Πολλά γράφτηκαν για την επιλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως προς το ποιος θα τον εκπροσωπήσει ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Η επιλογή λέει πολλά για το πού βαδίζει η Αμερική, ποια είναι πλέον τα στάνταρντ της και πώς επιλέγονται άνθρωποι για κρίσιμα πόστα.
Στην προηγούμενη φάση μπορούσες να κοπείς μόνο και μόνο επειδή ήσουν άνδρας και λευκός, στην τωρινή, επιλέγεσαι αν είσαι κολλητός, τελεία και παύλα. Αυτή είναι, όμως, η Αμερική του 2024 και καλό είναι να το πάρουμε απόφαση. Τέλειωσαν οι Στερνς, Μπερνς, Σμιθ, Πάιατ κ.ά. Τέλειωσαν, γιατί επί Τραμπ δεν θα παίξουν κανέναν απολύτως ρόλο, αλλά και γιατί, επίσης, σπανίζουν πλέον ως είδος.
Ακόμη όμως και αν υπήρχαν διάδοχοί τους, δεν θα έλθουν ποτέ στην Αθήνα. Το πόστο τής εδώ πρεσβείας έφυγε από την ομάδα πρεσβειών στις οποίες διορίζεται διπλωμάτης καριέρας και πέρασε στις πρεσβείες όπου πλέον θα γίνονται πολιτικοί διορισμοί από τον Λευκό Οίκο.
Ας είμαστε πάντως ψύχραιμοι και ας δούμε τι μας συμφέρει. Ποιο είναι το βασικό που ζητάμε από έναν Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα; Να μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει είτε με τον ίδιο τον πρόεδρο είτε με κάποιον πολύ κοντινό του άνθρωπο εάν βρεθούμε αντιμέτωποι με μια κρίση στο Αιγαίο.
Αυτό, για παράδειγμα, μπορούσε να γίνει από τον σημερινό Ελληνοαμερικανό πρέσβη γιατί, πολύ απλά και πρακτικά, είχε το κινητό της αδελφής του Μπάιντεν και μπορούσε να ανάψει μέσω αυτής όλα τα «κόκκινα φωτάκια» στην Ουάσιγκτον.
Παλαιότερα, ήταν σημαντικό να έχεις στην Ελλάδα διπλωμάτες καριέρας υψηλού επιπέδου, οι οποίοι μπορούσαν να μιλήσουν απευθείας με ανώτερα στελέχη των αμερικανικών υπουργείων και υπηρεσιών. Όσο πιο πολύ εκπροσωπούσαν το λεγόμενο «βαθύ κράτος», τόσο πιο εύκολα μπορούσαν να το κινητοποιήσουν σε μια στιγμή έντασης στην περιοχή. Τώρα, όμως, απλώς δεν ισχύει αυτό.
Ένας διπλωμάτης καριέρας αποκλείεται να βρει τον τρόπο να επικοινωνήσει με τον Τραμπ ή την οικογένειά του.
Πιο πιθανό είναι να το κάνει εάν έχει συνεισφέρει χρήματα στην καμπάνια του ή εάν έχει διαμέρισμα στο Μαρ-α-Λάγκο. Ο Τραμπ απεχθάνεται τη γραφειοκρατία και το βαθύ κράτος, το οποίο θέλει να ξεδοντιάσει. Συνεπώς, από μια άποψη, και αν σκεφτούμε πρακτικά, καλύτερα που έρχεται μια Αμερικανίδα που τον ξέρει προσωπικά και έχει άνεση με το στενό του περιβάλλον.
Σε περίπτωση κρίσης, θα ξέρουμε ότι μπορεί τουλάχιστον να σηκώσει το τηλέφωνο. Τώρα, το τι θα ακούσει ή το τι θα καταφέρει είναι άλλη υπόθεση. Στην Άγκυρα πηγαίνει ένα βαρύ όνομα, προσωπικός φίλος και χρηματοδότης του Τραμπ. Ο εκλεγμένος πρόεδρος μιλούσε με τον Ερντογάν πριν από τις αμερικανικές εκλογές και έχουν κάνει τα δικά τους σημαντικά deals.
Η Τουρκία έχει αποκτήσει τεράστια γεωπολιτική σημασία και παίζει σε άλλο επίπεδο.
Ο μόνος παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα είναι το Ισραήλ, που και αυτό όμως δεν πρόκειται να ξοδέψει πολιτικό κεφάλαιο για λογαριασμό άλλου, όσο φίλος του και αν είναι.
Μενέντεζ δεν υπάρχει πια και, δυστυχώς, έχουμε αποτύχει πλήρως να μιμηθούμε το Ισραήλ, που κατάφερε να αιχμαλωτίσει το αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο.
Εδώ είμαστε όμως, οι εποχές έχουν αλλάξει και μαζί πρέπει να αλλάξουν οι προσδοκίες μας για το ποια είναι η Αμερική και τι ρόλο παίζει. Με τα σημερινά δεδομένα, ίσως η επιλογή Τραμπ για την πρεσβεία της Αθήνας να είναι πιο συμφέρουσα από ό,τι υπαγόρευαν οι πρώτες μας, προβλέψιμες αντιδράσεις. Πιθανώς σε συνδυασμό με ένα Trump Tower στην Αθήνα να συνιστούν μια νέα συνταγή άσκησης επιρροής.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου