Κάηκαν 102. Οι τότε τα έκαναν όλα σωστά και πάλι τα ίδια θα έκαναν. Άλλωστε έφταιγαν οι ίδιοι που ως κεφαλαιοκράτες έκτισαν εκεί που έκτισαν… Ας πήγαιναν στην “Συνοικία το Όνειρο” βρε αδερφέ να ακούνε το “Βρέχει στη φτωχογειτονιά”. Οι δε επιζώντες και οι συγγενείς των καμένων, άκουσον-άκουσον, πόσο ανόητοι, έκαναν λέει βουβή διαμαρτυρία με κεράκια για τη μνήμη των νεκρών… Ούτε το μνημείο των “νεκρών της ΕΡΤ” δεν άγγιξαν. Τότε δεν υπήρχε ακόμα μνημείο για τους νεκρούς της Marfin για να το σπάσουν…
Πως λοιπόν οι επαγγελματίες και αμειβόμενοι για αυτό απεργοί ΑΣΕΔΥ, ΓΣΕΕ, ΕΣΗΕ, ομάδων, “συλλογικοτήτων” (βλ. αναρχικών), κομμάτων επενδυτών στο μπάχαλο, “αυθόρμητων” νεολαίων με καδρόνια και κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα, να ασχοληθούν με τους νεκρούς στο Μάτι; Γιατί να ασχοληθούν με τους πνιγμένους στη λάσπη της Μάνδρας; Πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας στα Τέμπη; Τι έμεινε στην Ελλάδα πολιτικά ανεκμετάλλευτο -αν και η καταλληλότερη λέξη που περιγράφει την κατάσταση είναι το “καπηλεία”- για να αφεθεί αυτό; Μην το ξαναπείς; Όλα είναι αυθόρμητα…
Απλά, πριν τη διαδήλωση μοιράζονται καδρόνια και κομματικές σημαίες, της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ, του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των Πακιστάνων αυτού, μαζί με πλακάτ για τη νομιμοποίηση των απανταχού “επενδυτών”, για ανοιχτά σύνορα, για τη “λευτεριά στη διαφορετικότητα”, για τον πόνο κάθε επί γης πικραμένου. Άλλωστε και η διανόηση της χώρας είναι μαζί. Ο καλλιτεχνικός κόσμος, συμμετείχε σύσσωμος, βγάζοντας και σέλφι στις οποίες καταγράφονταν το πένθος που τους είχε, κυριολεκτικά συντρίψει. Ανθρώπινα ράκη, χασκογελούσαν για να κρύβουν τον βαθύ τους πόνο, πλακώνοντας μετά τα τσίπουρα της παρηγοριάς. Και φυσικά, συζήτηση θαυμασμού για το πόσο ζωντανό είναι το αγωνιστικό φρόνημα του λαού. Γενικώς.
Αρκετά όμως! Το “ουαί υμίν υποκριταί” του Χριστού πουθενά δεν θα ταίριαζε περισσότερο από τις συγκεκριμένες στιγμές. Τόσες ημέρες μετά το δυστύχημα οι “τεθλιμμένοι” έχουν βρει την φάμπρικα των απεργιών αδιαφορώντας για όλους. Ποιον κοροϊδεύουν; Ποιοι δεν θέλουν αξιολόγηση; Ποιοι είναι κατά κάθε μεταρρύθμισης; Ποιοι θέλουν ΜΟΝΟ δημόσιο ως και στα περίπτερα; Πενθούν; Σιγά τα δάκρυα παιδιά. Οι μόνοι που πραγματικά πενθούν είναι οι οικείοι των θυμάτων. Εσείς, όσοι αναγνωρίζετε την περίπτωσή σας μέσα από αυτές τις γραμμές, απλώς έχετε πολιτικές στοχεύσεις.
Και προσοχή ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ για τους πραγματικά αυθόρμητους διαδηλωτές που ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ και διαμαρτυρήθηκαν για το δυστύχημα που είναι και συνέπεια της κρατικής-δημόσιας σαπίλας. Αυτοί έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται. Η ΑΔΕΔΥ που καλύπτει την σαπίλα στο Δημόσιο νομιμοποιείται άραγε να έχει; Η ΓΣΕΕ που το προεδρείο της εκλέγεται σε οικογενειακές συγκεντρώσεις συνδικαλιστών όχι; Οι επαγγελματίες προτεστάντες της Αριστεράς που έχουν ακόμα πρότυπο τον Στάλιν όχι. Και προς Θεού, δεν φταίνε οι σταθμάρχες; Φυσικά. Πως να κατηγορήσεις προϊόντα του συστήματος που λατρεύεις; Και στην Σοβιετία έτσι δεν γινόταν; Δεν έφταιγε το άχρηστο σύστημα αλλά τα “αμερικάνικα σκαθάρια”…
Θα σοβαρευτούν; Όχι. Αυτοί όχι. Εμείς οι υπόλοιποι όμως, ως πολίτες που πληρώνουμε το σάπιο κράτος απαιτούμε από τους κυβερνώντες να τους σοβαρέψουν, με το “καλό ή με το άγριο”, για να παραφράσουμε τον Σπίρτζη, που δεν ξέρει τίποτα επίσης για τον φόνο. “Δολοφόνος” είναι το κράτος που διαθέτουμε και που κάποιοι αγωνίζονται σκυλίσια να διατηρήσουν με κάθε τρόπο. Μέχρι τότε όσοι έχουν όντως φιλότιμο, ας αφιερώσουν μια σκέψη και ας αφήσουν ένα δάκρυ για τους νεκρούς των Τεμπών, του Ματιού, της Μάνδρας. Όλους τους νεκρούς θύματα του ελληνικού σάπιου κράτους εδώ και κανά δυο αιώνες.
Δημοσίευση σχολίου