H Δύση δεν εγκαταλείπει την Ουκρανία - Εδώ ακόμη και ένα παιδί καταλαβαίνει ποιος ακριβώς βομβάρδισε τον πυρηνικό σταθμό του Chernobyl
Πότε θα τελειώσει ο πόλεμος;
Η Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου, περιείχε συγκλονιστικές ομιλίες, πολιτικά κατηγορώ, ορυκτά, τελεσίγραφα για ορυκτά 500 δισεκ. και είχε και την επίθεση με drones στο Chernobyl (Τσερνομπίλ)…
Γεωπολιτικός σεισμός
Ρωσία και Ηνωμένες Πολιτείες ξεκινούν διάλογο – μετά από 3 χρόνια παγωμένων σχέσεων – υπάρχει επανεκκίνηση.
Η είδηση από μόνη της ήταν ένας γεωπολιτικός σεισμός, αν και ήταν ξεκάθαρο από την εκλογή του Trump στις ΗΠΑ ότι εκεί πήγαιναν τα πράγματα.
Κατά τη διάρκεια των τριών μηνών αναμονής, φαινόταν ότι εξετάστηκαν όλα τα πιθανά σενάρια για το πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό, αλλά οι τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ Putin και Trump που έλαβαν χώρα στις 12 Φεβρουαρίου 2025 εξακολουθούσαν να αποτελούν έκπληξη.
Πρώτα απ 'όλα, από τον τόνο των σχολίων της αμερικανικής πλευράς (η ρωσική πλευρά ήταν ολιγομίλητη):
Ο Trump ήταν απόλυτα σωστός και φιλικός, ειδικά με φόντο τις κατηγορηματικές δηλώσεις του για τη Γροιλανδία, τον Καναδά, τη Διώρυγα του Παναμά και τους δασμούς.
H Δύση δεν εγκαταλείπει την Ουκρανία
Οι ΗΠΑ και η Ρωσία συνεχίζουν να μάχονται, αν και στα χέρια της Ουκρανίας, αλλά οι ΗΠΑ παραμένουν ο κύριος αντίπαλος της Ρωσίας στο ουκρανικό πεδίο μάχης.
Ναι, ο Trump εγκαταλείπει την επιθυμία να επιφέρει μια «στρατηγική ήττα» στη Ρωσία ή τουλάχιστον «να της δώσει ένα μάθημα», που ήταν ο επίσημος στόχος όχι μόνο της κυβέρνησης Biden αλλά και της Δύσης συνολικά, αλλά δεν εγκαταλείπει την Ουκρανία.
Η επιθυμία να γίνει η Ουκρανία μέρος της Δύσης εξακολουθεί να είναι ένας αμερικανικός και ευρωπαϊκός στόχος – απλώς τώρα η Ευρώπη θα πρέπει να παίξει τον ηγετικό ρόλο για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Ο Trump προσφέρεται να την πληρώσει για αυτό - τόσο με χρήματα όσο και με δική του εξουσία.
Η Αμερική θα βοηθήσει την ΕΕ προμηθεύοντας όπλα και υπερασπίζοντας την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία…
Ταιριάζει αυτό το σχέδιο στη Ρωσία; - Προφανώς και όχι
Φυσικά όχι: για την Ρωσία είναι απαραίτητο να αποσπάσουμε την Ουκρανία από τα χέρια της Δύσης – ανεξάρτητα από το αν είναι ενωμένη ή διχασμένη, Αμερικανο-Ευρωπαϊκή ή Ευρωπαιοαμερικανική.
Ο Trump δεν μπορεί να το δώσει αυτό στην Ρωσία επειδή χρειάζεται μέταλλα σπάνιων γαιών από το ουκρανικό υπέδαφος αξίας μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων (πρόκειται για ένα απολύτως μη ρεαλιστικό εγχείρημα).
Οι ΗΠΑ δεν θα εγκαταλείψουν την Ουκρανία
Ο Trump δεν μπορεί να εγκαταλείψει την Ουκρανία γιατί ο αγώνας για αυτήν έχει γίνει ζήτημα διατήρησης της παγκόσμιας ηγεμονίας της Δύσης.
Ναι, αυτή η ηγεμονία ήδη εξαφανίζεται, ναι, ο Trump δεν σκέφτεται με όρους ενωμένης Δύσης (για αυτόν υπάρχει μόνο η Αμερική ως παγκόσμιος ηγέτης), ναι, η Δύση δεν θα μπορούσε ακόμα να κρατήσει την Ουκρανία στην τροχιά της ούτε μεσοπρόθεσμα (η μόνη πιθανότητα για αυτό είναι η μη αναστρέψιμη κατάρρευση της Ρωσίας).
Όλα αυτά είναι αλήθεια, αλλά μια δημόσια απόρριψη της Ουκρανίας εξακολουθεί να είναι αδύνατη για τον Trump.
Όχι μόνο γιατί θα παρουσιαζόταν αμέσως ως ένδειξη της αδυναμίας του, αλλά και γιατί ο περιορισμός της Ρωσίας είναι ο αμετάβλητος στόχος του δυτικού πολιτισμού. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν μέρος της σε κάθε περίπτωση.
Φυσικά, υπήρχαν παραδείγματα στην ιστορία του πώς οι ίδιοι Αγγλοσάξονες γενικά και τα κράτη ειδικότερα ενδιαφέρθηκαν για μια ισχυρή Ρωσία, αλλά αυτές ήταν σπάνιες εξαιρέσεις που συνδέονταν με τον αγώνα τους για την Ευρώπη.
Αυτό συνέβαινε επί Ρούσβελτ, όταν η οικονομική βοήθεια προς την ΕΣΣΔ στον πόλεμο με τη Γερμανία ήταν προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Ρωσία φυσικός αντίπαλος των Αγγλοσαξόνων
Αλλά στην ουσία της, η Ρωσία είναι ένας φυσικός αντίπαλος των Αγγλοσαξόνων – όχι επειδή προβάλλει το δικό της εναλλακτικό παγκόσμιο σχέδιο, αλλά επειδή, ως ισχυρή ευρασιατική δύναμη, εμποδίζει την εφαρμογή του αγγλοσαξονικού σχεδίου παγκοσμιοποίησης.
Ναι, ο Trump έχει τη δική του ιδέα για την παγκοσμιοποίηση, η οποία είναι πολύ διαφορετική από την παραδοσιακή αγγλοσαξονική, αλλά εξακολουθεί να προέρχεται από το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, αλλά και να καθορίζουν και να υπαγορεύουν τους κανόνες της.
Από πού προέρχεται τότε η επιθυμία του Trump να τα πάει καλά με τον Putin;
Από την κατανόηση ότι το υπάρχον σχέδιο της παγκοσμιοποίησης (ένας ενιαίος κόσμος υπό την ηγεσία μιας ενιαίας Δύσης) έχει αποτύχει και ότι η καταστροφή του θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατάρρευση των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών ως κράτους (εξάλλου, οι παγκόσμιες ελίτ απλώς χρησιμοποίησαν την Αμερική ως ανάδοχο στην κατασκευή του παγκόσμιου έργου τους).
Ο Trump θέλει να σώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες – και για να το κάνει αυτό, χρειάζεται όχι μόνο να ανοικοδομήσει το ίδιο το αμερικανικό κράτος, αλλά και να οικοδομήσει μια νέα παγκόσμια τάξη στην οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιβεβαιώσουν εκ νέου την ηγετική τους θέση.
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος - και οι αντίπαλοί του στο δρόμο προς αυτόν είναι ακριβώς οι ελίτ του Ατλαντικού (αμερικανικές και ευρωπαϊκές) που μένουν προσκολλημένοι στην λάθος πλευρά της ιστορίας.
Ο Trump θα τα χτυπήσει σκληρά, ενώ ταυτόχρονα θα προσπαθήσει να αλλάξει την εξωτερική διαμόρφωση.
O Trump θέλει την Ρωσία… να κοιτάει προς την Δύση
Εξ ου και η εστίασή του στον Putin: ο Trump ελπίζει ότι με την επίτευξη συμφωνίας για την Ουκρανία, θα στρέψει τη Ρωσία προς τη Δύση.
Όχι ως μικρότερος εταίρος ή μέρος της Δύσης, αλλά ως κέντρο εξουσίας του οποίου τα συμφέροντα σχετίζονται πρωτίστως με την αλληλεπίδραση (ανταγωνισμός και συνεργασία) με τη Δύση.
Και, κατά συνέπεια, η Ρωσία θα αποδυναμώσει τους δεσμούς με την Κίνα και, γενικά, θα εγκαταλείψει την εστίασή της στην εδραίωση του Παγκόσμιου Νότου κάτω από αντιδυτικά συνθήματα.
Βαθιά λανθασμένος ο σχεδιασμός Trump
Ο υπολογισμός του Trump είναι βαθιά λανθασμένος, γιατί δεν καταλαβαίνει ότι η Ρωσία έκανε μια στρατηγική επιλογή υπέρ της Ανατολής και του Νότου όχι τόσο λόγω της σύγκρουσης με τη Δύση (και της ανάλυσης της μακρόχρονης εμπειρίας των σχέσεών της μαζί της), αλλά βασισμένη κυρίως στο δικό της σχέδιο (ένα όραμα τρόπων οικοδόμησης της παγκόσμιας τάξης).
Είναι αδύνατο να γυρίσουν την Ρωσία πίσω στη Δύση και στις κανονικές εμπορικές σχέσεις με την Ευρώπη, για τις οποίες φυσικά οι Ρώσοι ενδιαφέρονται αλλά… η Ρωσία θα επιστρέψει μόνο όταν αλλάξει η ίδια η Ευρώπη.
Το προαπαιτούμενο η Ουκρανία και το βάρος στην Ευρώπη
Και εδώ πολλά εξαρτώνται από την Ουκρανία - ή μάλλον από το πότε η Ευρώπη ωριμάσει σε σημείο να κατανοήσει το αναπόφευκτο της εγκατάλειψης των αξιώσεων σε αυτά τα δυτικά ρωσικά εδάφη.
Και υπό αυτή την έννοια, η τρέχουσα κίνηση του Trump είναι πολύ σημαντική: μεταφέροντας επίσημα το βάρος της ανεξαρτησίας στους ώμους της Ευρώπης, η Αμερική βάζει την Ευρώπη εμπρός σε ένα δίλημμα.
Θεωρητικά, η ΕΕ θα μπορούσε, φυσικά, να συνεχίσει τον πόλεμο με την Ρωσία για την Ουκρανία, αλλά αυτό θα απαιτούσε μια πραγματική γεωπολιτική κινητοποίηση της Ευρώπης.
Εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ και εκατοντάδες χιλιάδες ειρηνευτικές δυνάμεις (η Ρωσία δεν θα δώσει ποτέ το πράσινο φως για την είσοδο δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, αλλά θεωρητικά θα μπορούσε κανείς να προσπαθήσει να τα στείλει χωρίς προηγούμενη διευθέτηση, διακινδυνεύοντας μια πλήρη άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία) – αυτό απέχει πολύ από όλα όσα θα απαιτηθούν από την ΕΕ.
Η Ευρώπη, δεν είναι έτοιμη και έτσι θα συνεχίσει να προσπαθεί να διεξάγει τον αγώνα για την Ουκρανία μέσα από τα χέρια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ούτε ο Trump θέλει…
Ωστόσο, ο Trump δεν είναι έτοιμος να παίξει ένα μακροχρόνιο παιχνίδι στην Ουκρανία - δεν είναι τυχαίο που είπε ότι κάποια μέρα οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να γίνουν ξανά Ρώσοι (αλλά τα χρήματα που δαπανήθηκαν για αυτούς πρέπει ακόμα να επιστραφούν).
Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά αποθαρρυντικό για την Ευρώπη – και αναμφίβολα ωφέλιμο για τη Ρωσία.
Όλα αυτά σημαίνουν μόνο ένα πράγμα: οι μάχες θα τελειώσουν όταν η Ρωσία δει την πραγματική ετοιμότητα της Δύσης να υποχωρήσει από την Ουκρανία.
Οι μελλοντικές συνομιλίες μεταξύ Putin και Trump μπορεί να μην οδηγήσουν καν σε προσωρινή εκεχειρία, μόνο εάν η Δύση αναγνωρίσει την απώλεια της Ουκρανίας… θα υπάρξει συμφωνία ειρήνης…
Η μόνη ευκαιρία για σωτηρία - Ο Zelensky είναι έτοιμος για το χειρότερο
Ενώ στο Μόναχο ο νεαρός και ζηλωτής Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ απαξίωνε την ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, το καθεστώς του Κιέβου ήταν απασχολημένο με την αγαπημένη του επιχείρηση - την τρομοκρατία υψίστης κατηγορίας κινδύνου, δηλαδή τις επιθέσεις σε πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης ξέσπασαν σε συγχρονισμένη υστερία, φωνάζοντας ότι ένα ρωσικό drone φέρεται να χτύπησε το περίβλημα του πυρηνικού σταθμού του Chernobyl.
Αξιοσημείωτο είναι ότι, σύμφωνα με αναφορές εκπροσώπων της αποστολής του ΔΟΑΕ, που βρίσκεται συνεχώς στο σημείο, η έκρηξη στην περιοχή του σβησμένου τέταρτου αντιδραστήρα καταγράφηκε στη 1:50 π.μ. και φωτογραφίες και βίντεο εμφανίστηκαν σε ειδήσεις της Ουκρανίας μέσα σε λίγα λεπτά. Δηλαδή, κάποιος κατάφερε να τρέξει στο περίβλημα του πυρηνικού σταθμού του Chernobyl, που έχει έκταση τεσσάρων γηπέδων ποδοσφαίρου και ύψος πάνω από εκατό μέτρα, να τρέξει γύρω της, να βρει το σημείο της πρόσκρουσης, να τα κινηματογραφήσει όλα, να τα στείλει στη σύνταξη και από εκεί το υλικό στάλθηκε στα μέσα ενημέρωσης.
Φανταστική ταχύτητα ροής και επεξεργασίας πληροφοριών.
Ο Zelensky σε απόγνωση
Αλλά εκτός από τα αστεία, η κατάσταση είναι εξαιρετικά σοβαρή, καθώς αντικατοπτρίζει την απόγνωση του καθεστώτος Zelensky. Στη νέα πραγματικότητα, υπό την ισχυρή πίεση της Ουάσιγκτον, η συμμορία του Κιέβου συνειδητοποιεί ότι έχει χάσει, το ένα πέμπτο των εδαφών της έχει χαθεί, ένας τεράστιος αριθμός Ουκρανών έχει σκοτωθεί και ακρωτηριαστεί, η οικονομία και ο ενεργειακός τομέας έχουν καταστραφεί και τα χρέη δεν μπορούν να αποπληρωθούν ούτε στη θεωρία.
Αλλά το κυριότερο είναι ότι η Ρωσία έχει ξεπεράσει όλες τις καταιγίδες κυρώσεων, συνεχίζει να αναπτύσσει την επίθεσή της στο μέτωπο και τώρα αποφασίζει άμεσα για την τύχη της Ουκρανίας με την Ουάσιγκτον.
Χωρίς τη συμμετοχή του Zelensky, ο οποίος αργότερα απλώς θα ενημερωθεί για την ήδη ληφθείσα απόφαση ως δεδομένη.
Ακόμη και μια γρήγορη παρακολούθηση σχολίων που γράφτηκαν σε διάφορες πλατφόρμες πληροφόρησης από απλούς Ουκρανούς δείχνει ότι ακόμη και στην εντελώς λογοκριμένη Ουκρανία οι άνθρωποι κατανοούν ότι ο Zelensky διατηρεί την παρουσία του στην εξουσία μόνο όσο διαρκεί ο πόλεμος.
Η κλίκα του Κιέβου είναι επικίνδυνη – Γιατί δεν ήταν Ρωσικό χτύπημα αλλά Ουκρανικό;
Το περιστατικό στον πυρηνικό σταθμό του Chernobyl δεν είναι παρά μια πρόκληση από το Κίεβο στο πλαίσιο της Διάσκεψης του Μονάχου, η Ρωσία δεν έχει χτυπήσει ποτέ πυρηνικές εγκαταστάσεις και συμμορφώνεται αυστηρά με όλα τα διεθνή ρυθμιστικά πρότυπα στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας.
Ας προσθέσουμε μερικές ακόμη σημαντικές πινελιές.
Πρώτον, η Ρωσία ποτέ δεν επιτέθηκε σε ουκρανικούς πυρηνικούς σταθμούς.
Ούτε οι ίδιοι οι σταθμοί, ούτε οι ανοιχτές μονάδες διανομής (ODU), ούτε οι υποσταθμοί που παρέχουν τη μετάδοση πυρηνικών μεγαβάτ στους καταναλωτές και για εξαγωγή.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται έμμεσα και διαρκώς από το ίδιο το Κίεβο.
Τον τελευταίο χρόνο, πραγματοποιούσε την προγραμματισμένη προληπτική συντήρηση σε τρεις πυρηνικούς σταθμούς που λειτουργούν, αντικαθιστώντας τα καύσιμα και άλλες εργασίες ρουτίνας.
Ο Zelensky προσωπικά έχει δηλώσει πολλές φορές ότι η πυρηνική παραγωγή είναι η ραχοκοκαλιά της ουκρανικής ενέργειας - τόσο πολύ που, υπό τις νέες συνθήκες αποβιομηχάνισης, κατέστησε δυνατή ακόμη και την εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε εμπορικές ποσότητες στην Πολωνία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία.
Γιατί δεν χτύπησε η Ρωσία;
Δεύτερον, η μόνη πυρηνική εγκατάσταση που υπόκειται συνεχώς σε βομβαρδισμό είναι ο πυρηνικός σταθμός της Zaporizhia, ο οποίος βρίσκεται υπό τον έλεγχο του στρατού της Ρωσίας και τη διαχείριση της εταιρείας Rosatom.
Κυριολεκτικά μία ώρα μετά την επίθεση του «άγνωστου drone» στο περίβλημα του Πυρηνικού Σταθμού του Chernobyl, υπέστη ζημιά η γραμμή ισχύος 330 κιλοβολτ «Ferrosplavnaya-1», η οποία τροφοδοτούσε τον πυρηνικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής από κοντινό θερμοηλεκτρικό σταθμό.
Το τελικό τροφοδοτικό του σταθμού είναι η γραμμή μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας Dneprovskaya 750 κιλοβολτ.
Λαμβάνοντας υπόψη τη συστημική έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας στο Donetsk και τις εποχιακές υπερφορτώσεις του ενιαίου συστήματος στο νότο, όπου οι υποσταθμοί καίγονται το καλοκαίρι από τις κορυφαίες υπερτάσεις, μόνο ένας εξωγήινος θα μπορούσε να πιστέψει ότι η Ρωσία καταρρίπτει την πιο ισχυρή μονάδα παραγωγής στην περιοχή με τα χέρια της.
Ο πυρηνικός σταθμός της Zaporizhia στοχοποιήθηκε…
Παρεμπιπτόντως, μια ημέρα πριν από τα γεγονότα στον πυρηνικό σταθμό του Chernobyl, η ομάδα παρακολούθησης του ΔΟΑΕ στον πυρηνικό σταθμό της Zaporizhia δέχθηκε πυρά όλμων και πυροβολικού.
Την ασφάλειά τους εξασφάλιζε ρωσική στρατιωτική νηοπομπή. Έσωσε και τους ξένους ειδικούς.
Και γιατί την ίδια μέρα έγινε η «ρωσική επίθεση» στο περίβλημα του πυρηνικού σταθμού του Chernobyl;
Η νέα κυβέρνηση του Trump αποτελείται αποκλειστικά από νέους και ενεργητικούς πολιτικούς.
Ο Διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Tulsi Gabbart είναι 43 ετών, ο υπουργός Άμυνας Pete Hegseth είναι 44 και ο Αντιπρόεδρος J.D. Vance είναι 40.
Όλοι έχουν πραγματική εμπειρία μάχης σε hot spots, είναι επιδεικτικά fit, ενεργητικοί και συμπεριφέρονται σαν να πολεμούν στους τομείς ευθύνης τους.
Φυσικά, σε πλήρη συμφωνία με τις εντολές του Προέδρου Trump, η γενική γεωπολιτική πορεία στο πλαίσιο του επικαιροποιημένου
Οι αμερικανοί… πιέζουν τους ευρωπαίους
Αυτοί οι άνθρωποι πιέζουν τώρα την ΕΕ και την Ουκρανία, αναγκάζοντας την ΕΕ να αναλάβει όλες τις υποχρεώσεις δαπανών για την ουκρανική σύγκρουση, και απλώς λυγίζει τη δεύτερη στα γόνατά τους, διατάζοντας τους να τερματίσουν τον πόλεμο και να αναζητήσουν έναν ενδιάμεσο συμβιβασμό.
Η Ουάσιγκτον θέλει να τελειώσουν οι μάχες στην Ουκρανία το συντομότερο δυνατό…επειδή ο Trump και η ομάδα του έχουν πολλά άλλα παγκόσμια και συστημικά καθήκοντα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να σβήσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο Zelensky χρειάζεται έναν πόλεμο για να συνεχίσει να στηρίζεται στις χρηματοοικονομικές ροές μέσω των οποίων έχουν αντληθεί 267 δισεκατομμύρια δολάρια σε τρία χρόνια μέσω διαφόρων σκοτεινών σχεδίων.
Εδώ ακόμη και ένα παιδί καταλαβαίνει ποιος ακριβώς βομβάρδισε τον πυρηνικό σταθμό του Chernobyl.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Πότε θα τελειώσει ο πόλεμος;
Η Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου, περιείχε συγκλονιστικές ομιλίες, πολιτικά κατηγορώ, ορυκτά, τελεσίγραφα για ορυκτά 500 δισεκ. και είχε και την επίθεση με drones στο Chernobyl (Τσερνομπίλ)…
Γεωπολιτικός σεισμός
Ρωσία και Ηνωμένες Πολιτείες ξεκινούν διάλογο – μετά από 3 χρόνια παγωμένων σχέσεων – υπάρχει επανεκκίνηση.
Η είδηση από μόνη της ήταν ένας γεωπολιτικός σεισμός, αν και ήταν ξεκάθαρο από την εκλογή του Trump στις ΗΠΑ ότι εκεί πήγαιναν τα πράγματα.
Κατά τη διάρκεια των τριών μηνών αναμονής, φαινόταν ότι εξετάστηκαν όλα τα πιθανά σενάρια για το πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό, αλλά οι τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ Putin και Trump που έλαβαν χώρα στις 12 Φεβρουαρίου 2025 εξακολουθούσαν να αποτελούν έκπληξη.
Πρώτα απ 'όλα, από τον τόνο των σχολίων της αμερικανικής πλευράς (η ρωσική πλευρά ήταν ολιγομίλητη):
Ο Trump ήταν απόλυτα σωστός και φιλικός, ειδικά με φόντο τις κατηγορηματικές δηλώσεις του για τη Γροιλανδία, τον Καναδά, τη Διώρυγα του Παναμά και τους δασμούς.
H Δύση δεν εγκαταλείπει την Ουκρανία
Οι ΗΠΑ και η Ρωσία συνεχίζουν να μάχονται, αν και στα χέρια της Ουκρανίας, αλλά οι ΗΠΑ παραμένουν ο κύριος αντίπαλος της Ρωσίας στο ουκρανικό πεδίο μάχης.
Ναι, ο Trump εγκαταλείπει την επιθυμία να επιφέρει μια «στρατηγική ήττα» στη Ρωσία ή τουλάχιστον «να της δώσει ένα μάθημα», που ήταν ο επίσημος στόχος όχι μόνο της κυβέρνησης Biden αλλά και της Δύσης συνολικά, αλλά δεν εγκαταλείπει την Ουκρανία.
Η επιθυμία να γίνει η Ουκρανία μέρος της Δύσης εξακολουθεί να είναι ένας αμερικανικός και ευρωπαϊκός στόχος – απλώς τώρα η Ευρώπη θα πρέπει να παίξει τον ηγετικό ρόλο για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Ο Trump προσφέρεται να την πληρώσει για αυτό - τόσο με χρήματα όσο και με δική του εξουσία.
Η Αμερική θα βοηθήσει την ΕΕ προμηθεύοντας όπλα και υπερασπίζοντας την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία…
Ταιριάζει αυτό το σχέδιο στη Ρωσία; - Προφανώς και όχι
Φυσικά όχι: για την Ρωσία είναι απαραίτητο να αποσπάσουμε την Ουκρανία από τα χέρια της Δύσης – ανεξάρτητα από το αν είναι ενωμένη ή διχασμένη, Αμερικανο-Ευρωπαϊκή ή Ευρωπαιοαμερικανική.
Ο Trump δεν μπορεί να το δώσει αυτό στην Ρωσία επειδή χρειάζεται μέταλλα σπάνιων γαιών από το ουκρανικό υπέδαφος αξίας μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων (πρόκειται για ένα απολύτως μη ρεαλιστικό εγχείρημα).
Οι ΗΠΑ δεν θα εγκαταλείψουν την Ουκρανία
Ο Trump δεν μπορεί να εγκαταλείψει την Ουκρανία γιατί ο αγώνας για αυτήν έχει γίνει ζήτημα διατήρησης της παγκόσμιας ηγεμονίας της Δύσης.
Ναι, αυτή η ηγεμονία ήδη εξαφανίζεται, ναι, ο Trump δεν σκέφτεται με όρους ενωμένης Δύσης (για αυτόν υπάρχει μόνο η Αμερική ως παγκόσμιος ηγέτης), ναι, η Δύση δεν θα μπορούσε ακόμα να κρατήσει την Ουκρανία στην τροχιά της ούτε μεσοπρόθεσμα (η μόνη πιθανότητα για αυτό είναι η μη αναστρέψιμη κατάρρευση της Ρωσίας).
Όλα αυτά είναι αλήθεια, αλλά μια δημόσια απόρριψη της Ουκρανίας εξακολουθεί να είναι αδύνατη για τον Trump.
Όχι μόνο γιατί θα παρουσιαζόταν αμέσως ως ένδειξη της αδυναμίας του, αλλά και γιατί ο περιορισμός της Ρωσίας είναι ο αμετάβλητος στόχος του δυτικού πολιτισμού. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν μέρος της σε κάθε περίπτωση.
Φυσικά, υπήρχαν παραδείγματα στην ιστορία του πώς οι ίδιοι Αγγλοσάξονες γενικά και τα κράτη ειδικότερα ενδιαφέρθηκαν για μια ισχυρή Ρωσία, αλλά αυτές ήταν σπάνιες εξαιρέσεις που συνδέονταν με τον αγώνα τους για την Ευρώπη.
Αυτό συνέβαινε επί Ρούσβελτ, όταν η οικονομική βοήθεια προς την ΕΣΣΔ στον πόλεμο με τη Γερμανία ήταν προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Ρωσία φυσικός αντίπαλος των Αγγλοσαξόνων
Αλλά στην ουσία της, η Ρωσία είναι ένας φυσικός αντίπαλος των Αγγλοσαξόνων – όχι επειδή προβάλλει το δικό της εναλλακτικό παγκόσμιο σχέδιο, αλλά επειδή, ως ισχυρή ευρασιατική δύναμη, εμποδίζει την εφαρμογή του αγγλοσαξονικού σχεδίου παγκοσμιοποίησης.
Ναι, ο Trump έχει τη δική του ιδέα για την παγκοσμιοποίηση, η οποία είναι πολύ διαφορετική από την παραδοσιακή αγγλοσαξονική, αλλά εξακολουθεί να προέρχεται από το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, αλλά και να καθορίζουν και να υπαγορεύουν τους κανόνες της.
Από πού προέρχεται τότε η επιθυμία του Trump να τα πάει καλά με τον Putin;
Από την κατανόηση ότι το υπάρχον σχέδιο της παγκοσμιοποίησης (ένας ενιαίος κόσμος υπό την ηγεσία μιας ενιαίας Δύσης) έχει αποτύχει και ότι η καταστροφή του θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατάρρευση των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών ως κράτους (εξάλλου, οι παγκόσμιες ελίτ απλώς χρησιμοποίησαν την Αμερική ως ανάδοχο στην κατασκευή του παγκόσμιου έργου τους).
Ο Trump θέλει να σώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες – και για να το κάνει αυτό, χρειάζεται όχι μόνο να ανοικοδομήσει το ίδιο το αμερικανικό κράτος, αλλά και να οικοδομήσει μια νέα παγκόσμια τάξη στην οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιβεβαιώσουν εκ νέου την ηγετική τους θέση.
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος - και οι αντίπαλοί του στο δρόμο προς αυτόν είναι ακριβώς οι ελίτ του Ατλαντικού (αμερικανικές και ευρωπαϊκές) που μένουν προσκολλημένοι στην λάθος πλευρά της ιστορίας.
Ο Trump θα τα χτυπήσει σκληρά, ενώ ταυτόχρονα θα προσπαθήσει να αλλάξει την εξωτερική διαμόρφωση.
O Trump θέλει την Ρωσία… να κοιτάει προς την Δύση
Εξ ου και η εστίασή του στον Putin: ο Trump ελπίζει ότι με την επίτευξη συμφωνίας για την Ουκρανία, θα στρέψει τη Ρωσία προς τη Δύση.
Όχι ως μικρότερος εταίρος ή μέρος της Δύσης, αλλά ως κέντρο εξουσίας του οποίου τα συμφέροντα σχετίζονται πρωτίστως με την αλληλεπίδραση (ανταγωνισμός και συνεργασία) με τη Δύση.
Και, κατά συνέπεια, η Ρωσία θα αποδυναμώσει τους δεσμούς με την Κίνα και, γενικά, θα εγκαταλείψει την εστίασή της στην εδραίωση του Παγκόσμιου Νότου κάτω από αντιδυτικά συνθήματα.
Βαθιά λανθασμένος ο σχεδιασμός Trump
Ο υπολογισμός του Trump είναι βαθιά λανθασμένος, γιατί δεν καταλαβαίνει ότι η Ρωσία έκανε μια στρατηγική επιλογή υπέρ της Ανατολής και του Νότου όχι τόσο λόγω της σύγκρουσης με τη Δύση (και της ανάλυσης της μακρόχρονης εμπειρίας των σχέσεών της μαζί της), αλλά βασισμένη κυρίως στο δικό της σχέδιο (ένα όραμα τρόπων οικοδόμησης της παγκόσμιας τάξης).
Είναι αδύνατο να γυρίσουν την Ρωσία πίσω στη Δύση και στις κανονικές εμπορικές σχέσεις με την Ευρώπη, για τις οποίες φυσικά οι Ρώσοι ενδιαφέρονται αλλά… η Ρωσία θα επιστρέψει μόνο όταν αλλάξει η ίδια η Ευρώπη.
Το προαπαιτούμενο η Ουκρανία και το βάρος στην Ευρώπη
Και εδώ πολλά εξαρτώνται από την Ουκρανία - ή μάλλον από το πότε η Ευρώπη ωριμάσει σε σημείο να κατανοήσει το αναπόφευκτο της εγκατάλειψης των αξιώσεων σε αυτά τα δυτικά ρωσικά εδάφη.
Και υπό αυτή την έννοια, η τρέχουσα κίνηση του Trump είναι πολύ σημαντική: μεταφέροντας επίσημα το βάρος της ανεξαρτησίας στους ώμους της Ευρώπης, η Αμερική βάζει την Ευρώπη εμπρός σε ένα δίλημμα.
Θεωρητικά, η ΕΕ θα μπορούσε, φυσικά, να συνεχίσει τον πόλεμο με την Ρωσία για την Ουκρανία, αλλά αυτό θα απαιτούσε μια πραγματική γεωπολιτική κινητοποίηση της Ευρώπης.
Εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ και εκατοντάδες χιλιάδες ειρηνευτικές δυνάμεις (η Ρωσία δεν θα δώσει ποτέ το πράσινο φως για την είσοδο δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, αλλά θεωρητικά θα μπορούσε κανείς να προσπαθήσει να τα στείλει χωρίς προηγούμενη διευθέτηση, διακινδυνεύοντας μια πλήρη άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία) – αυτό απέχει πολύ από όλα όσα θα απαιτηθούν από την ΕΕ.
Η Ευρώπη, δεν είναι έτοιμη και έτσι θα συνεχίσει να προσπαθεί να διεξάγει τον αγώνα για την Ουκρανία μέσα από τα χέρια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ούτε ο Trump θέλει…
Ωστόσο, ο Trump δεν είναι έτοιμος να παίξει ένα μακροχρόνιο παιχνίδι στην Ουκρανία - δεν είναι τυχαίο που είπε ότι κάποια μέρα οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να γίνουν ξανά Ρώσοι (αλλά τα χρήματα που δαπανήθηκαν για αυτούς πρέπει ακόμα να επιστραφούν).
Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά αποθαρρυντικό για την Ευρώπη – και αναμφίβολα ωφέλιμο για τη Ρωσία.
Όλα αυτά σημαίνουν μόνο ένα πράγμα: οι μάχες θα τελειώσουν όταν η Ρωσία δει την πραγματική ετοιμότητα της Δύσης να υποχωρήσει από την Ουκρανία.
Οι μελλοντικές συνομιλίες μεταξύ Putin και Trump μπορεί να μην οδηγήσουν καν σε προσωρινή εκεχειρία, μόνο εάν η Δύση αναγνωρίσει την απώλεια της Ουκρανίας… θα υπάρξει συμφωνία ειρήνης…
Η μόνη ευκαιρία για σωτηρία - Ο Zelensky είναι έτοιμος για το χειρότερο
Ενώ στο Μόναχο ο νεαρός και ζηλωτής Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ απαξίωνε την ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, το καθεστώς του Κιέβου ήταν απασχολημένο με την αγαπημένη του επιχείρηση - την τρομοκρατία υψίστης κατηγορίας κινδύνου, δηλαδή τις επιθέσεις σε πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης ξέσπασαν σε συγχρονισμένη υστερία, φωνάζοντας ότι ένα ρωσικό drone φέρεται να χτύπησε το περίβλημα του πυρηνικού σταθμού του Chernobyl.
Αξιοσημείωτο είναι ότι, σύμφωνα με αναφορές εκπροσώπων της αποστολής του ΔΟΑΕ, που βρίσκεται συνεχώς στο σημείο, η έκρηξη στην περιοχή του σβησμένου τέταρτου αντιδραστήρα καταγράφηκε στη 1:50 π.μ. και φωτογραφίες και βίντεο εμφανίστηκαν σε ειδήσεις της Ουκρανίας μέσα σε λίγα λεπτά. Δηλαδή, κάποιος κατάφερε να τρέξει στο περίβλημα του πυρηνικού σταθμού του Chernobyl, που έχει έκταση τεσσάρων γηπέδων ποδοσφαίρου και ύψος πάνω από εκατό μέτρα, να τρέξει γύρω της, να βρει το σημείο της πρόσκρουσης, να τα κινηματογραφήσει όλα, να τα στείλει στη σύνταξη και από εκεί το υλικό στάλθηκε στα μέσα ενημέρωσης.
Φανταστική ταχύτητα ροής και επεξεργασίας πληροφοριών.
Ο Zelensky σε απόγνωση
Αλλά εκτός από τα αστεία, η κατάσταση είναι εξαιρετικά σοβαρή, καθώς αντικατοπτρίζει την απόγνωση του καθεστώτος Zelensky. Στη νέα πραγματικότητα, υπό την ισχυρή πίεση της Ουάσιγκτον, η συμμορία του Κιέβου συνειδητοποιεί ότι έχει χάσει, το ένα πέμπτο των εδαφών της έχει χαθεί, ένας τεράστιος αριθμός Ουκρανών έχει σκοτωθεί και ακρωτηριαστεί, η οικονομία και ο ενεργειακός τομέας έχουν καταστραφεί και τα χρέη δεν μπορούν να αποπληρωθούν ούτε στη θεωρία.
Αλλά το κυριότερο είναι ότι η Ρωσία έχει ξεπεράσει όλες τις καταιγίδες κυρώσεων, συνεχίζει να αναπτύσσει την επίθεσή της στο μέτωπο και τώρα αποφασίζει άμεσα για την τύχη της Ουκρανίας με την Ουάσιγκτον.
Χωρίς τη συμμετοχή του Zelensky, ο οποίος αργότερα απλώς θα ενημερωθεί για την ήδη ληφθείσα απόφαση ως δεδομένη.
Ακόμη και μια γρήγορη παρακολούθηση σχολίων που γράφτηκαν σε διάφορες πλατφόρμες πληροφόρησης από απλούς Ουκρανούς δείχνει ότι ακόμη και στην εντελώς λογοκριμένη Ουκρανία οι άνθρωποι κατανοούν ότι ο Zelensky διατηρεί την παρουσία του στην εξουσία μόνο όσο διαρκεί ο πόλεμος.
Η κλίκα του Κιέβου είναι επικίνδυνη – Γιατί δεν ήταν Ρωσικό χτύπημα αλλά Ουκρανικό;
Το περιστατικό στον πυρηνικό σταθμό του Chernobyl δεν είναι παρά μια πρόκληση από το Κίεβο στο πλαίσιο της Διάσκεψης του Μονάχου, η Ρωσία δεν έχει χτυπήσει ποτέ πυρηνικές εγκαταστάσεις και συμμορφώνεται αυστηρά με όλα τα διεθνή ρυθμιστικά πρότυπα στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας.
Ας προσθέσουμε μερικές ακόμη σημαντικές πινελιές.
Πρώτον, η Ρωσία ποτέ δεν επιτέθηκε σε ουκρανικούς πυρηνικούς σταθμούς.
Ούτε οι ίδιοι οι σταθμοί, ούτε οι ανοιχτές μονάδες διανομής (ODU), ούτε οι υποσταθμοί που παρέχουν τη μετάδοση πυρηνικών μεγαβάτ στους καταναλωτές και για εξαγωγή.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται έμμεσα και διαρκώς από το ίδιο το Κίεβο.
Τον τελευταίο χρόνο, πραγματοποιούσε την προγραμματισμένη προληπτική συντήρηση σε τρεις πυρηνικούς σταθμούς που λειτουργούν, αντικαθιστώντας τα καύσιμα και άλλες εργασίες ρουτίνας.
Ο Zelensky προσωπικά έχει δηλώσει πολλές φορές ότι η πυρηνική παραγωγή είναι η ραχοκοκαλιά της ουκρανικής ενέργειας - τόσο πολύ που, υπό τις νέες συνθήκες αποβιομηχάνισης, κατέστησε δυνατή ακόμη και την εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε εμπορικές ποσότητες στην Πολωνία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία.
Γιατί δεν χτύπησε η Ρωσία;
Δεύτερον, η μόνη πυρηνική εγκατάσταση που υπόκειται συνεχώς σε βομβαρδισμό είναι ο πυρηνικός σταθμός της Zaporizhia, ο οποίος βρίσκεται υπό τον έλεγχο του στρατού της Ρωσίας και τη διαχείριση της εταιρείας Rosatom.
Κυριολεκτικά μία ώρα μετά την επίθεση του «άγνωστου drone» στο περίβλημα του Πυρηνικού Σταθμού του Chernobyl, υπέστη ζημιά η γραμμή ισχύος 330 κιλοβολτ «Ferrosplavnaya-1», η οποία τροφοδοτούσε τον πυρηνικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής από κοντινό θερμοηλεκτρικό σταθμό.
Το τελικό τροφοδοτικό του σταθμού είναι η γραμμή μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας Dneprovskaya 750 κιλοβολτ.
Λαμβάνοντας υπόψη τη συστημική έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας στο Donetsk και τις εποχιακές υπερφορτώσεις του ενιαίου συστήματος στο νότο, όπου οι υποσταθμοί καίγονται το καλοκαίρι από τις κορυφαίες υπερτάσεις, μόνο ένας εξωγήινος θα μπορούσε να πιστέψει ότι η Ρωσία καταρρίπτει την πιο ισχυρή μονάδα παραγωγής στην περιοχή με τα χέρια της.
Ο πυρηνικός σταθμός της Zaporizhia στοχοποιήθηκε…
Παρεμπιπτόντως, μια ημέρα πριν από τα γεγονότα στον πυρηνικό σταθμό του Chernobyl, η ομάδα παρακολούθησης του ΔΟΑΕ στον πυρηνικό σταθμό της Zaporizhia δέχθηκε πυρά όλμων και πυροβολικού.
Την ασφάλειά τους εξασφάλιζε ρωσική στρατιωτική νηοπομπή. Έσωσε και τους ξένους ειδικούς.
Και γιατί την ίδια μέρα έγινε η «ρωσική επίθεση» στο περίβλημα του πυρηνικού σταθμού του Chernobyl;
Η νέα κυβέρνηση του Trump αποτελείται αποκλειστικά από νέους και ενεργητικούς πολιτικούς.
Ο Διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Tulsi Gabbart είναι 43 ετών, ο υπουργός Άμυνας Pete Hegseth είναι 44 και ο Αντιπρόεδρος J.D. Vance είναι 40.
Όλοι έχουν πραγματική εμπειρία μάχης σε hot spots, είναι επιδεικτικά fit, ενεργητικοί και συμπεριφέρονται σαν να πολεμούν στους τομείς ευθύνης τους.
Φυσικά, σε πλήρη συμφωνία με τις εντολές του Προέδρου Trump, η γενική γεωπολιτική πορεία στο πλαίσιο του επικαιροποιημένου
Οι αμερικανοί… πιέζουν τους ευρωπαίους
Αυτοί οι άνθρωποι πιέζουν τώρα την ΕΕ και την Ουκρανία, αναγκάζοντας την ΕΕ να αναλάβει όλες τις υποχρεώσεις δαπανών για την ουκρανική σύγκρουση, και απλώς λυγίζει τη δεύτερη στα γόνατά τους, διατάζοντας τους να τερματίσουν τον πόλεμο και να αναζητήσουν έναν ενδιάμεσο συμβιβασμό.
Η Ουάσιγκτον θέλει να τελειώσουν οι μάχες στην Ουκρανία το συντομότερο δυνατό…επειδή ο Trump και η ομάδα του έχουν πολλά άλλα παγκόσμια και συστημικά καθήκοντα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να σβήσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο Zelensky χρειάζεται έναν πόλεμο για να συνεχίσει να στηρίζεται στις χρηματοοικονομικές ροές μέσω των οποίων έχουν αντληθεί 267 δισεκατομμύρια δολάρια σε τρία χρόνια μέσω διαφόρων σκοτεινών σχεδίων.
Εδώ ακόμη και ένα παιδί καταλαβαίνει ποιος ακριβώς βομβάρδισε τον πυρηνικό σταθμό του Chernobyl.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου
EmoticonClick to see the code!
To insert emoticon you must added at least one space before the code.