Λίαν προσφάτως έμαθα το περιεχόμενο μιας σύντομης συνομιλίας που είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου στα μέσα της δεκαετίας του '80 με τον τότε υπουργό οικονομικών του Δημήτρη Κουλουριάνο. Την μεταφέρω με την επιφύλαξη ότι πρόκειται για μαρτυρία τρίτου που υποστηρίζει ότι ήταν μπροστά όταν έγινε. Δεν έχω πάντως λόγο να αμφισβητήσω την φιλαλήθεια του συνομιλητή μου.
(Ο Δημήτρης Κουλουριάνος ήταν ένας πολύ σοβαρός οικονομολόγος, που ελάχιστη σχέση είχε με το ΠΑΣΟΚικό “μερακλαντάν” τής πρώτης κυβέρνησης της “Αλλαγής”, η οποία μόλις άρχιζε το πάρτυ των “φιλολαϊκών” πολιτικών που θα εκτόξευαν το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. Προσπαθούσε ο άνθρωπος να τους πει μερικά πράγματα, πλην οι τότε μυστακοφόροι σοσιαλιστάδες δεν έπαιρναν χαμπάρι. Γι' αυτό δεν τον χώνεψαν ποτέ. Πολύ χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση που είχε στο Υπουργικό Συμβούλιο, στο οποίο ο συγχωρεμένος ο Γεννηματάς είχε πρωτοπαρουσιάσει το σχέδιο νόμου για το ΕΣΥ. Το σχέδιο ήταν υπερφιλόδοξο. Καινούρια νοσοκομεία, δεκάδες κέντρα υγείας, όλοι οι γιατροί στο κράτος, όλοι οι πολίτες με πλήρη περίθαλψη, γενναίοι μισθοί, όλα τσάμπα. Οι παριστάμενοι υπουργοί είχαν ξεσπάσει σε διθυράμβους (του πρωθυπουργού περιλαμβανομένου) για την “τεράστια αλλαγή που κατοχύρωνε την υγεία του λαού” και το ενέκριναν καταχαρούμενοι και δια βοής. Και τότε, μέσα στα αλληλοσυγχαρητήρια, είχε ακουστεί μια απλή ερώτηση του Κουλουριάνου: Κύριε Πρόεδρε, βρήκαμε πετρέλαιο κάπου στην Ελλάδα και μου διέφυγε;”)
Επανέρχομαι: Ο Ανδρέας Παπανδρέου ως γνωστόν, τα πρώτα χρόνια της πρωθυπουργίας του είχε σταθερό προσανατολισμό να δίνει συνεχώς υψηλές αυξήσεις, επιδόματα και κάθε είδους παροχές “προς τον λαό”. Σύμφωνα με τον συνομιλητή μου, κάθε τόσο έδινε τις αντίστοιχες εντολές στον υπουργό Oικονομικών, ο οποίος με ευγενικό τρόπο δυσανασχετούσε. Σε μια απ' αυτές τις συνομιλίες που είχαν στο Καστρί, ο Ανδρέας τού είχε πει πάλι να ικανοποιήσει κάποιο συνδικαλιστικό αίτημα. Αυτή τη φορά ο Κουλουριάνος αντέδρασε έντονα, λέγοντας: “Ας μη μοιράζουμε τόσο εύκολα χρήματα κύριε Πρόεδρε. Χρειάζεται και λίγη οικονομία αυτό το κράτος.” Και τότε, ο Ανδρέας Παπανδρέου, χωρίς να θυμώσει αλλά με ύφος δασκάλου που μιλούσε στον ανυποψίαστο μαθητή του, είχε δώσει την ακόλουθη μνημειώδη απάντηση:
“Δημήτρη μου, εσύ είσαι σκέτος οικονομολόγος. Κι εγώ είμαι οικονομολόγος, αλλά πάνω απ' όλα είμαι πολιτικός και ξέρω πολύ καλά τι γίνεται. Αυτοί εκεί έξω μάς παρακολουθούν. Ξέρουν τι κάνουμε. Μόλις λοιπόν δούνε ότι έχουμε μαζέψει λεφτά στα ταμεία, θα μας στήσουν ένα επεισόδιο στο Αιγαίο με τους Τούρκους. Έτσι θα μας εξαναγκάσουν ν' αγοράσουμε τα αεροπλάνα και τα καράβια τους, οπότε πάνε τα λεφτά. Προκειμένου λοιπόν να τα μαζέψουμε για να τα φάνε οι Αμερικάνοι, καλύτερα να τα δώσουμε στον κοσμάκη να τα φάει αυτός.” (!)
Σας είπα, δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω τη συγκεκριμένη μαρτυρία. Την εκλαμβάνω ως ακριβή. Τώρα... τα πίστευε αυτά ο Ανδρέας; Σκεφτόταν μ' αυτό τον τρόπο; Λειτουργούσε ως απλός ρουσφετολόγος και σέρβιρε φούμαρα στους υπουργούς του; Ήταν έτσι οι εποχές; Θα σας γελάσω. Ό,τι κι αν συνέβαινε πάντως, έτσι αρχίσαμε για να καταλήξουμε στο σημερινό χάλι
Δημοσίευση σχολίου