Ο Γεραπετρίτης των 6 ν.μ. προαλείφεται για νέος ΥΠΕΞ και θα υπερασπιστεί την Ελλάδα στον κυοφορούμενο Ελληνοτουρκικό διάλογο;
Του Σωτήρη ΣιδέρηΜαίνεται στο παρασκήνιο ο πόλεμος πληροφοριών και φημών για τη νέα ηγεσία του ΥΠΕΞ με πολλούς διπλωμάτες να βρίσκονται σε αναβρασμό, καθώς είναι οι πρώτοι που γνωρίζουν καλύτερα απ όλους τα εκρηκτικά προβλήματα της χώρας με την Τουρκία και όχι μόνο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφού επιστρέψει στο Μαξίμου φέρεται να έχει αποφασίσει την τοποθέτηση του στενού του συνεργάτη Γιώργου Γεραπετρίτη στο ΥΠΕΞ με αναπληρωτή τον Δημήτρη Καιρίδη και υφυπουργό με αυξημένες πολιτικές αρμοδιότητες την πρέσβη στις ΗΠΑ Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου. Η τελευταία είναι εκείνη που με τις παρεμβάσεις της επί τέσσερα χρόνια έχει προκαλέσει πολλές εντάσεις στο προσωπικό , αλλά τα χειρότερα έπονται.
Κατά τις ίδιες πληροφορίες, ο Γεραπετρίτης θα αντικαταστήσει στην πορεία τον Επίτροπο Σχοινά και η Παπαδοπούλου θα αναβαθμιστεί σε ΥΠΕΞ. Είναι η πρέσβης που εφάρμοσε στην πράξη το δόγμα του προκεχωρημένου φυλακίου, κατηγορήθηκε για αντιδεοντολογική συμπεριφορά , με παρέμβασή της στελεχώθηκαν υπηρεσίες στο ΥΠΕΞ, ακόμη και το διπλωματικό γραφείο του πρωθυπουργού και δεν έχει αφήσει το παραμικρό θετικό αποτύπωμα στην εξωτερική πολιτική της χώρας.
Ο άγνωστος πόλεμος
Το υπουργείο Εξωτερικών είναι ένα καλά φυλασσόμενο χαρτοφυλάκιο. Οι εκάστοτε υπουργοί απολαμβάνουν υψηλής δημοτικότητας, γιατί δεν δέχονται την φθορά της καθημερινότητας και συνήθως μένουν στο απυρόβλητο, όπως και οι υπουργοί άμυνας. Ακόμη και τα σκάνδαλα και πολλά ακόμη, σπάνια βγαίνουν προς τα έξω. Ο Νίκος Δένδιας, ένας κακότροπος πολιτικός όπως επισημαίνουν διπλωμάτες, προκάλεσε ιαχές ανακούφισης αποχωρώντας από το υπουργείο. Άφησε όμως πίσω του ένα μπερδεμένο υπουργείο όπου η απουσία στρατηγικού σχεδιασμού, παρά το πλήθος προτάσεων που του είχαν υποβληθεί, τα κενά στο προσωπικό και το πρόβλημα αξιοκρατίας, είναι εμφανή.
Ο Δημήτρης Καιρίδης που φιλοδοξεί να κάνει πολιτική καριέρα, φρόντισε να αναπτύξει τις σχέσεις του με τις ΗΠΑ και την Παπαδοπούλου, αλλά αυτές θα του είναι ελάχιστα χρήσιμες όταν προσγειωθεί στις Βρυξέλλες, αν τελικά επιλεγεί αυτός, αν και άλλος να επιλεγεί τα ίδια προβλήματα θα έχει .
Η Ελλάδα δεν έχει στίγμα στην ευρωπαική πολιτική και επίκειται: πρώτο η αναβάθμιση του διαλόγου με την Τουρκία με στόχο μια νέα συμφωνία τελωνειακής ένωσης. Δεύτερο, η διαχείριση των επιπτώσεων του πολέμου στην Ουκρανία. Τρίτο η μεσογειακή πολιτική της ΕΕ που είναι ανύπαρκτη, αλλά αφορά τα εθνικά μας συμφέροντα. Τέταρτο η κατάργηση του βέτο που επίσης είναι σημαντικό ζήτημα για τη χώρα μας και φυσικά πλήθος παραμέτρων που σχετίζονται με τα θέματα αυτά, όπως και θέματα διεύρυνσης κλπ
Ο Γιώργος Γεραπετρίτης είναι η εικόνα της εθνικής ταπείνωσης. Όταν αποπέμφθηκε ο πρώτος σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Αλέξανδρος Διακόπουλος, όταν αποκάλυψε ευθαρσώς, ότι το Ουρούτς Ρέις έκανε έρευνες και δεν το πήρε ο αέρας, ο Γεραπετρίτης με το τουρκικό ερευνητικό να είναι ορατό από το Καστελλόριζο, έκανε κουρέλια την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων δηλώνοντας ότι αντίδραση θα υπάρξει αν το Ουρούτς Ρέις παραβιάσει τα χωρικά μας ύδατα. Τα παραβίασε , αλλά εν μέσω σιωπής. Αν λοιπόν αναλάβει το υπουργείο στην πρώτη του συνάντηση με τον πανούργο και ικανότατο Φιντάν, ο Τούρκος αξιωματούχος θα του προσκομίσει τις δηλώσεις για το Ουρούτς Ρέις ως βάση εκκίνησης των συνομιλιών ….
Η διεθνής πολιτική συγκυρία απαιτεί ανθρώπους με ειδικό βάρος και εθνικό σχέδιο για να μπορέσει η Ελλάδα να υπερασπιστεί τα καλώς νοούμενα εθνικά της συμφέροντα και όχι τακτικιστές που θεωρούν ότι οι διαρκείς νομικισμοί παράγουν πολιτική. Ως στυλοβάτης του Μαξίμου ο Γεραπετρίτης έσωσε πολλές φορές τον Μητσοτάκη με τους νομικισμούς του , με τις παρακρατικού τύπου παρεμβάσεις τους στη Δικαιοσύνη και τις επινοήσεις του, έστω και εν μέσω κατακραυγής, αλλά η εξωτερική πολιτική απαιτεί άλλο επίπεδο, γιατί θα έχει να κάνει με οργανωμένα κράτη και όχι με τον Ντογιάκο.... Αυτό το επίπεδο, ο Μητσοτάκης θεωρεί ότι, εκτός του Γεραπετρίτη το διαθέτει και η Παπαδοπούλου, πράγμα που μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται στους διαδρόμους του ΥΠΕΞ.
Οι ερασιτεχνισμοί, οι παρέες και οι μηχανισμοί, προσωπικοί ή κομματικοί είναι το κυρίαρχο δόγμα του Μητσοτάκη και ως προς το ΥΠΕΞ. Η απουσία ισχυρής αντιπολίτευσης , κάθε άλλο παρά αποτελεί άλλοθι. Πρόκειται για ζητήματα που μέσα σε ελάχιστο χρόνο μπορούν να γίνουν η αιτία ή η αφορμή για ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και να επηρεάσουν καθοριστικά την τύχη της κυβέρνησης . Όλες οι έως τώρα ενδείξεις συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι η νέα τετραετία της ΝΔ θα είναι εθνικά ανήσυχη.
Προς ΣΥΡΙΖΑ: η ασυλία και η πολυδιάστατη αντιπολίτευση
Ο Νίκος Δένδιας πέρασε μια ανέφελη τετραετία στο ΥΠΕΞ. Είχε ασυλία από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ το πλήρωσε και το πληρώνει πολύ ακριβά΄, γιατί αντίθετα, η ΝΔ δεν το εκτίμησε ούτε στο παρελθόν ούτε τώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε συχνά κατηγορούμενος, πότε ως εθνική εξαίρεση, πότε ως μίασμα, πότε ως κόμμα μηδενιστών, πότε ως κόμμα που δεν αναγνωρίζει τα εθνικά σύνορα, πότε ως προδοτικό κόμμα και πότε ότι συνεργάζεται με το τουρκικό προξενείο στη Θράκη. Δεν υπερασπίστηκε κατά την διάρκεια της τετραετίας τον πατριωτικό χαρακτήρα του κόμματος, δεν υπερασπίστηκε τις καθαρές θέσεις, δεν σχεδίασε το ξεμπρόστιασμα της ΝΔ και του Μητσοτάκη για τα βατερλό του. Μια κυβέρνηση μονίμως σε υποχώρηση: πότε με το Ουρούτς Ρέιες, πότε με τις υποχωρήσεις έναντι του Ράμα, πότε με την μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο,(την ίδια ήθελε να κάνει ο Τσίπρας και τον έλεγαν προδότη ) πότε με την ετεροβαρή συμφωνία με την Ιταλία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, πότε με την στάση της στον πόλεμο της Ουκρανίας, πότε με την άνευ όρων παράδοση μέρους της εθνικής επικράτειας στις ΗΠΑ, στην Αλεξανδρούπολη, την Κρήτη και την Λάρισα, χωρίς ίχνος ανταλλαγμάτων, πολιτικών και οικονομικών.
Ίσως τώρα με την υπόθεση της Ροδόπης ο ΣΥΡΙΖΑ να κατάλαβε την ουσία των πολιτικών του λαθών. Ας αφήσει προσωρινά έστω , στην άκρη τα περί πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και ας κάνει ένα νέο ξεκίνημα με την πολυδιάστατη αντιπολίτευση. Θα είναι ένα βήμα προς όφελος και του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας.
Δημοσίευση σχολίου