ΣΗΦΗΣ ΠΟΛΥΜΙΛΗΣ
Με μια ιδιαίτερα πληθωρική παρουσία στο σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ ο σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης φαίνεται ότι φιλοδοξεί να διεκδικήσει μαζί με τον τίτλο του σερ και αυτόν του εθνικού μας κήνσορα. Με εφόδιο τις πολλαπλές όντως περγαμηνές του, αλλά και την ευρύχωρη φιλοξενία που του παρέχουν τα... καθεστωτικά ΜΜΕ, όπως ο ίδιος τα κατηγορεί, ο κ. Μαρκεζίνης έχει επιδοθεί σε μια συνεχή προσπάθεια να μας πείσει ότι μόνον αυτός και μερικοί ακόμα ομοϊδεάτες του αποτελούν τους
υπερασπιστές των εθνικών συμφερόντων, που υπονομεύονται τόσο από την κυβερνητική διπλωματία όσο και από όσους επιμένουν να διαφωνούν με τις τουρκοφαγικές αντιλήψεις.
Με μια ιδιαίτερα επιθετική γλώσσα, με έναν μάλλον όψιμο αντιαμερικανισμό ο σερ Β. Μαρκεζίνης κατακεραυνώνει τους «πολιτικούς, δημοσιογράφους και κρατικά επιδοτούμενους οργανισμούς, όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ, που πείθουν τον εαυτό τους ότι συμφέρει την πατρίδα τους να είναι αρεστοί και υποχωρητικοί στους Αμερικανούς». Δεν διστάζει μάλιστα να «προειδοποιήσει τόσο τους ενδοτικούς πολιτικούς όσο και τα δημοσιοϋπαλληλικά και επιδοτούμενα ακαδημαϊκά δεκανίκια τους ότι με τη συμπεριφορά τους πλησιάζουν το οριακό σημείο όπου η πολιτική ευθύνη ενδέχεται να μετατραπεί σε ποινική»... Βέβαια ο διαπρεπής σύμβουλος της βρετανίδας βασίλισσας, όπως ο ίδιος δηλώνει, δεν αρκείται στις κατηγορίες κατά των ακαδημαϊκών «αντιπάλων» του. Κάνει και συνολικά μαθήματα πατριωτισμού, αφού, όπως γράφει, ανησυχεί μήπως η καλοζωία, ο καταναλωτισμός και ο υλισμός της εποχής μας, σε συνδυασμό με τη συμφεροντολογία ενός εν πολλοίς ανυπόληπτου Τύπου, έχουν διαβρώσει εντελώς τη φιλοπατρία και τη λεβεντιά της πατρίδας.
Δεν αμφισβητεί κανείς το δικαίωμα του κ. Μαρκεζίνη να διατυπώνει όποιες απόψεις θέλει. Ομως είναι τουλάχιστον άκομψο για έναν ακαδημαϊκό που έχει θητεύσει σε κορυφαία πανεπιστήμια, όπως υποστηρίζει, να παριστάνει τον τιμητή και τον κριτή των πάντων διεκδικώντας για τον εαυτό του και την παρέα του τον ρόλο του αυθεντικού εκφραστή του πατριωτισμού αλλά και της δημοκρατικότητας των Ελλήνων. Δικαίωμά του να σιωπά τόσα χρόνια, όταν πράγματι διακυβεύονταν εθνικά συμφέροντα, δικαίωμά του να ανακαλύπτει οψίμως και εκ του ασφαλούς τον αντιαμερικανισμό και να σιωπά όταν πράγματι είχε νόημα να μιλά, αλλά λίγο περισσότερη αυτογνωσία μάλλον δεν θα έβλαπτε. Και καλό είναι να θυμάται ότι αυτά τα ανυπόληπτα ΜΜΕ που καταγγέλλει φιλοξένησαν και φιλοξενούν σχεδόν καθημερινά τους φιλιππικούς του.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Με μια ιδιαίτερα πληθωρική παρουσία στο σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ ο σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης φαίνεται ότι φιλοδοξεί να διεκδικήσει μαζί με τον τίτλο του σερ και αυτόν του εθνικού μας κήνσορα. Με εφόδιο τις πολλαπλές όντως περγαμηνές του, αλλά και την ευρύχωρη φιλοξενία που του παρέχουν τα... καθεστωτικά ΜΜΕ, όπως ο ίδιος τα κατηγορεί, ο κ. Μαρκεζίνης έχει επιδοθεί σε μια συνεχή προσπάθεια να μας πείσει ότι μόνον αυτός και μερικοί ακόμα ομοϊδεάτες του αποτελούν τους
υπερασπιστές των εθνικών συμφερόντων, που υπονομεύονται τόσο από την κυβερνητική διπλωματία όσο και από όσους επιμένουν να διαφωνούν με τις τουρκοφαγικές αντιλήψεις.
Με μια ιδιαίτερα επιθετική γλώσσα, με έναν μάλλον όψιμο αντιαμερικανισμό ο σερ Β. Μαρκεζίνης κατακεραυνώνει τους «πολιτικούς, δημοσιογράφους και κρατικά επιδοτούμενους οργανισμούς, όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ, που πείθουν τον εαυτό τους ότι συμφέρει την πατρίδα τους να είναι αρεστοί και υποχωρητικοί στους Αμερικανούς». Δεν διστάζει μάλιστα να «προειδοποιήσει τόσο τους ενδοτικούς πολιτικούς όσο και τα δημοσιοϋπαλληλικά και επιδοτούμενα ακαδημαϊκά δεκανίκια τους ότι με τη συμπεριφορά τους πλησιάζουν το οριακό σημείο όπου η πολιτική ευθύνη ενδέχεται να μετατραπεί σε ποινική»... Βέβαια ο διαπρεπής σύμβουλος της βρετανίδας βασίλισσας, όπως ο ίδιος δηλώνει, δεν αρκείται στις κατηγορίες κατά των ακαδημαϊκών «αντιπάλων» του. Κάνει και συνολικά μαθήματα πατριωτισμού, αφού, όπως γράφει, ανησυχεί μήπως η καλοζωία, ο καταναλωτισμός και ο υλισμός της εποχής μας, σε συνδυασμό με τη συμφεροντολογία ενός εν πολλοίς ανυπόληπτου Τύπου, έχουν διαβρώσει εντελώς τη φιλοπατρία και τη λεβεντιά της πατρίδας.
Δεν αμφισβητεί κανείς το δικαίωμα του κ. Μαρκεζίνη να διατυπώνει όποιες απόψεις θέλει. Ομως είναι τουλάχιστον άκομψο για έναν ακαδημαϊκό που έχει θητεύσει σε κορυφαία πανεπιστήμια, όπως υποστηρίζει, να παριστάνει τον τιμητή και τον κριτή των πάντων διεκδικώντας για τον εαυτό του και την παρέα του τον ρόλο του αυθεντικού εκφραστή του πατριωτισμού αλλά και της δημοκρατικότητας των Ελλήνων. Δικαίωμά του να σιωπά τόσα χρόνια, όταν πράγματι διακυβεύονταν εθνικά συμφέροντα, δικαίωμά του να ανακαλύπτει οψίμως και εκ του ασφαλούς τον αντιαμερικανισμό και να σιωπά όταν πράγματι είχε νόημα να μιλά, αλλά λίγο περισσότερη αυτογνωσία μάλλον δεν θα έβλαπτε. Και καλό είναι να θυμάται ότι αυτά τα ανυπόληπτα ΜΜΕ που καταγγέλλει φιλοξένησαν και φιλοξενούν σχεδόν καθημερινά τους φιλιππικούς του.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δημοσίευση σχολίου