Σύμφωνα με σημερινά δημοσιεύματα στα ελληνικά blogs ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν απείλησε ευθέως τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου για το θέμα της Συρίας κατά την διάρκεια της σημερινής συνάντησης τους. Σε ένα βαθμό την ίδια άποψη είχε και η Ισραηλινή εφημερίδα DEBKA Files σε σχετικό της δημοσίευμα.
Στην παρούσα φάση ο μοναδικός που μπορεί να «επιπλήξει» το Ισραήλ είναι ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα. Κανείς άλλος. Και η αιτία προφανή. Το Ισραήλ έχει ανάγκη τις ΗΠΑ περισσότερο από ποτέ. Αυτό φάνηκε και με την απόφαση του Ισραήλ να ζητήσει συγγνώμη στην Τουρκία κάτω από την επιρροή Ομπάμα.
Σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση το σοβαρότερο επιχειρησιακό μειονέκτημα που φέρει το Ισραήλ απέναντι σε μια μονομερής επίθεση στο Ιράν είναι ο μικρός αριθμός αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού. "Στην περίπτωση που καταρριφθούν ένα με δύο αεροσκάφη μας εναέριου ανεφοδιασμού, η όλη επιχείρηση μοιραία θα αποτύχει" τόνισε χαρακτηριστικά Ισραηλινός αξιωματούχος.
Το Ισραήλ διαθέτει συνολικά μόλις δέκα τέτοια αεροσκάφη, ενώ η χιλιομετρική απόσταση ανάμεσα σε Ισραήλ και Ιράν τα καθιστά ως και τα πολυτιμότερα «εργαλεία» στην όλη επιχείρηση.
Όλα δείχνουν ότι οι ΗΠΑ βαστούν τα «κλειδιά» του Ισραήλ στην δική τους τσέπη.
Σχέσεις ΡΩΣΙΑΣ - ΙΣΡΑΗΛ
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη Νότια Οσετία τον Αύγουστο του 2008 έφερε στην επιφάνεια μια σειρά από πολιτικές και στρατιωτικές κινήσεις/συνεργασίες των χωρών της Δύσης σε σχέση πάντα με τη Γεωργία. Το Ισραήλ μέχρι να ξεσπάσει ο πόλεμος τον Αύγουστο του 2008 ήταν ένας από τους βασικούς προμηθευτές όπλων της Γεωργίας. Κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών σταμάτησε να παρέχει την οποιαδήποτε υποστήριξη στη Γεωργία ενώ γενικότερα κράτησε μια ουδέτερη στάση στην όλη διαμάχη. Δύο χρόνια μετά τον πόλεμο (το 2010) διάφορες διπλωματικές και όχι μόνο πηγές στη Ρωσία έφεραν στην επιφάνεια τις συζητήσεις μεταξύ Ισραήλ και Γεωργίας σχετικά με την επανέναρξη στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών. Το 2006 ο Σαακασβίλι είχε για πρώτη φορά επισκεφτεί το Ισραήλ όπου και συμφώνησε τη προμήθεια ισραηλινών τυφεκίων που αργότερα εστάλησαν στη Γεωργία.
Όταν όμως το 2008, η ρωσική αεροπορία κατέρριψε ισραηλινό μη επανδρωμένο αεροσκάφος στον εναέριο χώρο της Αμπχαζίας το Ισραήλ άρχισε να ανησυχεί με συνέπεια να ακυρώσει δια παντός την νέα αποστολή όπλων στη Γεωργία.
Μετά το πόλεμο του 2008, άρχισαν να διαρρέουν πληροφορίες πως οι ΗΠΑ εκπαίδευαν το στρατό της Γεωργίας, ενώ το Ισραήλ και η Ουκρανία τους προμήθευαν με βαρύ στρατιωτικό οπλισμό. Κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε ενώ το Φεβρουάριο του 2010 ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, διέψευσε κατηγορηματικά τις φήμες. Τα χρόνια πέρασαν αλλά κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με αποδείξεις σχετικά με το αν το Ισραήλ προμήθευε ή όχι με βαρύ οπλισμό τη Γεωργία. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν αρκετοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι στο Ισραήλ που ανέκαθεν δεν είχαν και τη καλύτερη άποψη για τον Σαακασβίλι. Ωστόσο κανείς τους δεν μπορούσε να αποκλείσει το ενδεχόμενο το Ισραήλ να κινείται υπογείως και αθόρυβα.
Σε κάθε περίπτωση ο Σαακασβίλι σήμερα δεν συμπεριλαμβάνεται στην πολιτική ελίτ της Γεωργίας!
ΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΙΣΛΑΜ ΕΝΩΝΕΙ ΡΩΣΙΑ-ΙΣΡΑΗΛ
Το καλοκαίρι του 2012 οι ASIAN TIMES
(http://www.atimes.com/atimes/Middle_East/NF21Ak03.html)
δημοσίευσαν ανάλυση που περιέγραφε τις μελλοντικές αιτίες συνεργασίας ανάμεσα σε Ρωσία και Ισραήλ.
Ακολουθούν τα σημεία:
- Η Ρωσία αντιτίθεται στο ριζοσπαστικό Ισλάμ, όπως το ίδιο κάνει και το Ισραήλ.
- Η Ρωσία ενισχύει τους δεσμούς της με το Κουρδιστάν
- Συνάντηση Πούτιν - Αχμαντινετζάντ στο Πεκίνο
- Η Ρωσία διαμαρτυρήθηκε για το τουρκικό συνέδριο με θέμα την κατάσταση στον Καύκασο
- Ο Πούτιν είπε στον Χοσέ Μαρία Αθνάρ το 2002 (η είδηση είδε το φως της δημοσιότητας μέσα Μαίου 2012 – όλως τυχαίως): "Στο τέλος το Ισραήλ θα κανονίσει γι' αυτούς" (για το Ιράν εννοούσε)
Το Ισραήλ θέλει με κάθε τρόπο να βγει προς την Ευρώπη, ενώ επιθυμεί να έχει επιρροή ακόμη και στα Βαλκάνια. Το Ισραήλ είναι απομονωμένο και κινδυνεύει η ίδια του η ύπαρξη λόγω του ριζοσπαστικού Ισλάμ. Το μετριοπαθές Ισλάμ που θεωρητικά πρεσβεύει η Τουρκία δείχνει να λοξοκοιτάζει ανατολικά και όχι τόσο δυτικά, με ότι αυτό συνεπάγεται. Το “The Washington Institute” προβάλει σταθερά τις θέσεις της τουρκικής αντιπολίτευσης και προωθεί τον Κεμαλισμό. Στην περίπτωση που «πέσει» ο Ερντογάν – με τον οποιονδήποτε τρόπο – οι σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ θα μπούνε σε άλλη αλλά και πραγματική ...διάσταση.
Το μέλλον της συνεργασίας ΡΩΣΙΑΣ - ΙΣΡΑΗΛ
Ο Αμερικανός Καθηγητής Mark Katz του Πανεπιστημίου Virginia George Mason, έγραψε πριν ένα χρόνο ότι η Ρωσική εξωτερική πολιτική δεν πρόκειται να αλλάξει ουσιαστικά τα επόμενα χρόνια εκτός από την περίπτωση της Κίνας και εκείνης στη Μέση Ανατολή. Σύμφωνα με την ανάλυση του Mark Katz, Ρωσία και Ισραήλ θα συνεργαστούν πολύ πιο στενά το επόμενο χρονικό διάστημα, για τους ακόλουθους λόγους:
- Το Ισραήλ παρέχει στρατιωτική τεχνογνωσία/τεχνολογία στη Ρωσία.
- Οι δύο χώρες έχουν αναπτύξει εμπορικές και οικονομικές σχέσεις.
- Ισραήλ και Ρωσία βρίσκονται απέναντι στο ριζοσπαστικό Ισλάμ (Ιράν, Χεζμπολάχ κλπ)
Από την πλευρά του ο Ρώσος Fyodor Lukyanov έγραψε στο RT ότι δεν βλέπει κάποιο λόγο που θα έκανε τη Ρωσία να μην ακολουθήσει όσα υπαγορεύει η ανάλυση του Αμερικανού Καθηγητή Mark Katz.
Σύμφωνα με τον Fyodor Lukyanov:
- Η κατάσταση στον Αραβικό κόσμο και κυρίως η "Αραβική Άνοιξη" έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή.
- Ρωσία και Ισραήλ αντιτίθενται στον εξισλαμισμό της Μέσης Ανατολής που οδηγεί ουσιαστικά στο Ριζοσπαστικό Ισλάμ.
- Το Ισραήλ έχοντας υψηλής τεχνολογίας εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τη Ρωσία στον τομέα αυτό.
Παραδόξως, η Ρωσία διαφωνεί με την τακτική του Ισραήλ απέναντι στο Ιράν και αντιτίθενται σε μια ενδεχόμενη Ισραηλινή επίθεση. Ωστόσο κάτι τέτοιο μπορεί να αλλάξει γρήγορα, ειδικά στην περίπτωση που το Ισραήλ νιώσει απομονωμένο ειδικά από την συμπεριφορά των ΗΠΑ που κωλυσιεργούν στο θέμα του Ιράν.
"Το γεγονός ότι μετά την ορκωμοσία του ο Βλαντιμίρ Πούτιν επέλεξε μία από τις πρώτες του επισκέψεις να είναι στο Ισραήλ, μόνο τυχαίο δεν είναι", ολοκλήρωσε ο Fyodor Lukyanov.
Ρωσία και Ισραήλ. Δύο χώρες με χώρες με ενεργή εξωτερική πολιτική, δύο χώρες που έχουν πολλά μεταξύ τους να πούνε!
πηγή
Δημοσίευση σχολίου