Τι σημαίνουν οι δηλώσεις Συρίγου για Συνθήκη Λωζάνης και αποστρατιωτικοποίηση.
Δημήτρης Μηλάκας
Η συζήτηση που προκάλεσαν οι δηλώσεις του πανεπιστημιακού, πρώην υπουργού και νυν βουλευτή της Ν.Δ. Άγγελου Συρίγου για τη Συνθήκη της Λωζάνης και το κατά πόσο είναι ή δεν είναι παρωχημένη θα πρέπει να ενταχθεί στους γενικότερους χειρισμούς που έχουν συμφωνηθεί προκειμένου να «λειανθούν» οι «γωνίες» που εμποδίζουν τη συμπεφωνημένη διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.
Ο έμπειρος (περί των ελληνοτουρκικών) καθηγητής, είτε αυτοβούλως και με δική του πρωτοβουλία είτε κατόπιν οδηγιών, ανέλαβε να υπονομεύσει μια θέση την οποία οι ελληνικές κυβερνήσεις (και οι πολιτικές δυνάμεις γενικότερα) διαφύλατταν ως κόρην οφθαλμού: ότι, δηλαδή, η Συνθήκη της Λωζάνης λειτουργεί ακόμη ύστερα από έναν αιώνα και ρυθμίζει μια σειρά από ζητήματα, μεταξύ των οποίων και κρίσιμα θέματα (μειονότητες, σύνορα) των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Δεν έχει περάσει πολύ χρόνος από τότε που εκπρόσωποι της κυβέρνησης και του πολιτικού κόσμου γενικότερα εξαπέλυαν ομαδικά πυρά κάθε φορά που Τούρκοι επίσημοι μιλούσαν για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Φαίνεται, ωστόσο, ότι μετά τις συναντήσεις Μητσοτάκη – Ερντογάν και τις διαδικασίες προσέγγισης που ακολουθούνται στο παρασκήνιο τα πράγματα άλλαξαν και ο έμπειρος Άγγελος Συρίγος προφανώς το γνωρίζει πολύ περισσότερο από τον κάθε έναν.
Το να λέει, λοιπόν, ότι το 90 τόσο τοις εκατό των προβλέψεων της Συνθήκης είναι παρωχημένο ένας πολιτικός με την εμπειρία του Άγγελου Συρίγου στα ελληνοτουρκικά μόνο σε λάθος δεν μπορεί να αποδοθεί.
Τυχαίο επίσης δεν είναι ότι κανείς στην Αθήνα, από την κυβέρνηση αλλά και την αντιπολίτευση, δεν επισημαίνει με την απαιτούμενη ένταση τη δημόσια (σχεδόν) παραδοχή ότι το Κυπριακό έχει τοποθετηθεί στο ράφι προκειμένου να μην δημιουργούνται εμπόδια στην προσεγγιστική ελληνοτουρκική διαδικασία.
Και, τέλος, τυχαίο σίγουρα δεν είναι ότι εδώ και δυο χρόνια εξελίσσεται σιωπηρά (χωρίς επίμονες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση και με την απόλυτη σιωπή της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων) η «μερική» αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών ώστε να ικανοποιηθεί πάγιο τουρκικό αίτημα, αλλά και αμερικανική οδηγία για μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στην ελληνοτουρκική μεθόριο για χάρη της εύρυθμης λειτουργίας του ΝΑΤΟ και της εξέλιξης των συμβολαίων διανομής των ενεργειακών πόρων στην ευρύτερη περιοχή.
ΥΓ.: Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο που αγόγγυστα συνομιλούμε – υπό την απειλή πολέμου – για το «σε ποιον ανήκει τι» (βράχοι, βραχονησίδες κ.λπ.) στο Αιγαίο σύμφωνα με την τουρκική ατζέντα…
Η συζήτηση που προκάλεσαν οι δηλώσεις του πανεπιστημιακού, πρώην υπουργού και νυν βουλευτή της Ν.Δ. Άγγελου Συρίγου για τη Συνθήκη της Λωζάνης και το κατά πόσο είναι ή δεν είναι παρωχημένη θα πρέπει να ενταχθεί στους γενικότερους χειρισμούς που έχουν συμφωνηθεί προκειμένου να «λειανθούν» οι «γωνίες» που εμποδίζουν τη συμπεφωνημένη διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.
Ο έμπειρος (περί των ελληνοτουρκικών) καθηγητής, είτε αυτοβούλως και με δική του πρωτοβουλία είτε κατόπιν οδηγιών, ανέλαβε να υπονομεύσει μια θέση την οποία οι ελληνικές κυβερνήσεις (και οι πολιτικές δυνάμεις γενικότερα) διαφύλατταν ως κόρην οφθαλμού: ότι, δηλαδή, η Συνθήκη της Λωζάνης λειτουργεί ακόμη ύστερα από έναν αιώνα και ρυθμίζει μια σειρά από ζητήματα, μεταξύ των οποίων και κρίσιμα θέματα (μειονότητες, σύνορα) των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Δεν έχει περάσει πολύ χρόνος από τότε που εκπρόσωποι της κυβέρνησης και του πολιτικού κόσμου γενικότερα εξαπέλυαν ομαδικά πυρά κάθε φορά που Τούρκοι επίσημοι μιλούσαν για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Φαίνεται, ωστόσο, ότι μετά τις συναντήσεις Μητσοτάκη – Ερντογάν και τις διαδικασίες προσέγγισης που ακολουθούνται στο παρασκήνιο τα πράγματα άλλαξαν και ο έμπειρος Άγγελος Συρίγος προφανώς το γνωρίζει πολύ περισσότερο από τον κάθε έναν.
Το να λέει, λοιπόν, ότι το 90 τόσο τοις εκατό των προβλέψεων της Συνθήκης είναι παρωχημένο ένας πολιτικός με την εμπειρία του Άγγελου Συρίγου στα ελληνοτουρκικά μόνο σε λάθος δεν μπορεί να αποδοθεί.
Τυχαίο επίσης δεν είναι ότι κανείς στην Αθήνα, από την κυβέρνηση αλλά και την αντιπολίτευση, δεν επισημαίνει με την απαιτούμενη ένταση τη δημόσια (σχεδόν) παραδοχή ότι το Κυπριακό έχει τοποθετηθεί στο ράφι προκειμένου να μην δημιουργούνται εμπόδια στην προσεγγιστική ελληνοτουρκική διαδικασία.
Και, τέλος, τυχαίο σίγουρα δεν είναι ότι εδώ και δυο χρόνια εξελίσσεται σιωπηρά (χωρίς επίμονες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση και με την απόλυτη σιωπή της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων) η «μερική» αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών ώστε να ικανοποιηθεί πάγιο τουρκικό αίτημα, αλλά και αμερικανική οδηγία για μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στην ελληνοτουρκική μεθόριο για χάρη της εύρυθμης λειτουργίας του ΝΑΤΟ και της εξέλιξης των συμβολαίων διανομής των ενεργειακών πόρων στην ευρύτερη περιοχή.
ΥΓ.: Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο που αγόγγυστα συνομιλούμε – υπό την απειλή πολέμου – για το «σε ποιον ανήκει τι» (βράχοι, βραχονησίδες κ.λπ.) στο Αιγαίο σύμφωνα με την τουρκική ατζέντα…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου