Με δεδομένη την αλυτρωτική πολιτική της Τουρκίας προς την Θράκη, η οποία τα τελευταία χρόνια εκδηλώνεται σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τόνους, θα πρέπει να γίνει κατανοητή η ταυτόχρονα «σπορά» που γίνεται από τους τουρκικούς παρακρατικούς μηχανισμούς στην Θράκη, το αποτέλεσμα της οποίας αναμένει με υπομονή η Άγκυρα για να ενεργοποιήσει την κατάλληλη στιγμή μία πολύ στοχευμένη διπλωματική επίθεση προς την Ελλάδα.
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Η «σπορά», λοιπόν, είναι πολύ συγκεκριμένη και έχει γίνει αντιληπτή από πολύ λίγους στην Ελλάδα. Αφορά, μάλιστα, την χρήση συγκεκριμένων λέξεων, στις οποίες η τουρκική εξωτερική πολιτική δομεί μία πολύ ισχυρή βάση για άμεσες πιέσεις (και φυσικά απαιτήσεις) προς την Ελλάδα.
Η χρήση της λέξης «τούρκος», αντί «τουρκόφωνος», αλλά και της φράσης «Δυτική Θράκη», αντί της «Ελληνικής Θράκης», είναι δύο από τις περιπτώσεις που αξίζουν ιδιαίτερης μέριμνας από εκείνους που πληρώνονται αδρά για να προλαμβάνουν επιθετικές τουρκικές διπλωματικές «πρωτοβουλίες», αποστερώντας από την αλυτρωτική τουρκική πολιτική «χαρτιά» κατά της Ελλάδας.
Η λέξη «τούρκος» προσδιορίζει εθνική καταγωγή ή εθνοτική αναγνώριση και είναι σαφέστατα διαφοροποιημένη από τη λέξη «τουρκόφωνος», αφού η δεύτερη προσδιορίζει τη χρήση της τουρκικής γλώσσας ή κάποιου γλωσσικού ιδιώματος παραπλήσιου με αυτήν, το οποίο κατά κανόνα δεν προϋποθέτει εθνική συγγένεια.
Στην περίπτωση της Θράκης, η εμμονή χρήσης της λέξης «τούρκος» (με όλα τα παράγωγά της) σε αναφορές των μουσουλμάνων της Θράκης, δεν είναι απλή υπερβολή, αλλά είναι στοχευμένη τοποθέτηση και επιτηδευμένη μεθόδευση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία με Ιώβεια υπομονή δημιουργεί τις τελευταίες δεκαετίες έναν εκτρωματικό –αλλά και υπαρκτό- προπαγανδιστικό μηχανισμό, βάσει του οποίου οι κάτοικοι της Θράκης που μιλούν ένα τουρκόγλωσσο ιδίωμα αναγνωρίζονται αυτομάτως ως εθνική τουρκική μειονότητα.
Κι επειδή τυγχάνει αυτό το γλωσσικό τουρκικό ιδίωμα να χρησιμοποιείται μόνο από μουσουλμάνους της Θράκης, οι μηχανισμοί της τουρκικής προπαγάνδας απολύτως αυθαίρετα και θρασύτατα (εκμεταλλευόμενοι την παντελή απουσία των ελληνικών κρατικών – θεσμικών μηχανισμών) ενσωματώνουν το σύνολο των μουσουλμάνων της Θράκης στον προσδιορισμό «τούρκος». Με τον συγκεκριμένο τρόπο επιχειρούν την τουρκοποίηση ενός πληθυσμού μουσουλμάνων (Πομάκοι και Ρομά), που δεν χρησιμοποιούν τουρκικές λέξεις, ενώ και πολιτισμικά δεν έχουν καμία απολύτως συγγένεια με την τουρκική κουλτούρα πέρα από τα όσα κοινά στοιχεία προκύπτουν εξαιτίας της κοινής θρησκευτικής πίστης, δηλαδή του Ισλάμ.
Η λέξη «τούρκος» με όλα τα παράγωγά της αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο, για το οποίο η Τουρκία αφιέρωσε πολύ χρόνο και χρήμα ώστε να γίνει «αποδεκτό» στην καθημερινή του χρήση στην Ελληνική Θράκη, ενώ τα τελευταία χρόνια γίνεται σαφής προσπάθεια της επίσημης χρήσης του όρου «τουρκικός» (με όλα τα παράγωγά του) σχετικά με τους μουσουλμάνους που κατοικούν στην ακριτική αυτή περιοχή. Είναι η «μαγική» λέξη, που δημιουργεί εθνική μειονότητα η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης προς την Ελλάδα και ιδιαίτερα προς τους πολιτικούς εκείνους που είτε από ιδεοληπτικούς λόγους, είτε εξαιτίας μη γνώσης των όσων συμβαίνουν στην Θράκη, θα αποτολμήσουν να καθίσουν σε τραπέζι συζητήσεων με την Τουρκία, για να επιλύσουν το (παραχθέν) «πρόβλημα» και –χωρίς τη θέλησή τους- είτε από αμέλεια είτε από σκοπιμότητα θα λειτουργήσουν ως πυροκροτητές μίας ιδιαίτερα έκρυθμης κατάστασης η οποία θα είναι εις βάρος της Ελλάδας και μόνο της Ελλάδας.
Η φράση «Δυτική Θράκη», ο γεωγραφικός προσδιορισμός που χρησιμοποιείται τόσο από τους πληρωμένους τουρκόφρονες μουσουλμάνους της περιοχής, όσο και από πολιτικούς της Τουρκίας, αλλά και –δυστυχέστατα- από πολιτικούς και ΜΜΕ της Ελλάδας, είναι μία αναιτιολόγητη υποχώρηση της Ελληνικής πολιτικής, η οποία μέχρι πρότινος διέβλεπε αλυτρωτικά χαρακτηριστικά στην ονομασία της ΠΓΔΜ με γεωγραφικό προσδιορισμό, αλλά όλως παραδόξως δεν διακρίνει τουρκικά αλυτρωτικά χαρακτηριστικά στις αναφορές (επίσημες και ανεπίσημες) που γίνονται από την Τουρκία με τη χρήση γεωγραφικού προσδιορισμού της Θράκης ως «Δυτικής», ενώ αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας και θα έπρεπε να προσδιορίζεται επισήμως (πρώτα από την ελληνική πλευρά) σε όλες τις επίσημες αναφορές σε αυτήν, ως «Ελληνική».
Δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη ανάπτυξη της διαφοράς στην χρήση της λέξης Ελληνική, η οποία προσδιορίζει εθνικά και γεωγραφικά την Θράκη (το τμήμα της που βρίσκεται στην Ελλάδα) ως Ελληνική.
Γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά αυτές τις διαφορές των λέξεων και της πιθανής χρήσης ή μεταβολής χρήσης τους στο μέλλον, οι τουρκόφρονες της Ελληνικής Θράκης ανέδειξαν σε σοβαρότατο θέμα και εκθέτουν την Σεϊχάν Σαριτζά (μέλος της Ομάδας Διεθνών Εργασιών και λόμπι δραστηριοτήτων, δηλαδή έμμισθη πράκτορας της Τουρκίας, με ευθύνη την κατασυκοφάντηση της Ελλάδας διεθνώς), η οποία σύμφωνα με την τουρκόγλωσση εφημερίδα Bati Trakyia:
«Τόλμησε να αναφερθεί σε σύνοδο στην οποία μετείχε στις Βρυξέλλες (μαζί με τους προέδρους του κόμματος DEB και της ABTTF) λέγοντας χαρακτηριστικά : “Problems of the Turkish speaking Minority of Thrace in Greece”. Δηλαδή αναφέρθηκε σε «προβλήματα της τουρκόφωνης μειονότητας στην Ελλάδα». Δεν πρόκειται δηλαδή ούτε για Δυτική Θράκη , ούτε για τουρκική μειονότητα!»
Τέτοια βαρύτητα δίνουν οι καλολαδωμένοι τούρκοι ανθυποπράκτορες που δρουν ανεξέλεγκτα μέσα στην Ελλάδα και που σαν μοναδικό σκοπό έχουν να θέσουν υπό αμφισβήτηση το καθεστώς της Ελληνικής κυριαρχίας στην Ελληνική Θράκη…
Αναστατώθηκαν με τη χρήση της φράσης «τουρκόφωνη μειονότητα», η οποία -όπως είναι απολύτως φυσικό- αποδομεί το σύνολο της πολυετούς τουρκικής προπαγάνδας στην περιοχή. Ταυτόχρονα, δε, δείχνουν τελείως αιφνιδιασμένοι έως σοκαρισμένοι από την μη χρήση του γεωγραφικού προσδιορισμού «Δυτική» για την Θράκη κι αυτό επειδή αυτός ο γεωγραφικός προσδιορισμός ήταν ένα μεγάλο ατού από την πλευρά της Τουρκίας (αφού έγινε δυνατή η χρήση του ακόμη και από έλληνες πολιτικούς και ελληνικά ΜΜΕ), κάτι το οποίο η Σεϊχάν Σαριτζά (βουλγάρα στην καταγωγή αλλά μετανάστευσε οικογενειακώς στη Σμύρνη) είτε δεν έχει κατανοήσει πλήρως είτε έκανε ένα «λάθος» που μπορεί να συνάδει με αλλαγή πλεύσης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής (τα χαρακτηριστικά της οποίας είναι απολύτως αλυτρωτικά προς την Ελλάδα και ιδιαίτερα για την περιοχή της Ελληνικής Θράκης).
Γεγονός πάντως είναι πως έχει ξεσπάσει μεγάλος καυγάς, κυρίως από μία μερίδα τουρκοφρόνων, οι οποίοι θέλουν πολύ να κυκλοφορούν στα διεθνή φόρουμ, αλλά λόγω έλλειψης εγκεφαλικής δραστηριότητας δεν έγιναν αποδεκτοί για χρήση – δραστηριοποίηση τέτοιου είδους από το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών και από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Δυστυχώς, για τους ίδιους, δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν πως με την συγκεκριμένη «έκρηξή» τους έκαναν αντιληπτούς -σε πάρα πολλούς- τους λόγους για τους οποίους επέμεναν να χρησιμοποιούν συγκεκριμένες λέξεις και φράσεις τόσο στις προφορικές όσο και στις γραπτές αναφορές τους τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Εμείς, περιμένουμε τα μέτρα που θα πάρει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να αντιστραφεί η τραγική (έως ηλίθια και επικίνδυνη), για το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας, κατάσταση. Τα λάθη της Τουρκίας δεν πρέπει να μένουν ανεκμετάλλευτα, αλλά αντίθετα πρέπει να μεταβάλλονται σε «δυνατά» όπλα της ελληνικής διπλωματίας. Ειδάλλως, ας αναλάβουν κάποιοι από την Αθήνα την ευθύνη να κάνουν τις σχετικές ανακοινώσεις στους κατοίκους της Ελληνικής Θράκης, ανακοινώνοντάς τους την ύπαρξη «μεταβολής» των μέχρι σήμερα γνωστών και αναγνωρισμένων δεδομένων…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου