Εδώ και πολλά χρόνια αφότου άρχισε η κρίση, υποστηρίζουμε χωρίς την παραμικρή κομματική ταύτιση (θα ήταν πολύ αντιφατικό αν συνέβαινε) μια ειρηνική πολιτική και πολιτειακή επανάσταση και μια πολιτική μετάβαση που θα την διευκόλυνε. Βρισκόμαστε, επιτέλους, στην αφετηρία της. Αυτό είναι το μείζον για όποιον βλέπει το δάσος και όχι το δένδρο.
Ως εκ τούτου, στην παρούσα κομβική συγκυρία χρήζει να γίνει επαναδιατύπωση, επαναπροσανατολισμός και διευκρίνιση ή εξειδίκευση κάποιων πραγμάτων για να εξηγηθεί προς τα πού οδηγούμαστε και τι σημαίνει αυτό. Μετά την πεντάμηνη διαπραγμάτευση και το ΟΧΙ της κοινωνίας κατά των ξένων παρεμβάσεων δεν εκπλήττει το γεγονός ότι καταλήξαμε σε μια νέα δυσβάστακτη «συμφωνία».
Με δεδομένα τα δεσμά των προηγούμενων ετών ήταν σχεδόν αναπόδραστη (υπό κάποιες προϋποθέσεις που όμως δεν υπήρχαν θα μπορούσαμε να είχαμε κάτι πολύ καλύτερο: Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ-ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΕ: ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ Η ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ http://wp.me/p3OlPy-O1 και ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΣΥΓΚΥΡΙΑ. «Πελατειακές σχέσεις» («patron-clientrelations»)… http://wp.me/p3OlPy-Oa).
Το μείζον είναι, μεταξύ άλλων, ότι το πεντάμηνο ταρακούνημα όλων των κομμάτων που προκάλεσαν οι κραδασμοί. Την χαριστική βολή κατά του «συστήματος» την έδωσε ο «ανασχηματισμός» της 17ης Ιουλίου 2015. Καταμαρτυρήθηκε και επαληθεύτηκε για ακόμη μια φορά ότι το μεταπολιτευτικό σύστημα τελείωσε. Οι συντελεστές του πνιγμένοι στα λάθη τους, τις ιδεοληψίες τους, τις πνευματικές τους στρεβλώσεις και στα γνωστικά του ελλείμματα, αδυνατεί να λειτουργήσει με πολιτικά ορθολογιστικά κριτήρια όπως απαιτείται σε κάθε συγκυρία Εισήλθαμε έτσι σε μια πολιτική δίνη μεγάλων αλλαγών. Ευχής έργο εάν αυτό σημαίνει και εκ βάθρων ειρηνική πολιτειακή ανασύνταξη. Αυτό όσον μας αφορά ήταν και συνεχίζει να είναι το κύριο ζητούμενο.
Επειδή η υπάρχει αλυσίδα αλληλένδετων παρεμβάσεων που με συνέπεια περιέγραφαν κάποια πράγματα, κρίνεται σκόπιμο να υπενθυμίσουμε μερικές από αυτές. Πριν περιγράψουμε τις τάσεις όπως τις βλέπουμε καλό είναι να καταγραφεί το γενικότερο σκεπτικό και την μέχρι σήμερα κύρια επιχειρηματολογία η οποία στην παρούσα κομβική συγκυρία ενδέχεται να ενέχει καίρια σημασία.
Είναι κομβική συγκυρία γιατί προηγήθηκαν πολλά ενώ τα αυτογκόλ του πελατειακού «συστήματος» εξάρτησης και υποτέλειας είναι βαθιά και εκθεμελιωτικά:
- Η μεταπολιτευτική διασπάθιση των πόρων σε αεριτζήδες της διαφθοράς αντί σε επενδύσεις εκσυγχρονισμού και βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας («ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΟ ΜΑΣ ΚΑΡΑΒΙ» http://me/p3OlPy-11s)
- Το φρικτό πολιτικοοικονομική έγκλημα ένταξης στην ΟΝΕ «μας έβαλε μέσα σε μια φυλακή χωρίς δυνατότητα απόδρασης» («ΟΝΕ: Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΙΡΕΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ» http://me/p3OlPy-CS).
- Το φρικτό πνευματικό ροκάνισμα των Ελλήνων από εθνομηδενιστικά δόγματα («ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ “ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΟΚΕΦΑΛΟΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ”» http://me/p3OlPy-BD) και «Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ» http://wp.me/p3OlPy-ZB).
- Το φυσικό επακόλουθο της εισβολής του ΔΝΤ και της τρόικας που καταμαρτύρησε ότι από στην μια πλευρά είναι ένας αφελής ή λιγότερο αφελής εθνομηδενισμός και από την άλλη πολιτικά ανυπόστατοι αστοί και φιλελεύθεροι ικανοί μόνο να υποκλίνονται («ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ. ΤΟ ΑΒΑΣΤΑΚΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΧΑΟΣ» http://me/p3OlPy-OE και «ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΎ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ» http://wp.me/p3OlPy-Vv) .
- Η ανάληψη της εξουσίας από ένα χαρισματικό πλην άπειρο αρχηγό συνασπισμένου κινήματος που συγκρότησε μια ολιγομελή διαπραγματευτική ομάδα αποκομμένη από το (ούτως ή άλλως ανύπαρκτο) κράτος οδήγησε σε διαπραγμάτευση (και ομολογουμένως ταρακούνημα του συστήματος της τεχνόσφαιρας) αλλά και σε επικύρωση των δεσμών με οριακές μόνο πιθανές αλλαγές αναφορικά με το χρέος. Παραμένει γεγονός όμως ότι μετά το ΟΧΙ κατά των ξένων παρεμβάσεων και την έγερση πολλών ανησυχιών στην Ευρώπη τίποτα δεν είναι όπως πριν («ΤΟ ΤΕΡΑΣ-ΤΕΧΝΟΣΦΑΙΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΚΟΠΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ» http://wp.me/p3OlPy-17J και «ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ» http://wp.me/p3OlPy-18u).
Μια ειρηνική πολιτική και ενδεχομένως και πολιτειακή ανασύνταξη θα μπορούσε να είναι όχι μόνο μια θετική εξέλιξη για την Δημοκρατία και την Ελευθερία των νεοελλήνων αλλά και μια νέα μεγάλη αφετηρία. Μια μεγάλη αφετηρία πολιτειακής συγκρότησης στην βάση κοσμοθεωρητικών θεσφάτων, των ελληνικών πολιτικών παραδόσεων, της φιλοπατρίας, της προσκόλλησης στα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα και της επιδίωξης μιας σιδερένιας συσπείρωσης γύρω από την έννοια εθνική ανεξαρτησία με οτιδήποτε περιέχει.
Παρενθετικά αναφέρεται ότι αρχές 2015 η έναρξη της δημόσιας σελίδας «Ειρηνική πολιτική επανάσταση» https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/ υπογράμμιζε ρητά σκοπούς, μέσα και άξονες τους οποίους λίγοι θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν. Για παράδειγμα οι εξής παρεμβάσεις με τους ενδεικτικούς τίτλους:
- ΕΝ ΜΕΣΩ ΔΙΝΗΣ ΑΣΦΑΛΗΣ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΠΡΟΣ ΡΙΖΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ http://me/p3OlPy-VY.
- Προγενέστερα μεταξύ άλλων έγινε η παρέμβαση που πολύ συζητήθηκε: «ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ: ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ» http://wp.me/p3OlPy-aP.
- Ήδη από τις πρώτες αναρτήσεις της σελίδας https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/ υπογραμμίστηκε η ανάγκη κατά την διάρκεια της μετάβασης τα υπουργεία Άμυνας και εξωτερικών να βρεθούν σε στιβαρά χέρια. Αυτό συνεχίζει να ισχύει εκτός από μια αλλόκοτη και ανορθολογική τοποθέτηση στο υπουργείο εξωτερικών στον ανασχηματισμό της 17ης Ιουλίου 2015, γεγονός που καταμαρτυρεί ότι οι εξ Εξαρχείων προερχόμενοι συνασπισμένοι είναι αθεράπευτα ιδεολογικά ροκανισμένοι. Ο δε αδιαμφισβήτητα χαρισματικός αρχηγός τους δεν φαίνεται να είναι ικανός να ορίσει νέους στρατηγικούς προσανατολισμούς συμβατούς με τα ιεραρχημένα και αλληλένδετα εθνικά συμφέροντα. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα πιθανότατα ο πρωθυπουργός να αποδειχθεί χωρίς να το επιδιώξει ο μοιραίας άνθρωπος του συστήματος (το μοιραίο αυτογκόλ του) και ερήμην του ο καταλύτης δυναμικών πολιτικών και πολιτειακών ανασυντάξεων.
Τι διδάσκει λοιπόν η πείρα που αποκτήσαμε λόγω κρίσης τα πέντε τελευταία χρόνια; Ποιες παθολογίες καταμαρτυρούνται και τι σημαίνουν αυτές οι παθολογίες για την «μεγάλη αφετηρία» στην οποία αναφερθήκαμε μόλις. Ποια είναι το κύριο αίτιο των πολιτικών μας ασθενειών;
Καταμαρτυρείται το γεγονός ότι τα αυτιά πολλών είναι βουλωμένα λόγω χρόνιων ιδεολογικοκομματικών γαλουχήσεων, ταυτίσεων και ιδιωτικών συμφερόντων στα πεδία των πελατειακών σχέσεων και της ιδιωτείας που εκκόλαψε η μεταπολίτευση.
Χρόνιων πολιτικών και πνευματικών παθολογιών, θα έλεγα με όρους δικής μου πολιτικής θεωρίας. Από την μια πλευρά δημιουργούν μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και από την άλλη μια κατάσταση η οποία υπό κάποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα απευκταίο καταστροφικό εμφύλιο: Βλ. «Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΤΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΙΩΝ ΚΑΙ Η ΕΣΧΑΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ» http://wp.me/p3OlPy-zn
Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά βουλωμένα αυτιά προκαλεί πολιτικό ανορθολογισμό. Πολλά πολιτικά αρνιά είναι έτοιμα να αγιοποιήσουν άκριτα το κόμμα «τους» ή τους «θεούς-ηγέτες» «τους» και να σπεύσουν, ότι πεις και ότι γράψεις, να το εντάξουν στην κομματική τους ορθοδοξία και να το ερμηνεύσουν σύμφωνα με τις ιδεοληψίες τους και τις ιδεολογικομματικές τους ταυτίσεις ή τα σύνδρομα ενοχών τους.
Η θέση μας είναι ότι ανεξάρτητα πόσων τα αυτιά είναι κλειστά λόγω κομματικών ή άλλων συναφών ταυτίσεων ή λόγω ιδεοληψιών, παραμένει γεγονός ότι η Ελληνική διαθέτει συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης-επιβίωσης. Το απέδειξε λέγοντας ΌΧΙ στις ξένες παρεμβάσεις στο πολιτικό μας σύστημα.
Γι’ αυτό όσο και να δυσαρεστούνται ή να δυσανασχετούν οι ιδεολογικά και κομματικά προσκολλημένοι, κάποια ζητήματα πρέπει να θεωρούνται θέσφατα και έσχατες λογικές. Η ανεπηρέαστη η σωστή περιγραφή τους και η ένταξή τους με ορθολογισμό στις συνθήκες κάθε περίπτωσης είναι κάτι το οποίο δεν πρέπει να επηρεάζεται από σκέψεις μήπως ενδεχομένως και θα δυσαρεστήσεις τον ένα ή άλλο ή ακόμη και τους φίλους σου.
Ένας αναλυτής κανονικά θα ήθελα κανείς να μην συμφωνεί ή να διαφωνεί μαζί του αλλά μόνο οι περιγραφές και ερμηνείες που κάνει να είναι χρήσιμες σε όλους. Δύσκολο βέβαια, αλλά όχι ανέφικτο. Σε τελευταία ανάλυση υπέρτατο κριτήριο αναλύσεων που είναι χρήσιμες για όλους δεν είναι τα πεζά κομματικά ή ατομικά κριτήρια του καθενός ή οι προσωπικές του απόψεις αλλά η συνεισφορά στην όσο καλύτερη θέαση του δάσους αντί μόνο του δέντρου.
Το δάσος είναι η Δημοκρατία, η Ελευθερία και η ασφάλεια του εθνοκράτους και το δέντρο είναι η παγιδευτική ιδιωτεία, ο φόβος, οι κοντόφθαλμες αντιλήψεις και η ολιγωρία μπροστά σε θυσίες όταν μη κάνοντάς τες πιθανότατα θα τα χάσεις όλα.
Υπό αυτό το πρίσμα και κατά κάποιο τρόπο, ο σκοπός «αγιάζει τα λόγια» όταν η συζήτηση αφορά την Ελευθερία και την Δημοκρατία. Δεν υπάρχει ζήτημα λάθους, παρανόησης, υπερβολής, σχετικοποίησης της αλήθειας ή οτιδήποτε άλλο συναφές.
Η Δημοκρατία και η Ελευθερία είναι πάντα το αληθές. Είναι έσχατες και θέσφατες λογικές πέραν αξιολογήσεων και υποκειμενισμών και όλα τα άλλα κριτήρια και παράγοντες υποτάσσονται σε αυτές τις υπέρτατες αλήθειες του πολιτικού πολιτισμού των ανθρώπων. Εάν κανείς εθελοτυφλεί για ιδεολογικούς και κομματικούς λόγους μη έχοντας έτσι θέαση αυτής της υπέρτατης αλήθειας πάσχει πολιτικά και πνευματικά.
Σε τελευταία ανάλυση σε αυτές τις παθολογίες έγκεινται και τα πλείστα των προβλημάτων των συγχρόνων λιγότερο ισχυρών κρατών: Αντί οι πολίτες να λειτουργούν ως συνεκτικό κοινωνικό σώμα καθολικά προσανατολισμένο προς την Ιθάκη των έσχατων λογικών της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, οι έσχατες αυτές λογικές τίθενται υπό την αίρεση ιδεολογικών σαπουνόφουσκων και των συμπαρομαρτούντων κομματικών ασθενειών. Επίσης υπό την αίρεση πελατειακών σχέσεων που διαφθείρουν συνειδήσεις, των εμφύλιων συνδρόμων του παρελθόντος που διχάζουν το μυαλό και των λαθών ή αμαρτιών του καθενός στο παρελθόν που δημιουργούν σύνδρομα ενοχών. Πρέπει να το κάνουμε ξεκάθαρο: Δεν ενδιαφέρει όποιο θέλει να περιγράψει την αλήθεια των πραγμάτων το γεγονός πως πολλοί παραμυθιάστηκαν ιδεολογικά και κομματικά.
Επειδή ακριβώς πρόκειται για κύριο αίτιο πολιτικών ασθενειών η διάγνωση των παθολογιών είναι ορθολογιστικά μιλώντας αδιαπραγμάτευτη. Η ύπαρξη κομμάτων, εξηγήθηκε πολλές φορές, είναι παρωχημένη προσέγγιση της εποχής των δουλοπαροίκων («ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ “ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΟΚΕΦΑΛΟΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ”» http://wp.me/p3OlPy-BD) και «Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ» http://wp.me/p3OlPy-ZB).
Κανονικώς εχόντων των πραγμάτων ο πολίτης εντολέας δεν χρειάζεται κομματικούς διαμεσολαβητές. Ιδιαίτερα όταν με άσπρο – μαύρο τρόπο αυτό που κρίνεται είναι η Δημοκρατία του και η Ελευθερία του.
Ιδιαίτερα επίσης εάν λάβουμε υπόψη ότι στην ημέτερη πολιτική παράδοση της Ελληνικότητας όποιος θέλει να ασκεί εξουσία απαιτείται να είναι εντολοδόχος των εντολέων πολιτών χωρίς φατρίες που συχνά εξελίσσονται σε συμμορίες. Όταν λέμε «ριζική πολιτειακή αλλαγή», βασικά κάτι τέτοιο ή παρεμφερές εννοούμε.
Η Δημοκρατία εξάλλου δεν είναι κάτι το στατικό. Αφορά τον προσανατολισμό εντός του οποίου οι πολίτες μπορούν να παλεύουν και να γίνονται ολοένα και περισσότερο εντολείς της εξουσίας και κάτοχοι του κράτους. Έτσι νοηματοδοτημένη η ελευθερία είναι, κατά βάση, διττή.
Πολιτική ελευθερία ενδοπολιτειακά ως δημοκρατικές κατακτήσεις υψηλών προδιαγραφών που καθιστούν τους πολίτες κυρίαρχους του συστήματος. Συλλογική ελευθερία ή όπως επικράτησε να λέγεται εθνική ανεξαρτησία που διασφαλίζει την δυνατότητα της κοινωνίας να ασκεί πολιτική κυριαρχία απερίσπαστα στο εσωτερικό του κράτους. Η Δημοκρατία και η Ελευθερία λοιπόν αγιάζουν όλα τα λόγια έχουν ως άξονές τους αυτές τις έσχατες λογικές.
Τώρα, υπό τις περιστάσεις της παρούσης συγκυρίας υπάρχει κάτι ακόμη πολύ σημαντικό: Ένας εμφύλιος είναι το χείριστο που μπορεί να πάθει μια κοινωνία (ως προς τούτο εμείς οι Έλληνες έπρεπε τα παθήματα να μας γίνουν μαθήματα). Εξ ου και η εμμονή σε όλες σχεδόν τις παρεμβάσεις τα τελευταία χρόνια να επιμένουμε στην «ειρηνική πολιτική επανάσταση». Πολλά λοιπόν που γράφονται έχουν ως γνώμονα την θέση ότι ένας εμφύλιος και εν γένει εμφύλιες διαιρέσεις που διχάζουν το κοινωνικό σώμα αποδυναμώνουν την δημοκρατία και την ελευθερία.
Συνοψίζουμε λοιπόν τρεις σκοπούς που αγιάζουν όλα τα λόγια στην παρούσα ιστορική συγκυρία των νεοελλήνων και που κείνται πέραν ατομικών προτιμήσεων, κυρίως πέραν παρωχημένων ιδεολογικών και κομματικών προτιμήσεων:
- Δημοκρατική φορά κίνησης. Στηρίζεται ανεπιφύλακτα και δεν σχετίζεται με αξιολογικές κρίσεις και υποκειμενισμούς αλλά με τον υπέρτατο στόχο του πολιτικού πολιτισμού των ανθρώπων, δηλαδή την πολιτική ελευθερία.
- Επανάκτηση της πολιτικής μας κυριαρχίας τουτέστιν της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας. Η Εθνική ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση δημοκρατικής συγκρότησης.
- Ειρηνική πολιτειακή επανάσταση χωρίς εμφύλιο και άσκοπες διαιρέσεις. Η κρίση των τελευταίων πέντε ετών παρά τις συμφορές ίσως προκαλέσει τελικά και μια τέτοια ειρηνική πολιτική και πολιτειακή αλλαγή.
Ξενόφερτες διαβρωτικές εισροές είναι τα ιδεολογικά δόγματα, η κομματική δρομολόγηση του νου πολλών και τα κλειστά αυτιά όταν εκκλήσεις για πολιτικό ορθολογισμό προσκρούουν σε ιδιωτεία, ιδιωτικό συμφέρον, παρωχημένα ιδεολογικά κολλήματα, αδυναμία ομολογίας λάθους στις κομματικές ταυτίσεις και προσδοκίες πελατειακών οφελών εάν το κόμμα του καθενός επανέλθει. Είναι πράγματι απίστευτο εάν κάποιοι βουλώνουν τα αυτιά για τέτοιους ή παρόμοιους λόγους όταν το καράβι βυθίζεται και η διάσωση της κοινωνίας απαιτεί καθαρή κοσμοθεωρητική θέαση και φιλοπατρία.
Π. Ήφαιστος
πηγή
Δημοσίευση σχολίου