Γράφει ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος
Την διαχρονική απογοήτευσή του για την ελληνική εξωτερική πολιτική εξέφρασε ο Ελληνοαμερικανός πρώην Πρέσβης των ΗΠΑ στο Κατάρ κ. Πάτρικ Ν. Θέρος σε πρόσφατη συνέντευξή του στο newgreektv.com. Στην συνέντευξή ο κ. Θέρος εκφράζει σιγουριά πως η Τουρκία υποβοηθά το Ισλαμικό Κράτος ενώ απαντά και στο ερώτημα γιατί το State Department φαίνεται κατά καιρούς να «αδειάζει» την Ελλάδα στα ελληνοτουρκικά θέματα.
Ο τέως πρέσβης των ΗΠΑ στην συνέντευξη του δικαιολογεί το «άδειασμα» με το «ότι ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών άγεται και φέρεται από την συγκυρία, όντας άτολμος να παραμείνει σταθερός στην όποια γραμμή αποφασιστεί.
Οι Τούρκοι έχουν μια ενιαία διπλωματία, η οποία είναι καλά μελετημένη εφαρμόζεται με καλή εκτέλεση και έχει διάρκεια. Αντίθετα η ελληνική διπλωματία πάσχει από το γεγονός ότι δεν υπάρχει. Η Ελλάδα δεν έχει μια εξωτερική πολιτική, η οποία μπορεί να πει ξεκάθαρα «να η πολιτική μας, να τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους, και αυτή είναι η γραμμή που θα κρατήσουμε για τα επόμενα 50 χρόνια».
Οι ανωτέρω δηλώσεις του τέως πρέσβη των ΗΠΑ σε συνδυασμό με τις πρόσφατες ενέργειες του ΥΠΕΞ για την αντιμετώπιση της κρίσης στην κυπριακή ΑΟΖ που προκάλεσαν αντιδράσεις όχι μόνο από την αντιπολίτευση αλλά και από επιστημονικούς φορείς φέρνουν το θέμα της εφαρμοζόμενης εξωτερικής πολιτικής ξανά στην επικαιρότητα και την ανάγκη να απαντηθούν τα παρακάτω ερωτήματα.
Ποια είναι η εξωτερική πολιτική που εφαρμόζει το ΥΠΕΞ όταν η Τουρκία ζητά μόνο συναντήσεις και διάλογο για τις παραβάσεις –παραβιάσεις – υπερπτήσεις του FIR της ΑΟΖ του εθνικού εναερίου χώρου των χωρικών υδάτων και του ελληνικού εδάφους δημιουργώντας τετελεσμένα στους διεθνείς οργανισμούς;
Πόσο αποτελεσματική είναι αυτή η πολιτική όταν η πάγια θέση του τουρκικού ΥΠΕΞ είναι ότι η Ελλάδα είναι μόνο υπεύθυνη για την ένταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και ότι δεν πρέπει να κυριαρχούν στην καθημερινή ατζέντα αυτά τα θέματα;
Δεν είναι δυνατόν να επιδεικνύουμε με καμάρι πόσο φιλικοί είμαστε απέναντι στη γείτονα χώρα όταν οι τουρκικές αμφισβητήσεις δημιουργούν τετελεσμένα στους Διεθνείς Οργανισμούς NATO, EE, IMO, ICAO, EUROCONTROL και δείχνουν ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της Ελλάδας επειδή κάποιοι στο ΥΠΕΞ δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν μπορείς να κάνεις Εξωτερική Πολιτική εάν πρώτα δεν έχεις καταγεγραμμένη Εθνική Στρατηγική.
Ποια είναι η Εθνική Στρατηγική και πως επηρεάζει την Εξωτερική Πολιτική;
Με τον όρο Εθνική Στρατηγική εννοούμε την συνισταμένη των πολιτικών οικονομικών και άλλων δυνατοτήτων της χώρας σε καιρό ειρήνης και πολέμου με σκοπό την επίτευξη των εθνικών αντικειμενικών στόχων.
Η Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ) είναι τμήμα της Εθνικής Στρατηγικής και από αυτή απορρέει η Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική. Επιδίωξη η ύπαρξη συμφωνημένης και καταγεγραμμένης θέσης όλων των πολιτικών δυνάμεων επί των μεγάλων θεμάτων πολιτικής εθνικού επιπέδου προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων και της ασφαλείας της Ελλάδας.
Αποκτάται έτσι μία σταθερή γραμμή πλεύσης για την εκάστοτε κυβέρνηση, χωρίς να την εγκλωβίζει από πλευράς τακτικής και μεθόδων που θα ακολουθήσει παρά μόνο στο ότι δεν θα μπορεί να ξεφύγει από την προσυμφωνημένη τηρητέα θέση.
Μία θέση, που θα οριοθετεί το κάθε μείζον εθνικό θέμα πέραν του οποίου ουδείς δικαιούται να προβαίνει σε διαπραγμάτευση πολύ περισσότερο σε παραχώρηση.
Η εθνική στρατηγική δεν ζητά να υποκαταστήσει την άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Αυτή είναι ένα συμφωνημένο γενικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο μπορεί άνετα να κινείται η εξωτερική πολιτική, εφαρμόζουσα μεθόδους και τακτικές που κρίνει κατάλληλες και αποτελεσματικές για την επίτευξη των εθνικών στόχων, αυτών που η εθνική στρατηγική θα έχει προσδιορίσει.
Η εξωτερική πολιτική βοηθάται παρά εμποδίζεται από την ύπαρξη εθνικής στρατηγικής. Χρησιμοποιεί όλη την ποικιλία των μέσων της και ασφαλώς τη διπλωματία της, χωρίς περιορισμούς, προσπαθώντας βέβαια να μη ξεφύγει από τα γενικά πλαίσια της εθνικής στρατηγικής.
Τέλος προσδιορίζονται επίσης και ιεραρχούνται οι κίνδυνοι κατά της ασφαλείας, της ακεραιότητας και της απρόσκοπτης πορείας της χώρας και καταγράφονται τα μέσα και οι προσφορότεροι τρόποι αντιμετώπισής τους.
Είναι γνωστός σε όλους ο περίφημος, πριν από ορισμένα χρόνια, Rubik cube, ο κύβος με τα έξι χρώματα τα οποία ευθυγραμμιζόμενα στις πλευρές του, σχημάτιζαν διαφορετικό κάθε φορά σχήμα. Εάν τα χρώματα στις πλευρές του αντικατασταθούν με Ένοπλες Δυνάμεις – Εξωτερική Πολιτική –Οικονομία – Εμπορική Ναυτιλία – Απόδημος Ελληνισμός και Συμμαχίες, ο κύβος μετατρέπεται σε ένα Κύβο Εθνικής Ισχύος όπου και ανάλογα με την περίπτωση θα προκύπτει το σχήμα που κάνει την καλύτερη χρήση των ανωτέρω στοιχείων.
* O Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος είναι Ανώτατος Αξιωματικός εν Αποστρατεία, ΜΑ Διεθνείς Σχέσεις και PhD, Επιχειρησιακή Οργάνωση
πηγή
Δημοσίευση σχολίου