν, της Σιντζιάγκ, του Θιβέτ και του Χονγκ Κονγκ, που η Δύση χρησιμοποιεί για να δυσφημίσει την Κίνα».
Με απλά λόγια, η Ρωσία υιοθετεί πλήρως κομβικά ζητήματα που συνθέτουν την Κινεζική ατζέντα, συναισθανόμενη ότι αυτή η επιλογή είναι η μόνη δυνατή που θα μπορούσε να της διασφαλίσει την μερική γεωπολιτική της ανάταξη. Αυτό το γεγονός είναι προάγγελος πολύ σημαντικών εξελίξεων που θα προσδώσουν μια διάσταση διαφορετική αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνη στην κορυφαία στρατηγική σύγκρουση.
Δεύτερον: Η συνέχιση των επιχειρήσεων και η παράταση ενός πολέμου κατατριβής, δημιουργεί πλέον ζωτικά προβλήματα και για την ίδια την Δυτική Συμμαχία… Για την Οικονομία της… Για την πολεμική της βιομηχανία… Για την επιτυχημένη προώθηση των ευρύτερων και των περιφερειακών στρατηγικών της σχεδιασμών… Για την ικανότητά της να υποστηρίξει παράλληλα, τόσο επιμελητειακά, όσο και εξοπλιστικά αλλά και με απρόσκοπτη παρουσία, λοιπές διακεκαυμένες ζώνες ζωτικού Κινεζικού ενδιαφέροντος (πχ Ταϊβάν).
Τρίτον: Ο διεμβολισμός των εξελίξεων με την πρόταση των 12 σημείων, καταργεί το μονοπώλιο των Αμερικανοουκρανικών συνεννοήσεων για ελεγχόμενες διπλωματικές διευθετήσεις και διευκολύνει προσεταιρισμούς που θα μπορούσαν να διευρύνουν τις αντιθέσεις στο περιβάλλον της Δυτικής Συμμαχίας.
Είναι λοιπόν απόλυτα ερμηνεύσιμη η αποστροφή με την οποία υποδέχτηκαν οι Αμερικανοί την Κινεζική πρωτοβουλία και ο σκεπτικισμός που επιδιώκουν να συντηρήσουν για το παρασκήνιο των Σινορωσικών συνεννοήσεων. Συνειδητοποιούν ότι το «μονότερμα» στο θέατρο της Ευρώπης μπορεί να ανατραπεί, ενώ μια στοχευμένη και καλά σχεδιασμένη Κινεζική διαχείριση, θα δρομολογήσει δραματικές ανατροπές και θα ανακόψει τον επίπλαστο περίπατο της μονοκρατορίας.
Επίλογος…
Η Κίνα έχει απόλυτη επίγνωση του ποιος είναι απέναντί της και οι χειρισμοί της δείχνουν ότι τα βήματά της είναι προσεκτικά και καλά σχεδιασμένα.
Η Κίνα έχει επίσης απόλυτη επίγνωση της διττής στρατηγικής φύσης της Ρωσίας (δυνητικός σύμμαχος αλλά και ιστορικός ανταγωνιστής) και έσπευσε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την ευκαιρία επενδύοντας στην λογική του «ώριμου φρούτου».
Η πρωτοβουλία της Κίνας με την πρόταση των 12 σημείων, δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως μια μεμονωμένη και αποσπασματική παρέμβαση που ακολουθεί απλώς την ροή των εξελίξεων. Κατά την γνώμη του γράφοντος είναι μέρος της συνολικής και πολυεπίπεδης αντεπίθεσης που μόλις ξεκινά στο πλαίσιο της κορυφαίας στρατηγικής σύγκρουσης.
Για ποιο λόγο λοιπόν η Κίνα να ρισκάρει αυτήν την στιγμή να εξασφαλίσει πολεμική στήριξη σε ένα «καμένο χαρτί», όταν μπορεί με μια αλληλουχία έξυπνων και στοχευμένων χειρισμών, να βάλει στο χέρι όλη την τράπουλα;;;
Δημοσίευση σχολίου