Ένα άρθρο του έγκυρου «Foreign Policy» έρχεται να υπενθυμίσει τα αυτονόητα, ενώ το «κοντέρ» της υποκρισίας «χτύπησε κόκκινο» στις τεταμένες λόγω των αποκαλύψεων των παρακολουθήσεων Ευρωπαίων αξιωματούχων από την αμερικανική NSA…
Η Γαλλία ανακοίνωσε την επιθυμία της για καθυστέρηση ολίγων εβδομάδων των συνομιλιών – διαπραγματεύσεων για την ολοκλήρωση της μεγαλύτερης διμερούς εμπορικής συμφωνίας στην Ιστορία, αυτή ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή οι ΗΠΑ κατασκοπεύουν την Ευρώπη.
Η απάντηση όμως ήρθε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αρχικά από τον ίδιο τον πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος υπενθύμισε χαμογελώντας στους αφελείς ή υποκριτές – διαλέγουμε και παίρνουμε – Ευρωπαίους, ότι όλες οι μυστικές υπηρεσίες του κόσμου κάνουν ακριβώς το ίδιο. Όλως τυχαίως, κυκλοφόρησε και ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από το «Foreign Policy», το οποίο περιείχε γνωστές αλλά ξεχασμένες και απ’ ότι φαίνεται αρκούντως «σκανδαλιστικές» λεπτομέρειες για τη δράση των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών.
Να σημειώσουμε αρχικά, ότι σε τέτοιες καταστάσεις, πολύ λίγα πράγματα είναι τυχαία, οπότε θα είχε ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε στη συνέχεια πόσες άλλες «τυχαίες» αποκαλύψεις θα ακολουθήσουν. Οι Αμερικανοί είναι βέβαιο ότι ενοχλήθηκαν από τους «οργισμένους» Γάλλους πολιτικούς που καλούν για παροχή ασύλου στον Έντυουαρντ Σνόουντεν και φροντίζουν με τον τρόπο τους να το δείξουν…
Φαίνεται επίσης, ότι έχουν τον τρόπο να «πείσουν ευγενικά» ότι είναι προς το συμφέρον όλων των πλευρών να κάνουν πίσω και να μη δώσουν συνέχεια… Η έκκληση Ολάντ για τερματισμό της κατασκοπευτικής δραστηριότητας μόνο ως αστείο μπορεί να ερμηνευθεί, εκτός κι αν ο Γάλλος πρόεδρος ανήκει στην πολυπληθή όπως φαίνεται κατηγορία των αδαών σύγχρονων πολιτικών της Γηραιάς Ηπείρου, που έχουν συμβάλλει με τη στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας που έχουν στο μυαλό τους στη σημερινή γεωπολιτική απαξίωσή της.
Αφού η πλευρά των ΗΠΑ αποδεδειγμένα έχει κολοσσιαίες δυνατότητες στον τομέα συλλογής πληροφοριών, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον, για παράδειγμα, να διαρρεύσουν τι ακριβώς συζητούσαν, πως δηλαδή μεθόδευαν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι την προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη λαίλαπα που έχει πέσει στα κεφάλια των Ελλήνων πολιτών, προφανώς συζητήσεις και με εγχώριους «λεβέντες» κάθε απόχρωσης».
Ενδιαφέρον θα είχε να μαθαίναμε κι άλλα πράγματα που αφορούν στον σύγχρονο «Πύργο της Βαβέλ» που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως για παράδειγμα τη μνημειώδη διαφθορά που καταλογίζουν ορισμένες πλευρές off the record στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών που κάνει τη δακτυλοδεικτούμενη Ελλάδα να μοιάζει ενίοτε με νηπιαγωγείο. Και δεν είναι μόνο αυτοί οι τομείς ενδιαφέροντος…Οι ευρωπαϊκές – και γαλλικές – κατηγορίες είναι «ξεκαρδιστικές» (hilarious) γράφει ο συγγραφέας, Άνταμ Ρόνσλεϊ, δεδομένης της απροκάλυπτης γαλλικής δραστηριότητας στον τομέα της κατασκοπείας με στόχο την κλοπή των μυστικών της αμερικανικής βιομηχανίας για να ενισχύσει την εγχώρια. Ο πρώην διοικητής της αντίστοιχης με την CIA γαλλικής μυστικής υπηρεσίας, Πιέρ Μαριόν, είχε δηλώσει «στα οικονομικά είμαστε ανταγωνιστές, δεν είμαστε σύμμαχοι», κάτι που γνώριζε η αμερικανική αντικατασκοπεία (FBI) για την οποία οι γαλλικές ενέργειες αποτελούσαν μεγάλο πονοκέφαλο.
Από τη δεκαετία του 1960, σημειώνει ο συγγραφέας, η δράση των Γάλλων είναι συνεχής, μαζική και ενίοτε αποτελεσματική. Δύρο παραδείγματα αρκούν: Αεροσκάφη της Air France που ταξίδευαν για τις ΗΠΑ ήταν παγιδευμένα με σκοπό να υποκλέψουν τις συνομιλίες από «απρόσεκτους» μάνατζερ μεγάλων εταιριών που συζητούσαν κατά τη διάρκεια της πτήσης.
Το αποκορύφωμα ήταν στο αεροπορικό σόου του Le Bourget το 1993, το μεγαλύτερο σόου του είδους στον κόσμο, όταν είχε διαρρεύσει έγγραφο της CIA στη δημοσιότητα με λίστα δεκάδων αμερικανικών εταιριών που αποτελούσαν στόχο για τις γαλλικές και όχι μόνο μυστικές υπηρεσίες, με αποτέλεσμα εταιρίες όπως οι Pratt & Whitney και η Hughes Aircraft είτε να μην παρουσιάσουν κάποια προϊόντα είτε να αποσυρθούν εξ ολοκλήρου από τη στατική έκθεση του σόου.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, την περίφημη «Εκτίμηση Εθνικών Πληροφοριών» (National Intelligence Estimate), η Γαλλία βρίσκεται στις τέσσερις χώρες που συνιστούν μεγαλύτερο κίνδυνο για την κατασκοπευτική της δράση μέσω του διαδικτύου (εκμοντερνίστηκαν και αξιοποιούν το διαδίκτυο). Αν και η Κίνα θεωρείται νούμερο ένα, στη δεύτερη θέση στρογγυλοκάθονται οι Γάλλοι μαζί με τους Ρώσους και τους Ισραηλινούς…
Και το μεγάλο ερώτημα είναι: Που βρίσκονταν όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι Ευρωπαίοι όταν διέρρεαν τέτοιες πληροφορίες; Τότε δεν έβρισκαν αυτή τη δραστηριότητα απωθητική; Ή μήπως δεν πληροφορήθηκαν την έκθεση; Ή τους ενημέρωσαν αλλά από τη στιγμή που θεώρησαν ότι δεν τους αφορά, αδιαφόρησαν; Αφού τίθεται το θέμα στην ηθική του διάσταση, οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να είχαν προβεί σε αυστηρή παράσταση προς τους Γάλλους κάνοντάς τους τότε κήρυγμα ότι αυτές είναι «απαράδεκτες ψυχροπολεμικές πρακτικές», όπως δηλαδή λένε σήμερα.
Για να τελειώνουμε με αυτό το γελοίο ζήτημα, το να ανταλλάσσονται τέτοιες κατηγορίες μεταξύ χωρών που υποτίθεται ότι είναι φιλικές και συμμαχικές επιδεινώνοντας τις σχέσεις, είναι αυτοκαταστροφικό, ενώ δημιουργεί και την αίσθηση ότι στη σημερινή Ευρώπη επικρατεί αφασία, άρα δεν αποτελεί και αξιόπιστο σύμμαχο διεθνώς, εξαιτίας ιδεοληψιών που κατατρύχουν τις ηγεσίες της.
Κατασκοπεία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει και σε έναν κόσμο τόσο ανταγωνιστικό όπως αυτός που ζούμε σήμερα, η κατάσταση μόνο θα επιδεινώνεται, δεν πρόκειται να καλυτερεύσει. Αντί να κοροϊδεύονται μεταξύ τους, οι σοβαρές χώρες ψάχνουν και βρίσκουν τομείς όπου υφίσταται σύμπλευση συμφερόντων και προχωρούν, χωρίς ψευδαισθήσεις ότι ο «σύμμαχος» θα σταματήσει να αναζητά την οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να του δώσει το πλεονέκτημα στις διεθνείς του σχέσεις, σε οποιονδήποτε επιμέρους τομέα.
Καλά, σε κανέναν δεν έκανε εντύπωση το πως ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, κάλυψε τους Αμερικανούς και «άδειασε» τον Σνόουντεν; Γιατί δεν το εκμεταλλεύτηκε για να κατηγορήσει στο πλαίσιο της διακηρυκτικής του πολιτικής τις Ηνωμένες Πολιτείες; Ας προβληματιστούν ορισμένοι και ας αντιγράψουν κάτι από την πραγματιστική του οπτική στις διεθνείς εξελίξεις, διότι είτε αρέσει είτε όχι, έτσι λειτουργούσε, λειτουργεί και θα συνεχίσει να λειτουργεί ο κόσμος μας.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου