Πολεμική Αεροπορία – Αντιμέτωπη πλέον με το πρόβλημα της οροφής των 100 μόλις μαχητικών! Με την είσοδο του 2024, διαπιστώνεται ότι οι οιωνοί δεν είναι καλοί για την Ελλάδα και την άμυνά της. Κυριαρχεί δηλαδή η αίσθηση ότι πλέον ο χρόνος δεν είναι επαρκής για να προληφθεί ή να αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε εξέλιξη. Και η αίσθηση αυτή μόνο εσφαλμένη δεν είναι… Ο χρόνος τελείωσε γιατί η Ελλάδα τον σπατάλησε. Στο Πολεμικό Ναυτικό τα προβλήματα δεν εντοπίζονται μόνο στην αδικαιολόγητη υπερτετραετή καθυστέρηση λήψης αποφάσεων εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ 200ΗΝ και αγοράς – ναυπήγησης νέων μονάδων επιφανείας, αλλά και στη μάστιγα των μαζικών παραιτήσεων στελεχών. Πρόβλημα που όχι μόνο δεν αντιμετώπισε μετά τα γεγονότα του καλοκαιριού του 2020 η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά άφησε να επιδεινωθεί σε βαθμό μη αναστρέψιμο.
Στην δε Πολεμική Αεροπορία, η απομείωση της μαχητικής ισχύος της ύστερα από την – επίσης ανεξήγητη- αδράνεια των τελευταίων πέντε ετών, είναι πλέον πρόβλημα που έχει λάβει σοβαρές διαστάσεις. Το DP ανέλυσε όλα αυτά τα χρόνια με στοιχεία και κατ’ επανάληψη την αναγκαιότητα της διατήρησης οροφής 200 τουλάχιστον πραγματικά αξιόμαχων μαχητικών σε ελληνική υπηρεσία. 150 δηλαδή υπό την ιδανική προϋπόθεση της διατήρησης διαθεσιμότητας σε ποσοστό 75%. Για επιχειρησιακούς, οικονομικούς και βιομηχανικούς λόγους. Βασικό συστατικό αυτής της οροφής θα ήταν φυσικά ο στόλος των μαχητικών F-16, σε ομογενοποιημένη βέβαια μορφή. Η Ελλάδα επέλεξε να μην εκμεταλλευτεί αυτό το κρίσιμο και βασικό συστατικό για την αναβάθμιση της μαχητικής ισχύος της Πολεμικής Αεροπορίας.
Επέλεξε δηλαδή να απαξιώσει ροκανίζοντας χρόνο, τα 70 από τα 153 μαχητικά του τύπου που διατηρεί σε υπηρεσία η Πολεμική Αεροπορία! Παράλληλα, φέρεται να εξετάζει εδώ και καιρό όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα την “εναλλακτική” λύση της παραγγελίας (αρχικά…) 12 μόλις μαχητικών 5ης γενιάς τύπου F-35A! Αν αυτό δεν είναι απομείωση της μαχητικής ισχύος και κατασπατάληση κονδυλίων, τότε τι ακριβώς είναι; Εξηγούμε το γιατί…
– Στο επιχειρησιακό κομμάτι, ο εκσυγχρονισμός των F-16C/D Block 30 και Block 50 στο επίπεδο Block 50M εφόσον είχε αποφασιστεί από το 2018 ή το 2019, σήμερα θα απέδιδε μαχητικά ικανά να αξιοποιηθούν πλήρως σε επιχειρήσεις αέρος-αέρος, αέρος-επιφανείας, αέρος-εδάφους και ISR για τα επόμενα 20 χρόνια.
– Σε οικονομικό επίπεδο, μία τέτοια επιλογή ήταν απόλυτα εφικτή από τη στιγμή που δεν θα ξεπερνούσε σε κόστος τα 1,2 δισ. δολάρια. Μαζί με την αγορά ατρακτιδίων στοχοποίησης SNIPER… Αντίθετα, το να δαπανηθούν 2-3 δισ. δολάρια για την αγορά 12 μόλις μαχητικών 5ης γενιάς και τη δημιουργία των αναγκαίων υποδομών για την εκμετάλλευσή τους, αφενός μεν είναι ενέργεια που δεν θα επιλύσει κανένα επιχειρησιακό πρόβλημα και αφετέρου θα επιβαρύνει καθοριστικά τον ελληνικό αμυντικό προϋπολογισμό. Αν δεχθούμε ότι υφίσταται τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα.
– Σε βιομηχανικό επίπεδο, μόνο οι εκσυγχρονισμοί των F-16 (δύο παράλληλα προγράμματα), θα μπορούσαν σε συνδυασμό με τις εργοστασιακές συντηρήσεις των C-130H/B να συντηρήσουν την κρατικά ελεγχόμενη ΕΑΒ (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία) για μία τουλάχιστον δεκαετία. Χωρίς καμία δόση υπερβολής.Αντίθετα, η αγορά 12 μόλις μαχητικών F-35A δεν θα αποδώσει κανένα απολύτως βιομηχανικό αντάλλαγμα στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια, εν έτει 2024 η Πολεμική Αεροπορία βρίσκεται οριστικά αντιμέτωπη με το πρόβλημα της οροφής 100 μόλις μαχητικών.
Πολύ σύντομα θα χρειαστεί να αποσύρει τα F-16C/D Block 30 και Block 50, μαζί με τα γηραιά F-4E AUP. Μαχητικά που, κακά τα ψέματα, δεν έχουν πλέον να προσφέρουν παρά ελάχιστα επιχειρησιακά. Σε σχέση με το πολύ υψηλό πλέον κόστος εκμετάλλευσής τους και φυσικά υπό το δεδομένο ότι δεν έχουν τη δυνατότητα αξιοποίησης stand-off όπλων. Που ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν στο οπλοστάσιο της Πολεμικής Αεροπορίας.
Αυτό που μένει είναι η σταδιακή ένταξη σε υπηρεσία των 83 Viper μέχρι το 2027, η δύναμη των 24 Rafale F3R που επίσης δεν διαθέτει τακτικά όπλα stand-off, αέρος-εδάφους (AASM) και άρα δεν μπορεί να αξιοποιηθεί σε αποστολές κρούσης (ο κατεξοχήν ρόλος υπεροχής των μαχητικών αυτών…) και αυτή των 24 επίσης, Mirage 2000-5Mk.2. Και αυτά δεν έχουν τη δυνατότητα αξιοποίησης αυτών των όπλων, ενώ δεν έχει γίνει και οποιαδήποτε ενέργεια “διασύνδεσης” με τα Rafale F3R, τα Viper και τα ΑΣΕΠΕ (ΕΜΒ-145Η AEW&C), μέσω της ενσωμάτωσης τερματικών Link-16.
Αυτή η δύναμη των 131 σύγχρονων μαχητικών, υπό την προϋπόθεση διαθεσιμότητας 70% (υπό ιδανικές συνθήκες…) αυτόματα διαμορφώνεται σε 92 (91,7 για την ακρίβεια) μονάδες σε καθημερινή βάση. Και αυτή είναι η πραγματικότητα. Όχι η σημερινή, αλλά του 2027! Όσο και αν προσπαθούμε να την αγνοούμε ή να την ωραιοποιούμε, δεν είναι καλή. Συμπερασματικά, ίσως δεν θα πρέπει να μας ενδιαφέρει τόσο πολύ το ποια είναι η διαθεσιμότητα των τουρκικών F-16, αλλά το ποια είναι η κατάσταση αυτών που συνεχίζει να αξιοποιεί η δική μας Πολεμική Αεροπορία.
Εάν σε όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, προσθέσουμε την ανάγκη αγοράς και ενσωμάτωσης ενός νέου συστήματος αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου για τα 83 Viper και την ακόμα πιο επιτακτική ανάγκη αγοράς νέων stand-off όπλων για αυτά, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι η πολιτική αδράνεια της τελευταίας πενταετίας έχει διαμορφώσει μία επίσης εξαιρετικά δύσκολα αναστρέψιμη δραματική κατάσταση και στην Πολεμική Αεροπορία.
Και φυσικά δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτό. Η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία του τόπου γνώριζαν τα περί “κρίσιμης μάζας” στον στόλο των μαχητικών. Η πρώτη ενημερωνόταν από τη δεύτερη. Γιατί η Πολεμική Αεροπορία έχει έτοιμες μελέτες και προτάσεις για τα πάντα, ενώ ενημερώνει σχετικά όποτε υπάρξει ανάλογο αίτημα. Είναι άλλωστε και προϊόν – συμπέρασμα της κοινής λογικής ότι είναι οικονομικά αδύνατο να αντικατασταθούν τα 70 F-16 των παλιότερων εκδόσεων ένα προς ένα. Ακόμα και σε βάθος εικοσαετίας…
Είναι επίσης κοινή λογική ο έγκαιρος εκσυγχρονισμός τους από τη στιγμή που ο μεγαλύτερος χρήστης του τύπου παγκοσμίως θα συνεχίσει να τον αξιοποιεί επιχειρησιακά μέχρι το 2048. Αυτά τα 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να τα εξασφαλίσει για να επιλύσει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που πλέον έχει μπροστά της και είναι ακόμα πιο δύσκολο και πιο κοστοβόρο. Και η επένδυση δεκαετιών που έγινε στο F-16 επομένως πετάχτηκε, όπως και τόσες άλλες, στον κάλαθο των αχρήστων. Η οροφή των 200 αξιόμαχων μαχητικών οδεύει… τρέχοντας, να καταστεί οριστικά και αμετάκλητα ουτοπική για την ελληνική άμυνα.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου