Η εγκληματικότητα λοιπόν. Μπροστά στη θύελλα που έρχεται, το δελτίο το αστυνομικό απλώς Μίκι Μάους των παιδιών. Κάνε το σταυρό σου. Ακόμα τα ζόμπι να βγουν στους δρόμους. Να μας κάνουν όλους φαλακρό βουνό. Κάνε την προσευχή σου. Ακόμα το καζάνι βράζει με το καυτό λάδι που θα λαμπαδιάσει κάθε απατεώνα αραχτό. Να είσαι ευχαριστημένος. Ακόμα οι μάζες της απελπισίας να μπουκάρουν στα παλάτια νοτίων και βορείων προεστών. Περισσότεροι αστυνομικοί στους δρόμους, μεγαλύτερη εγκληματικότητα στους υπονόμους.
Περισσότερη προστασία, ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες Καλάσνικοφ και εκρηκτικών μηχανισμών. Μα πού ζεις! Το Αmerican dream, φίλε μου. Με ατελείωτες ορδές μπάτσων πάσης φύσεως οπλισμών. Κι όμως το Αmerica η πρωτεύουσα και η πρωταθλήτρια του εγκλήματος όλων των χωρών. Επομένως η λύση είναι μία. Πολιτική και καθόλου αστυνομική. Πασίγνωστη αλλά δυσάρεστη και εξόριστη. Από την πλουτοκρατία και από κάθε κυβερνητική πολιτική. Αναδιανομή του πλούτου. Ισότιμος καταμερισμός των οικονομικών βαρών. Πού να τολμήσει ο κυβερνήτης. Θα τον κάνουν οδοντογλυφίδα να καθαρίζουν τα εμφυτεύματα των καρχαριών. Ετσι τα σπασμένα της κρίσης τα πληρώνει μόνο ο Λαός. Ετσι τα πήρε μόνο από τον φτωχό. Ετσι συγκρούστηκε μόνο με τον μισθωτό. Ετσι στο απυρόβλητο ο αέρας ο κοπανιστός. Ετσι ανενόχλητος ο άθλιος, οθωμανικός μεταπρατικός καπιταλισμός. Ετσι κανείς τιμωρημένος. Μεταπράτης, λαμόγιο και διαπλεκόμενος ποντικός. Ετσι κανείς φυλακισμένος από την άγρια συμμορία που ξεπάτωσε τον πλούτο τον ελληνικό. Ετσι η χώρα πορεύεται με ρακένδυτο τον μισθωτό. Ετσι μας χορεύουν στο ταψί με τον ίδιο παλιό, γνωστό ρυθμό. Ετσι γιγαντιαία αδικία και θηριώδης αφαγία. Κι έτσι βία, ληστεία, αρπαγή και τυφλή τρομοκρατία. Ο Γολγοθάς μόλις άρχισε. Η ελπίδα μόλις άναψε. Νόμος ακατάλυτος και θεϊκός. Θέλουν δεν θέλουν, η Ανάσταση θα έρθει και θα ΄ναι ντάλα μεσημέρι. Κάθε έσχατος, τίμιος, φτωχός. Αυτός ο αληθινός επίγειος Χριστός!
Δημοσίευση σχολίου