Του Αλέξανδρου Δρίβα (*)
Είναι σχεδόν αδύνατο να κάνει κάποιος ανάλυση του βρετανικού -πολιτικού- φλέγματος σε ένα κείμενο. Ωστόσο κάθε γεγονός έχει από πίσω του, σειρά αιτιών.
Οι Βρετανοί είναι μοιραίοι για τον Ελληνισμό αλλά και για όλον τον κόσμο.
Για να μην θεωρηθεί η παραπάνω φράση ως «συναισθηματική» μπορεί κανείς να μετρήσει τα πλέον δυσεπίλυτα προβλήματα της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής και να αναλογιστεί ποιος τα κληροδότησε (Παλαιστινιακό, Κυπριακό κτλ).
Οι Βρετανοί φέρουν πολλά πράγματα βαρέως και χρειάζεται να λάβουν την απάντηση (σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο) για να μην παραμείνουν σε τούτες τις κρίσιμες ώρες για τον Ελληνισμό, το μεγάλο αγκάθι και ταυτόχρονα, το μαξιλάρι άνεσης για τον Σουλτάνο.
Γιατί τώρα οι Βρετανοί θεωρούν ανοικτά «αμφισβητούμενη» περιοχή την ΑΟΖ της Κύπρου; Είναι γνωστό πως η Βρετανία, από τη Γιάλτα κιόλας, είχε φέρει προβληματισμό στον Ρούζβελτ.
Πιο γνήσια επικοινωνία υπήρξε μεταξύ Ρούζβελτ και Στάλιν, παρά μεταξύ Τσώρτσιλ και Ρούζβελτ. Οι Βρετανοί έχουν ένα σύνδρομο παρεμφερές με την Τουρκία. Αυτό της «Αυτοκρατορίας». Πολλοί στην Ελλάδα και στην Κύπρο, παρακολουθώντας το Brexit λένε ακόμη πως οι Βρετανοί, θα έχουν εναλλακτική την Κοινοπολιτεία.
Είναι πραγματικά απίστευτο το πώς έχουν καταφέρει ακόμη οι Βρετανοί να νομίζουν ότι χώρες με πυρηνικά όπλα και δυναμικότατη οικονομία (πχ το «πετράδι του Στέμματος»-Ινδία) θα κοιτάξουν σήμερα με «βασιλικό τρόπο» τους Βρετανούς. Υπάρχουν παντού ανοικτές πληροφορίες όπου αποδεικνύουν πως ακόμη και οι ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, «υπενθύμιζαν» στους Βρετανούς πως δε θα ανεχθούν «ξεχωριστή» πολιτική.
Ο τρόπος ήταν, να τους θυμίζουν την κακή οικονομική τους κατάσταση, ειδικά τις δύο πρώτες δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου. Στην κρίση του Σουέζ, όπου ο Στάλιν απείλησε με χρήση πυρηνικών, οι Βρετανοί εξέθεσαν τις ΗΠΑ και οι Αμερικανοί «τράβηξαν το αυτί» των Άγγλων οι οποίοι μολονότι ρεαλιστές, κατά τραγική ειρωνεία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, η οποία δεν ταυτίζεται με αυτοκρατορία.
Αν δεν υπήρχε η ειδική σχέση μεταξύ Βρετανών και Αμερικανών, η Βρετανία θα έμοιαζε περισσότερο με ένα γεωπολιτικό μουσείο παρά με μια ακμάζουσα χώρα του δυτικού κόσμου. Με άλλα λόγια, το σύνδρομο «αστυνομεύουμε τον κόσμο» δε λέει να φύγει από το Λονδίνο. Από τον Κάμερον στην Μεϊ, μπορούμε να δούμε σήμερα πως η Βρετανία πάσχει από έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού.
Η πορεία του Brexit το αποδεικνύει. Δεν ήξερε κανείς από τους …αναμαλλιασμένους ανθρώπους που τους οδήγησαν σε αυτό, πώς θα πορευτεί η Βρετανία την επόμενη μέρα. Σήμερα οι Βρετανοί, έχουν πιο πολύ από ποτέ ανάγκη να γίνονται «αγκάθια» σε κάθε ευρωπαϊκή πολιτική.
Η «αμφισβήτηση» κυριαρχίας της Κύπρου, απλώς υπενθυμίζει στην Ε.Ε ότι πρέπει να κάνει «σκόντο» στην πορεία του Brexit. Επιπρόσθετα, υπενθυμίζει στην Ε.Ε ότι η Βρετανία μπορεί εύκολα να «αγκαλιάσει» τον απομονωμένο Σουλτάνο αν χρειαστεί και πως η Θάλασσα της Μάγχης, αποτελεί ένα φυσικό πλεονέκτημα για το Ηνωμένο Βασίλειο σε περίπτωση που ο Σουλτάνος ενεργοποιήσει «τη φάλαγγα των προσφύγων» με την οποία ενεργοποίηση, απειλεί εδώ και 4 χρόνια την Ε.Ε.
Οι Βρετανοί νιώθουν άβολα. Στο να δημιουργούν εντάσεις και κατατριβές τρίτων, παραμένουν ακόμη και σήμερα, αξιόλογοι δάσκαλοι. Το μήνυμα στην Κύπρο, δεν αντικατοπτρίζει μόνο τις ρίζες του Κυπριακού από τη βρετανική οπτική. Δεν αποδεικνύει μόνο ότι οι Βρετανοί ήταν οι συνδημιουργοί των καταστάσεων και των συνθηκών του τουρκικού θράσους.
Αποδεικνύει επίσης ότι οι Βρετανοί φέρουν βαρέως το γεγονός ότι έχουν αποκτήσει γείτονες στην Κύπρο. Κυρίως τους Γάλλους. Όσο το μέλλον του Ηνωμένου Βασιλείου είναι αβέβαιο και θολό σε σχέση με την Ε.Ε την οποία πραγματικά και χρειάζονται, τόσο πιο πολύ θα αυξάνουν το κόστος της διεκδίκησης των συμφερόντων άλλων χωρών της Ε.Ε και ιδιαίτερα των Γάλλων, οι οποίοι είναι παραδοσιακοί και ιστορικοί ανταγωνιστές τους στη Μεσόγειο. Συμπληρωματικά, οφείλουμε να αναφέρουμε πως οι Βρετανοί θυμίζουν και στις ΗΠΑ πως στην ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, (ειδικά τώρα που η περίπτωση του Ιράν βρίσκεται σαν κορυφαία προτεραιότητα) εκτός από την ασφάλεια του Ισραήλ, οφείλουν να σεβαστούν και τις βρετανικές αξιώσεις.
Ας μη γελιόμαστε, η κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη για Ελλάδα και Κύπρο. Πέραν από το καθεστώς των βρετανικών βάσεων που χρειάζεται να επανεξετάσει η Κύπρος, είναι συνετό να επανεξεταστούν συνολικά όλα τα βρετανικά συμφέροντα στο νησί από ΜΚΟ έως πανεπιστήμια.
Η Κύπρος δεν είναι χώρα που μπορεί να προβεί σε προβολή σκληρής ισχύος και οφείλει να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά κάθε διπλωματικό εργαλείο προκειμένου να δείξει (στους Βρετανούς εν προκειμένω) πως μέσα ενημέρωσης της Μεγάλης Βρετανίας, με παγκόσμια ισχύ, θα μπορούσαν να προβάλλουν θέματα και δημοσιογραφικά αφιερώματα όπως τον «Αττίλα» και τη βαρβαρότητά του, πέραν από «μακεδονικές μειονότητες» και «ρατσισμό που επικρατεί στην Κύπρο» με αφορμή τον ψυχοπαθή serial killer. Ελλάδα και Κύπρος μπορούμε να υπενθυμίσουμε στους Βρετανούς πως η κατάσταση είναι κρίσιμη και γι’αυτούς και ότι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα δεν είναι αμφισβητούνται, τουλάχιστον όχι από αυτούς που είναι υποχρεωμένοι να τα προστατεύουν.
(*) Συντονιστής Παρατηρητηρίου Ανατολικής Μεσογείου (Τομέας Ρωσίας-Ευρασίας και Ν/Α Ευρώπης) στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου