Thomas C. MOUNTAIN – Réseau International, (μτφρ. Κρστιάν)
Μη μπορώντας να συνέλθει από την τελευταία στρατιωτική ταπείνωση που της είχαν επιβάλλει πριν από έξι χρόνια, οι πολεμιστές των Χούτι, η βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας ξεκίνησε μια επιχείρηση που πολύ πιθανόν θα γίνει ένα σαουδαραβικό Βιετνάμ: εννοώ την προσπάθεια της να εισβάλει στην Υεμένη.
Το 2009, η ανικανότητα του σαουδαραβικού στρατού αποκαλύφθηκε όταν απέτυχε η μεγάλη επίθεση εναντίον των Χούτι κατά μήκος των συνόρων Σαουδικής Αραβίας / Υεμένης και όταν, στην αντεπίθεση που ακολούθησε, οι μαχητές Χούτις, ελαφρά οπλισμένοι, κατέκτησαν ένα μεγάλο κομμάτι του σαουδαραβικού εδάφους.
Η τελευταία φορά που ένας παναραβικός στρατός προσπάθησε να εισβάλει και να καταλάβει την Υεμένη, στη δεκαετία του 1960, ο Νάσερ, ο Αιγύπτιος στρατηγός που έγινε πρόεδρος, αναγκάστηκε τελικά, με την ουρά στα σκέλια, να αποσύρει τα στρατεύματά του, ήτοι πάνω από 50. 000 άνδρες, απ' ό, τι έγινε το Βιετνάμ της Αίγυπτου, όπως ο ίδιος το παραδέχτηκε με λύπη αργότερα.
Τα προβλήματα στην Υεμένη δεν προέρχονται από μια αντίθεση μεταξύ σιιτών και σουνιτών ή μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας.
Δεν προέρχονται από τον Ομπάμα, του οποίου η ιδιαίτερα ανίκανη κυβέρνηση αναγκάστηκε να καθίσει στον πάγκο και να παρακολουθήσει τη σαουδαραβική βασιλική οικογένεια να ξεκινήσει αυτή τη τρελή περιπέτεια.
Τα προβλήματα στην Υεμένη προέρχονται όλα από φυλετικές συγκρούσεις που πάνε πίσω αιώνες, και ο μόνος τρόπος για την επίλυσή τους είναι να ξεκινήσει μια μακρά και επίπονη διαδικασία διαπραγμάτευσης.
Το 1990, μια συμφωνία ειρήνης που οδήγησε στην επανένωση της Υεμένης, είχε προκύψει με μεγάλη δυσκολία. Χρωστάμε αυτή την ειρηνευτική συμφωνία, η οποία κράτησε περισσότερο από δύο δεκαετίες, στη διαμεσολάβηση αυτού που ήταν τότε το επιτελείο μιας ομάδας πάμφτωχων μαχητών η οποία αυτοαποκαλούταν το Μέτωπο για την Απελευθέρωση των Λαών της Ερυθραίας, ένα γεγονός που αργεί ακόμη να αναγνωριστεί από εκείνους που καλύπτουν την σημερινή σύγκρουση.
Οι Σαουδάραβες ξεκίνησαν αυτόν τον πόλεμο εναντίον του λαού της Υεμένης από υπερηφάνεια και αλαζονεία, αλλά επίσης και από ένα είδος παράνοιας: φοβούνται δήθεν ότι θα περικυκλωθούν από ένα δαχτυλίδι σιιτών εχθρών υπό την ηγεσία του Ιράν, αυτό είναι τουλάχιστον ό τι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε οι ομιλούσες κεφαλές των δυτικών μέσων ενημέρωσης.
Στην πραγματικότητα, η σαουδαραβική βασιλική οικογένεια κατέχεται από ένα άσβεστο ουαχαμπιτικό μίσος κατά του τι μοιάζει με σιιτικό κίνημα, ακόμα και αν, ιστορικά, οι Σιίτες της Δυτικής Ασίας δεν θεωρούν τους Χούτι της Υεμένης σαν γνήσιους Σιίτες.
Ο σαουδαραβικός παρανοϊκός φόβος για το Ιράν δεν έχει καμία πραγματική βάση, διότι το Ιράν δεν απειλεί σε τίποτα τη Σαουδική Αραβία. Εξάλλου, το Ιράν δεν υποστήριξε ούτε καν την σιιτική εξέγερση στο Μπαχρέιν. Παρ 'όλες τις κατηγορίες σχετικά με την ιρανική στρατιωτική υποστήριξη για την κατάκτηση της Υεμένης από τους Χούτι, δεν υπάρχουν στοιχεία για να στηρίζουν αυτές τις κατηγορίες.
Οι Χούτι, που κουράστηκαν να αγνοούνται συνεχώς από την κυβέρνηση της Υεμένης και που ήθελαν να τερματίσουν μια πολιτική που οδηγεί σε λιμούς στην Υεμένη, σύναψαν μια συμφωνία με τον πρώην πρόεδρο Σαλέχ, ο γιος του οποίου διοικούσε το στρατό της Υεμένης την εποχή της συμφωνίας που επέβαλαν με τη βία η Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου στους πολίτες της Υεμένης, πριν από δύο χρόνια και ξεκίνησαν μια επίθεση για να αδράξουν την χώρα.
Από την αρχή, οι Χούτι ζητούν διαπραγματεύσεις, ενώ σαφώς δηλώνουν ότι δεν θα επιτρέψουν στους Ουαχαμπίτες της αλ-Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο (η ομάδα αποτελείται κυρίως από φανατικούς Σαουδάραβες σε εξορία) να παραμένουν στην Υεμένη.
Έχοντας ήδη υποστεί μια στρατιωτική ταπείνωση το 2009, και φοβούμενο να θεωρηθεί ως αδύναμο και ανίκανο από την εξαρτημένη σιιτική μειονότητα που βρίσκεται στα πετρελαϊκά εδάφη της ανατολικής Σαουδικής Αραβίας, το ουαχαμπιτικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας ξεκίνησε μια επιχείρηση η οποία έχει όλες τις πιθανότητες να καταλήξει σε Βιετνάμ.
Φυσικά, το κάνουν υπό την κάλυψη ενός παν-Αραβικού λάβαρου, με την Αίγυπτο που υπόσχεται στρατεύματα για να υποστηρίξει την εισβολή και τη μελλοντική κατοχή της Υεμένης.
Ο Αλ Σίσι, ο τελευταίος Αιγύπτιος στρατηγός που έγινε πρόεδρος, είναι ένας ιδιαίτερα απρόθυμος σύμμαχος, διότι μεγάλωσε με την ανάμνηση της ταπεινωτικής ήττας της Αιγύπτου, όταν προσπάθησε να υποτάξει τη Υεμένη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, η Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου έστειλαν τους ηγέτες τους στο Σαρμ αλ Σείχ για να ανακοινώσουν τη διάθεση περισσότερων από 20 δισεκατομμύρια δολάρια για βοήθεια και επενδύσεις για τη διάσωση της προβληματικής οικονομίας της Αιγύπτου, σε μετρητά που ο πρόεδρος Αλ Σίσι είχε ζητιανέψει με το καπέλο στο χέρι του.
Σύμφωνα με τις ειδήσεις, ο πόλεμος μαίνεται στα σύνορα Υεμένης-Σαουδικής Αραβίας, και είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο σαουδαραβικός στρατός δεν έχει ακόμη επιτύχει σοβαρή πρόοδο. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι μαχητές Χούτι ανασυντάχθηκαν να επιτεθούν στο Άντεν στη νότια πετρελαϊκή Υεμένη, η σαουδαραβική στρατιωτική προσπάθεια να εισβάλει στην καρδιά της επικράτειας των Χούτι δεν είναι πολύ πειστική.
Σε αυτό το σημείο, ο σαουδαραβικός στρατός διεξάγει κυρίως μια αεροπορική σφαγή του ανυπεράσπιστου λαού της Υεμένης.
Αν, και όταν, η υποσχόμενη χερσαία επίθεση θα αρχίσει σοβαρά, θα δούμε τις έμπειρες πολιτοφυλακές των Χούτι να πολεμήσουν ενάντια σε ένα δήθεν παν-Αραβικό στρατό που διαθέτει μόνο μικρή εμπειρία του πραγματικού πολέμου.
Με, ενώπιον του, πολεμιστές που υπερασπίζονται τα σπίτια και τις οικογένειές τους, όπως οι Βιετκόνγκ στο Βιετνάμ, και η Σαουδική Αραβία θα βρεθεί σ’ ένα υεμενιτικό βούρκο που θα είναι το Βιετνάμ της .
Thomas C. Montain
Ο Thomas C. Montain ζει και εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Ερυθραία, κοντά στην Υεμένη από το 2006. thomascmountain@yahoo.com
πηγή
Δημοσίευση σχολίου