Η πολιτική σύγκρουση στη Βουλή με θέμα την περιβόητη πλέον λίστα Λαγκάρντ, ανέδειξε για μια φορά ακόμα μια μόνιμη και ενσυνείδητα αποδεκτή “παθογένεια” του πολιτικού συστήματος της χώρας. Την πλήρη και συνειδητή σύγχυση εκ μέρους του πολιτικού προσωπικού της χώρας, μεταξύ πολιτικών και ποινικών ευθυνών των πολιτικών προσώπων.
Η αλαζονεία είναι το γνώρισμα της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου, το οποίο πηγάζει από την υπερεκτίμηση του εαυτού του.
Ο αλαζόνας θεωρεί τους άλλους κατώτερους, τους χρησιμοποιεί πολλές φορές σαν αντικείμενα και ενίοτε τους ταπεινώνει ή τουλάχιστον προσπαθεί να τους ταπεινώσει. Το πιο προσφιλές του “μέσον” είναι η ειρωνεία.
Ο αλαζόνας βρίσκεται πολύ ψηλά στην συνείδησή του, ίσως στο υψηλότερο σημείο της, αλλά πολύ χαμηλά στην συνείδηση των συνανθρώπων του.
Ο ατομισμός, η έπαρση, η υπεροψία και φυσικά η αλαζονεία είναι οι “αποχρώσεις” του ίδιου του εγωισμού του ανθρώπου.
Η αυτογνωσία είναι η γνώση του εαυτού μας, των αρετών ή των αδυναμιών μας. Είναι σκληρό γι’ αυτούς οι οποίοι θέλουν να διατηρούν “προσωπείο” συμπεριφοράς, είναι όμως ευλογία για όσους αγαπούν την αλήθεια.
Όμως ας έρθουμε στα πρόσφατα πολιτικά δρώμενα στην χώρα μας, παρ’ότι βάσιμα θεωρώ και πιστεύω ότι είμαστε ως πολίτες, θύματα ενός σχεδιασμένου πολιτικού αντιπερισπασμού εκ μέρους της κυβέρνησης και των “κύκλων” περί αυτής, εντός και εκτός της χώρας, σε ότι αφορά "κρίσιμες" αποφάσεις (ΦΕΚ Α 240 - 12/12/2012 και άλλα) και πράξεις της.
Πιστεύει κανείς, σώφρων άνθρωπος, ότι το "σύστημα" θα άφηνε ή θα αφήσει τον πλήρη και εις βάθος έλεγχο μιάς λίστας, την οποίαν το ίδιο το πολιτικό σύστημα "διέρρευσε" στην δημοσιότητα και η οποία περιέχει "ονομαστικά" τις λαμογιές του, πολύ δε περισσότερο θα επιτρέψει την "τιμωρία" των πραγματικών υπευθύνων ;;;
Είναι πλέον προφανές τοις πάσι, ότι αποτελεί πολιτικό και επικοινωνιακό αντιπερισπασμό των υπερασπιστών του συστήματος έναντι δραματικών επιλογών και εξελίξεων, οι οποίες αφορούν την πλήρη παράδοση της χώρας στους ξένους κατακτητές, εάν "προσέξει" κανείς δε, και τα δημοσκοπικά αποτελέσματα της χρονικής περιόδου κατά την οποίαν "διέρρευσε" η Λίστα Λαγκάρντ με όλα τα συνεπακόλουθα θα αναγνωρίσει τον "σχεδιασμό" καθ`ολοκληρίαν.
Και τα οποία δημοσκοπικά αποτελέσματα με "διθυράμβους" παρουσίαζαν τα συστημικά ΜΜΕ ώς νέοι Διονυσιακοί "ενθουσιασμένοι" άνδρες.
Η συγκλονιστική όσο και απαράδεκτη δήλωση, μνημείο αλαζονείας, μέσα στην Ελληνική βουλή και ενώπιον των 300 εθνοπατέρων, “Μου λέτε γιατί πήρα αντίγραφο της λίστας στο σπίτι μου. Γιατί να μην το πάρω; Μήπως δεν έχω ψηφιακή φωτοτυπία των αμυντικών σχεδίων της χώρας από τη θητεία μου στο υπ.Άμυνας; Βεβαίως και έχω. Πώς πήγαινα στο ΚΥΣΕΑ και στο ΝΑΤΟ;” από τον κ. Ε. Βενιζέλο αποτυπώνει τα "σημεία" των καιρών τα οποία βιώνουμε άπαντες.
Αποτυπώνει την κατάντια στην οποίαν περιήλθε η χώρα και “βιώνει” εδώ και αρκετές ημέρες στην πολιτική “δίνη” της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ.
Τα επικρατέστερα “γεγονότα” ώς πολιτικές παραδοξότητες αποτελούν, κατ’αρχάς, η “προστασία” του ΓΑΠ, ή αλλιώς η “αδυναμία” απόδοσης επιμερισμένων ή συνολικών ευθυνών πολιτικών και ποινικών, απο την παρούσα βουλή, στην εξ αντικειμένου ευθύνη την οποίαν έχει για την κατάσταση στην χώρα ο τέως πρωθυπουργός της.
Η παραπομπή του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στην προανακριτική επιτροπή της βουλής, συνεχίζει το θέατρο του παραλόγου, της συγκάλυψης και της συμπαιγνίας απο την εποχή του ΓΑΠ.
Η “κατάθεση-ομιλία” του κ. Ε. Βενιζέλου, η οποία ιστορικά θα αφήσει το πολιτικό της αποτύπωμα, ώς η ομιλία ανδρός ο οποίος έχασε το πολιτικό μέτρο και την επαφή του με το πολιτικό περιβάλλον του, έναν λαό υπο συνθήκας πλήρους εξαθλίωσης.
Η σύγκριση “μεγεθών” είναι η βάση της μεθόδου την οποίαν στην πράξη ονομάζουμε μέτρηση, και ώς αξιωματική εφαρμογή δίνει πάντα αποτελέσματα “απτά” και “εμφανή”.
Βέβαια κάθε μέτρηση αποτελεί από μόνη της μία διαδικασία “μοναδική” της οποίας τα αποτελέσματα είναι επίσης μοναδικά εξ αιτίας της εμφάνισης σε κάθε “μέτρηση” των λεγομένων συστηματικών ή τυχαίων “σφαλμάτων”.
Οι πολιτικές ευθύνες με τις ποινικές ευθύνες αρκετές φορές αυτήν την περίοδο συγχέονται με τρόπο δραματικό και εν πολλοίς εσκεμμένα παραπλανητικό.
Η κοινή λογική, και η κοινωνική δικαιοσύνη, ενσωματωμένες ώς επιταγές του Συντάγματός μας, απαιτούν τα "μεγέθη", είτε ώς δράσεις είτε ώς αποτελέσματα δράσεων, ειδικά όταν αφορούν "διαχείριση" ανθρώπων όπως είναι η "πολιτική", να είναι σαφώς μετρήσιμα και διαφανή, για να υπάρχει η δυνατότητα κοινωνικού και συστημικού ελέγχου.
Η δήλωση του Γ. Παπακωνσταντίνου: Έχω πολιτικές αλλά όχι ποινικές ευθύνες -Δεν αλλοίωσα εγώ την λίστα-Θα ήταν βλακώδες …. Τα λέει όλα.
Η πολιτική σύγκρουση στη Βουλή με θέμα την περιβόητη πλέον λίστα Λαγκάρντ, ανέδειξε για μια φορά ακόμα μια μόνιμη και ενσυνείδητα αποδεκτή “παθογένεια” του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Την πλήρη και συνειδητή σύγχυση εκ μέρους του πολιτικού προσωπικού της χώρας, μεταξύ πολιτικών και ποινικών ευθυνών των πολιτικών προσώπων.
Και δυστυχώς αυτή την μόνιμη “παθογένεια”, καμία προανακριτική επιτροπή δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει, όπως και κανένα πολιτικό κόμμα, ή καμμία Βουλή, δέν φαίνεται διατεθειμένη να ασχοληθεί.
Η γενικευμένη και υπεραπλουστευμένη ερμηνεία και οριοθέτηση των δύο διαφορετικών, σε ότι αφορά την ποιότητα του περιεχομένου, ευθυνών, είναι στοιχείο το οποίο “εκθέτει” το πολιτικό σύστημα, όπως τόσα άλλα.
Όποια "πράξη" δέν περιλαμβάνεται στο ποινικό και αστικό δίκαιο της χώρας, στην νομοθεσία μας, αποτελεί προνομιακό χώρο εμφάνισης των πολιτικών ευθυνών, ανεξάρτητα των αποτελεσμάτων τα οποία παράγουν αυτές οι "πολιτικές" επιλογές και πράξεις των πολιτικών "αστέρων".
Αυτό όμως δεν είναι “παθογένεια”, είναι “προστασία” της ασυδοσίας και της αποφυγής κρίσης των πράξεων των πολιτικών προσώπων από τον φυσικό τους δικαστή, την Ελληνική δικαιοσύνη.
Είναι πολύ εύκολο στην Ελλάδα και στους "καιρούς" μας, να “μετατρέπεται” το αποτέλεσμα μιάς παράνομης πράξης ενός πολιτικού προσώπου σε πολιτική πράξη, η ευθύνη της οποίας κινείται εν αμφιβόλω στα όρια της “πολιτικής” και αυτόματα να ενεργοποιείται ένα ολόκληρο σύστημα δια την απαλλαγή του παρανομούντος.
Ποιας όμως πολιτικής πράξης, με ποιά όρια ;;; Ποιος κρίνει αντικειμενικά και όχι με σκοπιμότητα ένα πολιτικό πρόσωπο, η Βουλή ;;; Ο χώρος εις τον οποίον η "σκοπιμότητα" αποτελεί κυρίαρχη επιδίωξη ;;;
Ουδείς εκ του πολιτικού συστήματος εν Ελλάδι δεν τόλμησε να διαχωρίσει, να κατατάξει και να ιεραρχήσει, τον όρο “πολιτική” και τις παραγόμενες ευθύνες του, οι οποίες ούτως ή άλλως εμπεριέχουν νομιμότητα ή παρανομία. Επίσης το κρίσιμο όριο χαρακτηρισμών των ευθυνών των πολιτικών προσώπων είναι αναγκαίο να προσδιοριστεί δια νόμου, επακριβώς, και να οριοθετηθεί έξω από συντεχνιακές λογικές κυβερνώντων και διαχειριστών εξουσίας.
Είναι "καιρός" άλλωστε, η νομοθετική εξουσία να "εμπιστευτεί" την δικαστική, όπως "ξεκάθαρα" επιτάσσουν οι νόμοι και το Ελληνικό Σύνταγμα.
Ποιά πράξη πολιτικού προσώπου "χαρακτηρίζεται" από την Ελληνική νομοθεσία ως μή πολιτική πράξη, ή ως πράξη η οποία δεν αγγίζει την όρια της παράβασης του νόμου και έχει ποινικές ευθύνες, ποιος την κρίνει ;;;
Τα ίδια τα πολιτικά πρόσωπα !!! Και μόνον αυτό εμπεριέχει σοβαρή αντίφαση δημοκρατικής νομιμοποίησης του κριτού.
Η Προανακριτική της Βουλής θα έπρεπε να εξετάσει τις ευθύνες του κ. Ε. Βενιζέλου, αφού υπήρξε ένας από αυτούς οι οποίοι χειρίστηκαν τη λίστα, είχε δηλαδή την δυνατότητα να την “αλλοιώσει”.
Η βουλή όχι μόνο δεν τον οδηγεί στην Προανακριτική επιτροπή για να εξεταστούν οι ευθύνες του, αλλά είναι χαρακτηριστικό το πως στο ιστορικό της υπόθεσης όπως καταγράφεται από την ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, με το οποίο παραπέμπουν τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, υπάρχει απλά μία πρόταση για τον Βενιζέλο, ο οποίος κράτησε τη λίστα 14 μήνες από τους οποίους τους 7 παράνομα, και η οποία αναφέρει μόνον το “ο κ. Βενιζέλος απέστειλε στο γραφείο του Πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά το παραπάνω USB».
Για όλους τους εμπλεκόμενους το “κατηγορητήριο” αναφέρει τι έκαναν με αυτό το USB, για τον κ. Ε. Βενιζέλο όμως δεν αναφέρει απολύτως τίποτα.
Αυτό είναι "πολιτική πράξη" άνευ ουδεμίας ευθύνης, παρ`όλο του ότι παράγει αποτελέσματα πολλά και αμφιβόλου νομιμότητος ;;;
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να ελεγχθεί για σοβαρές ποινικές ευθύνες τις οποίες είναι πιθανόν να έχει διότι α) Δεν έδωσε εντολή ελέγχου, δεν έδωσε καμιά εντολή στα όργανα του Υπουργείου και τις ελεγκτικές αρχές στα οποία προίστατο, να πραγματοποιήσουν ουσιαστικούς ελέγχους για τη λίστα, μόνον ο ίδιος γνωρίζει τους λόγους αυτής της "έλλειψης". β) Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν παρέδωσε τη λίστα Λαγκάρντ στον αρμόδιο Εισαγγελέα ως όφειλε.
Αυτός ήταν ο καθ’ύλην αρμόδιος, και ο οποίος μπορούσε να αποφανθεί για τη νομιμότητα ή όχι του υλικού και όχι ο Υφυπουργός ή ο οποιοσδήποτε άλλος υπηρεσιακός παράγοντας.
Θα μπορούσε επιπλέον, ακόμη να νομοθετήσει για την πλήρη "αξιοποίηση" του υλικού, όπως έκανε για δεκάδες άλλες περιπτώσεις.
Με τον ίδιο τρόπο τον οποίον ο κ. Ε. Βενιζέλος θεσμοθέτησε το “ακαταδίωκτο” για τον εαυτό του στους χειρισμούς τους οποίους έκανε στο σκάνδαλο τον κ. Λ. Λαυρεντιάδη της Proton Bank, θα μπορούσε να θεσμοθετήσει και την έρευνα του περιεχομένου της Λίστας Λαγκάρντ.
Βέβαια γίνεται διακριτική έρευνα ούτως ώστε να εξακριβωθούν οι συνθήκες υπό τις οποίες ο κ. Ε. Βενιζέλος προχώρησε στη στήριξη της "Proton Bank" με 100 εκατομμύρια ευρώ από τα διαθέσιμα του (χρεοκοπημένου) Ελληνικού κράτους ως υπουργός οικονομικών, στις 14 Ιουλίου 2011.
Όμως ...
ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ !!!
πηγή
Δημοσίευση σχολίου