του ΜΑΝΟΥ ΗΛΙΑ∆Η
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η εκτίμηση μιας απειλής, δυνητικής ή πραγματικής, είναι συνάρτηση της γνώσεως του μεγέθους της. Σε σχέση με το Ισλάμ στην Ελλάδα, η περιγραφή της εδώ παρουσίας του, μέσω των οργανώσεων και των τζαμιών του, είχε δοθεί σε άρθρο-προπομπό της σειράς «Φάκελος Ισλαμισμός» και συγκεκριμένως στο 188ο τεύχος των «Επικαίρων» (23-29/5/2013). Σκοπός του εν λόγω δημοσιεύματος ήταν να δοθεί μια πρώτη σαφής διάσταση της συγκεκριμένης παρουσίας του Ισλάμ στην Ελλάδα, η οποία, σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία [Σ.Σ.: η περιγραφή αντίστοιχων καταστάσεων σε άλλες χώρες, που αποτέλεσαν το αντικείμενο σειράς άρθρων αυτού του Φακέλου], θα παρείχε τη δυνατότητα εξαγωγής συμπερασμάτων ως προς το θέμα της υπάρξεως ή μη απειλής από απόψεως εθνικής ασφαλείας.
Στο τεύχος αυτό είχε γίνει μια πρώτη παρουσίαση του αριθμού των τζαμιών και των θρησκευτικών, πολιτιστικών ή άλλων οργανώσεων των Μουσουλμάνων (λαθρο)μεταναστών, καθώς και η συνεχής τάση και ο ταχύτατος ρυθμός αυξήσεώς τους τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Η επισήμανση της τάσεως –και στην περίπτωση αυτή– έχει ιδιαίτερη σημασία. Το 1998, για παράδειγμα, είχαμε 18 αυτοσχέδια τζαμιά –ή «άτυπους χώρους προσευχής», όπως τους αναφέρουν οι αρμόδιες υπηρεσίες– σε ολόκληρη την Αττική. Έξι χρόνια αργότερα, λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ο αριθμός αυτός είχε τριπλασιαστεί! Και δεκαπέντε χρόνια μετά το 1998, όταν υπήρχαν μόνο 18 τζαμιά, ο αριθμός τους έφτασε ήδη τα 115-120 ή περίπου εκεί [Σ.Σ.: ο ακριβής προσδιορισμός του αριθμού τους δεν είναι ευχερής, διότι άλλα από αυτά να κλείνουν και άλλα να κλείνουν και ανοίγουν εκ νέου αλλού κ.λπ.].
Στο προαναφερθέν άρθρο, είχαμε αναφέρει ονομαστικώς 30 αυτοσχέδια τζαμιά και 26 μουσουλμανικές οργανώσεις και συλλόγους, με τη δέσμευση να επανέλθουμε με περισσότερα στοιχεία. Τον κατάλογο αυτό συμπληρώνουμε σήμερα περιλαμβάνοντας σε αυτόν, εκτός από τα αραβικά τζαμιά, τα αντίστοιχα των νομίμων και μη μεταναστών από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και την Ινδία στην περιοχή της Αθήνας, καθώς και άλλα τζαμιά σε διάφορες επαρχίες της Ελλάδας.
Ο κατάλογος των τζαμιών
Τον συμπληρωμένο αυτόν κατάλογο τζαμιών παραθέτουμε παρακάτω, με ορισμένες σύντομες διευκρινίσεις και στοιχεία, όπου αυτό είναι δυνατόν.
1. Al Saleheen, Σοφοκλέους 196, Καλλιθέα.
2. Αl Salam, Γ. Παπανδρέου 87, Ζωγράφου.
3. Αl Bet Al Taqwa, Μπουμπουλίνας 4-6, Αθήνα (κατά ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες συνδέεται με τη Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας).
4. Al Ιhlaz, Στροφάδων 5, Κυψέλη. Τον Ιούλιο του 2009 μέλη του ίδρυσαν τον Ελληνο-Αραβικό Σύλλογο «Ειλικρίνεια».
5. Αl Farouk, Κωνσταντινουπόλεως 288, Αθήνα. Διατηρεί επαφές με το Ελληνο-Αραβικό Μορφωτικό Κέντρο (Μοσχάτο).
6. Αl Gorabaa, Λ. Ιωνίας και Κλυμένης 2, Αθήνα.
7. Al Salam, Γαλαξία 9, Ν. Κόσμος.
8. Al Noοr, Αλμυρίδος 10, Πειραιάς.
9. Al Ansar, Σόλωνος 39, Καλλιθέα.
10. Al Sahaba, Ξηρομέρου 32, Αμπελόκηποι.
11. ΚΕΒΑΑ, Σκαλιστήρη 8, Κ. Πατήσια.
12. Τaqwa, Σαλαμίνος 80, Μεταξουργείο.
13. Αmal Filla, Μενάνδρου 23, Αθήνα.
14. Salahadin Ayubi, Κ. Παλαμά 55, Δάφνη. Στον ίδιο χώρο στεγάζεται ο «Επιμορφωτικός Σύλλογος Ιρακινών Μεταναστών Ελλάδας»
15. Τζαμί άγνωστης ονομασίας στην οδό Μηλιαράκη και Κουρμούλη 55. Αθήνα.
16. Ομοίως, τζαμί στην οδό Ριζάρη 88, Μαραθώνας. Σουνίτες.
17. Τζαμί στον Σύλλογο Αιγυπτίων Παγκρατίου, Παυσανίου 18-20, Παγκράτι.
18. Αl Andalus, Φίλωνος 97-99, Πειραιάς.
19. Al Rahman, Παλαιολόγου 63-65, Αθήνα. Στον ίδιο χώρο λειτουργεί και ο Ελληνο-Αιγυπτιακός Σύλλογος «Πτολεμαίος».
20. ΙΜΑΝ, Φιλαδελφείας 24, Π. Κολιάτσου.
21. Τζαμί εντός του Ελληνο-Αραβικού Μορφωτικού Κέντρου, σε ιδιόκτητο κτήριο στην Πειραιώς και Κύπρου 2, στο Μοσχάτο, χωρητικότητος 3.000 ατόμων περίπου, πολλαπλάσιας δηλαδή χωρητικότητος από το σχεδιαζόμενο τέμενος του Βοτανικού. Η ιδιαίτερη επιμονή για την κατασκευή του τελευταίου επιδιώκεται προφανώς για καθαρά συμβολικούς λόγους (η Ελλάδα, κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού, είναι η μόνη χώρα χωρίς επίσημο ισλαμικό τέμενος). Το συγκεκριμένο Κέντρο λειτουργεί νόμιμα από το 2001, μετεγκατεστάθη –το 2007– από τους Αμπελοκήπους σε αυτόνομο κτήριο στο Μοσχάτο, το οποίο αγοράσθηκε και τροποποιήθηκε αναλόγως από Σαουδάραβα επιχειρηματία έναντι 2,5 εκατ. ευρώ. Το Κέντρο χαρακτηρίζεται από μια ανεξήγητη αυτοαπομόνωση και μυστικότητα, μην επιτρέποντας σε κανέναν (κυρίως Έλληνα) την είσοδο πλην των μελών και πιστών του και αποφεύγει κάθε επαφή με τα ΜΜΕ.
22. Τζαμί Αl Jabar (Μπανγκλαντές), ιδρύθηκε τον Μάιο του 1996, με καταχωρημένη στην Εφορία (ΑΦΜ 999045940) δραστηριότητα «Διοικητικές, Ψυχαγωγικές, Πολιτιστικές και Θρησκευτικές Υπηρεσίες». Στεγάζεται σε ιδιόκτητο κτήριο στην Αθήνα (Αισχύλου 37), το οποίο αναφέρεται ότι αγοράσθηκε προ τριετίας, έναντι 550.000 ευρώ. Από το ποσό αυτό, μέρος εκ 400.000 ευρώ είχε συγκεντρωθεί με εράνους μεταξύ των μελών του, ενώ για το υπόλοιπο των 150.000 ευρώ είχαν προσφύγει πέρυσι στη Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας του γνωστού Ν. Ελγαντούρ.
23. Bait Ul Maamoor, Φυλασίων 40, Κ. Πετράλωνα. Πρόκειται για τζαμί μεταναστών από το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές, που είναι σε κτήριο 185 τ.μ. (πρώτος όροφος το Τζαμί, δεύτερος ξενώνας και λουτρά). Το τζαμί ακολουθεί το δόγμα του κινήματος Ταμπλίγι (Tablighi Jamaat), το οποίο ιδρύθηκε το 1927 στο Δελχί και είναι γνωστό για την έντονη προσηλυτιστική του δράση. Σημ.: Κατά τον καθηγητή Κ. Γώγο, η λέξη «tabligh» σημαίνει «κήρυγμα – προπαγάνδα», παραπέμποντας ευθέως στην έννοια της ντάουα, για την οποία έγινε λόγος στα προηγούμενα άρθρα του Φακέλου Ισλάμ.
24. Τζαμί Minhaj Ul Quran, Καποδιστρίου 18, Νίκαια. Ιδρύθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1998 ως Σωματείο Πακιστανών. Ανήκει στη ΜΚΟ Minhaz Ul Quran International, με παρουσία σε εκατό χώρες. Σκοπός της οργανώσεως στη Δύση είναι η αρμονία μεταξύ κοινωνιών με διαφορετική κουλτούρα και θρήσκευμα, η διάδοση του μηνύματος της ανεκτικότητας, ο αμοιβαίος σεβασμός και τα πλεονεκτήματα της ενσωματώσεως στις διάφορες κοινωνίες. Είναι η πρώτη οργάνωση που ξεκίνησε τον διαθρησκευτικό διάλογο.
25. Al Umah, πακιστανικό τζαμί, Σόλωνος 20, Αγ. Ανάργυροι. Ιδρύθηκε στις 3 Μαΐου 2004, με μέλη του λιγότερους από πενήντα μετανάστες από Πακιστάν και Μπανγκλαντές.
26. Masjid Mohamediya [Σ.Σ.: με τον όρο «Μαστζίντ», οι μουσουλμάνοι περιγράφουν τα μικρά τζαμιά, χωρίς μιναρέ], Τριάδος 25, Μενίδι. Είναι επίσης έδρα Σωματείου με την επωνυμία «Πακιστανική Κοινότητα Μενιδίου».
27. Ο χώρος, στην οδό Λασκαράτου 8, Περιστέρι, αναφέρεται απλώς ως «Jafaria». Το πλήρες όνομα είναι «Tehrik-e Jafaria Pakistan» (ΤJP), που σημαίνει Κίνημα Σιιτών Πακιστάν, πακιστανική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1979 στο Πακιστάν με το όνομα Tehrik-e Nafaz-e Fiqah-e Islami, ως πολιτικό κόμμα, ως απάντηση της επιβολής του Ισλαμικού νόμου στη χώρα και των διακρίσεων εις βάρος των Σιιτών. Πρόκειται για σιιτική οργάνωση προσκείμενη στο Ιράν, η οποία ετέθη δύο φορές εκτός νόμου στο Πακιστάν από το καθεστώς Περβέζ Μουσάραφ (Οκτώβριος 2001 και Ιανουάριος 2002). Το 2011 (Νοέμβριος) ετέθη για τρίτη φορά εκτός νόμου, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ποτέ η προσφυγή του στη βία εις βάρος άλλων δογμάτων. Ο χώρος λειτουργεί νόμιμα με απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών από το 1999. Συγκεντρώνει περί τα 600 άτομα από το Πακιστάν και διατηρεί επαφές με τον χώρο προσευχής στην οδό Δήμητρος 1, στον Πειραιά.
28. Faizan-e Madeena, Μακρυγιάννη 15, στον Ρέντη, με ιδρυτές και μέλη μετανάστες από το Πακιστάν. Στον ίδιο χώρο λειτουργεί και το Σωματείο «Faizan-e Madeena – Ισλαμιστές με Ειρήνη για Όλον τον Κόσμο».
29. Faizan-Medina, Σοφοκλέους 38, Αθήνα. Ιδρύθηκε από Πακιστανούς στις 30 Μαΐου 2003, έχει περί τους 30-50 οπαδούς και ακολουθεί το δόγμα Dawat-e Islami. Η Dawat-e Islami ιδρύθηκε στην Μπαμπούλ Μαντίνα του Καράτσι το 1981 από τον Muhammad Ilyas Attar Qadri. Πρόκειται για οργάνωση για διάδοση του Κορανίου και της Σούννα, με κεντρικό σύνθημα «Πρέπει να παλέψω για να αναμορφώσω τον εαυτό μου και ολόκληρο τον κόσμο». Το 2011 η οργάνωση υποστήριξε ανοιχτά την δολοφονία του Πακιστανού πολιτικού Salmaan Taseer από μέλος της οργανώσεως λόγω διαφωνίας στο θέμα του νόμου περί βλασφημίας, με αποτέλεσμα να τεθεί έκτοτε σε καθεστώς επιτηρήσεως από την κυβέρνηση. Ο ηγέτης του κινήματος Faizal Haji Qadri επισκέφθηκε την Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2010.
30. Ένας ακόμη άτυπος χώρος προσευχής Πακιστανών με το ίδιο ως άνω όνομα, υπάρχει και στη Ν. Ζωή Ασπροπύργου, Θέση Παλαιό Πεύκο, και ακολουθεί και αυτό το ίδιο δόγμα.
31. Πολιτιστικός Σύλλογος Minhaz Ul Quran (και χώρος προσευχής) υπάρχει επίσης και στη Ν. Μάκρη, Μαραθώνος 31. Για το δόγμα τους βλ. παραπάνω.
32. Fatma Tuzahara, Λεωφόρος Κάτω Σουλίου 1, Μαραθώνας. Πακιστανικός χώρος προσευχής που ακολουθεί το προαναφερθέν δόγμα Ταμπλίγι.
33. Masjid Bilal, ομοίως ως άνω, με έδρα στην οδό Μαραθώνος 456, Μαραθώνας. Ακολουθεί δόγμα του Μinhaz ul Quran.
34. Masjid Maki, Κουταλιέρη 4, Ελευσίνα, πακιστανικός χώρος προσευχής (Μinhaz Ul Quran).
35. Al Mustafa, πακιστανικός χώρος προσευχής, με έδρα στην οδό Μπουμπουλίνας, Ασπρόπυργος. Ακολουθεί το δόγμα Sultan Bahu Trust.
36. Anwar Madina, πακιστανικός χώρος προσευχής, Θηβών 20, Μέγαρα. Δόγμα Μehria Nasiriya.
37. Morsid Omar, ιδρύθηκε το 2000, με έδρα στην οδό Στ. Βυζαντίου, Κ. Πατήσια. Μέλη του περί τα 40 άτομα από το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές. Ακολουθεί το δόγμα Ταμπλίγι και έχει σχέσεις με όλα τα τζαμιά του ίδιου δόγματος. Στο εξωτερικό αναφέρεται ότι έχει σχέσεις με την H.B.-Karachi, Pakistan.
38. Masjid Al Rahman, ιδρύθηκε το 2001, με έδρα την οδό Αριστοφάνους 14, Αθήνα. Μέλη του περί τα 30 άτομα από το Μπανγκλαντές. Ανεξακρίβωτη σχέση του με τον Σύλλογο «Φιλότητα». Δόγμα Ταμπλίγι.
39. Χώρος Ibrahim, Αριστοτέλους 124 και Ρίζου 7, Αθήνα. Μέλη του μετανάστες από το Μπανγκλαντές. Ακολουθούν δόγμα Ταμπλίγι.
40. Αl Malik, τζαμί στην οδό Αριστομένους 54, Αθήνα, μέλη του μετανάστες από το Μπανγκλαντές, δόγμα Ταμπλίγι.
41. Μοsque (τζαμί) Ameer Hamza, ιδρύθηκε τον Μάιο του 2006, με έδρα στην οδό Φυλής 9, Αθήνα. Συγκεντρώνει περί τα 50 άτομα από το Μπανγκλαντές. Δόγμα Ταμπλίγι, σχέσεις με όλα τα τζαμιά ίδιου δόγματος.
42. Τζαμί στην οδό Τιμοσθένους 6, στον Κολωνό, ιδρύθηκε από μετανάστες από το Μπανγκλαντές και ακολουθεί δόγμα Ταμπλίγι.
43. Madani, άτυπος χώρος προσευχής (αυτοσχέδιο «τζαμί»), ιδρύθηκε από μετανάστες από το Μπανγκλαντές και έχει έδρα στην οδό Αριστοφάνους 19, Αθήνα. Ταμπλίγι.
44. Βeit ul Aman, Ποσειδώνος 71, Καλαμάκι, Μπανγκλαντές, Ταμπλίγι.
45. Osman, Λεωφόρος Ιωνίας 132, Αθήνα (διεύθυνση κατοικίας του ιμάμη του), Ταμπλίγι.
46. Dar ul Aman, ιδρύθηκε από μετανάστες από το Μπανγκλαντές που αναφέρονται ως Σουνίτες, με έδρα στην οδό Δεληγιώργη 43, Αθήνα.
47. Μasjid Sidique Akbar, Μπανγκλαντές, έδρα Πολυμήτου 15, Αθήνα. Ταμπλίγι.
48. Άτυπος χώρος προσευχής Αl Rahman, ιδρύθηκε από μετανάστες από το Μπανγκλαντές, με έδρα στην οδό Αριστοφάνους 14, Αθήνα. Ταμπλίγι.
49. Masjid Bayat al Mukaram, Μπανγκλαντές, έδρα στην οδό Ηλία Ζερβού 22-24 (κατοικία ιμάμη). Ταμπλίγι.
50. Dar Ul Islam, Γερανίου 14, Αθήνα (όπου και κατοικία ιμάμη), Μπανγκλαντές, Ταμπλίγι.
51. Dar Ul Islam, Μoνής Προδρόμου 5, Πλατεία Βικτωρίας, Μπανγκλαντές, από Πακιστανούς που ακολουθούν το δόγμα της κοινότητας Jamaat Islam και ανήκουν στην ευρωπαϊκή οργάνωση-ομπρέλα Islamic Forum Europe. H Jamaat-e-Islamί Pakistan, όπως είναι το πλήρες όνομά της, ιδρύθηκε το 1941 στη Λαχώρη του Πακιστάν από τον Αμπού Αλα Μαουντούντι (Abu Ala Maududi), έναν από τους κορυφαίους διανοητές του σύγχρονου ισλαμιστικού κινήματος. Σκοπός της κοινότητας αυτής είναι η εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού κράτους, στο οποίο θα ισχύει ο νόμος της Σαρία. Το περίεργο είναι ότι ενώ η κοινότητα αυτή αντιτίθεται στον καπιταλισμό, σοσιαλισμό και στην αρχή του κοσμικού κράτους, επικρίνει τα σύγχρονα κοινωνικά ήθη και θέλει να επιβάλει τη Σαρία, υποστηρίζει ότι η δημοκρατία είναι αναπόσπαστο τμήμα του ισλαμικού πολιτικού ιδεώδους. Η κοινότητα, αν και χαρακτηρίζεται ως ένα κανονικό συντηρητικό ισλαμικό κόμμα, έχει υποστηρίξει την Αλ Κάιντα και έχει στραφεί εναντίον του Περβέζ Μουσάραφ (τον οποίο στην αρχή υποστήριζε), για τον λόγο ότι ο τελευταίος αποφάσισε να συμμετάσχει στον πόλεμο εναντίον της παγκόσμιας τρομοκρατίας.
52. Masjid Bilal, Κωνσταντινουπόλεως 254-258, Αθήνα, Μπανγκλαντές, Ταμπλίγι.
53. Masjid Al Ghaffar, Μπανγκλαντές, Αλιπέδου 32, Πειραιάς, Ταμπλίγι.
54. Masjid Aksah, Μπανγκλαντές, Αγίας Παρασκευής 106, Κ. Πατήσια, Ταμπλίγι.
55. Χώρος Bangladesh, Λεωφόρος Δημοκρατίας 315, Μενίδι, Ταμπλίγι.
56. Baitur Rahman, Τριπτολέμου 57, Ανθούπολη, Μπανγκλαντές, Ταμπλίγι.
57. Αφγανικός χώρος προσευχής Mhdia, Λευκωσίας 68, Περιστέρι. Δόγμα άγνωστο.
58. Αφγανικός χώρος προσευχής Νoor, Υγείας 11, Αθήνα. Στον ίδιο χώρο στεγάζεται και ο «Πολιτιστικός και Καλλιτεχνικός Σύλλογος Νoor».
Στους παραπάνω 58 χώρους θα πρέπει να προστεθούν άλλοι 7 που διατηρούν οι Ινδοί στην Ελλάδα, ανεβάζοντας έτσι τον συνολικό αριθμό των άτυπων χώρων προσευχή στους 65.
Τζαμιά στην επαρχίαΟ αριθμός αυτός είναι ακόμη μεγαλύτερος εάν συνυπολογισθούν και τα τζαμιά της επαρχίας. Γύρω από την Αττική, για παράδειγμα, λειτουργούν άλλα 7 τζαμιά και συγκεκριμένως 2 στη Θήβα (στην οδό Αυλίδος 8 και στην οδό Χρυσορροής στο ΚΤΕΚ Θήβας), 1 στα Οινόφυτα (οδός Κυπρίων Αγωνιστών), 2 στη Χαλκίδα (1 στο Βασιλικό και ένα στην οδό Κώτσου 5), 1 στη Σκάλα Ωρωπού (Φαφούτη 10), 1 στη Λεωφόρο Μαραθώνος 456, ενώ λίγο μακρύτερα, στην Κόρινθο (Δαμασκηνού 4) λειτουργεί ακόμη 1.
Στα τζαμιά αυτά προστίθενται 1 στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, 3 στο Ηράκλειο, 2 στα Χανιά, 3 στα Τρίκαλα, χωρίς να υπολογίζονται τα προϋπάρχοντα τζαμιά σε Θεσσαλονίκη, Ρόδο, Κω, Αλεξανδρούπολη κ.α. και κυρίως τα 300 περίπου τζαμιά που κατάφεραν να στήσουν οι Τούρκοι για έναν μουσουλμανικό πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα 120.000 άτομα, ήτοι 1 τζαμί ανά 400 περίπου άτομα, όταν στην ίδια την Τουρκία, παρά την αθρόα ανέγερση τζαμιών, η αντίστοιχη αναλογία είναι 1 τζαμί ανά 876 άτομα.
Ο αριθμός των νόμιμων (προϋπαρχόντων) και άτυπων τζαμιών είναι φυσικά ακόμη μεγαλύτερος (μέρος των οποίων αναφέραμε στο άρθρο του προαναφερθέντος τεύχους των «Επικαίρων»), αν ληφθεί υπ’ όψιν ο αριθμός και των διάφορων δήθεν πολιτιστικών συλλόγων, σχεδόν όλοι των οποίων χρησιμοποιούνται ως τζαμιά.
Δράση στον κυβερνοχώρο
Η τεράστια δραστηριότητα στον κυβερνοχώρο, την οποία αναφέραμε μόνο ενδεικτικώς στο προαναφερθέν τεύχος των «Επικαίρων» (τ. 188), μέσω της οποίας ασκείται μια έντονη εκστρατεία προσηλυτισμού Ελλήνων, είναι μια άλλη διάσταση, που παρά τις συνεχείς αναφορές σε αυτή από τα «Επίκαιρα» συνεχίζεται αμείωτη, με μόνο ενδιαφερόμενο για αυτή την παράνομη δραστηριότητα (ο προσηλυτισμός απαγορεύεται από το Σύνταγμα) την ΕΥΠ – και αυτή μόνο παλαιότερα και χωρίς συγκεκριμένη ενημέρωση της πολιτικής ηγεσίας. Η διανομή και κυκλοφορία βιβλίων για το Ισλάμ παρουσιάζει επίσης μεγάλη άνοδο, με πρωταγωνιστές το κίνημα του Τούρκου Ιμάμη Γκιουλέν και πρόσφατους μιμητές του τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ κ.ά.
Η γενική διαπίστωση είναι ότι λόγω της αδράνειας της κυβερνήσεως όσο και της Εκκλησίας [Σ.Σ.: μόνο πρόσφατα άρχισε να αντιλαμβάνεται την έκταση της θρησκευτικής διεισδύσεως στη χώρα μας], η Ελλάδα έχει καταστεί και αυτή στόχος της συστηματικής επεκτατικής πολιτικής του Ισλάμ στην Ευρώπη και όχι μόνο, παρά το γεγονός ότι μέχρι πριν από λίγα ακόμη χρόνια δεν αποτελούσε εμφανή τουλάχιστον στόχο μιας τέτοιας πολιτικής για πολλούς λόγους, ένας των οποίων ήταν η σημαντική ομοιογένεια του πληθυσμού της, που έφτανε το 98%. Η κάθετη μείωση του ποσοστού αυτού λόγω ελλείψεως πολιτικής στο μεταναστευτικό και η επικράτηση μιας φαιδρής «κουλτούρας», του τύπου «δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες παρά μόνο μετανάστες, διότι οι άνθρωποι δεν είναι λαθραίοι, όπως τα πράγματα» που υιοθέτησε η Αριστερά, διευκόλυναν την είσοδο στην Ελλάδα ενός τεράστιου αριθμού μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, με φυσικό αποτέλεσμα τη σημαντική αποδυνάμωση της ομοιογένειας του πληθυσμού της χώρας.
Ο λόγος για τον οποίο αναφέραμε εδώ έναν πληρέστερο κατάλογο (από αυτόν που είχαμε αναφέρει στο προαναφερθέν τεύχος των «Επικαίρων») των άτυπων χώρων προσευχής (τζαμιά) ήταν αυτός που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου: Ότι η εκτίμηση μιας απειλής γίνεται κατά πρώτον αντιληπτή εάν γίνει εξετασθεί το μέγεθος των στοιχείων που τη συνθέτουν.
Κατά τη μετριοπαθέστερη εκτίμηση, το μέγεθος αυτό είναι πλέον ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί, εκτός από την ενδεχόμενη χρήση του ως βασική υποδομή από όποιον την ελέγχει απέξω ή την εκμετάλλευσή του για κάθε είδους παράνομη δραστηριότητα, έχουν ήδη επισημανθεί στοιχεία ενός συστήματος κινητοποιήσεώς τους.
Υπενθυμίζουμε τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, στα οποία συμμετείχε σημαντικός αριθμός Πακιστανών και Αφγανών, ορισμένοι των οποίων που συνελήφθησαν ομολόγησαν ότι κάποιοι τους είχαν πληρώσει για να συμμετάσχουν στη καταστροφή του κέντρου της Αθήνας. Ένα δεύτερο γεγονός ήταν οι περίφημες διαδηλώσεις για το σκίσιμο του Κορανίου του 2009 (μετά από καταγγελία από έναν «ευσεβή» μουσουλμάνο που απεδείχθη αργότερα ότι είχε μετάσχει σε σοβαρά αδικήματα, όπως ένοπλη ληστεία κ.λπ.), οι οποίες κατέληξαν σε τεράστιες καταστροφές ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας. Τον δε Οκτώβριο του 2010, είχαμε την άνευ αδείας συγκέντρωση χιλιάδων μουσουλμάνων στα Προπύλαια για να εορτάσουν τη λήξη του Ραμαζανιού, μια καθαρή επίδειξη δυνάμεως των μουσουλμάνων με στόχο την ανέγερση του Τεμένους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο προσκληθείς από την Αίγυπτο Ιμάμης Μοχάμεντ Ζακί Μπατάρι, σε ερώτηση κατά τη συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα αν έβγαλε έξω τους μουσουλμάνους για επίδειξη δυνάμεως, απάντησε με ανατολίτικη πονηριά: «Εγώ δεν το είδα σαν επίδειξη δύναμης. Το είδα ως μία καλή ευκαιρία για την Ελλάδα να αποδείξει σε όλον τον κόσμο πως σέβεται το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να λατρεύει τον Θεό του όπου και εάν βρίσκεται». Και εκτός από την ευκαιρία αυτή, μας έδωσε και μία σαφέστατη απειλητική προειδοποίηση: «Αν το κράτος δεν λάβει μέτρα για να προστατευθούν οι μουσουλμάνοι, τότε η κατάσταση μπορεί να φτάσει στα άκρα…».
Συμπέρασμα; Όλα τα στοιχεία μιας σημαντικότατης απειλής είναι παρόντα και ορατά, δείγματα για το πού και πώς μπορούν να οδηγήσουν αυτά υπάρχουν, και το μόνο που δεν υπάρχει είναι η πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα της πολιτικής ηγεσίας στο σύνολό της για απαλλαγή της χώρας από τέτοιους σοβαρούς κινδύνους.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου