Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ το 1990 για όλες τις “βαλλιστικές της προθέσεις”…

Τα λόγια του Ερντογάν κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνέντευξης που παραχώρησε στο τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο “A Haber”, εκθέτουν ανεπανόρθωτα τόσο αυτούς που αμφισβητούν το αν η Τουρκία διαθέτει τις δυνατότητες που διακηρύσσει, όσο και αυτούς που… πέφτουν από τα σύννεφα, ανακαλύπτοντας μετά από τρεις δεκαετίες την τουρκική βαλλιστική απειλή. Κατά πλειοψηφία, είναι οι ίδιοι που μέμφονταν στο παρελθόν και λοιδορούσαν ως “εθνικιστές, υπερπατριώτες και πατριδοκάπηλους”, όσους έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου. Με τις δηλώσεις του Ερντογάν, η πρόσφατη δοκιμή του βαλλιστικού πυραύλου TAYFUN που η πρόθεση ανάπτυξής του ήταν γνωστή τα τελευταία 15 χρόνια, αποκτά τον πιο επίσημο χαρακτήρα.

“To τελευταίο μας τεστ έγινε με τον Tayfun που ξετρέλανε τους Έλληνες. Στο επόμενο βήμα θα αυξήσουν την εμβέλεια του. Δηλαδή περισσότερο από 561 χιλιόμετρα. Βέβαια οι Έλληνες φοβήθηκαν για την εμβέλεια καθώς και η Αθήνα είναι μέσα στην εμβέλεια του”, αναφέρει το εξαιρετικό ρεπορτάζ του Μανώλη Κωστίδη για τον ΣΚΑΪ.

Και ο Τούρκος πρόεδρο συνέχισε: “Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την στάση της Ελλάδας το τελευταίο διάστημα. Δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς και σιωπηλοί σε αυτήν την επιθετική και εχθρική στάση. Κι εμείς απαντάμε με τα έργα μας (κάνει αναφορά στον Τayfun) αντί να παράγουμε λόγια, παράγουμε έργα. Η Ελλάδα πρέπει να συμμαζέψει τα μυαλά της. Πρέπει να μάθει πως δεν μπορεί να φτάσει πουθενά με προβοκάτσιες και προκλήσεις”.

Τούτων λεχθέντων, αποκτά ιδιαίτερη σημασία η παρουσίαση του παρελθόντος του τουρκικού βαλλιστικού προγράμματος από τον Περικλή Ζορζοβίλη, για λογαριασμό της εφημερίδας “Κυριακάτικη Δημοκρατία” στην τελευταία της έκδοση. Ας το δούμε…

Το τουρκικό πρόγραμμα βαλλιστικών βλημάτων έχει παρελθόν.

Αυτό καθ’ αυτό το βλήμα TAYFUN τη δεδομένη χρονική στιγμή και για το ορατό μέλλον δεν μπορεί να θεωρηθεί απειλή η οποία μπορεί να ανατρέψει δραματικά τον συσχετισμό ισχύος Ελλάδας – Τουρκίας. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, το βλήμα, εκτοξευόμενο από κινητό εκτοξευτή επί οχήματος που είχε ταχθεί στο αεροδρόμιο Ρίζε-Άρτβιν, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στο βορειοανατολικό άκρο της Τουρκίας, επέτυχε βεληνεκές 561 χλμ.



Πληροφορίες όμως για το μέγεθος και την καταστρεπτικότητα της πυροκεφαλής και ειδικότερα για την ακρίβεια του, η οποία μετρείται με την αποκαλούμενη πιθανότητα κυκλικού σφάλματος (CEP: Circular Error Probable), δηλαδή η ακτίνα ενός κύκλου με κέντρο τον στόχου, εντός του οποίου θα γίνει η πρόσπτωση του 50% των βλημάτων που εκτοξεύονται κατά του στόχου, δεν αναφέρθηκαν σε ανοικτές πηγές.

Σε μερικά χρόνια όμως, εφόσον δεν σημειωθούν τεκτονικές αλλαγές στην τουρκική εθνική στρατηγική, το TAYFUN και πιθανώς και άλλα βλήματα της κατηγορίας που θα αναπτυχθούν, θα αποτελέσουν σημαντικό πρόβλημα για την άμυνα της χώρας και στην περίπτωση που η Άγκυρα πορευτεί στην οδό της απόκτησης όπλων μαζικής καταστροφής (πυρηνικών – βιολογικών – χημικών), θα μετατραπούν σε υπαρξιακή απειλή.

Επισημαίνεται ότι τόσο κατά το παρελθόν όσο και μετά τη δοκιμή του TAYFUN έγιναν δηλώσεις για την ανάγκη «πυρηνικοποίηση» της Τουρκίας, ως το επόμενο βήμα καθιέρωσης της μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων παγκοσμίως. Σε κάθε περίπτωση η δοκιμή του TAYFUN δεν μπορεί να θεωρηθεί αιφνιδιαστική εξέλιξη.

Η επίσημη απαρχή του τουρκικού προγράμματος τοποθετείται το 1990 όταν σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας αποφασίστηκε η απόκτηση βλημάτων εδάφους – εδάφους (Ε-Ε) με πρόφαση να αντιμετωπισθεί η απειλή, κατά της Τουρκίας, από γειτονικές χώρες (Συρία -Ιράκ – Ιράν) που διέθεταν βλήματα Ε-Ε μεγάλου βεληνεκούς. Σε εφαρμογή της απόφασης και προκειμένου να αποκτήσει ανάλογη τεχνογνωσία, η Τουρκία ήλθε σε επαφή με ΗΠΑ, Ισραήλ, Κίνα και Πακιστάν για τη συμπαραγωγή πυραύλων Ε-Ε, ενώ το 1991 στρατολόγησε 200 επιστήμονες τουρκικής καταγωγής, από την πρώην Σοβιετική Ένωση.

Κατά πληροφορίες το 2009, η Τουρκία είχε κατασκευάσει ή ανέπτυσσε:

• Συστήματα Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων (ΠΕΠ) Τ-302 KASIRGA διαμετρήματος 302 χλστ., Τ-122 και Τ-107
• Σύστημα Βαλλιστικών Πυραύλων Μικρού Βεληνεκούς J-600T YILDIRIM
• Πυραυλικά Συστήματα Ε-Ε TOROS 230A-260A, BABUR ΗΑΝ και στο πλαίσιο των προγραμμάτων «J» και ŐZGŰN.
• Το δε οπλοστάσιο της περιελάμβανε 1.500 βλήματα Ε-Ε, βεληνεκούς 100 – 200 χλμ. (YILDIRIM J-600T, JAGUAR, TOROS 230A-260A, MGM-140 ATACMS Block I και T-302 KASIRGA).

Τούτων λεχθέντων, αξίζει να παρατεθεί και το μέρος του ρεπορτάζ του ιδίου αναλυτή για την ¨Κυριακάτικη Δημοκρατία”, των συμβάσεων που έχει υπογράψει η Ελλάδα στον τομέα της αεράμυνας, το διάστημα 1998-2004. Χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις… μαθηματικών για να διαπιστωθεί ότι κοντεύει 20ετία από την τελευταία ενέργεια στην οποία προέβη η ελληνική πλευρά;

Συμβάσεις προμήθειας συστημάτων αντιαεροπορικής – αντιπυραυλικής άμυνας 1998-2004
Με βάση επίσημες ανακοινώσεις της εποχής και πληροφορίες από ανοικτές πηγές την περίοδο 1998-2004 για την προμήθεια συστημάτων αντιαεροπορικής – αντιπυραυλικής άμυνας ανατέθηκαν συμβάσεις συνολικού ύψους (με την τρέχουσα ισοτιμία ευρώ – δολαρίου ΗΠΑ) τουλάχιστον 2,8 δις ευρώ. Αναλυτικά:

• 1998. Εντάχθηκαν σε υπηρεσία 16 συστήματα OSA-AKM που η προμήθεια τους έγινε από τη Ρωσία στο πλαίσιο σύμβασης ύψους 33 δις δραχμών (94.183.770 ευρώ). Η σύμβαση περιελάμβανε δικαίωμα προαίρεσης για επιπλέον τέσσερα συστήματα και τον εκσυγχρονισμό στο επίπεδο OSA-AKM των αρχικών 12 συστημάτων OSA-AK, που το 1992 αποκτήθηκαν από τη Γερμανία, από τα αποθέματα του στρατού της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, σε εφαρμογή της συνθήκης μείωσης εξοπλισμών CFE (Convential Forces Europe). Επίσης, στο πλαίσιο των αντισταθμιστικών ωφελημάτων της προμήθειας των TOR-M1 αποκτήθηκαν επιπλέον επτά συστήματα του τύπου.
• Φεβρουάριος 1999. Σύμβαση ύψους 552 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ με τη ρωσική εταιρία Antey για την προμήθεια 21 συστημάτων TOR-M1.

• 19 Φεβρουαρίου 1999. Σύμβαση συνολικού ύψους 1,139 δις δολαρίων ΗΠΑ με την αμερικανική Raytheon για την προμήθεια τεσσάρων πυροβολαρχιών PAC-3 (FU) των έξι εκτοξευτών Μ901 η καθεμία, 200 βλημάτων PAC-2 GEM, δύο κέντρων πληροφοριών και συντονισμού ICC, και δύο επιπλέον του δικαιώματος προαίρεσης.
• Μάρτιος 1999. Σύμβαση με την εταιρεία HKV (κοινοπραξία της αμερικανικής Raytheon και της νορβηγικής Kongsberg) για τον εκσυγχρονισμό του συστήματος Improved HAWK στη διαμόρφωση Φάσης ΙΙΙ, τελικού κόστους 152.833.370 δολαρίων, ενώ στις 14 Ιουνίου 2002 υπεγράφη η ύψους 22,1 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ σύμβαση ανακατασκευής (overhaul) των υλικών του συστήματος Improved HAWK.

• 22 Ιουνίου 1999. Σύμβαση ύψους 81,4 δις δραχμών (238 εκατ. ευρώ) με τη γαλλική Thales για την προμήθεια 11 συστημάτων Crotale NG/GR (εννέα για την Πολεμική Αεροπορία και δύο για το Πολεμικό Ναυτικό) και των βλημάτων τους.

• 2000. Υπεγράφησαν με τη ρωσική εταιρία Antey δύο νέες συμβάσεις, συνολικού ύψους 300 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ για την προμήθεια έξι και τεσσάρων συστημάτων TOR-M1, αντίστοιχα. Εξ’ αυτών τα έξι παραδόθηκαν στην Κύπρο, ως αντάλλαγμα για τη μεταβίβαση των S-300PMU1 στην Ελλάδα, ενώ τα τέσσερα παραχωρήθηκαν στην Πολεμική Αεροπορία για την εγγύς αντιαεροπορική προστασία των S-300PMU-1.

• 3 Αυγούστου 2000. Σύμβαση ύψους 134 εκατ. ευρώ με τη STN Atlas Elektronik GmbH (στη συνέχεια Rheinmetall Defence Electronics GmbH) για την προμήθεια των 54 συστημάτων ASRAD-HELLAS που οι παραδόσεις τους άρχισαν το 2004. Επίσης, περί τα τέλη του 2000, σύμβαση ύψους 47,5 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ για την προμήθεια 432 βλημάτων FIM-92C Stinger RMP για τον εξοπλισμό των συστημάτων.

• 15 Νοεμβρίου 2002. Σύμβαση ύψους 84,1 εκατ. ευρώ με την ελβετική εταιρία Oerlikon Contraves (νυν εταιρία του ομίλου Rheinmetall) για τη γενική επισκευή και αναβάθμιση των συστημάτων «ΒΕΛΟΣ», με σκοπό την εξασφάλιση της εφοδιαστικής υποστήριξης σε βάθος χρόνου και την προσθήκη της χρήσης των πυρομαχικών AHEAD κατά στόχων περιορισμένου μεγέθους όπως βλήματα αεροδυναμικής πτήσης, ΜΕΑ και βλήματα αντι-ραντάρ υψηλής ταχύτητας. Στις 4 Σεπτεμβρίου 2004 εξασκήθηκε το ύψους περίπου 79 εκατ. ευρώ δικαίωμα προαίρεσης της ανωτέρω σύμβασης.

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.