Σε ένα σημαντικό άρθρο με τίτλο «Ουδέποτε διαφώνησαν οι ΗΠΑ με κατάθεση στον ΟΗΕ συντεταγμένων ΑΟΖ… γιατί δεν προχωράμε;», ο Ζαχαρίας Μίχας κάνει μια ιστορική αναδρομή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και εγείρει ερωτήματα αναφορικά με τη λογική που τη διέπει, στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης του εθνικού συμφέροντος.
Eπ΄αυτού του άρθρου θα ήθελα να σχολιάσω το θέμα των γεωγραφικών συντεταγμένων που απασχολεί τον συγγραφέα. Συμφωνώ απόλυτα με την θέση του Ζαχαρία Μίχα όταν εξηγεί: «Η Ελλάδα εκπέμπει το φοβικό σύνδρομο που κατατρύχει τις πολιτικές ηγεσίες της. Δίνει παγίως την εντύπωση ότι προσδοκά άλλοι να της λύσουν τα προβλήματα. Δεν κινείται στην κατεύθυνση ενεργούς διαμόρφωσης του περιβάλλοντος, εντός του οποίου αυτά εξελίσσονται, με αποτέλεσμα να επιδεινώνονται.
Πριν την οικονομική κρίση, η κατάσταση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ήταν καλύτερη και η μαχητική τους ικανότητα πιο αποτελεσματική, αλλά το φοβικό σύνδρομο ήταν παρόν, άρα δεν προήλθε από την σημερινή ασυμμετρία μεγεθών.» Αλλά διαφωνώ με την εξής παράγραφο: «Είναι προφανές ότι η Τουρκία επιχειρεί να προωθήσει τις απόψεις της, εξοικειώνοντας το διεθνές σύστημα. Η ευθύνη να μη μείνουν αναπάντητες βαραίνει την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, οι οποίες πλήττονται άμεσα. Η Αθήνα απάντησε στην τουρκική ενέργεια, καταθέτοντας επιστολή στον ΟΗΕ, με την οποία επεξηγούνται οι θέσεις της Ελλάδας. Πρόκειται για ορθή ενέργεια, η οποία όμως είναι ανεπαρκής. Η ελληνική διπλωματία λαμβάνει υπόψη την “φιλική προτροπή” των ΗΠΑ να μην προχωρήσει σε κατάθεση συντεταγμένων για τα ποια θεωρεί όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, εάν δεν έχει προηγουμένως συνεννοηθεί με την Τουρκία!»
Αξίζει εδώ να διευκρινισθεί ότι οι ΗΠΑ δεν μας ζήτησαν να μην προχωρήσουμε σε κατάθεση γεωγραφικών συντεταγμένων, μας ζήτησαν να μην ανακηρύξουμε ΑΟΖ! Η Ιστορία με τις Γεωγραφικές Συντεταγμένες Είχε αρχίσει μια μεγάλη συζήτηση για την πρόθεση της προηγούμενης κυβέρνησης να στείλει τις γεωγραφικές συντεταγμένες για την υφαλοκρηπίδα στον ΟΗΕ, αλλά κανείς δεν γνωρίζει εάν αυτό είναι στις προθέσεις και της νέας κυβέρνησης. Είχε, βέβαια γραφτεί ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε έτοιμες αυτές τις συντεταγμένες.
Αυτό είναι απόλυτα ανακριβές, διότι οι συντεταγμένες αυτές έχουν καθοριστεί, δεκαετίες τώρα, από την υδρογραφική υπηρεσία του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και από το Υπουργείο Εξωτερικών. Θα είναι λάθος για την κυβέρνηση να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, ιδιαίτερα εάν πρόκειται να δώσει συντεταγμένες, έστω και προσωρινώς, για τις θαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας και να αποκλείσει το Αιγαίο, υποδηλώνοντας έτσι ότι φοβάται τις αντιδράσεις της Τουρκίας.
Η ενέργεια αυτή δεν έχει καμία αξία, γιατί οι συντεταγμένες αυτές θεωρούνται ανεπίσημες αφού για να δοθούν επισήμως θα πρέπει να προηγηθεί οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή της ΑΟΖ, κάτι που φυσικά δεν έχει γίνει. Αποστολή γεωγραφικών συντεταγμένων δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.
Κοιτάξτε τον χάρτη των γεωγραφικών συντεταγμένων της Κύπρου, που δείχνουν τα θαλάσσια σύνορά της με την Τουρκία.
Γεωγραφικές Συντεταγμένες ανάμεσα σε Κύπρο και Τουρκία
Με τη κατάθεση αυτού του χάρτη δεν συνέβη απολύτως τίποτα και οι Τούρκοι τον αγνόησαν επιδεικτικά. Το κλειδί για μας είναι η οριοθέτηση των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου που θα περιλαμβάνει και τις σωστές γεωγραφικές συντεταγμένες. Μας το ζήτησε ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος το 2004, αλλά εμείς αρνούμαστε μέχρι σήμερα, λόγω φοβικού συνδρόμου, να προχωρήσουμε σε αυτή την οριοθέτηση.
Η Ντόρα Μπακογιάννη ήταν η πρώτης που αντέδρασε, αρνητικά, στην απόφαση του Τάσσου Παπαδόπουλου αλλά ελπίζουμε ότι τώρα ήρθε η ώρα ο νέος πρωθυπουργός να ανατρέψει αυτή την στάση της Νέας Δημοκρατίας και να προβεί στην οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με αυτή της Κύπρου! Το κλειδί είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στα δύο κράτη που περιλαμβάνει, αυτομάτως, και τις γεωγραφικές συντεταγμένες. Ο χάρτης αυτός μαζί με τις γεωγραφικές συντεταγμένες θα σταλούν στα Ηνωμένα Έθνη.
ΧΑΡΤΗΣ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ ΑΟΖ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΥ
Γεωγραφικές Συντεταγμένες μεταξύ Γαλλίας και Ισπανίας.
Αξίζει εδώ να αναφερθούμε στην διαμάχη με τις γεωγραφικές συντεταγμένες ανάμεσα στη Γαλλία και την Ισπανία, για να διαπιστώσουμε ότι τέτοιες γεωγραφικές συντεταγμένες δημιουργούν περισσότερα προβλήματα αντί να τα λύνουν.
Η Γαλλία, στις 12 Οκτωβρίου 2012, κήρυξε ΑΟΖ στη Μεσόγειο και προσδιόρισε τις γεωγραφικές συντεταγμένες αλλά ταυτόχρονα σημείωσε ότι αυτά τα γεωγραφικά όρια μπορούν, μελλοντικά, να τροποποιηθούν, εάν υπάρξουν οριοθετήσεις με τα γειτονικά της κράτη. Απ’ ό,τι γνωρίζουμε αυτές οι γεωγραφικές συντεταγμένες έχουν διαβιβασθεί στα Ηνωμένα Έθνη βάσει του Άρθρου 72, παράγραφος 2 της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας.
Η Ισπανία όμως αντέδρασε διότι οι συντεταγμένες της Γαλλίας υπεισέρχονται στη δική της προστατευτική Αλιευτική Ζώνη που έχει δημιουργήσει προ πολλού. Η Ισπανία, όταν δημιούργησε προστατευτική Αλιευτική Ζώνη στη Μεσόγειο, χρησιμοποίησε σωστά τη μέση γραμμή. Η Γαλλία όμως δημιούργησε την ΑΟΖ της όχι με βάση τη μέση γραμμή και έτσι οι συντεταγμένες της έχουν υπεισέλθει σε ένα μεγάλο κομμάτι της Αλιευτικής Ζώνης της Ισπανίας, κάτι που δεν αποδέχεται η τελευταία, που επιθυμεί να γίνει οριοθέτηση στη Μεσόγειο βάσει της μέσης γραμμής, εφαρμόζοντας δηλαδή τη μέθοδο που συμπίπτει και με την ελληνική θέση.
Σήμερα, αυτές οι γαλλικές συντεταγμένες δεν έχουν καμία αξία, διότι δεν αποτελούν προϊόν οριοθέτησης. Αυτοί οι χάρτες της Γαλλίας δεν κατοχυρώνουν τα εξωτερικά όρια της ΑΟΖ της, διότι δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά ένα ανεπίσημο περίγραμμα της διεκδίκησής της στη Μεσόγειο. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να λυθεί αυτή η διαφορά, ανάμεσα σε δυο κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι να υπάρξει μια οριοθέτηση της ΑΟΖ των δυο κρατών.
Υπάρχει και ένα ξεχασμένο γεγονός που έλαβε χώρα τον Ιούνιο του 2012 και όλα τα ελληνικά κόμματα προσπαθούν από τότε να ξεχάσουν. Η τρικομματική τότε κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) στην προγραμματική συμφωνία τους περιλάμβανε και μια σημαντική πρόταση για την ΑΟΖ. Πιο συγκεκριμένα, στο Μέρος «Ε» αναφέρονταν τα εξής: «Ε. Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής “1. Συστηματική προετοιμασία για ανακήρυξη ΑΟΖ στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και της διεθνούς πρακτικής, ώστε να επισπευσθεί η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου.”
Πέρασαν επτά χρόνια από τότε και όλα τα πολιτικά κόμματα συνεχίζουν να θάβουν το θέμα της ΑΟΖ. Σήμερα, ο μόνος που αναφέρεται στην ΑΟΖ είναι ο Προεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος που σε κάθε ευκαιρία δεν κουράζεται να υπενθυμίζει : «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αναπόσπαστο μέρος του Διεθνούς Δικαίου είναι το Δίκαιο το Θάλασσας, με βάση το οποίο οριοθετείται η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Και αυτό το Δίκαιο της Θάλασσας, κατά την Συνθήκη του Montego Bay του 1982 είναι δεσμευτικό για όλους, ακόμα και για εκείνους που δεν έχουν προσχωρήσει στην Συνθήκη αυτή. Είμαστε εκείνοι που θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά με όλους τους γείτονες. Αυτοί, όμως, οφείλουν να σεβασθούν το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, να σεβασθούν τα Σύνορα, το Έδαφος, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας, που είναι Σύνορα, Έδαφος και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου