Η πατρίδα μας βρέθηκε και δυστυχώς εξακολουθεί να βρίσκεται στη δίνη μιας τόσο βαθιάς και πολύπλευρης κρίσης λόγω του γεγονότος πως ακολουθήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες ένα κατ’ ευφημισμό «αναπτυξιακό πρότυπο». Καμία πρόοδος, λοιπόν, δεν μπορεί να συνδέεται με την επιστροφή στο χθες και καμία ορθολογική πολιτική, ανεξαρτήτως ιδεολογικού χρώματος, δεν μπορεί να στοχεύει στο πισωγύρισμα.
Μπροστά -όπως ήταν το κοινό προεκλογικό σύνθημα των δύο μεγάλων κομμάτων, ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ- μπορούμε να προχωρήσουμε μόνο με έναν τρόπο. Με το να δημιουργήσουμε ευκαιρίες για τους πολλούς και όχι προνόμια για τους λίγους. Και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε τις ευκαιρίες που θα εγγυώνται την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό, την ενίσχυση της θέσης μας στην Ε.Ε. και τη δυνατότητα να αναβαθμίσουμε τον γεωπολιτικό ρόλο της χώρας. Διότι τα χαρακτηριστικά αυτά προσδίδουν αυξημένη εθνική ισχύ στη χώρα κι αυτό είναι προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών.
Σε αυτή την κατεύθυνση, θα πρέπει με ξεκάθαρο τρόπο να κινητοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις μας και ο ορυκτός πλούτος μας είναι η πρώτη από αυτές. Είναι, λοιπόν, παράδοξο το γεγονός πώς μια τόσο πλούσια σε ορυκτά χώρα κάθεται έτσι αδιάφορα πάνω σε όλον αυτόν τον πλούτο, τη στιγμή που κόβει συντάξεις από τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας και δεν έχει λεφτά για δασκάλους στα σχολεία… Κανένα λογικό επιχείρημα δεν στέκεται απέναντι στην ανάγκη να κάνουμε το αυτονόητο τη στιγμή που πρέπει. Παρά ταύτα, τα αυτονόητα παραμένουν ζητούμενα.
Αβασάνιστες γενικεύσεις φθηνού «περιβαλλοντισμού» δαιμονοποιούν τον εθνικό πλούτο μας. Να πάει, όμως, κάποιος να εξηγήσει στους 140 μηχανικούς μεταλλείων που βγαίνουν από το Πολυτεχνείο και στους 300 αποφοίτους των Γεωλογικών Σχολών μας πως σπουδάζουν τζάμπα και τους περιμένει ένα μέλλον ανεργίας όσο αντιμετωπίζουμε τον ορυκτό μας πλούτο ως… ορυκτή δυστυχία!
Ακόμα και σε περιοχές όπως η Χαλκιδική, η οποία ακόμα και το όνομά της στον χαλκό το χρωστάει και μέσα στους αιώνες οι άνθρωποι της έζησαν και πρόκοψαν από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες. Κι ας κάνουν τον κόπο να το διαπιστώσουν αυτό οι πάσης φύσεως «δαιμονολόγοι» κάνοντας μια βόλτα στα Σιδηροκαύσια και Μαδεμοχώρια. Στο τέλος, οι αριθμοί είναι αυτοί που μιλάνε.
Μόνο από την επένδυση της Ελληνικός Χρυσός στη Χαλκιδική, προκύπτουν για την οικονομία και την κοινωνία οι ακόλουθες θετικές επιδράσεις:
Α. Για την εθνική οικονομία
1 δισ. δολάρια επένδυση, σε μια περίοδο απόλυτης άπνοιας άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα Ήδη σε μία διετία έχουν επενδυθεί 650 εκατ. δολάρια. Το ελληνικό Δημόσιο έχει να λαμβάνει υπό τη μορφή άμεσων φόρων 1,6 δισ. δολάρια μέσα στην επόμενη εικοσαετία Από το 2012 μέχρι σήμερα έχουν αποδοθεί στα ασφαλιστικά ταμεία ως εισφορές πάνω από 50 εκατ. ευρώ Οι εξαγωγές της χώρας θα αυξηθούν κατά 700 εκατ. ευρώ ετησίως με την έναρξη της παραγωγικής φάσης της επένδυσης
Β. Για την τοπική οικονομία
Δύο χιλιάδες (2.000) θέσεις εργασίας, με το 80% από τον Δήμο Αριστοτέλη 45.000 ευρώ το μέσο ετήσιο εισόδημα για κάθε εργαζόμενο που κινεί την τοπική αγορά 83 εκατομμύρια ευρώ απευθείας στην τοπική οικονομία μέσω προμηθειών, αγορών κ.λπ. κατά την περίοδο 2006-2014 Ενίσχυση του Δήμου Αριστοτέλη με 3 εκατ. ευρώ ετησίως από το Πρόγραμμα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, που θα φτάσουν τα 8 εκατ. ευρώ ετησίως με την παραγωγική φάση της επένδυσης
Ο ορυκτός πλούτος μας είναι στρατηγικός πυλώνας για τη νέα ανάπτυξη και Μακεδονία-Θράκη μπορούν να γίνουν το «αναπτυξιακό τζετ» που θα απογειώσει την εθνική οικονομία. Ας σκεφτούμε όλοι, με βάση τα παραπάνω απτά δεδομένα, ποια θα ήταν η αναπτυξιακή δυναμική στην πατρίδα μας αν η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου μας αφορούσε το 10% του ΑΕΠ και όχι το..2%, όπου βρίσκεται σήμερα. Ας σκεφτούμε κι ας πάρουμε όλοι τις αποφάσεις μας.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου