Από τον στρατηγό Amine Htaite*
Μετά τη μείωση των πεδίων και των δυνάμεων εξωτερικής επέμβασης στην επίθεση κατά της Συρίας, κατέστη εύκολο να εντοπιστούν αυτές οι δυνάμεις και οι ζώνες επέμβασης τους και, σε μεγάλο βαθμό, οι στόχοι τους. Η Τουρκία έχει αναδειχθεί ως η πρώτη ξένη δύναμη η οποία φιλοδοξεί ακόμα να κερδίσει κάτι για τη συμμετοχή της στην επίθεση κατά της Συρίας, ακόμη και ως αιχμή του δόρατος αυτής της επίθεσης στις πρώτες ημέρες της και ως καθοδηγητή του πρώτου προγράμματος υπό την ονομασία «σχέδιο των Αδελφών Μουσουλμάνων» , το οποίο φιλοδοξούσε να δημιουργήσει μιας «αδερφομένης οθωμανικής αυτοκρατορίας», υπό την αιγίδα της Τουρκίας και που θα εκτεινόταν από την Τυνησία έως τη Συρία μέσω Αίγυπτου, Γάζας και Δυτικής Όχθης, και της Ιορδανίας.
Ωστόσο, η αποτυχία του «σχεδίου των Αδελφών Μουσουλμάνων» είχε ως αποτέλεσμα την πτώση του τουρκικού ρόλου στο σημείο να φτάσει σήμερα ένα κατώτατο όριο, πολύ «μέτριο», σε σύγκριση με το προηγούμενο όριο του «αυτοκρατορικού θόλου», όριο με το οποίο η Τουρκία επιδιώκει μόνο να εισαγάγει ή να εγγυηθεί την είσοδο των Αδελφών Μουσουλμάνων στη συριακή κεντρική κυβέρνηση που θα προκύψει από την πολιτική λύση που η Τουρκία προσπαθεί να προωθήσει για τη κατανομή της εξουσίας μεταξύ των δυνάμεων που εμπλάκηκαν στον πόλεμο και είναι οι τελευταίες στο έδαφος για να παράγουν μια πολιτική λύση.
Και αν τα πράγματα δεν φτάνουν στο επίπεδο βεβαιότητας και ασφάλειας, η εναλλακτική λύση που βλέπει η Τουρκία είναι να κρατήσει το έδαφος σε μια συριακή περιοχή υπό την ηγεσία των Αδελφών Μουσουλμάνων με ένα είδος αυτονομίας και υπό τον έλεγχο της τουρκικής κυβέρνησης. Μια εξουσία που δεν θα έχει να κάνει τίποτα με τη συριακή κυβέρνηση, αν εξαιρούμε μια αδύνατη σχέση που ξεγελά ορισμένους από εκείνους που διεκδικούν τη συριακή ενότητα και αρνούνται τη διαίρεση της.
Στη θέση της για τη Συρία και την επίθεση εναντίον της, η Τουρκία έχει φτάσει σε μια κατάσταση στην οποία επιχειρεί σε δύο γραμμές, ελπίζοντας ότι η μια ή η άλλη θα πετύχει για να την υιοθετήσει.
Η πρώτη είναι να εξασφαλιστεί η συμμετοχή των Αδελφών Μουσουλμάνων στην κεντρική κυβέρνηση, ανεξάρτητα από τη λαϊκή βούληση.
Ένα μέλος της παγκόσμιας ηγεσίας της αδελφότητας δήλωσε ότι δεν υπάρχει λύση στη Συρία εάν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν θα λάβουν τουλάχιστον το ήμισυ της εκτελεστικής εξουσίας.
Η δεύτερη είναι η δημιουργία μιας αυτόνομης περιοχής για την Μουσουλμανική Αδελφότητα σε μια γη της οποίας το εμβαδόν είναι σχεδόν ισοδύναμο με εκείνο του Λιβάνου, και η οποία εκτείνεται από τα βόρεια του Χαλεπίου στο βόρειο τμήμα της Λατάκειας, συμπεριλαμβανομένων των Ιντλίμπ, Jisr al-Shughour και Αφρίν.
Ωστόσο, η τουρκική φιλοδοξία συγκρούεται έντονα ενάντια στην μεγάλη στρατηγική απόφαση της Συρίας που βασίζεται στην εμμονή της να διασφαλίσει την ενότητα της Συρίας και την ανεξαρτησία της λαϊκής απόφασης που θα εκφραστεί σε ελεύθερες και αμερόληπτες εκλογές.
Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν να δεσμευτεί οποιοσδήποτε εκ των προτέρων για να δοθεί στους Αδελφούς Μουσουλμάνους την εξουσία να κρατούν το ήμισυ της κυβέρνησης, αν δεν έχουν τα μισά από τα εκλεγμένα μέλη στη Λαϊκή Συνέλευση.
Η Τουρκία γνωρίζει με βεβαιότητα ότι όχι μόνο η αδελφότητα δεν διαθέτει λαϊκή δύναμη που να φτάνει αυτό το ήμισυ, αλλά ότι το «μέγεθος» τους είναι πολύ μικρότερο.
Ως εκ τούτου, η Τουρκία γνωρίζει ότι καμία από τις επιλογές της δεν είναι αποδεκτή για μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, ο οποίος οδήγησε και κέρδισε τον πόλεμο για να υπερασπιστεί τη Συρία, τη θέση της, την ανεξαρτησία της και τον στρατηγικό της ρόλο. Όπως είναι παράλογο και απαράδεκτο ο νικητής να απαρνηθεί την νίκη του για να ικανοποιήσει τον νικημένο και να τον αποζημιώσει για την ήττα του.
Παρά το γεγονός αυτό, η Τουρκία συνεχίζει να στοιχηματίζει στις επιλογές της και βλέπει με ένα ύποπτο μάτι, ακόμα και αρνείται τη διαδικασία απελευθέρωσης της Ιντλίμπ, επειδή φοβάται να χάσει το τελευταίο χαρτί, το οποίο, σύμφωνα με τα μυαλά της, θα της επέτρεπε να επιτύχει κάτι στη Συρία, η οποία διαθέτει το έδαφος στο οποίο η Τουρκία προτίθεται να δημιουργήσει ένα υποτιθέμενο καντόνι για την αδελφότητα και πιστεύει ότι θα είναι σε θέση να την φέρει στην εξουσία.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή τη στιγμή επιμένει να παρουσιάσει και τις δύο επιλογές.
Από τη μια πλευρά, ενισχύει αυτό που αποκαλεί «κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων» και την προετοιμάζει να εγκαταλείψει την Τουρκία για να εγκατασταθεί είτε στην Αφρίνη είτε στην Ιντλίμπ.
Από την άλλη πλευρά, απαιτεί όλες οι ένοπλες τρομοκρατικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένου του Μετώπου Αλ-Νούσρα, να ορκιστούν πίστη στη «κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων» ή να αντιμετωπίσουν μια στρατιωτική σύγκρουση που θα τις εξαφανίσουν.
Αυτό είναι που επιχειρεί η Τουρκία καθώς γνωρίζει τη σημασία του ρόλου της καθώς και τις δυνατότητές της και το κύρος της να διευκολύνει ή να εμποδίσει τη συριακή επιχείρηση για την απελευθέρωση της Ιντλίμπ.
Εκτιμά επίσης ότι ο Συριακός Αραβικός Στρατός και οι σύμμαχοί του χρειάζονται αυτόν τον ρόλο για να πραγματοποιήσουν τη διαδικασία απελευθέρωσης με εύλογο κόστος και χρόνο. Η Τουρκία είναι σε θέση να κόψει τις γραμμές εφοδιασμού των ανταρτών υπό τη φροντίδα της ή αντίθετα είναι σε θέση να συνεισφέρει παθητικά στην πολιορκία τους για να τους καταπολεμήσει ή να κάνει το αντίθετο και ούτω καθεξής.
Εκτός από αυτήν την εκτίμηση ή αντίληψη ή και ακόμα βεβαιότητα, η Τουρκία είναι επίσης βέβαιη ότι η Συρία εμπλέκεται τελεσίδικα στην επιχείρηση απελευθέρωσης της Ιντλίμπ και με τους όρους της, και ότι η αρχή και η απόφαση για την απελευθέρωση είναι τελικές και μη ανατρέψιμες, και ότι ό τι πρέπει να συζητηθεί ή να διαπραγματευθεί είναι ο μηχανισμός, ο χρονικός προγραμματισμός και τα μέσα χωρίς αυτά να επηρεάζουν τον τελικό στόχο.
Όσον αφορά τις συνθήκες της επιχείρησης, η Τουρκία γνωρίζει ότι δεν απολαμβάνει τις ιδανικές συνθήκες, υπό το φως του πρόσφατου οικονομικού πολέμου που διεξάγουν τελευταία οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά της Τουρκίας, ένας πόλεμος που έχει προκαλέσει την απώλεια της μισής αξίας της τουρκικής λίρας σε λιγότερο από ένα χρόνο και με τη τάση να μειωθεί περαιτέρω, ανεβάζοντας το επίπεδο του πληθωρισμού στα 25% το επόμενο έτος. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια καταστροφή για την τουρκική οικονομία, αναγκάζοντας την Τουρκία να έρθει πιο κοντά στη Ρωσία και το Ιράν και να προσέξει ότι δεν θα τους διαταράξει αυτή τη στιγμή.
Για όλα αυτά, βλέπουμε ότι η Τουρκία δεν είναι ελεύθερη στις κινήσεις της για να αναπτύξει σχέδια και ελιγμούς που να εμποδίζουν την απελευθέρωση της Ιντλίμπ, ενώπιον της τελικής συριακής στρατηγικής απόφασης να προχωρήσει με την εκτέλεση της, όποια και να είναι το κόστος και οι δυσκολίες.
Είναι προς το συμφέρον της Συρίας να ολοκληρώσει γρήγορα την αποστολή εκεί, για να ασχοληθεί στη συνέχεια με τη κατάσταση στα ανατολικά του Ευφράτη, η οποία απαιτεί ειδικούς ελιγμούς για να εκτροχιαστούν τα σχέδια των ΗΠΑ που σκοπεύουν να αναβιώσουν την ιδέα της διχοτόμησης της Συρίας μετά την σχεδόν ολοκληρωμένη ταφή της μετά από τις συνεχείς επαφές μεταξύ του Συμβουλίου των Δημοκρατικών Δυνάμεων και της κυβέρνησης στη Δαμασκό. Τότε προτάθηκε μια σαφής κουρδική απόρριψη για οποιαδήποτε ιδέα διαίρεσης που συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με τις Ηνωμένες Πολιτείες οι οποίες προσπαθούν να αποτρέψουν τους Κούρδους από αυτή τη κυβίστηση.
Υπό το φως των γεγονότων αυτών, γνωρίζοντας ότι μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με τον Συριακό Αραβικό Στρατό δεν θα είναι ποτέ προς το συμφέρον της για περισσότερο από έναν λόγο, οι πολιτικός και νομικός πριν από τους στρατιωτικό και το επιχειρησιακό, και για αυτό προσπαθεί με όλα τα μέσα να τους αποφύγει, η Τουρκία προσπαθεί να εμποδίσει τη Συρία να ξεκινήσει την επιχείρηση απελευθέρωσής της, προκειμένου να αποφύγει αυτές τις δύσκολες επιλογές.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ζήτησε, μέσω της Ρωσίας, την αναβολή των επιχειρήσεων για τουλάχιστον τρεις μήνες, για να έχει το χρόνο να αναδιοργανωθεί στο έδαφος και στο πολιτικό πεδίο και να επανεξετάσει τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, για να έχει περισσότερες δυνατότητες για ελιγμούς και την αντιπαράθεση.
Ωστόσο, η Συρία δεν έχει κανένα συμφέρον να καθυστερήσει τις επιχειρήσεις της για την απελευθέρωση της Ιντλίμπ ακόμα και για μια εβδομάδα. Η Συρία εκτιμά ότι η ταχεία έναρξη των επιχειρήσεων της προσφέρει καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας με χαμηλότερο κόστος. Επομένως, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Συρία θα ξεκινήσει την απελευθερωτική διαδικασία μόλις ολοκληρωθούν οι προετοιμασίες σε όλα τα επίπεδα και βρίσκονται στο τελικό στάδιο.
Η Συρία δεν θα βιαστεί για τίποτα και δεν θα κάνει τίποτε πρόωρα και δεν θα υπερβεί το εύλογο χρονικό διάστημα για την εκτέλεση της, και η Τουρκία πρέπει να αναγνωρίσει αυτή την πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσει ότι η Συρία, η οποία έχει υπερασπιστεί την ύπαρξή της για περισσότερα από επτά χρόνια, δεν θα τορπιλίσει τις νίκες της με παραχωρήσεις οποιουδήποτε είδους, και ότι οι περιστάσεις είναι δυσμενείς για την Τουρκία για να της επιτρέψει να κάνει ελιγμούς και να πάρει κάτι που δεν της ανήκει.
Και έτσι θα αποτύχουν οι σημερινές δολοπλοκίες της όπως απέτυχε το αρχικό σχέδιο επίθεσης της.
Αρχικό Άρθρο στα αραβικά: http://www.al-binaa.com/archives/article/195686
μεταφρασμένο από τον Rania Tahar
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου