Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου.
Έγραψα σε προηγούμενο άρθρο μου πως το ουσιαστικό πρόβλημα που αλυσσοδένει την Ελλάδα και δεν μπορεί να εκμεταλλευθεί τις πλούσιες δυνατότητες της είναι το καθεστώς αποικίας που της επιβλήθηκε από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Αρχικά ήμασταν αποικία των Άγγλων μέχρι το 1947. Μετά οι Άγγλοι παραδίνουν τη διαχείριση της χώρας μας στους Αμερικανούς που την αναλαμβάνουν με εργαλεία το Δόγμα Τρούμαν και το Σχέδιο Μάρσαλ.
Από το 1992 όμως που η Ελλάδα, επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, υπέγραψε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, πέρασε σαν αποικία στον έλεγχο της Γερμανίας αλλά και του Παγκοσμιοποιητικού Μπλοκ. Μια μετάβαση που ολοκληρώθηκε επί της γερμανόφιλης κυβέρνησης Σημίτη, η οποία φρόντισε να εντάξει την Ελλάδα και στην Ευρωζώνη.
Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης οι Αμερικανοί δεν χρειαζόντουσαν την Ελλάδα όπως επί Ψυχρού Πολέμου που ήταν το ανάχωμα ώστε να μην φτάσουν οι Σοβιετικοί στη Μεσόγειο. Είδαμε λοιπόν τότε να πραγματοποιείται το περίφημο, “οι Γερμανοί ξανάρχονται“, που είχε ονειρευτεί ο αξέχαστος Βασίλης Λογοθετίδης σε έναν εφιάλτη του στο ομώνυμο έργο.
Επί Άγγλων και Αμερικανών οι θεσμοί που εξασφάλιζαν το καθεστώς αποικίας και την υποτέλεια στην Ελλάδα ήταν η αγγλική πρεσβεία που μετά τη διαδέχθηκε η αμερικανική και το Παλάτι. Η παραδοσιακά αγγλόφιλη βασιλική δυναστεία της Ελλάδας προσαρμόστηκε σαν χαμαιλέοντας και έγινε αμερικανόφιλη όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Η ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ το 1952 ενίσχυσε την αμερικανική κυριαρχία στη χώρα μας. Η Ιντέλιτζεντ Σέρβις επί Αγγλοκρατίας και η CIA επί Αμερικανοκρατίας έπαιξαν κρίσιμο ρόλο. Η Ιντέλιτζεντ Σέρβις κατηγορείται ακόμη και για πολιτικές δολοφονίες στη χώρα μας τη δεκαετία του 30. Ενώ η CIA ευθύνεται για τις σχέσεις της με τη χούντα αλλά και την εμπλοκή της στην κρίση της Κύπρου.
Εδώ και λίγες δεκαετίες όμως τα όργανα της αποικιοκρατίας στη χώρα μας έχουν αλλάξει. Πλέον έχουν περιβληθεί ένα διαφορετικό μανδύα. Αυτό οφείλεται στο ότι η Ελλάδα είναι διπλή πλέον αποικία, τόσο της Γερμανίας όσο και του Παγκοσμιοποιητικού Μπλοκ. Και οι Παγκοσμιοποιητές δεν χρειάζονται πια στρατούς και μυστικές υπηρεσίες αλλά χρησιμοποιούν πιο προχωρημένες μεθόδους. Ας δούμε όμως τους θεσμούς που μας έχουν επιβάλει.
α) Η ίδια η Συνθήκη του Μάαστριχτ υποχρεώνει τη χώρα μας σε μια διαχρονική λιτότητα. Βασικοί κανόνες του Μάαστριχτ είναι πως μια χώρα πρέπει να εφαρμόζει σκληρά δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας αν έχει έλλειμμα πάνω από 3% ή λόγο χρέους προς ΑΕΠ άνω του 60%. Από τους σκληρούς αυτούς κανόνες επωφελήθηκε η Γερμανία και κάποιοι βόρειοι δορυφόροι της σε βάρος των περισσότερων χωρών του Νότου.
β) Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και η υιοθέτηση του ευρώ πέτυχαν διπλή ζημιά. Αφενός μείωσαν κάθετα το εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών καθώς η ένταξη στο νέο νόμισμα έφερε μεγάλο κύμα ανατιμήσεων σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες (το ίδιο κύμα ακρίβειας χτύπησε Ιταλία και Κύπρο όταν μπήκαν στο ευρώ). Αφετέρου απογείωσαν το ελληνικό χρέος. Από το 2002 που εισήλθε η χώρα μας στο ευρώ μέχρι τον Ιούνιο του 2018 το χρέος αυξήθηκε από 155,8 δις σε 345,3 δις, δηλαδή κατά 121,6%. Η εκρηκτική αυτή αύξηση οφείλεται στο ότι το ελληνικό κράτος έχασε τη δυνατότητα να μειώνει τα ελλείμματα τυπώνοντας νέο δικό του χρήμα και πλέον έπρεπε να τα καλύπτει αποκλειστικά μέσω δανεισμού. Ουσιαστικά λοιπόν το ευρώ μαζί με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μετέτρεψαν την Ελλάδα από απλή αποικία σε αποικία χρέους.
γ) Η λεγόμενη Τράπεζα της Ελλάδας δεν υπήρξε ποτέ δημόσιος οργανισμός όπως πολλοί αφελώς θεωρούν από την παραπλανητική ονομασία της. Ήταν ανέκαθεν μια ανώνυμη εταιρεία που ιδρύθηκε με κεφάλαια από τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο. Το ελληνικό δημόσιο ελέγχει μόνο το 9% των μετοχών της και στον ελληνικό λαό δεν επιτρέπεται να μάθει τα ονόματα των υπολοίπων μετόχων. Η Τράπεζα της Ελλάδας είναι λοιπόν όργανο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στη χώρα μας. Τα πράγματα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ χειροτέρεψαν καθώς η Τράπεζα της Ελλάδας πέρασε στην δικαιοδοσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η τελευταία είναι το βασικό όργανο του Παγκοσμιοποιητικού Μπλοκ (που κατά κύριο λόγο εκφράζει τα συμφέροντα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου) μέσα στη δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
δ) Ο σημαντικότερος φορέας που εκπέμπει την προπαγάνδα υπέρ της Παγκοσμιοποίησης (και της γερμανοκρατούμενης ΕΕ) στη χώρα μας είναι το ‘θινκ τανκ’ του ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής). Που είναι τόσο Ελληνικό όσο και η Τράπεζα της Ελλάδας. Το ΕΛΙΑΜΕΠ φροντίζει κυρίως να επηρεάζει με τα μεγαλοστελέχη του τις κυβερνήσεις και τα κόμματα της Ελλάδας, καθώς και τους Ακαδημαϊκούς, τους δημοσιογράφους και τους σημαντικούς επιχειρηματίες. Κυρίως ενδιαφέρεται να συμβουλεύει την εξωτερική πολιτική της χώρας (προτείνοντας συμβιβασμούς και υποχωρήσεις σε κρίσιμα εθνικά θέματα) και συχνότατα έχει καταφέρει στελέχη του ή άνθρωποι που υποστηρίζει να γίνουν σύμβουλοι πρωθυπουργών και υπουργοί (το πέτυχε και με τη σημερινή κυβέρνηση).
Άλλος τομέας που ασχολείται είναι ο αναθεωρητισμός της ελληνικής ιστορίας με στόχο να γίνει πιο συμβατή στις αξίες της Παγκοσμιοποίησης. Η ελληνική ταυτότητα για παράδειγμα πρέπει να υποχωρήσει μπροστά στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια. Η δύναμη του ΕΛΙΑΜΕΠ είναι τέτοια ώστε κατάφερε να προπαγανδίσει τον αναθεωρητισμό του για την επανάσταση του 1821 μέσω των γνωστών εκπομπών του ΣΚΑΙ στις οποίες ιστορικός σύμβουλος ήταν ο Θάνος Βερέμης, αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ. Επόμενο στάδιο είναι να δούμε αυτό τον αναθεωρητισμό να ξεδιπλώνεται και στη φιέστα των 200 χρόνων από το 1821 που διοργανώνει η Γιάννα Αγγελοπούλου. Στην Επιτροπή του εγχειρήματος βρίσκονται ουκ ολίγοι εκσυγχρονιστές και φίλοι του ΕΛΙΑΜΕΠ.
ε) Από τους κυριότερους χρηματοδότες του ΕΛΙΑΜΕΠ είναι η οργάνωση Open Society του γνωστού κερδοσκόπου επενδυτή Τζωρτζ Σόρος. Ο Σόρος, ένας φανταμελιστής της Παγκοσμιοποίησης, την προωθεί διεθνώς διαμέσου δεκάδων οργανώσεων, κυρίως μέσω ΜΚΟ που χρηματοδοτεί ο ίδιος. Μια κατανόηση για τη δυναμική του δικτύου του μπορούμε να βρούμε στην εξαιρετική μελέτη του καθηγητή Παναγιώτη Ήφαιστου. Η Οpen Society, ο βασικός βραχίονας αυτού του δικτύου, δραστηριοποιείται σε 120 χώρες ενώ στην Ελλάδα άνοιξε παράρτημα από το 2013. Στη χώρα μας συνεργάζεται στενά και με τη ΜΚΟ Solidarity Now (Aλληλεγγύη Τώρα) που ουσιαστικά αποτελεί παρακλάδι της.
Ο χορός των επωνύμων που συμμετέχουν στην Solidarity Now θα σας ζαλίσει. Πρόεδρος της είναι ο Στέλιος Ζαββός που έχει διπλή κουμπαριά με τον Σόρος, τον πάντρεψε και με τη σειρά του ο Σόρος πάντρεψε τον ίδιο. Γενική διευθύντρια είναι η ανηψιά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Αντιγόνη Λυμπεράκη. Ανάμεσα στα μέλη βρίσκουμε τα ονόματα του Γιάννη Μπουτάρη, του Νίκου Αλιβιζάτου και του Χρήστου Ροζάκη που συμβουλεύει τον Κυριάκο Μητσοτάκη για υποχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά! Να σημειωθεί επίσης ότι ο αδελφός του προέδρου Στέλιου Ζαββού (που είχε τη διπλοκουμπαριά με τον Σόρος), ο Γιώργος Ζαββός, είναι σήμερα υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αρμόδιος για την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος! Όπως βλέπετε αγαπητοί φίλοι η πολιτική Ελίτ του τόπου μας διαπλέκεται στενά με τις παγκοσμιοποιητικές οργανώσεις και τους εκλεκτούς των Παγκοσμιοποιητών.
Είναι λοιπόν τόσο καλά οργανωμένοι οι θεσμοί που μας έφεραν στο καθεστώς της διπλής πλέον υποτέλειας ώστε δείχνει εξαιρετικά δύσκολο μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα να δραπετεύσει από την παγίδα. Άλλο το δύσκολο όμως και άλλο το αδύνατο σε μια περίοδο που η Παγκοσμιοποίηση δέχεται απανωτά χτυπήματα και χάνει όλες τις κρίσιμες μάχες. Σας προσκαλώ σε προσεχές άρθρο να εξετάσουμε δυο σενάρια που μπορεί να δώσουν ακόμη ελπίδες στη χώρα μας.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου