Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 ο Τούρκος πρόεδρος έχει βαλθεί να συγκρουστεί με όλους νιώθοντας ταυτόχρονα απειλή και παντοδυναμία, ένας επικίνδυνος συνδυασμός που θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή μας.
Γράφει ο Αναστάσιος Παπανδρέου
Ναυπηγός Μηχ. Μηχανικός
Beng/Msc University of Strathclyde
Μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε, εκτός Ελλάδας και Κύπρου, να έχει διπλωματικά ερείσματα με τις ΗΠΑ, Γερμανία, ΕΕ, Ισραήλ και Αίγυπτο, ενώ προχθές η Αρμενία ακύρωσε τη συνθήκη ειρήνης μεταξύ των δύο κρατών. Ταυτόχρονα, οι ενδείξεις ύπαρξης πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο και η έναρξη των εργασιών εξόρυξης από Ελλάδα και Κύπρο στο κοντινό μέλλον αυξάνει τον κίνδυνο πολεμικής αναμέτρησης.
Ο Τούρκος πρόεδρος και η οικονομική και πολιτική ελίτ της γείτονος, γνωρίζει ότι για να πραγματοποιηθεί το όραμα της Τουρκίας και να καταστεί περιφερειακή υπερδύναμη, χρειάζεται η χώρα να έχει στρατιωτική και ενεργειακή αυτοδυναμία καθώς και τα αντίστοιχα οικονομικά οφέλη εξ αυτών.
Επομένως, θεωρούν ανεπίτρεπτο για μια μεγάλη χώρα σαν την Τουρκία να μην κατέχει σοβαρό μερίδιο στο ενεργειακό Ελντοράντο της ανατολικής Μεσογείου. Στο πλαίσιο αυτό δε θα διστάσει να διαβεί τον Ρουβικώνα και με την δύναμη των όπλων να έρθει αντιμέτωπη με την ανίσχυρη στρατιωτικά Κύπρο και την εξασθενημένη οικονομικά Ελλάδα, εάν εκτιμήσει πως για τον οποιονδήποτε λόγο δεν θα συναντήσει ιδιαίτερη αντίσταση.
Τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ήταν γνωστά αρκετές δεκαετίες πριν. Όταν στην Ελλάδα οι πολιτικοί μας διαβεβαίωναν ότι το θέμα αυτό κινούνταν στη σφαίρα της φαντασίας, η Τουρκία με αργά και μεθοδευμένα βήματα οργάνωνε την στρατιωτική της μηχανή ώστε να είναι έτοιμη όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου.
Για να μπορέσει να υφαρπάξει μέρος του πλούτου με την δύναμη των όπλων μιας και σύμφωνα με το δίκαιο της θάλασσας η ΑΟΖ της στην ανατολική Μεσόγειο είναι περιορισμένη λόγω της ύπαρξης της Κύπρου και του Καστελόριζου και της αποκόπτει οποιαδήποτε πρόσβαση στα χρυσοφόρα κοιτάσματα.
Η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων που διακήρυττε ο Ερντογάν με την άνοδό του στην εξουσία πριν 15 χρόνια έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αντ’ αυτού παρακολουθούμε μια σταθερά αυξανόμενη ποσοτικά και ποιοτικά προκλητικότητα. Τους τελευταίους δε μήνες από την απέναντι πλευρά υπάρχει μία πολεμική ρητορική σε καθημερινή βάση.
Η ρητορική αυτή μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων αναβαθμίστηκε με τα περιστατικά του ΛΣ/ΕΛΑΚΤ 090 ΓΑΥΔΟΣ στα Ίμια και τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο. Ειδικά το τελευταίο επεισόδιο όσο και αν γίνεται προσπάθεια να υποβαθμιστεί, στην πραγματικότητα είναι μια σοβαρή κλιμάκωση από πλευράς της Τουρκίας και μόνο έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Εξάλλου, τις πραγματικές συνθήκες του συμβάντος ίσως τις μάθουμε πολλά χρόνια αργότερα και αυτό που προέχει για την ώρα είναι η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών και η ασφαλής επιστροφή τους στην Ελλάδα το συντομότερο δυνατό. Τα στοιχεία μαρτυρούν μια κάθετη κλιμάκωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Επίσης, η αναβάθμιση των προκλήσεων με τα δύο αυτά περιστατικά, κατά τη γνώμη μου, δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με την πρόοδο των επιχειρήσεων στο μέτωπο της Αφρίν και τον αποπροσανατολισμό της τουρκικής κοινής γνώμης όπως αναλύθηκε παραπάνω. Αν έχουν, δεν είναι ο στρατηγικός στόχος, αλλά το παράπλευρο θετικό και καλοδεχούμενο αποτέλεσμα.
Παρακολουθώντας τη συνεχιζόμενη αναβάθμιση των προκλήσεων καθώς και την αυξανόμενη συχνότητα των μειζόνων συμβάντων θεωρώ ότι τα δύσκολα είναι μπροστά και ότι θα πρέπει να περιμένουμε ένα πολύ θερμό επόμενο διάστημα. Ο
Oι εξαγγελίες του Τούρκου προέδρου και των συνεργατών του το τελευταίο διάστημα έχουν βαρύνουσα σημασία και γίνονται με σκοπό την εξοικείωση του εσωτερικού με τις επόμενες κινήσεις του και του εξωτερικού για να μετρήσει τις διεθνείς αντιδράσεις.
Οι εξαγγελίες αυτές στις οποίες αναφέρομαι είναι: «Σήμερα χρειάζεται επικαιροποίηση της συνθήκης της Λωζάνης», «Τα σύνορα της Τουρκίας είναι τα σύνορα της καρδιάς μας», «Η Τουρκία των 13εκ τετραγωνικών χιλιομέτρων δεν μπορεί να περιοριστεί στα 780χιλ τετρ. Χιλιόμετρα», «Η Ελλάδα κατέχει 18 τουρκικά νησιά στο Αιγαίο», «Οι τουρκικές ΕΔ είναι ικανές να διεξάγουν 2,5 πολέμους ταυτόχρονα», «Οι ΤΕΔ θα υπερασπιστούν τα συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», «κανείς δε μπορεί να εξορύσσει φυσικό αέριο στη ανατολική Μεσόγειο χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των Τούρκων», «Οι τσαμπουκάδες των άλλων σταματάνε όταν δουν τα τουρκικά στρατεύματα στην πόρτα τους».
Αναλύοντας συνολικά τα λεγόμενα του Τούρκου προέδρου και των συνεργατών του μπορεί κανείς να σχηματίσει μια εικόνα του μεγαλοϊδεατισμού και της επικινδυνότητας της κατάστασης. Από την άλλη αναλύοντάς τα μία προς μία κατανοούμε πλήρως ότι όλες συμπεριλαμβάνουν την Ελλάδα ως μέρος του προβλήματος, ως εμπόδιο στα σχέδια του «σουλτάνου».
Επίσης, αυτό που θα πρέπει να μας προβληματίσει δεόντως είναι η τελευταία αναφορά του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ελλάδα κ. Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος είπε ότι ανησυχεί για αθέλητα περιστατικά, για «ατυχήματα».
Δυστυχώς, λόγω της ιδιαιτερότητας της γεωγραφίας της Ελλάδας και η εγγύτητα των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και Καστελόριζου στην Τουρκία, η Τουρκία απολαμβάνει τακτικό και στρατηγικό πλεονέκτημα. Και κάπου εδώ υπεισέρχονται τα καυτά ερωτήματα.
- Οι πολιτικοί μας αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα όσων συμβαίνουν και λέγονται από τους απέναντι; Αντιλαμβάνονται ότι η ασφάλεια της χώρας δεν πρέπει να παίζει στα παράθυρα της μικροπολιτικής αντιπαράθεσης των πρωινάδικων;
- Υπάρχουν οι απαραίτητες συμμαχίες και μοχλοί πίεσης για να προλάβουν το πρόβλημα εν τη γενέσει του και να αποφευχθούν τα χειρότερα;
- Οι ΕΕΔ είναι πλήρως λειτουργικές να αντέξουν τις πρώτες ώρες και να αντιδράσουν συνολικά για την υπεράσπιση της χώρας ή θα έχουμε πάλι τα προβλήματα της βραδιάς των Ιμίων το 1996, όπου τα μισά τεθωρακισμένα ήταν ακινητοποιημένα στους όρχους. Υπάρχουν τα απαραίτητα ανταλλακτικά, αναλώσιμα, καύσιμα και πυρομαχικά; Οι Αρχηγοί γνωρίζουν τα πραγματικά ποσοστά διαθεσιμότητας των συστημάτων τους.
- Μήπως πρέπει να γίνουν κατάλληλες κινήσεις για να αναπληρωθούν οι όποιες ελλείψεις έχουν καταγραφεί με τη αιτιολογία του κατεπείγοντος;
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου