του Burak Bekdil
«Πές μου ποιός είναι ο φίλος σου....» Ξέχασα το υπόλοιπο αυτής της γνωστής φράσης… Αλλά θα μπορούσε πιθανώς να τελειώσει ως «… και θα σας πω πόσο συμπαθητικός κύριος είστε.» Σε μια πρόσφατη συνάντηση στη Γερμανία, ο Cem Toker, πρόεδρος του Φιλελεύθερου κόμματος, είπε: «Ο Ahmet Davutoğlu πρέπει να αποφασίσει εάν θα είναι ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, ή ο υπουργός εσωτερικών της Συρίας.» Αλλά γιατί θα έπρεπε να επιλέξει;
Ο κ. Davutoğlu νιώθει πιθανώς ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, αλλά και υπουργός εσωτερικών της Συρίας, του Ιράκ, του Ισραήλ, του Ιράν και τουλάχιστον έξι άλλων χωρών στην περιοχή. Μπορεί επίσης να είναι ο προστάτης άγιος των παλαιστινιακών εδαφών, της Σομαλίας, της Λιβύης, του Σουδάν, της Τυνησίας και στο παρελθόν του Λιβάνου. Όλο αυτό το χαρτοφυλάκιο όμως είναι πάρα πολύ βαρύ για ένα άτομο...
Καμία αμφιβολία, η ανάμειξη του κ. Davutoğlu στα της Μέσης Ανατολής δεν είναι διόλου εντυπωσιακή. Για παράδειγμα, θα τον ανέμενα, αφότου εξάντλησε όλη του την επιρροή κατά τη διάρκεια των προηγούμενων λίγων μηνών, να αποσπάσει τουλάχιστον μια ενιαία θετική απάντηση στη σφριγηλή αναζήτησή του για να πείσει τους μουσουλμάνους συμμάχους σχετικά με το status στη βόρεια Κύπρο.
Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών, οι Τούρκοι έχουμε προσπαθήσει, μερικές φορές επιτυχώς, να κάνουμε παράξενους φίλους στα πρώην οθωμανικά εδάφη: Τον εκκεντρικό Mahmoud Ahmadinejad, πρόεδρο του Ιράν, διεθνώς διάσημες οργανώσεις όπως τις Hamas και Hezbollah, τον δικτάτορα στη Δαμασκό και τον πρόεδρο του Σουδάν Omar Al-Bashir, άτομα υπόλογα προσεχώς στο διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για διάπραξη πολεμικών εγκλημάτων και εγκλημάτων ενάντια στην ανθρωπότητα.
Ένας πρόσφατος «αγαπημένος» φίλος είναι και ο αντιπρόεδρος του Ιράκ, Tariq Al-Hashemi, τον οποίο περιμένει στη Βαγδάτη ένα ένταλμα σύλληψης για σωρεία κατηγοριών, μέχρι και για σύσταση εκτελεστικών αποσπασμάτων. Ο κ. Al-Hashemi ήταν σε ένα συμπαθητικό μικρό «vacanze Turchese» από τον περασμένο μήνα, απολαμβάνοντας την άνοιξη στην Πόλη, κάτω από την ευλογία του πρωθυπουργού Recep Tayyip Erdoğan. Προφανώς, αυτό είναι το μέτωπο της Ιστανμπούλ στον τουρκο-σουνιτικό-σιιτικό πόλεμο.
Οι διακοπές του Al-Hashemi πήγαιναν πολύ ομαλά μέχρι την παρελθούσα Τρίτη, όταν ανταποκρίθηκε θετικά στην INTERPOL, σε αίτημα για βοήθεια, το Ιράκ. Μια «κόκκινη ειδοποίηση» ήταν. Αν και η κόκκινη ειδοποίηση υπολείπεται της επιθυμίας της Τουρκίας, αν η INTERPOL θέσει τον κ. Al-Hashemi υπό επιτήρηση, αυτό θα αυξήσει την πίεση στην Άγκυρα και θα καταστήσει δυσκολότερο για τον κ. Al-Hashimi να διασχίσει τα σύνορα. Αλλά σίγουρα όχι τα τουρκο-ιρακινά σύνορα, τα οποία είναι μη συμβατικά σύνορα.
Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Bekir Bozdağ το έχει καταστήσει σαφές ότι «δεν θα παραδώσουμε κάποιον που έχουμε υποστηρίξει από την αρχή». Έτσι, για τους Τούρκους, η INTERPOL πρέπει να έχει δύο είδη ενταλμάτων σύλληψης: για εκείνους υποστηρίζουμε και εκείνους που όχι. Έκανε λάθος ο ιρακινός πρωθυπουργός Nouri Al-Maliki έπειτα, όταν είπε ότι «η Τουρκία έχει γίνει εχθρική χώρα»;
Τελικά η Τουρκία έχει γίνει χώρα που δεν σέβεται ένα ένταλμα σύλληψης από την INTERPOL, στην οποία έχει απευθυνθεί η ίδια εκατοντάδες φορές για παρόμοια αιτήματα στο παρελθόν. Κατά τα λοιπά μιλάμε για «αρχές» στην εξωτερική μας πολιτική...
Η Βαγδάτη (ή η Τεχεράνη, ή η Δαμασκός) θα μπορούσαν σύντομα να είναι το ασφαλέστερο λιμάνι στο οποίο Τούρκοι (αλλά και Κούρδοι) εγκληματίες και τρομοκράτες θα μπορούν να αναζητήσουν καταφύγιο. Το Ιράκ έχει γίνει επίσημα ένα πάρκο αναψυχής για το PKK. Θα είναι εντελώς διασκεδαστικό όταν την επόμενη φορά οι τουρκικές αρχές ζητήσουν την έκδοση «των τρομοκρατών του PKK» από τη Βαγδάτη.
Η πρωτοφανής προστασία που παρέχει η Τουρκία στον Al-Hashemi, ενάντια στο διεθνές δίκαιο, είναι ακριβώς ένα άλλο παράδειγμα για το πόσο φιλόδοξοι οι νεο-Οθωμανοί μπορούν να είναι, εν μέσω των παραισθήσεων του μεγαλείου τους....
πηγή
Δημοσίευση σχολίου