Οι στόχοι της Τουρκίας στον Καύκασο και το Αρτσάχ!

Αλλη μια πτυχή της Τούρκικης βεντάλιας εθνικής στρατηγικής

Της Μαρίνας Χατζηκώστα*

Αυτό που συμβαίνει για πολλοστή φορά στην περιοχή του Αρτσάχ, δεν είναι μια απλή «αναζωπύρωση» συγκρούσεων σε μια τεταμένη περιοχή. Δεν είναι η, σε τακτά χρονικά διαστήματα, εκδήλωση μιας βίαιης αιματηρής και άνανδρης επίθεσης του Αζερμπαϊτζάν εναντίον του λαού του Αρτσάχ. Είναι μια προσπάθεια υλοποίησης μιας πτυχής της τουρκικής στρατηγικής, η οποία σχεδιάστηκε εδώ και χρόνια: Της εξάλειψης από τον χάρτη του Αρτσάχ με πλήρη κατάληψη του από τουρκικές-αζερικές δυνάμεις. .

Ταυτόχρονα, η Τουρκία δεν αποκρύβει πως αισθάνεται μικρά τα σύνορά της, πως την στενεύουν και κατ’ επέκταση δεν κρύβει τους πόθους της όχι μόνο για επέκταση της εδαφικής της κυριαρχίας, αλλά και για ισχυροποίηση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή, καθιστώντας εαυτήν ισχυρό παίκτη της περιοχής.

Βλέπουμε αυτές τις βλέψεις της να υλοποιούνται στη Μεσόγειο, το Αιγαίο, την Κύπρο, τη Λιβύη, τη Συρία, τον Αυλώνα της Βορείου Ηπείρου, το Κέρας της Αφρικής, τον περσικό κόλπο. Η βεντάλια εκτείνεται μέχρι και πέραν από το Αζερμπαϊτζάν, στην πλούσια σε φυσικό αέριο Κασπία και το Τουρκμενιστάν που βρίσκεται στην αντίπερα όχθη αλλά κατοικείται από απολίτιστους τούρκους νομάδες και διοικείται από κληρονομική βασιλεία.

Τι πραγματικά συμβαίνει, λοιπόν, στην περιοχή του Αρτσάχ;

Σήμερα, η Τουρκία εξαγοράζοντας από τον Ιράν μια στενή λωρίδα γης κατάφερε να αποκτήσει εδαφική συνέχεια με την καθαρά Αρμενική Ομπλάστ του Ναχιτζεβάν, το οποίο είχε την τραγική μοίρα του Αρτσάχ να δοθεί -μαζί με το Σιαουμιάν- στο υπό σύσταση τεχνητό κράτος του Αζερμπαϊτζάν, με αυθαίρετη απόφαση των Σοβιέτ των νοτίων επαρχιών. Δυστυχώς οι Τούρκοι κατά την συνήθη πρακτική τους προέβησαν σε μαζικές διώξεις και σφαγιασμούς των Αρμενίων του Ναχιτζεβάν με αποτέλεσμα σήμερα να μην έχει απομείνει ούτε ένας Αρμένιος στην πανάρχαια αυτή Αρμενική περιοχή.

Άρα η Τουρκία συνορεύει με το Αζερμπαϊτζάν μέσω Ναχιτζεβάν, το έδαφος του οποίου βρίσκεται μεταξύ Αρμενίας, Τουρκίας και Ιράν. Μεταξύ Ναχιτζεβάν και του κυρίως όγκου του Αζερμπαϊτζάν μεσολαβεί η Αρμενία που συνορεύει με το Ιράν σε όλη την εν λόγω περιοχή.

Το κλίμα για τις σημερινές συγκρούσεις ετοίμασε επιμελώς το Μπακού και ο δικτάτορας -επίσης κληρονομικώ δικαίω – Αλίγιεφ, έχοντας την παρανοϊκή μανία να καταλάβει το Αρτσάχ με αστραπιαία επίθεση μιας μέρα. Το προετοίμαζαν επίσης εδώ και χρόνια δυτικού προσανατολισμού ΜΚΟ, οι οποίες καλούσαν σε λαϊκές εξεγέρσεις Αζέρων για δήθεν αρμενικές παραβιάσεις. Ειρήσθω ότι ο λαός του Αζερμπαϊτζάν ζει στην απόλυτη φτώχια δεδομένου ότι το 90 % του προϋπολογισμού αφορά την έκλυτη ζωή του Αλίγιεφ και την αγορά εξοπλισμού για την καταστροφή της Αρμενίας και του Αρτσάχ.

Φτάνοντας στο σήμερα, οπόταν και κορυφώνεται ο σχεδιασμός της Τουρκίας με το «alter ego» της, το Αζερμπαϊτζάν, οι στρατιωτικές δυνάμεις των Αζέρων επιδιώκουν να κατακτήσουν ολόκληρο το Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) και την πρωτεύουσα του Στεπανακέρτ, όλα τα εδάφη που κατέλαβε από το Αζερμπαϊτζάν το Αρτσάχ,- ως ζώνη ασφαλείας στο πεδινό Καραμπάχ και αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης προς επίτευξη της Ειρήνης με αναγνώρισης του Δικαιώματος της Αυτοδιάθεση των λαών από το Αρτσάχ-, και μια λωρίδα εδαφών στα Νότια της Αρμενίας κατά μήκος των Ιρανοαρμενικών συνόρων. Αν καταλάβει τα εδάφη αυτά, με βάση το στρατηγικό σχέδιο της σχεδιασμό η Τουρκία, θα αποκτήσει πλήρη εδαφική συνέχεια με το αδελφό της και υποτελές της, κράτος το Αζερμπαϊτζάν. Και απρόσκοπτη πρόσβαση προς την Κασπία Θάλασσα και πέραν αυτής, στο Τουρκμενιστάν..

Το «μεγάλο παζάρι» για την Κασπία Θάλασσα

Η περιοχή της Κασπίας Θάλασσας αποτελεί όχι μόνο έναν ενεργειακό «χρυσό Βασιλιά», αλλά και έναν αναντικατάστατο κόμβο στην Ευρασιατική ολοκλήρωση, μέρος της οποία είναι η εξεύρεση ενός εναλλακτικού “Νέου Δρόμο του Μεταξιού”.

Εκ πρώτης θα μπορούσε κανείς να πει πως η Ρωσία ή και το Ιράν δεν πρόκειται να επιτρέψουν την εμπλοκή της Τουρκίας, η οποία δεν βρίσκεται ξεκάθαρα στην αγκάλη της ρωσικής αρκούδας, αλλά παίζει παιγνίδια ισχύος, πότε προς ανατολάς και πότε προς δυσμάς.

Από την άλλη ο ρόλος της Τουρκίας για ολοκλήρωση του εναλλακτικού «νέου δρόμου του μεταξιού» είναι σημαντικός. Το αγκάθι στην περίπτωση της Κασπίας είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό. Η θάλασσα αυτή είναι περίκλειστη. Το πετρέλαιο που παράγουν οι παράκτιες χώρες της Κασπίας πρέπει να περάσει από το έδαφος άλλων κρατών, από ξένες θάλασσες και από διεθνή στενά για να φθάσει τελικά στη Δύση. Οι συμμαχίες μεταβάλλονται ανά πάσα στιγμή. Το ζήτημα είναι με ποιόν σχηματισμό θα είναι οι συμμαχίες που θα κερδίσουν.

Το Ιράν θα μπορούσε να εξαιρεθεί από την εξίσωση, καθώς αν υλοποιηθούν οι τουρκο-αζερικοί σχεδιασμοί, τα εδάφη του δεν χρειάζονται για τη μεταφορά του ενεργειακού πλούτου της Κασπίας. Άλλωστε, το μερτικό του από την Κασπία το εξάγει μέσω του Περσικού Κόλπου. Η Ρωσία από την άλλη δεν μπορεί να εξαιρεθεί από την εξίσωση, καθώς χωρίς τη δική της συμμετοχή δεν θα υπάρχει αρκετό ενεργειακό απόθεμα. Ανησυχεί ωστόσο για ενδεχόμενο αποκατάστασης των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ – που αναμένεται να επιδιωχθεί – καθώς μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να φέρει στην περιοχή την Ουάσιγκτον και να πληγούν τα συμφέροντα της Μόσχας.

Χώρα που δεν μπορεί να λείπει από την εξίσωση είναι επίσης η Τουρκία, καθώς είναι από τα δικά της εδάφη που θα προχωρήσει η διαδρομή προς την Ευρώπη και το ερώτημα που παραμένει, είναι ο ρόλος της Ελλάδας και της Βουλγαρίας. Οι τουρκικοί σχεδιασμοί έχουν φροντίσει γι’ αυτόν τον παράγοντα, υλοποιώντας εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια τη λύση στο πρόβλημα, με τη μετακίνηση μουσουλμανικού πληθυσμού στα σύνορα της Βουλγαρίας με την Τουρκία και την εξαγορά πολιτικών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Οι σφαγές, το έγκλημα, το αίμα που χύνεται στους δρόμους του Αρτσάχ, είναι για την Τουρκία «παράπλευρες απώλειες» για την υλοποίηση ενός εθνικού στόχου. Διότι η Τουρκία επιδιώκει πάση θυσία να μετατραπεί σε πετρελαιοπαραγωγό χώρα, σε χώρα παραγωγής φυσικού αερίου-ενέργειας και όχι μόνο σε διακινητή. Και αυτό επιτυγχάνεται με κατάληψη των αποθεμάτων της Κασπίας, της Ανατολικής Μεσογείου, του Λιβυκού πελάγους και του Αιγαίου.

*Η Μαρίνα Χατζηκώστα είναι Εκπρόσωπος Τύπου Κινήματος Αλληλεγγύη

πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.