Η οριστική ανατροπή του προέδρου τη Αιγύπτου, Μοχάμεντ Μόρσι, σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας σελίδας στην πολυτάραχη Ιστορία της χώρας του Νείλου, μια σελίδα όμως η οποία δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα είναι ειρηνική, ενώ θα παίξει ρόλο και στις περιφερειακές ισορροπίες…
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Κάποιες αρχικές παρατηρήσεις είναι πλέον δυνατό να γίνουν λίγη ώρα μετά το πραξικόπημα και αφού οι πληροφορίες για το τι έχει πραγματικά συμβεί έχουν ξεκαθαρίσει. Το βασικότερο είναι ότι οι ένοπλες δυνάμεις, παρότι χρεώνονται – ή πιστώνονται κατ’ άλλους – την απομάκρυνση του ισλαμιστή προέδρου, δεν επιθυμούν την ανάληψη της εξουσίας, αλλά επιθυμούν να παίζουν τον ρόλο του εγγυητή της σταθερότητας της χώρας, λειτουργώντας όσο είναι δυνατόν στο παρασκήνιο.
Παρότι πολλοί αναλυτές είχαν την πεποίθηση ότι ο Μόρσι είχε κατορθώσει να ελέγξει το στράτευμα με ισλαμιστές στρατηγούς, κατέστη σαφές ότι οι ένοπλες δυνάμεις σε χώρες της Μέσης Ανατολής όπως η Αίγυπτος, με τη δεδομένη Ιστορία, είναι αυτόνομες και αυτοδιοικούμενες και μόνο τύποις υπόκεινται στην πολιτική εξουσία. Οι στρατηγοί αντιλήφθηκαν πολλοί γρήγορα ότι δεν θα ήταν προς το συμφέρον τους να ταυτιστούν με την οποιαδήποτε πλευρά όταν επικρατεί τόσο μεγάλος διχασμός και ότι θα πρέπει να διατηρήσουν την πολυτέλεια καθορισμού της στάσης τους ad hoc.
Το ζητούμενο είναι μέχρι πότε θα μπορούν να παίζουν αυτόν τον ρόλο και να μην αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση της χώρας… Γιατί το λέμε αυτό; Διότι έγκυροι αναλυτές επισημαίνουν τον κίνδυνο να επαναληφθεί στην Αίγυπτο ότι έγινε στην Αλγερία, όπου εξελέγη ισλαμιστική κυβέρνηση στην οποία δεν επετράπη να κυβερνήσει. Ως αποτέλεσμα, ισχυροποιήθηκαν και ριζασπαστικοποιήθηκαν τα πιο ακραία ισλαμιστικά στοιχεία, με αποτέλεσμα τον εξαιρετικά αιματηρό εμφύλιο πόλεμο από τον οποίο δεν έχει ακόμα συνέλθει η χώρα.
Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στην Αίγυπτο, αφού το μπλοκ των ισλαμιστών δεν περιλαμβάνει μόνο τη Μουσουλαμική Αδελφότητα, αλλά και τους πολύ πιο συντηρητικούς και ακραίους σαλαφιστές, που έχουν ως επικεφαλής. Με απλά λόγια, ο κίνδυνος είναι η ενδεχόμενη εκτροπή του στην ένοπλη βία που θα αλλάξει τα δεδομένα στην Αίγυπτο. Επίσης, όταν ένα μεγάλο μέρος του αιγυπτιακού λαού στηρίζει τους ισλαμιστές και ένα εξίσου μεγάλο τους απεχθάνεται, είναι πολύ δύσκολο να φτιαχτεί βιώσιμη κυβέρνηση εθνικής ενότητας που θα μακροημερεύσει.
Γιατί να μην κάνουν οι ισλαμιστές αυτό που έκαναν οι αντίπαλοι του Μόρσι; Τι θα κάνουν οι ένοπλες δυνάμεις; Πως θα δικαιολογήσουν την αδράνειά τους εάν ξεκινήσει να στήνεται το ίδιο σκηνικό από την… ανάποδη; Προς το παρόν, για να μη βρεθούν σε δυσμενή θέση οι στρατηγοί εξέδωσαν εντάλματα σύλληψης για 300 στελέχη των Αδελφών Μουσουλμάνων… Η δυσαρέσκεια όμως απέναντι στην όποια κυβέρνηση θα είναι νομοτελειακή. Η οικονομική κατάσταση στην ήδη φτωχή χώρα είναι κάκιστη, οπότε το περιθώριο κοινωνικής ανοχής στα οικονομικά μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν θα είναι από ελάχιστη έως μηδενική.
Με απλά λόγια, η προοπτική για την Αίγυπτο δεν είναι καλή και αυτό φανταζόμαστε ότι θα αποδειχθεί πολύ σύντομα. Αυτό θα έχει και περιφερειακές επιπτώσεις. Οι ισλαμιστές στην Αίγυπτο μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις σχέσεις τους με τη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας για να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα και να υπονομεύσουν την αποδοχή των ενόπλων δυνάμεων. Ήδη, από το Κάιρο μεταδίδεται ότι έχουν συλληφθεί τέσσερα φερόμενα ως μέλη της Χαμάς με την υποψία ότι σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση…
Οι προβοκάτσιες μπορεί να είναι στην ημερήσια διάταξη… Ας μην ξεχνάμε ότι ο γιατρός και διάδοχος του Οσάμα μπιν Λάντεν στην ηγεσία της Αλ Κάιντα είναι ο Αιγύπτιος Αϊμάν Αλ Ζαουάχρι, ο αδερφός του οποίου Μοχάμεντ, ηγείται των σαλαφιστών που επιδιώκουν τη τζιχάντ, αν και προς το παρόν το σαλαφιστικό κόμμα Αλ Νουρ συνεργάζεται με το στράτευμα…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου