Του Δ.Ν.ΤΣΑΙΛΑ
Αρχιπλοίαρχος ε.α ΠΝ
Το ΝΑΤΟ θα πραγματοποιήσει την 25η σύνοδο κορυφής στο Σικάγο των ΗΠΑ, στις 20-21 Μαΐου 2012. Εκεί θα επανεξετάσουν τις αποφάσεις που ελήφθησαν στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας τον Νοέμβριο του 2010, με σκοπό να αναπτύξουν τις βασικές πολιτικές της Συμμαχίας και να επιβεβαιώσουν τους διατλαντικούς δεσμούς.
Η σύνοδος κορυφής θα επικεντρωθεί κυρίως σε τρεις βασικούς άξονες: τη δέσμευση της Συμμαχίας για τη μετάβαση του Αφγανιστάν σε ένα ελεύθερο κράτος, την εξασφάλιση ότι έχει τα απαιτούμενα μέσα για να υπερασπιστεί τον πληθυσμό και τα εδάφη της Συμμαχίας και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του 21ου αιώνα, και τέλος την ενίσχυση της Συμμαχίας με νέους εταίρους.
Το ΝΑΤΟ είναι σαφώς αποφασισμένο να υποστηρίξει το Αφγανιστάν και μετά το 2014, με τη σταδιακή μετάβαση της ευθύνης για την ασφάλεια της χώρας από τα στρατεύματα της ISAF στις δυνάμεις του Αφγανιστάν μέχρι την πλήρη αποκατάσταση. Στο Σικάγο, οι ηγέτες θα υποβάλουν προτάσεις για να γίνει αυτό πραγματικότητα.
Σε μια εποχή λιτότητας το ΝΑΤΟ επιδιώκει επίσης να εξασφαλίσει τα προσφορότερα μέσα για την ασφάλειά του. Με την οικονομική κρίση στην Ευρώπη, τα αυστηρά μέτρα μείωσης του ελλείμματος στις Ηνωμένες Πολιτείες και την αυξημένη πίεση στους αμυντικούς προϋπολογισμούς των κρατών μελών, θα γίνει προσπάθεια διαλειτουργικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων για τη διαχείριση των πολυεθνικών έργων. Αυτό είναι ένα από τα πλεονεκτήματά της Συμμαχίας.
Στο Σικάγο, η λεγόμενη «έξυπνη άμυνα" θα είναι στο επίκεντρο των συζητήσεων.
Όσον αφορά τις συνεργασίες, το ΝΑΤΟ, προβλέπει ότι κάθε ευρωπαϊκό κράτος που πληροί τις προϋποθέσεις για ένταξη και μπορεί να συμβάλει στην ασφάλεια της συμμαχίας είναι επιλέξιμο για ένταξη. Σύμφωνα λοιπόν με τις ΗΠΑ ένα τέτοιο κράτος είναι η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ). Διότι, όπως πιστεύουν, “και γράφω όπως πιστεύουν διότι η συμμετοχή των Σκοπιανών ήταν καθαρά συμβολική”, έχει συμβάλλει στην κοινή ασφάλεια του ΝΑΤΟ, συμμετείχε στις περιφερειακές ειρηνευτικές αποστολές το 1999, καθώς και στους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Είναι γνωστό ότι το Διεθνές Δικαστήριο δήλωσε κατηγορηματικά ότι το θέμα της ονομασίας δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα (εξάσκηση δικαιώματος του Veto) για να μη γίνει η ένταξη της ΠΓΔΜ. Όμως ο Γενικός Γραμματέας κ. Ράσμουσεν υποστήριξε ότι η απόφαση δεν αλλάζει τίποτα, και ότι η ένταξη της ΠΓΔΜ μπορεί να έρθει μόνο μετά την επίλυση της διαφοράς αυτής. Μιλώντας ποιό πρακτικά, έβαλε τη διαδικασία προσχώρησης σε αναμονή για το μέλλον, όχι όμως στο διηνεκές.
Δυστυχώς από τότε που ήρθε στο προσκήνιο το “Σκοπιανό πρόβλημα” ως σήμερα συσσωρεύτηκαν αρκετές ήττες στην Ελλάδα, δείχνοντας την ανυπαρξία μιας μακροπρόθεσμης εθνικής στρατηγικής, που να είναι αποδεκτή από τον κύριο κορμό του πολιτικού κόσμου και επεξεργασμένη στη σύμπραξη πολιτικών, διπλωματών, στρατιωτικών και επιστημόνων. Ιδιαίτερα σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή όπου δεν υπάρχει ακόμη κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου και δεν διαφαίνεται να υπάρξει μέχρι την έναρξη της 25ης συνόδου κορυφής στο Σικάγο των ΗΠΑ.
Δύο σημαντικοί παράγοντες εξακολουθούν να επιδρούν, αρνητικά: η λαϊκίστικη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και η εμπλοκή σε ιδεολογήματα. Ο πολιτικός κόσμος ποτέ του δεν βρέθηκε στο ύψος των περιστάσεων όχι μόνον γιατί οι εκπρόσωποί του έλαβαν συχνά εσφαλμένες αποφάσεις, αλλά και επειδή στο σύνολό του δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα πάγιο θεσμικό πλαίσιο ικανό να εξουδετερώνει κατά το δυνατόν τους πειρασμούς κομματικής εκμετάλλευσης των εθνικών θεμάτων. Η ανικανότητα μας προς αυτοσυγκράτηση δείχνει την ανωριμότητά μας. Και το γεγονός ότι ο ένας επιρρίπτει την ευθύνη στον άλλον αποδεικνύει απλώς ότι ενέχονται όλοι.
Ποια κυβέρνηση θα μας εκπροσωπήσει; Με ποια στρατηγική; Οι Σύμμαχοι είναι βέβαιο ότι θα ασκήσουν πιέσεις στην αντιπροσωπεία μας, να αποδεχθεί μια συμβιβαστική λύση, εφόσον δηλώνουν ότι η οποιαδήποτε καθυστέρηση στη διεύρυνση θα μπορούσε να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην περιφερειακή σταθερότητα και θα εγείρουν ανησυχητικά ερωτήματα σχετικά με τη θεσμική υγεία της Συμμαχίας. Κατά τους συμμάχους, αρνούμενοι την ένταξη της ΠΓΔΜ δημιουργείται ένα επικίνδυνο προηγούμενο για άλλες περιφερειακές αντιπαλότητες, ότι δηλαδή μία χώρα μπορεί να κωλυσιεργεί επ' αόριστον την είσοδο μιας άλλης. Από την άλλη πλευρά το ΝΑΤΟ θα πρέπει να είναι ένας συνασπισμός για τη σύσφιξη των σχέσεων των ευρωπαϊκών κρατών ολοένα και περισσότερο μέσω των αμοιβαίων υποχωρήσεων και των αμοιβαίων συμφερόντων με σεβασμό στις ιστορικές αλήθειες, που να ανατρέπει τις δηλητηριώδεις εθνοτικές διαφορές.
Η Σύνοδος Κορυφής του Σικάγου θα έχει το δύσκολο έργο να μετατρέψει τα λόγια σε δράση, δηλαδή, οι αποφάσεις της Λισαβόνας να μετατραπούν σε συγκεκριμένα προγράμματα και πρωτοβουλίες. Αυτό σημαίνει ότι οι Σύμμαχοι θα πρέπει να συνεχίσουν να επενδύουν πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά για να κρατήσουν ισχυρή τη Συμμαχία.
Η ελληνική αντιπροσωπεία δεν πρέπει να δεχθεί ονόματα όπως Βόρεια Δημοκρατία της Μακεδονίας ή άνω Δημοκρατία της Μακεδονίας ή οποιοδήποτε παρόμοιο παράγωγο διότι είναι το ίδιο με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ως εκ τούτου, ταυτίζεται με τη Μακεδονία. Αν αναλογιστούμε ότι η Ιορδανία ονομάζεται επίσημα Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας και η Αυστραλία ονομάζεται επίσημα Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας. Στην καθομιλουμένη οι χώρες αυτές είναι γνωστές ως Ιορδανία και Αυστραλία αντίστοιχα. Η Ελλάδα απέρριψε όλα αυτά στο παρελθόν και πρέπει να συνεχίσει να το κάνει.
Τέλος η πρόσφατη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ είναι ένα διαπραγματευτικό επιχείρημα για να αντισταθμίσει τις πιέσεις που θα δεχθεί η ελληνική αντιπροσωπεία, καθώς και να μετακινήσει την εξίσωση ισχύος προς όφελος της Ελλάδος, αρκεί οι διαπραγματευτές μας να πάνε με σαφείς πολιτικές και να δείξουν ένα αρραγές μέτωπο.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου