Τα σκληρά παθήματα του 2020, που η Ελληνοτουρκική κρίση χτύπησε κόκκινο, μετατρέπονται σε συμπεράσματα και πικρά διδάγματα στο τουρκικό Επιτελείο, που σύμφωνα με πληροφορίες, ένα μεγάλο μέρος της «Γαλάζιας Πατρίδας» στηρίζεται σε αυτά.
Αυτό καταγράφεται σύμφωνα με τις ίδιες πηγές από τις παρατηρήσεις που γίνονται από το Ελληνικό Επιτελείο. Μάλιστα συγκεκριμένες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται αυτές τις μέρες από τους Τούρκους, παραπέμπουν σε όλα εκείνα τα που έπαθαν το 2020, είτε αυτά ήταν στον αέρα, είτε αυτά συνέβησαν στην θάλασσα του Αιγαίου ή της Μεσογείου.
Τα όσα βλέπουν στην Αθήνα τόσο από ιπτάμενα μέσα αλλά και όλα εκείνα τα πλοία που βρίσκονται εν πλω και επιτηρούν τα θαλάσσια σύνορα στο Αρχιπέλαγος, προκύπτει ότι οι Τούρκοι εστιάζουν στο να εκπαιδευτούν τα πληρώματά τους περισσότερο στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο αλλά και την αντιαεροπορική άμυνας.
Αυτός είναι κι ένας λόγος που οι Τούρκοι απογείωσαν μεγάλους σχηματισμούς αεροσκαφών, (4τράδες- 6άδες μαχητικών F-16) για να υποστηρίξουν τα σενάρια επιθετικής ενέργειας από αέρος προς τα πλοία του στόλου τους, την στιγμή που χρησιμοποιούσαν και Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη ως «κορεσμό» προς την άμυνα των πλοίων.
Βεβαίως αυτά τα μαχητικά δεν είχαν μόνο ως αποστολή το τακτικό σενάριο επίθεσης κατά των μονάδων επιφανείας του τουρκικού στόλου. Άτυπη αποστολή τους ήταν η ευθεία αμφισβήτηση του Εθνικού εδάφους της Ελλάδας, με τις δεκάδες υπερπτήσεις που κατέγραψαν (30 σε 5 ημέρες) και τις εκατοντάδες παραβιάσεις (περισσότερες από 350).
Όμως τα όσα καταγράφονται και αναλύονται από το Ελληνικό Επιτελείο έχουν και μια άλλη αξία, διότι μαρτυρούν το άγχος που έχει προκληθεί στις τάξεις του τουρκικού Επιτελείου με την άφιξη των πρώτων κι’ όλας Rafale F3R.
Μπορεί προς το παρόν τα νέα Γαλλικά αεροσκάφη που προβάρουν τα «μπλε φτερά» να είναι μόλις έξι αλλά οι Τούρκοι γνωρίζουν τι είδους πλήγματα μπορούν να επιφέρουν. Γνωρίζουν επίσης ότι σε περίπου 8 μήνες από σήμερα τα Rafale F3R θα έχουν γίνει 12 και η δεύτερη παραλαβή θ’ αποτελείται από τα ολοκαίνουρια μαχητικά.
Κατά την «Γαλάζια Πατρίδα» μέχρι στιγμής, όπως επισημαίνεται από «αναλυτές» που παρατηρούν τις κινήσεις του τουρκικού στόλου, έχει φανεί ότι εξετάζονται πολλά σενάρια επιθετικής ενέργειας από την πολεμική αεροπορία και κυρίως από τα νέα Γαλλικά μαχητικά που είναι ικανά να φέρουν τους φονικούς Exocet, πέραν των «απαγορευτικών» Meteor και των στρατηγικών Scalp.
«Μάθημα» το μαρτύριο του οξυγόνου…
Το δεύτερο σενάριο που «βλέπουν» οι παρατηρητές ότι επιμένουν σ’ αυτό οι Τούρκοι κατά τη διεξαγωγή της Mavi Vatan, είναι το πως θ’ αποφύγουν το μαρτύριο του «σκασίματος» κάτω από το νερό.
Το «μαρτύριο της σταγόνας» που υπέστη ο τουρκικός υποβρύχιος στόλος δεν ήταν λίγο. Αντιθέτως οι Τούρκοι που πέρασαν μαρτυρικές ώρες κάτω από το νερό, με τους υποβρύχιους «κυνηγούς» πάνω από τα κεφάλια τους, P-3B ORION, S-70 Aegean Hawk Sikorsky και τα sonar των φρεγατών S & MEKO να χτυπούν «φλέβα», είναι από μόνα τους μαθήματα και παθήματα.
Κανείς από τους Τούρκους «υποβρύχιους» δεν ξεχνά ότι αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν συγκεκριμένη μέθοδο που υποδείκνυε πρώτον ότι το υποβρύχιο ήταν εκεί και πως αυτό είχε την άμεση ανάγκη ανάδυσης για να πάρει ανάσα το πλήρωμά του καθώς δεν είχαν πλέον οξυγόνο. Και όλα αυτά την ώρα που πάνω από το κεφάλι τους ήταν τα Ελληνικά ανθυποβρυχιακά μέσα, έτοιμα ανά πάσα στιγμή, εφόσον απαιτούνταν να κλιμακώσουν την απειλή τους.
Οι Τούρκοι έχουν επιδοθεί όλες τις ημέρες στον αντικειμενικά δύσκολο ανθυποβρυχιακό αγώνα, αν κι αυτό όπως επισημαίνουν αρμόδιες πηγές, δεν σημαίνει πως έχουν βρεθεί στην άσκηση το σύνολο των υποβρυχίων του τουρκικού στόλου.
Από την άλλη πλευρά οι Τούρκοι αναζητούν στην άσκηση τα δικά τους «209» κι όχι τα τέσσερα πλήρως αθόρυβα 214 κλάσης «Παπανικολής» και τον αναβαθμισμένο «Ωκεανό» του Πολεμικού Ναυτικού. Αξίζει να θυμίσουμε ότι τουρκικά υποβρύχια κατά την κρίση του καλοκαιριού του 2020 είχαν εντοπιστεί στ’ ανοιχτά της Εύβοιας, στη Μεσόγειο, στο νοτιοανατολικό Αιγαίο, ανατολικά των Κυκλάδων και στο βορειοανατολικό Αιγαίο. Αντιθέτως τα Ελληνικά υποβρύχια δεν εντοπίστηκαν ποτέ από τα τουρκικά μέσα είτε εναέρια είτε από τα sonar των τουρκικών πλοίων.
Πάντως ένα ακόμη σημείο αναφοράς το οποίο έχει να κάνει με την ενίσχυση του Ελληνικού στόλου και την σημασία που δίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια το Πολεμικό Ναυτικό στον ανθυποβρυχιακό αγώνα, είναι η απόφαση για τις φρεγάτες Belh@rra, τρεις ή… τέσσερις- αυτό θα φανεί! Διότι τα πλοία αυτά έχουν όλα αυτά τα ανθυποβρυχιακά μέσα που χρειάζεται ο στόλος για να εντοπίζει ακόμη και υποβρύχια τύπου 214. Παράλληλα η ενίσχυση με τα επτά MH-60 Romeo είναι το δεύτερο «χτύπημα» της Αθήνας προς τα νέα υποβρύχια που θα προμηθευτεί κάποια στιγμή η Άγκυρα…
Όμως τα όσα καταγράφονται και αναλύονται από το Ελληνικό Επιτελείο έχουν και μια άλλη αξία, διότι μαρτυρούν το άγχος που έχει προκληθεί στις τάξεις του τουρκικού Επιτελείου με την άφιξη των πρώτων κι’ όλας Rafale F3R.
Μπορεί προς το παρόν τα νέα Γαλλικά αεροσκάφη που προβάρουν τα «μπλε φτερά» να είναι μόλις έξι αλλά οι Τούρκοι γνωρίζουν τι είδους πλήγματα μπορούν να επιφέρουν. Γνωρίζουν επίσης ότι σε περίπου 8 μήνες από σήμερα τα Rafale F3R θα έχουν γίνει 12 και η δεύτερη παραλαβή θ’ αποτελείται από τα ολοκαίνουρια μαχητικά.
Κατά την «Γαλάζια Πατρίδα» μέχρι στιγμής, όπως επισημαίνεται από «αναλυτές» που παρατηρούν τις κινήσεις του τουρκικού στόλου, έχει φανεί ότι εξετάζονται πολλά σενάρια επιθετικής ενέργειας από την πολεμική αεροπορία και κυρίως από τα νέα Γαλλικά μαχητικά που είναι ικανά να φέρουν τους φονικούς Exocet, πέραν των «απαγορευτικών» Meteor και των στρατηγικών Scalp.
«Μάθημα» το μαρτύριο του οξυγόνου…
Το δεύτερο σενάριο που «βλέπουν» οι παρατηρητές ότι επιμένουν σ’ αυτό οι Τούρκοι κατά τη διεξαγωγή της Mavi Vatan, είναι το πως θ’ αποφύγουν το μαρτύριο του «σκασίματος» κάτω από το νερό.
Το «μαρτύριο της σταγόνας» που υπέστη ο τουρκικός υποβρύχιος στόλος δεν ήταν λίγο. Αντιθέτως οι Τούρκοι που πέρασαν μαρτυρικές ώρες κάτω από το νερό, με τους υποβρύχιους «κυνηγούς» πάνω από τα κεφάλια τους, P-3B ORION, S-70 Aegean Hawk Sikorsky και τα sonar των φρεγατών S & MEKO να χτυπούν «φλέβα», είναι από μόνα τους μαθήματα και παθήματα.
Κανείς από τους Τούρκους «υποβρύχιους» δεν ξεχνά ότι αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν συγκεκριμένη μέθοδο που υποδείκνυε πρώτον ότι το υποβρύχιο ήταν εκεί και πως αυτό είχε την άμεση ανάγκη ανάδυσης για να πάρει ανάσα το πλήρωμά του καθώς δεν είχαν πλέον οξυγόνο. Και όλα αυτά την ώρα που πάνω από το κεφάλι τους ήταν τα Ελληνικά ανθυποβρυχιακά μέσα, έτοιμα ανά πάσα στιγμή, εφόσον απαιτούνταν να κλιμακώσουν την απειλή τους.
Οι Τούρκοι έχουν επιδοθεί όλες τις ημέρες στον αντικειμενικά δύσκολο ανθυποβρυχιακό αγώνα, αν κι αυτό όπως επισημαίνουν αρμόδιες πηγές, δεν σημαίνει πως έχουν βρεθεί στην άσκηση το σύνολο των υποβρυχίων του τουρκικού στόλου.
Από την άλλη πλευρά οι Τούρκοι αναζητούν στην άσκηση τα δικά τους «209» κι όχι τα τέσσερα πλήρως αθόρυβα 214 κλάσης «Παπανικολής» και τον αναβαθμισμένο «Ωκεανό» του Πολεμικού Ναυτικού. Αξίζει να θυμίσουμε ότι τουρκικά υποβρύχια κατά την κρίση του καλοκαιριού του 2020 είχαν εντοπιστεί στ’ ανοιχτά της Εύβοιας, στη Μεσόγειο, στο νοτιοανατολικό Αιγαίο, ανατολικά των Κυκλάδων και στο βορειοανατολικό Αιγαίο. Αντιθέτως τα Ελληνικά υποβρύχια δεν εντοπίστηκαν ποτέ από τα τουρκικά μέσα είτε εναέρια είτε από τα sonar των τουρκικών πλοίων.
Πάντως ένα ακόμη σημείο αναφοράς το οποίο έχει να κάνει με την ενίσχυση του Ελληνικού στόλου και την σημασία που δίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια το Πολεμικό Ναυτικό στον ανθυποβρυχιακό αγώνα, είναι η απόφαση για τις φρεγάτες Belh@rra, τρεις ή… τέσσερις- αυτό θα φανεί! Διότι τα πλοία αυτά έχουν όλα αυτά τα ανθυποβρυχιακά μέσα που χρειάζεται ο στόλος για να εντοπίζει ακόμη και υποβρύχια τύπου 214. Παράλληλα η ενίσχυση με τα επτά MH-60 Romeo είναι το δεύτερο «χτύπημα» της Αθήνας προς τα νέα υποβρύχια που θα προμηθευτεί κάποια στιγμή η Άγκυρα…
Δημοσίευση σχολίου