Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης
Καταπίνει τις ΑΟΖ της Κύπρου και της Κρήτης η Τουρκία, χρησιμοποιώντας τη στρατηγική του υβριδικού πολέμου, μέσω του μεταναστευτικού, σε τρία μέτωπα: Του Αιγαίου, των κατεχομένων της Κύπρου και της Λιβύης, όπου οι Βάσεις της αποτελούν νέο κάστρο εκτός των τουρκικών συνόρων, την ίδια στιγμή που η Συρία εξελίσσεται σε πρώτης τάξεως προτεκτοράτο και σε επέκταση των συνόρων τής Τουρκίας με το Ισραήλ.
Κύπρος, ΝΑΤΟ και τουρκικός στρατός
Η Γαλάζια Πατρίδα ξεπερνά τα προκαθορισμένα της σύνορα, μέσω των τουρκικών συμμαχιών και η ανατολική Μεσόγειος -και όχι μόνο- τίθεται υπό τουρκική κηδεμονία, που δεν απειλεί μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και το Ισραήλ, δημιουργώντας συνθήκες κοινής άμυνας. Κυρίως, δε, η Κύπρος, χωρίς να είναι το Ισραήλ, το τελευταίο ανάχωμα στις επεκτατικές μουσουλμανικές τάσεις, θα βρεθεί εντελώς περικυκλωμένη και αποκομμένη από την Ελλάδα, διότι:
Α) Η Αθήνα δεν έχει στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο, ως θα όφειλε, λόγω της κατοχής, της ηθικής και των συνθηκών εγγύησης, που της προσδίδουν ένα τέτοιο νομικό δικαίωμα προστασίας των Ελλήνων του νησιού και της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Άλλωστε, η ελληνική στρατιωτική παρουσία θα ήταν εργαλείο αποτροπής και πλήρους αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων, καθώς και του τερματισμού της τουρκικής κηδεμονίας στην Ανατολική Μεσόγειο, που έχει αντίκτυπο και στο Αιγαίο και στη Λιβύη ώς το Ιόνιο και την Αλβανία, όπου διαθέτει επίσης η Άγκυρα Βάσεις. Τι φοβόταν πάντα η Τουρκία και γιατί διενήργησε, μεταξύ άλλων, εισβολή; Φοβόταν ελληνική στρατιωτική παρουσία στο μαλακό της υπογάστριο. Η παρουσία ελληνικού στρατού στην Κύπρο και η απόσυρσή του, μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της ταυτόχρονης απόσυρσης του τουρκικού και της δημιουργίας συμμαχικών σχέσεων ασφάλειας με τη λύση του Κυπριακού, μέσω της ένταξής μας στο ΝΑΤΟ, εφόσον, ούτως ή άλλως, ανήκoυμε σιωπηρώς στη Συμμαχία, λόγω της συμμετοχής των τριών εγγυητριών δυνάμεων.
Η Κύπρος ανήκει στο ΝΑΤΟ. Παρότι αυτό συμβαίνει, στην πράξη δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε και ως εκ τούτου όλα τα οφέλη καταλήγουν στην Τουρκία, που διαθέτει κατοχικό στρατό, καθώς και στη Βρετανία, που έχει Βάσεις στο νησί. Ζημιωμένο από αυτήν τη σχέση είναι το νόμιμο κράτος. Δηλαδή, η Κυπριακή Δημοκρατία. Προβαλλόταν δε το επιχείρημα ότι δεν θα ήταν ορθή η επιλογή του ΝΑΤΟ, λόγω των σχέσεών μας με τη Ρωσία, τις οποίες όμως χαλάσαμε για το χατίρι της Ουκρανίας και των εταίρων. Υπάρχει, όμως, άλλο ένα ερώτημα: Γιατί η Τουρκία αντιδρά στην ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ; Διότι δεν μας θέλει στα πόδια της, αφού μπορούν ν’ αλλάζουν οι μεταξύ μας σχέσεις και μπαίνει φρένο στην αναθεωρητική της πολιτική. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι το ΝΑΤΟ είναι φύλακας άγγελος της Ελλάδας, για παράδειγμα. Αλλά, εάν δεν ήταν η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, θα είχε ή όχι κάποιο από τα ελληνικά νησιά, και δη το Καστελόριζο, την τύχη της Κύπρου; Θα είχε ήδη προκληθεί ή όχι κρίση ή ακόμη και πόλεμος στο Αιγαίο; Η συμμετοχή σε μια συμμαχία είναι ένα πράγμα και η διπλωματία και η ισχύς που διαθέτεις, καθώς και η πολιτική που ακολουθείς, είναι άλλο.
Για το γεγονός ότι η πολιτική των «ήρεμων νερών» έφερε πάγωμα κυριαρχικών και ειδικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στη θάλασσα δεν μπορεί κάποιος να δαιμονοποιεί τις ΗΠΑ ή την Ευρώπη μόνο, αλλά οφείλει να δεχτεί ότι είναι το αποτέλεσμα της εξευμενιστικής πολιτικής των Αθηνών, που τροφοδοτεί την τουρκική επιθετικότητα. Το ίδιο και το αυτό συμβαίνει με το Κυπριακό. Αντί της αποτροπής και της πρόκλησης κόστους στην Τουρκία, υιοθετείται η πολιτική του «καλού παιδιού», που οδηγεί από την τουρκική πολιτική της ομοσπονδίας στη νέα αξίωση της Άγκυρας, αυτή δηλαδή των δύο κρατών και της ισότιμης κυριαρχίας. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου