Ηγέτις η Le Pen κατά των «ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών των Βρυξελλών»
Μια «κοινή και ισχυρή απάντηση» από τα εθνικιστικά κόμματα της Ευρώπης στις «ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες των Βρυξελλών»...Με αυτό το σύνθημα ο Ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orbán συναντήθηκε με τη Marine Le Pen, την πρώην υποψήφια για την προεδρία της Γαλλίας και αρχηγό του κοινοβουλευτικού κόμματος Rassemblement National (RN), στη Βουδαπέστη, όπου συζήτησαν την ανάγκη για μια ενωμένη Δεξιά ενόψει των ευρωπαϊκών κοινοβουλευτικών εκλογών του επόμενου έτους.
Οι δύο συντηρητικοί πολιτικοί αξιολόγησαν τις δυνατότητες ενίσχυσης της πανευρωπαϊκής συντηρητικής συμμαχίας και συμφώνησαν ότι τα εθνικιστικά κόμματα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση «πρέπει να δώσουν μια κοινή και σθεναρή απάντηση στις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες των Βρυξελλών, τις λανθασμένες οικονομικές πολιτικές τους και την πρωτοβουλίες μεταναστών», σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών της Ουγγαρίας για τη Διεθνή Επικοινωνία Zoltán Kovács.
Οι δύο ηγέτες είναι εδώ και καιρό υπέρμαχοι της μεγαλύτερης πολιτικής εκπροσώπησης υπέρ της προώθησης των οικογενειακών, εθνικών και χριστιανικών αξιών και θεωρείται ότι έχουν συζητήσει πώς να φέρουν καλύτερα τέτοια θέματα στο προσκήνιο της ευρωπαϊκής πολιτικής συζήτησης.
Θερμό το κλίμα
«Χαίρομαι πάντα να γνωρίζω αληθινούς πατριώτες.
Είχα μια υπέροχη συνάντηση με τη Marine Le Pen στη Βουδαπέστη.
Χρειαζόμαστε μια αλλαγή στις Βρυξέλλες: αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσουμε την παράνομη μετανάστευση, να προστατεύσουμε τις οικογένειές μας και να ξεκινήσουμε την ευρωπαϊκή οικονομία», έγραψε ο Orbán στο X, παλαιότερα γνωστό ως Twitter.
Παρομοίως, η Γαλλίδα εθνικίστρια εξέφρασε την τιμή της που συναντήθηκε ξανά με τον Ούγγρο πρωθυπουργό και δήλωσε ότι «το σύμφωνο μετανάστευσης, η Πράσινη Συμφωνία και η επεμβατική ευρωπαϊκή γραφειοκρατία παραμένουν περισσότερο από ποτέ θέματα μείζονος ανησυχίας για τους λαούς και τα έθνη της Ευρώπης. ”
Κάλεσμα σε όλες τις χώρες
Οι συντηρητικοί πολιτικοί σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση γίνονται όλο και πιο σίγουροι για τις προοπτικές τους στις ευρωπαϊκές κοινοβουλευτικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του επόμενου έτους.
Μετά τις εγχώριες εκλογικές επιτυχίες στη Σουηδία, τη Φινλανδία, την Ιταλία και την Ελλάδα τον περασμένο χρόνο, οι συντηρητικοί αισθάνονται την ευκαιρία να αναδιαμορφώσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση εκ των έσω μετά από ταραχώδη χρόνια οικονομικής αστάθειας, υψηλού πληθωρισμού και σύγκρουσης στο κατώφλι της Ευρώπης.
Μια άνοδος προς τα δεξιά θα μπορούσε να δει τις τρέχουσες περιθωριακές κοινοβουλευτικές ομάδες όπως η Ταυτότητα και η Δημοκρατία (ID), με τις οποίες οι ευρωβουλευτές από το RN της Le Pen συνδέονται επί του παρόντος, να συγκεντρώνουν περισσότερη επιρροή στις Βρυξέλλες.
Εν τω μεταξύ, το κόμμα Fidesz του Orban, το οποίο άφησε το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα σε δύσκολες συνθήκες το 2021 και επί του παρόντος δεν είναι προσκολλημένο σε ένα ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα, θα μπορούσε να βοηθήσει στην επιπλέον ενίσχυση της ομάδας.
Ηγέτις η Le Pen
νεξάρτητα από τις επίσημες κομματικές συνδέσεις, οι συντηρητικοί σε όλη την Ευρώπη φωνάζουν για μεγαλύτερη ενότητα.
Και η LePen διεξάγει μια επίθεση γοητείας τις τελευταίες εβδομάδες αφού εμφανίστηκε σε μια συγκέντρωση της Λέγκας στη βόρεια Ιταλία νωρίτερα αυτό το μήνα με έναν άλλο μακροχρόνιο πολιτικό σύμμαχο, Matteo Salvini.
Η καλλιέργεια τέτοιων πολιτικών φιλιών τους επόμενους εννέα μήνες θα μπορούσε να οδηγήσει σε σεισμική διαταραχή και αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων από την κυρίαρχη φιλελεύθερη ελίτ στις Βρυξέλλες το επόμενο καλοκαίρι.
Ένας στους τρεις ψηφίζει ακροδεξιά και αντισυστημικά
Τις ραγδαίες αλλαγές που επέρχονται στον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης αποτυπώνει έρευνα που δημοσιεύει η βρετανική εφημερίδα The Guardian, βάσει της οποίας ένας στους τρεις Ευρωπαίους ψηφίζει λαϊκιστικά, ακροδεξιά ή ακροαριστερά κόμματα, τη στιγμή που διευρύνεται η στήριξη των Ευρωπαίων πολιτών σε αντισυστημικές δυνάμεις, καθιστώντας ολοένα και πιο δύσκολο το πολιτικό τοπίο για τις κυρίαρχες έως σήμερα πολιτικές δυνάμεις.
Σύμφωνα με την ανάλυση περισσοτέρων από 100 πολιτικών επιστημόνων σε 31 χώρες, διαπιστώθηκε ότι στις εθνικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν το 2022 σε διάφορα κράτη της Ευρώπης, το 32% των Ευρωπαίων – ποσοστό ρεκόρ – ψήφισε αντισυστημικά κόμματα, όταν το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 20% στις αρχές του 2000 και 12% στις αρχές της δεκαετίας του ‘90.
Η έρευνα, με επικεφαλής τον Matthijs Rooduijn, πολιτικό επιστήμονα στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, διαπίστωσε επίσης ότι περίπου οι μισοί ψηφοφόροι των αντισυστημικών δυνάμεων, στηρίζουν ακροδεξιά κόμματα, με το ποσοστό τους να αυξάνεται ραγδαία.
Χάνουν ψήφους τα mainstream κόμματα
«Υπάρχει διακύμανση, αλλά η τάση είναι ότι οι αριθμοί συνεχίζουν να αυξάνονται.
Τα mainstream κόμματα χάνουν ψήφους, τα αντισυστημικά κερδίζουν.
Και αυτό έχει σημασία, γιατί πολλές μελέτες δείχνουν ότι όταν οι λαϊκιστές εξασφαλίζουν την εξουσία ή την επιρροή στην εξουσία, τότε η ποιότητα της φιλελεύθερης δημοκρατίας μειώνεται» υποστηρίζει ο επικεφαλής της έρευνας Matthijs Rooduijn.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, σε μια ένδειξη του πόσο μακριά η άνοδος της εθνικιστικής, αυταρχικής ακροδεξιάς έχει μετατοπίσει την πολιτική της Ευρώπης προς τα δεξιά, οι ερευνητές σκέφτηκαν να ταξινομήσουν αρκετά από τα πιο γνωστά κεντροδεξιά κόμματα της ηπείρου ως οριακά ακροδεξιά.
«Μιλήσαμε πολύ για την ανακατάταξη των Συντηρητικών του Ηνωμένου Βασιλείου, του VVD του Mark Rutte στην Ολλανδία, των Les Républicains στη Γαλλία και του ÖVP στην Αυστρία», είπε ο Rooduijn.
«Στο τέλος δεν το κάναμε γιατί ο νατιβισμός δεν ήταν το επίκεντρό τους.
Αλλά ίσως το πράξουμε στο μέλλον» τονίζει ο Rooduijn.
Η λίστα
Η σχετική λίστα των λαϊκιστικών δυνάμεων – Populist – εντοπίζει για το 2023, 234 αντισυστημικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων 165 λαϊκιστικών κομμάτων (τα περισσότερα είτε ακροαριστερά είτε ακροδεξιά).
Επίσης, κατατάσσει 61 κόμματα ως ακροαριστερά και 112 ως ακροδεξιά (τα περισσότερα, αλλά όχι όλα, λαϊκιστικά).
Καθαρός λαός, διεφθαρμένη ελίτ
Σύμφωνα με την έρευνα, είθισται σε συνδυασμό με μια δεξιά ή αριστερή «ιδεολογία ως βάση», ο λαϊκισμός να χωρίζει την κοινωνία σε δύο ομοιογενείς και αντίθετες ομάδες, έναν «καθαρό λαό» έναντι μιας «διεφθαρμένης ελίτ», επιχειρηματολογώντας ότι η πολιτική πρέπει να είναι η έκφραση της «βούλησης του λαού».
Οι υποστηρικτές αυτής της πολιτικής λένε ότι πρόκειται για μια δημοκρατική διόρθωση, που δίνει προνόμια στους απλούς ανθρώπους έναντι των ελίτ, των συμφερόντων και ενός εδραιωμένου κατεστημένου.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι λαϊκιστές στην εξουσία συχνά ανατρέπουν τους δημοκρατικούς κανόνες, υπονομεύοντας το δικαστικό σώμα και τα μέσα ενημέρωσης ή περιορίζοντας τα δικαιώματα των μειονοτήτων.
«Για τους λαϊκιστές, ό,τι βρίσκεται ανάμεσα στη «βούληση του λαού» και στη χάραξη πολιτικής είναι κακό.
Αυτό περιλαμβάνει όλους εκείνους τους σημαντικούς ελέγχους και ισορροπίες – έναν ελεύθερο τύπο, ανεξάρτητα δικαστήρια, προστασία για τις μειονότητες – που αποτελούν ουσιαστικό μέρος μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας» λέει ο Rooduijn.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Σύμφωνα με την έρευνα, είθισται σε συνδυασμό με μια δεξιά ή αριστερή «ιδεολογία ως βάση», ο λαϊκισμός να χωρίζει την κοινωνία σε δύο ομοιογενείς και αντίθετες ομάδες, έναν «καθαρό λαό» έναντι μιας «διεφθαρμένης ελίτ», επιχειρηματολογώντας ότι η πολιτική πρέπει να είναι η έκφραση της «βούλησης του λαού».
Οι υποστηρικτές αυτής της πολιτικής λένε ότι πρόκειται για μια δημοκρατική διόρθωση, που δίνει προνόμια στους απλούς ανθρώπους έναντι των ελίτ, των συμφερόντων και ενός εδραιωμένου κατεστημένου.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι λαϊκιστές στην εξουσία συχνά ανατρέπουν τους δημοκρατικούς κανόνες, υπονομεύοντας το δικαστικό σώμα και τα μέσα ενημέρωσης ή περιορίζοντας τα δικαιώματα των μειονοτήτων.
«Για τους λαϊκιστές, ό,τι βρίσκεται ανάμεσα στη «βούληση του λαού» και στη χάραξη πολιτικής είναι κακό.
Αυτό περιλαμβάνει όλους εκείνους τους σημαντικούς ελέγχους και ισορροπίες – έναν ελεύθερο τύπο, ανεξάρτητα δικαστήρια, προστασία για τις μειονότητες – που αποτελούν ουσιαστικό μέρος μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας» λέει ο Rooduijn.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου