ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Η κατάρρευση των αυταρχικών καθεστώτων του “Υπαρκτού Σοσιαλισμού” στην Ανατολική Ευρώπη το 1989-90 είχε προκαλέσει ένα κύμα δυτικολαγνείας σ’ εκείνες τις κοινωνίες. Από αυτό το κύμα δεν γλύτωσε ούτε η ίδια η Ρωσία. Ακόμα και τότε, όμως, ήταν εμφανής ο εγγενής ρωσικός πατριωτισμός ειδικά στη βάση της κοινωνίας. Στη δε Ουκρανία αναδύθηκε το εθνικό-πολιτισμικό ρήγμα.
Είναι αποκαλυπτικά τα αποτελέσματα στις ελεύθερες εκλογές από το 1990 μέχρι το 2014. Στο τόξο ανατολική και νότια Ουκρανία, από το Χάρκοβο μέχρι την Οδησσό, ο φιλορώσος υποψήφιος για την προεδρία αποσπούσε πάνω από 90% των ψήφων. Αντιθέτως, στη δυτική Ουκρανία το ποσοστό του έπεφτε κάτω από το 10%. Το ακριβώς αντίστροφο συνέβαινε με τον εκάστοτε φιλοδυτικό υποψήφιο. Οι ρωσόφωνοι είναι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των Ουκρανών, αρκετοί εκ των οποίων, μάλιστα, έχουν και ρωσική εθνική συνείδηση, ενώ οι υπόλοιποι κατά κανόνα θεωρούσαν τους Ρώσους “αδελφό έθνος”, τουλάχιστον μέχρι τη ρωσική εισβολή. Αντιθέτως, στη δυτική Ουκρανία επικρατούσε ένα ισχυρό αντιρωσικό κλίμα με ιστορικές καταβολές.
Το 2014 ενορχηστρώθηκε το πραξικόπημα του Μαϊντάν εναντίον του διεφθαρμένου φιλορώσου προέδρου Γιανουκόβιτς. Η σχετική εξονυχιστική έρευνα Καναδού καθηγητή δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για το τι πραγματικά συνέβη τότε. Το αποτέλεσμα, πάντως, ήταν να βαθύνει και να παγιωθεί ο υφιστάμενος κοινωνικός διχασμός. Η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, το αντιρωσικό πογκρόμ και η de facto απόσχιση του Ντονμπάς προκάλεσαν ρήξη μεταξύ Κιέβου και Μόσχας.
Ο Ζελένσκι εξελέγη με 73% (έναντι 25% του Ποροσένκο, ακραιφνώς δυτικόφιλου και αναμεμιγμένου στο πραξικόπημα του Μαϊντάν), επαγγελλόμενος την πάταξη της διαφθοράς και τη γεφύρωση του χάσματος με τη Μόσχα. Γι’ αυτό και υπερψηφίστηκε και από πολλούς ρωσόφωνους-Ρώσους. Άλλαξε, όμως, βιολί. Ίσως έπαιξε ρόλο η αποκάλυψη –με αδιάσειστα στοιχεία– της βρετανικής εφημερίδας Guardian των παράνομων λογαριασμών του, με μεγάλα ποσά σε φορολογικούς παραδείσους. Δεν φαίνεται να είναι τυχαίο πως όταν ο Ζελένσκι έπεσε στην αγκαλιά της Ουάσινγκτον, αυτά τα στοιχεία εξαφανίστηκαν από τα δυτικά Μίντια. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
Είναι αποκαλυπτικά τα αποτελέσματα στις ελεύθερες εκλογές από το 1990 μέχρι το 2014. Στο τόξο ανατολική και νότια Ουκρανία, από το Χάρκοβο μέχρι την Οδησσό, ο φιλορώσος υποψήφιος για την προεδρία αποσπούσε πάνω από 90% των ψήφων. Αντιθέτως, στη δυτική Ουκρανία το ποσοστό του έπεφτε κάτω από το 10%. Το ακριβώς αντίστροφο συνέβαινε με τον εκάστοτε φιλοδυτικό υποψήφιο. Οι ρωσόφωνοι είναι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των Ουκρανών, αρκετοί εκ των οποίων, μάλιστα, έχουν και ρωσική εθνική συνείδηση, ενώ οι υπόλοιποι κατά κανόνα θεωρούσαν τους Ρώσους “αδελφό έθνος”, τουλάχιστον μέχρι τη ρωσική εισβολή. Αντιθέτως, στη δυτική Ουκρανία επικρατούσε ένα ισχυρό αντιρωσικό κλίμα με ιστορικές καταβολές.
Το 2014 ενορχηστρώθηκε το πραξικόπημα του Μαϊντάν εναντίον του διεφθαρμένου φιλορώσου προέδρου Γιανουκόβιτς. Η σχετική εξονυχιστική έρευνα Καναδού καθηγητή δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για το τι πραγματικά συνέβη τότε. Το αποτέλεσμα, πάντως, ήταν να βαθύνει και να παγιωθεί ο υφιστάμενος κοινωνικός διχασμός. Η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, το αντιρωσικό πογκρόμ και η de facto απόσχιση του Ντονμπάς προκάλεσαν ρήξη μεταξύ Κιέβου και Μόσχας.
Ο Ζελένσκι εξελέγη με 73% (έναντι 25% του Ποροσένκο, ακραιφνώς δυτικόφιλου και αναμεμιγμένου στο πραξικόπημα του Μαϊντάν), επαγγελλόμενος την πάταξη της διαφθοράς και τη γεφύρωση του χάσματος με τη Μόσχα. Γι’ αυτό και υπερψηφίστηκε και από πολλούς ρωσόφωνους-Ρώσους. Άλλαξε, όμως, βιολί. Ίσως έπαιξε ρόλο η αποκάλυψη –με αδιάσειστα στοιχεία– της βρετανικής εφημερίδας Guardian των παράνομων λογαριασμών του, με μεγάλα ποσά σε φορολογικούς παραδείσους. Δεν φαίνεται να είναι τυχαίο πως όταν ο Ζελένσκι έπεσε στην αγκαλιά της Ουάσινγκτον, αυτά τα στοιχεία εξαφανίστηκαν από τα δυτικά Μίντια. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου