Αυτόν τον καιρό είναι πολύ επικίνδυνο για κάποιον Ασιάτη να κυκλοφορεί στους δρόμους της Τουρκίας ή να απολαμβάνει σούσι. Για τους οργισμένους Τούρκους κάθε Ασιάτης είναι ένας Κινέζος στον οποίο πρέπει να επιτεθούν.
Του Μπουράκ Μπεγκντίλ
The Gatestone Institute
ΠΗΓΗ: http://www.meforum.org/
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας
Διαμαρτυρόμενοι για την άσχημη συμπεριφορά της Κίνας κατά των Ουιγούρων, οι αγανακτισμένοι Τούρκοι επιτέθηκαν σε κινεζικό εστιατόριο στην Κωνσταντινούπολη. Σε μια ακόμα πιο οδυνηρή ενέργεια, Τούρκοι εθνικιστές επιτέθηκαν σε ομάδα Κορεατών τουριστών, τους οποίους πέρασαν για Κινέζους. Θα μπορούσε η κίνηση αυτή να ειδωθεί ως πρωτόγονος φανατισμός.
Παρόμοια γεγονότα σημειώθηκαν και ενώπιον της κινεζικής πρεσβείας στην Άγκυρα, στις 5 Ιουλίου. Φωνάζοντας «Αλαχού Άκμπαρ» [σ.σ. ο Θεός είναι μεγάλος] και κρατώντας τουρκικές σημαίες και σημαίες του Τουρκεστάν, οι φανατικοί, την τελευταία στιγμή αναχαιτίστηκαν από την αστυνομία.
Επί πολλές ώρες η κινεζική πρεσβεία ήταν πολιορκημένη από πολλές χιλιάδες φανατικών που έψαλαν ισλαμικούς ύμνους και φώναζαν εθνικιστικά συνθήματα. Αμέσως έπιασε δουλειά και ο τουρκικός ισλαμικός τύπος. Η Yeni Akit έγραφε πως η Κίνα είναι η δίδυμη αδερφή του Ισραήλ, υποστηρίζοντας πως η Κίνα έχει κηρύξει πόλεμο κατά των μουσουλμάνων και του Ισλάμ.
Ωστόσο, το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Η Κίνα κατηγορεί, εδώ και καιρό, την Τουρκία πως συστηματικά υποβοηθά το πέρασμα Ουιγούρων τζιχαντιστών στην Συρία και στο Ιράκ και μετά τους επιτρέπει να περνούν στην Τουρκία και από εκεί επιστρέφουν στην Κίνα και αναλαμβάνουν τρομοκρατική δράση. «Υποψιαζόμαστε πως 1.000 Ουιγούροι έχουν ενταχθεί σε τζιχαντιστικές ομάδες στην Συρία και το Ιράκ», ανέφερε Κινέζος αξιωματούχος.
Οι ανησυχίες της Κίνας είναι βάσιμες. Ο αυτοανακηρυχθείς «χαλίφης» του Ισλαμικού Κράτους αλ Μπαγκνταντί, τοποθέτησε την Κίνα στην κορυφή του καταλόγου των χωρών που καταπατούν τα μουσουλμανικά δίκαια. Το ΙΚ άλλωστε ποτέ δεν έκρυψε τη φιλοδοξία του να εντάξει τις περιοχές των Ουιγούρων της Κίνας στην σφαίρα επιρροής του.
Από την άλλη, η εθνικιστική, ισλαμιστική Τουρκία, είναι και πάλι οργισμένη. Άλλωστε, το 2009, ο τότε πρωθυπουργός Ερντογάν είχε χαρακτηρίσει τον θάνατο 100 Ουιγούρων στην Κίνα ως γενοκτονία. Τότε είχε ζητήσει και μποϋκοτάζ κατά των κινεζικών προϊόντων. Η Κίνα είχε τότε εξοργιστεί.
Παρόλα αυτά, η Τουρκία συνεχίζει να δημιουργεί εχθρούς, ως αποτέλεσμα της χρησιμοποίησης του λαϊκού αισθήματος σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Η Τουρκία νιώθει εχθρικά, νιώθει απειλούμενη από όλον τον κόσμο, κάτι όχι παράδοξο σε μια χώρα που θεωρεί πως «ο μόνος φίλος ενός Τούρκου είναι ο Τούρκος».
Η νέα κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών είναι ένα ακόμα παράδειγμα της πρόθεσης της Τουρκίας να παίξει τον ρόλο του σωτήρα των απανταχού μουσουλμάνων.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου