του Ιωάννη Κωνσταντόπουλου*
Αξίζει κατ' αρχήν να γίνει μια αναφορά στα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στη Συρία και γενικότερα στην Μέση Ανατολή. Ο Συριακός εμφύλιος πόλεμος (γνωστός αρχικά ως ''Συριακή εξέγερση''), είναι η συνεχιζόμενη ένοπλη σύγκρουση που διεξάγεται στη Συρία, μεταξύ των κυβερνητικών στρατευμάτων της χώρας και ανταρτών (κυρίως Ισλαμιστών), με διάφορες περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις να υποστηρίζουν την κάθε πλευρά. Οι ταραχές ξεκίνησαν στις αρχές της άνοιξης του 2011, με πανεθνικές διαδηλώσεις εναντίον του Προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ-Ασάντ (Bashar al-Assad, 1965- ), ο οποίος επικεφαλής της μειοψηφικής Σιιτικής σέκτας των Αλαουιτών, κυβερνά σε βάρος της Σουνιτικής πλειοψηφίας. Αυτές οι διαδηλώσεις ήταν το αποτέλεσμα της ''Αραβικής Άνοιξης'', ενός κινήματος εκδημοκρατισμού που σάρωσε τα Μπααθικά καθεστώτα του Αραβικού κόσμου, με αμφίβολα όμως αποτελέσματα, αφού τελικά ήταν τα Ισλαμικά κόμματα που επωφελήθηκαν (πχ. Αδελφοί Μουσουλμάνοι/Muslim Brotherhood στην Αίγυπτο).
Όταν οι κυβερνητικές δυνάμεις απάντησαν με βίαιη καταστολή, η εξέγερση σταδιακά εκτραχύνθηκε, μετασχηματιζόμενη σταδιακά από λαϊκές διαμαρτυρίες σε ένοπλη σύγκρουση. Η ένοπλη αντιπολίτευση αποτελείται από διάφορες ετερόκλιτες ομάδες, που συγκροτήθηκαν κατά την διάρκεια των συγκρούσεων, συμπεριλαμβανομένου του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (Free Syrian Army), που αποτελείται από δημοκρατικά κοσμικά στοιχειά, της Σουνιτικής Ισλαμικής al-Nusra, ενώ σχετικά πρόσφατα έκανε την εμφάνισή του το ακραίο Τζιχαντιστικό ISIS από το Ιράκ. Ακόμα και το Ιράν έχει αναμειχτεί, συνέπεια της ενίσχυσης των Σύριων ανταρτών από την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, κάνοντας τον Συριακό εμφύλιο έναν περιφερειακό πόλεμο, που απειλεί την σταθερότητα ολόκληρης της Μέσης Ανατολής.
Επιχειρώντας μια παρουσίαση της κατάστασης στην Μέση Ανατολή, πρέπει να εκθέσουμε ότι αυτό που πραγματικά συμβαίνει στη Συρία, είναι ένας σκληρός πόλεμος δια αντιπρόσωπων (proxy war) μεταξύ Δύσης (και των συμμάχων της στη Μέση Ανατολή) και Ρωσίας-Ιράν. Η Δύση και οι Άραβες δορυφόροι της, για λόγους που θα αναλυθούν παρακάτω, έχουν επενδύσει στην πτώση του αντιδυτικού Μπααθικού φιλο-ιρανικού Συριακού καθεστώτος. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία βοήθησαν στην οργάνωση των ''αντικαθεστωτικών'', ενώ άνδρες των ειδικών δυνάμεων τους, έχουν παράσχει εκπαίδευση σε αντάρτες που χαρακτηρίζουν αντι-ισλαμιστές. Η ένοπλη αντιπολίτευση, ενισχύεται συνεχώς με παντός τύπου υλικό μέσω Τουρκίας, ενώ χρηματοδοτείται από τα ισχυρά Αραβικά (Σουνιτικά) δυτικόφιλα καθεστώτα της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Όμως οι επιχειρησιακές τακτικές και ο οπλισμός των ομάδων Ισλαμιστών μαχητών της al-Nusra, μαρτυρούν: ότι έχουν λάβει στρατιωτικού τύπου εκπαίδευση, καθώς και ότι το μεγαλύτερο μέρος των εφοδίων και χρημάτων, που η Δύση και οι σύμμαχοί της στέλνουν στην Συρία, καταλήγουν στα χέρια τους, και όχι στα δημοκρατικά στοιχεία των ανταρτών του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Τελικά η al-Nusra ενισχύθηκε σε τέτοιο βαθμό, που κατάφερε να παραγκωνίσει ή να εξουδετερώσει την υγιή αντιπολίτευση, που αποτελείτο από κοσμικούς μετριοπαθείς Σουνίτες, αυτόμολους στρατιωτικούς και πολιτικούς, αριστερούς-προοδευτικούς, φιλελεύθερους, κτλ. Ωστόσο η al-Nusra με την σειρά της, υποτάχθηκε στο ακόμα πιο σκληροπυρηνικό ISIS, όπως θα δούμε παρακάτω.
Μέχρι στιγμής οι συνέπειες του σκληρού αυτού πολέμου είναι: η ολοκληρωτική καταστροφή της Συρίας με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς (κατά μια πολύ συντηρητική εκτίμηση, 162.000 τον Ιούνιο του 2014), οι εκατομμύρια πρόσφυγες που κατέκλεισαν τα γειτονικά κράτη (Τουρκία), οι τρομερές σφαγές Χριστιανών, Σιιτών Μουσουλμάνων και γενικά όσων δεν αποδέχονται τον ακραίο Σουνιτισμό από τους Ισλαμιστές αντάρτες, καθώς και η ενδυνάμωση του Σύριου δικτάτορα, ο οποίος πρόσφατα επανεκλέχτηκε Πρόεδρος!
Στα πεδία των μαχών, ο Συριακός στρατός ενώ αρχικά ηττάτο, τώρα δείχνει να έχει περάσει στην αντεπίθεση, απωθώντας τους αντάρτες από αρκετές περιοχές, καθώς πρόσφατα ανακατέλαβαν την Χομς. Αυτά, μετά από την συνεχή ενίσχυση με οπλικά συστήματα από την Ρωσία και με το Ιράν να στέλνει Φρουρούς της Επανάστασης στην χώρα (μέσω του Σιιτικού Ιράκ που επιτρέπει τη διέλευση όπλων και προσωπικού από την Τεχεράνη), όπου μαζί με μέλη τις Σιιτικής Λιβανέζικης οργάνωσης Χεζμπολάχ, μάχονται μαζί με τον Συριακό στρατό. Άλλωστε η τρομοκρατία και η φρικαλεότητες των Τζιχαντιστών, ανάγκασε τα κοσμικά στοιχεία του λαού της χώρας να συσπειρωθούν γύρω από τον Πρόεδρο Άσαντ, ακυρώνοντας τα προσχήματα υποστήριξης των ανταρτών από την Δύση! Στις Προεδρικές εκλογές που έλαβαν μέρος το καλοκαίρι του 2014, ο Σύριος Πρόεδρος επανεξελέγει με ποσοστό 88,7% και μάλιστα με ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές να ανέρχεται στο 73,42%! Πάντως η διεθνής κοινότητα απέρριψε την εκλογική διαδικασία.
Σημαντικό ρόλο στην μεταβολή της κατάστασης στα πολεμικά μέτωπα, έπαιξε η άρνηση των Ρώσων να επιτρέψουν στις ΗΠΑ, Βρετάνια και Γαλλία να χτυπήσουν το Συριακό καθεστώς, τον Σεπτέμβρη του 2013. Εάν η επέμβαση (αεροπορικοί βομβαρδισμοί) των Δυτικών στον Συριακό πόλεμο συνέβαινε, τότε είναι βέβαιο πως οι δυνάμεις του Άσαντ θα δέχονταν σκληρά πλήγματα, που θα επέτρεπαν στους αντάρτες να υπερισχύσουν και να καταλάβουν ολόκληρη την χώρα. Η Ρωσική Ομοσπονδία όμως πρόβαλλε βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, σε κάθε απόφαση που στράφηκε κατά της Συρίας, ακόμα και όταν αυτό είχε να κάνει με την ανάληψη στρατιωτικής δράσης από την Δύση, μετά από επίθεση με χημικά όπλα στα περίχωρα της Δαμασκού (οι αντάρτες κατηγόρησαν το καθεστώς Άσαντ, με το τελευταίο να ισχυρίζεται ότι η επίθεση ήταν προβοκάτσια). Αυτή η πράξη της Ρωσίας (βέτο) με την υποστήριξη της Κίνας και η πρότασή της για καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας, που υποχρέωσε την ματαίωση της σχεδιαζόμενης στρατιωτικής επέμβασης, εξαγρίωσε τις Δυτικές πρωτεύουσες, αλλά έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στον Συριακό καθεστώς να ανασυνταχτεί. Όπως και να έχει ο σκληρός πόλεμος συνεχίζεται, με όλες τις πλευρές να διαπράττουν εγκλήματα πολέμου (πχ. βομβαρδισμοί αμάχων από τις δυνάμεις του Άσαντ, μαζικές εκτελέσεις αιχμαλώτων από τους αντάρτες, κτλ.). Με τους αντικαθεστωτικούς να έχουν περιοριστεί στα βόρεια και στα ανατολικά της χώρας (εκτός από τις περιοχές των Κούρδων), αλλά και με τον Συριακό στρατό να αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει τις πρόσφατες επιτυχίες του, είναι το ISIS ή Ισλαμικό Κράτος (όπως ονομάζεται τώρα) που έχει έρθει στο προσκήνιο του Συριακού πολέμου.
Ο πόλεμος της Συρίας επεκτάθηκε, έχοντας επιπτώσεις και σε γειτονικές χώρες, με την κρίση να έχει διαχυθεί (spillover effect) στο Ιράκ. Το χάος στην Συρία, συνέβαλε αποφασιστικά στην δημιουργία του ISIS (Islamic State of Iraq and Syria), μιας Σουνιτικής οργάνωσης Τζιχαντιστών, που επελαύνει σε Ιράκ και Συρία, κάτι που δεν ήταν στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ. Το ISIS είναι η οργάνωση διάδοχος της al-Qaeda στο Ιράκ, που ιδρύθηκε από τον Αμπού Μουσάμπ Αλ Ζαρκάουι (Abu Musab al-Zarqawi), λίγα χρόνια πριν την επίθεση των ΗΠΑ εναντίον του Σαντάμ το 2003. Ο Αλ Ζαρκάουι, που είχε υποσχεθεί πίστη στον Οσάμα Μπιν Λάντεν, ήταν αρχηγός των Σουνιτών ανταρτών που μάχονταν τους Αμερικανούς και την Σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης (όταν ανέλαβε μετά την πτώση του Χουσεΐν), μέχρι το 2006 οπότε και σκοτώθηκε.
Ο Αμερικανικός στρατός είχε καταφέρει μετά από σκληρές προσπάθειες να ελέγξει το Ιράκ, μάλιστα είχε ξεκινήσει από την κυβέρνηση Ομπάμα το σχέδιο για απόσυρση των στρατευμάτων κατοχής, όμως η χαώδης κατάσταση στην Συρία, καθώς και η βία που ξέσπασε στο Ιράκ στα τέλη Δεκεμβρίου του 2013, άλλαξαν εξ ολοκλήρου την κατάσταση. Πιο συγκεκριμένα, όταν ο Ιρακινός Σιίτης πρωθυπουργός Νούρι αλ-Μαλίκι (Nouri al-Maliki), διέταξε τις δυνάμεις ασφαλείας να διαλύσουν μια κατασκήνωση Σουνίτων αντικυβερνητικών διαδηλωτών στο Ραμάντι, ισχυριζόμενος ότι ήταν φυτώριο για την al-Qaeda. Χιλιάδες καλά οπλισμένοι Σουνίτες Ισλαμιστές μαχητές, εξεγέρθηκαν στις αρχές του Ιανουαρίου στην επαρχία Ανμπάρ και κατέλαβαν το Ραμάντι, την Φαλούτζα (μια πόλη κοντά στη Βαγδάτη), το Τικρίτ και την Μοσούλη (που διαθέτουν πετρελαιοπηγές), με τον Ιρακινό στρατό και τους Κούρδους να αδυνατούν να τους σταματήσουν. Το αποτελούμενο από βαρέα όπλα μαζικό οπλοστάσιο του ISIS, είναι σαφές ότι προήλθε από την Συρία, όπου η οργάνωση έκανε εισαγωγή όπλων.
Όπως με την al-Nusra, έτσι και με το ISIS, τα δυτικά ΜΜΕ επίτηδες αποφεύγουν να αναφέρουν τις πηγές χρηματοδότησης της οργάνωσης. Πιστεύεται πια ευρέως (από την Σιιτική κυβέρνηση του Ιράκ, αλλά και από ειδικούς αναλυτές), ότι η Σαουδική Αραβία είναι ο βασικός χρηματοδότης της ISIS, αλλά και το Κατάρ, το Κουβέιτ και τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, έστω και αν οι Αμερικανοί, παραδοσιακοί εταίροι αυτών των πετρελαϊκών παραγωγικών χωρών, αποκρούουν τις κατηγορίες ως ανακριβείς και προσβλητικές. Με την ενίσχυση από τα πλούσια Σουνιτικά Αραβικά κράτη, το εμπόριο πετρελαίου από τα κοιτάσματα της Βόρειας Συρίας και του Βόρειου Ιράκ που κατέλαβε, αλλά και από την λεηλασία της Κεντρικής Τράπεζας της Μοσούλης, μπορεί να συντηρεί έναν στρατό περισσοτέρων από 60.000 μαχητών για έναν ολόκληρο χρόνο! Σύμφωνα με εκτιμήσεις προς το παρόν διαθέτει 10.000 άνδρες χωρίς να υπάρχουν πληροφορίες για το πώς τους πληρώνει. Ένας τέτοιος στρατός, θα πολεμά εναντίον των Σιιτών της Συρίας και του Ιράκ. Είναι λοιπόν σαφές, πως οι Αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών γνωρίζουν τα πάντα.
Με την εδραίωση της παρουσίας τους στο Ιράκ και αφού κατέλαβαν σημαντικές περιοχές, απωθώντας τα στρατεύματα της Σιιτικής κυβέρνησης και την πολιτοφυλακή των Κούρδων του Ιρακινού Κουρδιστάν, οι Τζιχαντιστές αντάρτες πέρασαν στη κατεστραμμένη από τον πόλεμο γειτονική Συρία. Οι βάναυσες τακτικές της οργάνωσης, που περιλαμβάνουν: μαζικές εκτελέσεις, αποκεφαλισμούς, βασανιστήρια, στοχοποίηση Σιιτών Μουσουλμάνων, κοινοτήτων Χριστιανών και Γεζίντι/Yazidi (μια Κουρδόφωνη θρησκευτική μειονότητα του Βορείου Ιράκ), καθώς και οι απαγορεύσεις σε θεωρούμενες αντι-ισλαμικές συμπεριφορές (κάπνισμα, αλκοόλ κτλ.), έχουν προκαλέσει την οργή πολλών απλών Σύριων και Ιρακινών πολιτών, θυμάτων της τυφλής βίας και του μίσους της Τζιχαντιστικής οργάνωσης.
Όμως οι βιαιότητες αυτές δεν είναι τυχαίες, αλλά μέρος μιας καλά υπολογισμένης προπαγάνδας, με σκοπό την τρομοκρατία των αντιπάλων. Μάλιστα οι υποστηρικτές του ISIS, είναι τόσο φανατικοί και ανεξέλεγκτοι, που ακόμα και η al-Qaeda διέκοψε τις επαφές μαζί τους! Επιπλέον σημειώθηκαν και μάχες με την al-Nusra (το παρακλάδι της al-Qaeda στην Συρία και τον Λίβανο) στην Συρία, σε έναν αδυσώπητο αγώνα για κυριαρχία. Έχοντας επιβληθεί στους άλλους Ισλαμιστές αντάρτες της Συρίας, το ISIS ανακοίνωσε την δημιουργία Ισλαμικού Κράτους (Χαλιφάτο που διέπεται υπό αυστηρό Ισλαμικό νόμο) στις κατεχόμενες εκτάσεις του Ιράκ και της Συρίας, ενώ διακήρυξε τον ηγέτη της ομάδας, Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι (Abu Bakr al-Baghdadi), ως χαλίφη και ηγέτη των Μουσουλμάνων όπου γης. Η ταχύτατη επέλαση του ISIS στο Ιράκ και ειδικά στις Κουρδικές περιοχές, ανάγκασε τους Αμερικανούς να εξαπολύσουν αεροπορικές επιδρομές εναντίον του (σκεπτόμενοι μάλιστα να χτυπήσουν το ISIS ακόμα και μέσα στην Συρία, ενισχύοντας όμως έτσι την θέση του Άσαντ στη χώρα!!!), ενώ το Ισραήλ κάλεσε για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους στο Ιράκ, που θα είναι ανάχωμα στον Ισλαμικό εξτρεμισμό. Όμως με τις επιδρομές Αμερικανικών αεροσκαφών, τερματίζεται η ''εκεχειρία'' των ΗΠΑ με τους φανατικούς Ισλαμιστές, που η κυβέρνηση Ομπάμα καλλιεργούσε τόσο επιμελώς, όπως είναι φανερό και από την φρικιαστική εκτέλεση δυο Αμερικανών δημοσιογράφων.
Αυτό που εκπλήσσει, είναι η εξελιγμένη δομή και απίστευτη οργάνωση του Ισλαμικού Κράτους, ενώ δεν θα ήταν υπερβολή το ISIS να χαρακτηριστεί πλέον ως η πλουσιότερη τρομοκρατική οργάνωση του πλανήτη, αφού εμπορεύεται πετρέλαιο και σιτηρά, μεταξύ άλλων και με τις κυβερνήσεις που υποτίθεται ότι πολεμάει! Από αυτά μπορούμε να υποθέσουμε, πως το Ισλαμικό Κράτος ήρθε για να μείνει. Οι μαζικές δολοφονίες Ιρακινών και Σύριων σε καθημερινή βάση, οι αποκλεισμένοι στις περιοχές τους Γεζίντι που απειλούνται με γενοκτονία, οι πάμπολλοι Δυτικοί (κυρίως Ευρωπαίοι) Μουσουλμάνοι που πάνε να πολεμήσουν στην Μέση Ανατολή, οι Αμερικανικοί βομβαρδισμοί για την αναχαίτιση του Ισλαμικού Κράτους, η ανακίνηση του θέματος της κρατικής υπόστασης του Βορείου Κουρδιστάν, η αδυναμία της Σιιτικής κυβέρνησης του Ιράκ και η βοήθεια που της προσφέρει απλόχερα το Ιράν, συνθέτουν ένα σκηνικό χάους στην Μέση Ανατολή, κατά το φθινόπωρο του 2014. Τα πάντα λοιπόν ξεκίνησαν από τον πόλεμο στην Συρία.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου