Η έκρηξη του πολέμου μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν θα ήταν μια παγκόσμια καταστροφή σε κλίμακα πολύ μεγαλύτερη από την κρίση της Ουκρανίας.
Όπως αναφέρεται σε άρθρο του Charles Parton* στην DailyMail
Για μία ακόμη φορά κινεζικά στρατιωτικά αεροσκάφη εισέβαλαν στον εναέριο χώρο της Ταϊβάν αυτή την εβδομάδα, με αφορμή την προκλητική επίσκεψη της Αμερικανίδας πολιτικού Nancy Pelosi στο νησί στα ανοιχτά της κομμουνιστικής ηπειρωτικής χώρας.
Το Πεκίνο πραγματοποίησε ασκήσεις με πραγματικά πυρά κοντά στην Ταϊβάν, αποκόπτοντας ουσιαστικά αυτές τις περιοχές από την κυκλοφορία.
Εν τω μεταξύ, ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, προειδοποίησε ότι ο κόσμος βρισκόταν «μόνο έναν λάθος υπολογισμός μακριά από τον πυρηνικό αφανισμό».
Κανείς δεν γνωρίζει περισσότερο τους κινδύνους αυτού του εσφαλμένου υπολογισμού από την κινεζική ηγεσία.
Ο Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ γνωρίζει ότι εάν παίξει ένα στοίχημα και χάσει, οι επιπτώσεις θα μπορούσαν να καταστρέψουν την οικονομία της Κίνας ή ακόμη και να καταρρίψουν το Κομμουνιστικό Κόμμα που κυβερνά από το 1949.
Δεν πρέπει να αμφιβάλλουμε για το επίπεδο της κινεζικής οργής για τις ενέργειες της κ. Pelosi, προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ και ενός τόσο ανώτερου στελέχους που είναι τρίτη στη σειρά για το Οβάλ Γραφείο, μετά τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο.
Ούτε όμως πρέπει να υποχωρήσουμε στον θυμό τους.
Η επίσκεψή της υψηλού προφίλ πολιτικού αποτελεί μια σαφή δήλωση ότι η Δύση θεωρεί αυτό το νησί βόρεια των Φιλιππίνων, με τους 23,5 εκατομμύρια κατοίκους του, ως κυρίαρχο κράτος – το τελευταίο πράγμα που θέλει να παραδεχτεί η Κίνα.
Δεν πρέπει επίσης να υποτιμούμε τις διεθνείς φιλοδοξίες του Πεκίνου. Ο Πρόεδρος Xi δήλωσε ότι θέλει το έθνος του να είναι η μεγαλύτερη υπερδύναμη του κόσμου μέχρι το 2049 – αν και φυσικά αυτό ήταν διανθισμένο με κομματικές διακηρύξεις για μια «ισχυρή, δημοκρατική, πολιτισμένη, αρμονική και σύγχρονη σοσιαλιστική» χώρα.
Αλλά όλα αυτά θα μπορούσαν να εκτροχιαστούν εάν αποτύχει μια στρατιωτική επίθεση στην Ταϊβάν. Και μια θαλάσσια εισβολή είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη επιχείρηση.
Η θάλασσα μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας και του νησιού είναι 100 ναυτικά μίλια στα οποία επικρατεί θαλασσοταραχή και απρόβλεπτος καιρός για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.
Υπάρχουν μόνο 14 παραλίες που καθιστούν εφικτές τοποθεσίες προσγείωσης και η τοπογραφία ευννοεί πολύ περισσότερο την άμυνα από την επίθεση.
Οι αμυντικές στρατηγικές
Στο παρελθόν, οι αμυντικές στρατηγικές της Ταϊβάν έχουν αμφισβητηθεί από αναλυτές. Δεν θα μπορούσε ποτέ να αντιπαρατεθεί με την υπερδύναμη γείτονά της με πλοία, τανκς ή αεροσκάφη.
Τώρα, όμως, σχεδιάζει μια διαφορετικού τύπου άμυνα, με drones, ταχύπλοα και βλήματα όλων των μεγεθών. Αυτά τα όπλα είναι πιο δύσκολο να αχρηστευτούν σε ένα προληπτικό χτύπημα.
Η Ταϊβάν έχει επίσης κάνει βήματα για την προστασία των συστημάτων επικοινωνίας της. Είναι πιθανό ότι το νησί θα μπορούσε να συγκρατήσει μια δύναμη εισβολής επ’ αόριστον, αν και με τρομερό κόστος για τον πληθυσμό του.
Η ήττα είναι αδιανόητη για το Πεκίνο. Αλλά οι οικονομικές επιπτώσεις θα μπορούσαν να είναι ακόμη πιο σεισμικές.
Εάν η Κίνα επιτεθεί, η Δύση σίγουρα θα επιβάλει επαχθείς κυρώσεις, όπως είδαμε όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία πριν από έξι μήνες.
Η απώλεια των εισαγόμενων ημιαγωγών της Ταϊβάν, η βάση όλων των συσκευών υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων, θα καταστρέψει από μόνη της την οικονομία της Κίνας.
Περίπου οι μισοί ημιαγωγοί που κατασκευάζονται οπουδήποτε στον κόσμο – και τα δύο τρίτα των υψηλής ποιότητας – προέρχονται από το νησί.
Χωρίς αυτά τα εξαρτήματα, ο τομέας ηλεκτρονικών της Κίνας έχει παγώσει. Και αυτός είναι ο πιο κερδοφόρος τομέας της εξαγωγικής αγοράς της.
Το εμπόριο της Ταϊβάν με τις κινεζικές επιχειρήσεις ανέρχεται σε περίπου 165 δισεκατομμύρια λίρες. Μεγάλο μέρος αυτού αποτελείται από εξαρτήματα που πηγαίνουν στις εξαγωγές της ίδιας της Κίνας.
Η διατάραξη του εμπορίου της Ταϊβάν θα μπορούσε επομένως να επηρεάσει δεκαπλάσια την ποσότητα των εξαγωγών της Κίνας. Το καθαρό αποτέλεσμα αυτού θα μπορούσε να είναι η συρρίκνωση ολόκληρης της οικονομίας κατά τρισεκατομμύρια.
Θα βλέπαμε μια παγκόσμια ύφεση, σε κλίμακα που δεν έχουμε δει στη ζωή μας. Αλλά το επίκεντρο θα ήταν η Κίνα. Και με ένα δίκτυο κοινωνικής ασφάλισης απελπιστικά ανεπαρκώς εξοπλισμένο για να υποστηρίξει τα 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους του, αν η κινεζική οικονομία καταρρεύσει, ανείπωτα εκατομμύρια θα αντιμετώπιζαν ανεργία, φτώχεια και ακόμη χειρότερα δεινά.
Ήδη στις πόλεις, η ανεργία των νέων ανέρχεται σχεδόν στο 20%. Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε πόσο χειρότερο είναι στις αγροτικές περιοχές, επειδή αυτά τα στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα.
Τις τελευταίες εβδομάδες σημειώθηκαν διαδηλώσεις και ταραχές. Όταν οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι σε ένα μονοκομματικό κράτος, η κυβέρνηση αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα θα θεωρηθεί υπεύθυνο – και αυτό αποτελεί υπαρξιακή απειλή για την επιβίωσή του.
Όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία, ήταν πράξη ενός απελπισμένου ανθρώπου. Ο πρόεδρος Xi δεν είναι απελπισμένος. Έχει πολύ καλύτερες επιλογές και μακροπρόθεσμο σχέδιο.
Αλλά η Κίνα δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει την επίσκεψη Πελόζι να περάσει αδιαμφισβήτητη. Θα υπάρξουν πολλές κινήσεις για να διατηρηθεί η πίεση στην Ταϊβάν και να αποτραπούν οι Αμερικανοί από το να κάνουν ξανά κάτι τόσο κατάφωρα προσβλητικό – και να διασφαλιστεί ότι άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας, δεν θα σκεφτούν να το κάνουν.
Αυτό είναι εκφοβισμός σε παγκόσμια κλίμακα. Υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να πολεμήσεις έναν πόλεμο από την ολική εισβολή και οι Κινέζοι είναι ειδικοί σε αυτό.Ο Charles Parton OBE είναι ανώτερος συνεργάτης στο Royal United Services Institute
Δημοσίευση σχολίου