Ο πόλεμος στην Συρία, όπως εξελίσσεται μπορεί να γίνει όντως ανεξέλεγκτος και είναι ακριβώς έτσι όπως τα θέσατε. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί των, δηλαδή η Δύση και τα Σουνιτικά Αραβικά κράτη βιάζονται να ολοκληρώσουν τον σχεδιασμό των παγκοσμιοποιητών (Νέα Τάξη Πραγμάτων) με το προτελευταίο εμπόδιο, την Συρία, ώστε να αφοσιωθούν στον τελικό των και πιο σημαντικό στόχο, το Ιράν. Βέβαια τα πράγματα δεν εξελίσσονται, όπως τα σχεδίασαν. Ο παράγων Ρωσία και ο σύμμαχός της στον Συνεταιρισμό της Σαγκάης, η Κίνα, έχουν αντιληφθεί ότι διακυβεύονται πλέον ζωτικά τους συμφέροντα και αντιδρούν σθεναρά και με αποφασιστικότητα.
Η οικονομικά διαλυμένη χώρα μας, αντιμετωπίζει κινδύνους να δεχθεί επίθεση από την Τουρκία, με αφορμή την ανάφλεξη στην Συρία; Μπορεί δηλ. η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την αδυναμία μας και για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, να «χτυπήσει» την Ελλάδα;
Τα πάντα είναι πιθανά. Ανέκαθεν η Τουρκία εκμεταλλευόταν αδυναμίες. Είναι πιθανόν λοιπόν, προφασιζόμενη ή κατασκευάζοντας ένα γεγονός, να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα, ακόμη και να επιτεθεί κατά της Ελλάδος. Μην ξεχνάτε την υπόθεση των Ιμίων. Οι δε,50 υπερσύγχρονες γεφυροσκευές που προμηθεύτηκε πρόσφατα ο Τουρκικός στρατός και οι συνεχείς ασκήσεις στην περιοχή της Ανατολικής Θράκης, για πού προορίζονται; Προφανώς όχι για τους Κούρδους, το Ιράκ ή για την Συρία, όπου εκεί δεν υπάρχουν στα σύνορά της μεγάλα υδάτινα κωλύματα για να τα γεφυρώσουν. Μήπως για να γεφυρώσουν άμεσα τον Έβρο, τον Άρδα και τον Ερυθροπόταμο, ώστε να προελάσουν ταχύτατα από την Ανδριανούπολη μέχρι την Αλεξανδρούπολη;
Προέρχεστε από τον στρατό, τον οποίο υπηρετήσατε επί δεκαετίες. Η τρόικα ζητεί δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών, μείωση των εισακτέων στις Ένοπλες Δυνάμεις, ενώ ήδη οι μισθοί των μονίμων αξιωματικών έχουν συντριβεί. Πείτε μου κύριε Μπαλτζώη, ποιο είναι το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων, κάτω από αυτές τις συνθήκες; Μπορεί να αντιπαρατεθεί πολεμικά με την Τουρκία;
Μου δίδετε όμως την ευκαιρία να αναφερθώ στα τελευταία γεγονότα με την παραίτηση του Α/ΓΕΣ, στρατηγού Ζιαζιά Κων/νου, ενός εξαίρετου Αξκού, εξαιτίας ενός φαινομένου, που μαστίζει το στελεχιακό δυναμικό των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Γνωρίζω πολύ καλά τον στρατηγό Ζιαζιά, καθόσον είχαμε υπηρετήσει μαζί επί τέσσερα χρόνια ως Διοικητές Ιλών στην ίδια Μονάδα. Εξαίρετος, εργατικός, γνώστης και άριστος επαγγελματίας, αγνός, τίμιος, ηθικός. Είχε όμως και «μειονεκτήματα»: Άνθρωπος χαμηλών τόνων που ποτέ δεν αυτοπροβάλλετο, απλώς έκανε την δουλειά του με ήθος και συνέπεια. Έγινε Αρχηγός και ήταν έτοιμος να κάνει τις προβλεπόμενες κρίσεις(προαγωγές- αποστρατείες στελεχών) με τρόπο αξιοκρατικό, τίμιο και ηθικό. Η πολιτική ηγεσία της χώρας τις καθυστέρησε για πρώτη φορά και είδαμε τι συνέβη.Η παθογένεια των ΕΔ, που λέγεται κομματοκρατία, παρεμβάσεις πολιτικής ηγεσίας, αναξιοκρατία, προώθηση «των δικών μας παιδιών», χτύπησε πάλι. Και αυτή την φορά κύριος εκφραστής αυτής της αρρωστημένης και ζημιογόνου πρακτικής δεν ήταν ένας πολιτικός, που δεν καταλαβαίνει τις ΕΔ και το σώμα των αξιωματικών, αλλά ένας άνθρωπος «σαρξ εκ της σαρκός» των στελεχών. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τύπου και πολλών ιστοσελίδων ο ΥΦΕΘΑ, εκμεταλλευόμενος και την απειρία του ΥΕΘΑ περί κρίσεων και της σπουδαιότητας αυτών στην διοίκηση των ΕΔ και το ηθικό του στρατεύματος, ως ο κύριος εντολοδόχος πεπερασμένων πολιτικών αντιλήψεων, ξεχνώντας την προηγούμενη ιδιότητά του απαίτησε από τον Α/ΓΕΣ να υπακούσει στις πολιτικές σκοπιμότητες που εξυπηρετούσε και να επιβάλλει την λογική της αναξιοκρατίας και να προστατεύσει τα «δικά μας παιδιά». Και είναι προς τιμήν του Αντιστρατήγου Ζιαζιά, που αρνήθηκε να συμβιβαστεί, να κάνει «εικονικές» κρίσεις και παραιτήθηκε σώζοντας την τιμή και την υπόληψη του Στρατού. Ο κ. Ζιαζιάς έφυγε και πήρε μαζί του μόνο μία λέξη. Τον σεβασμό. Για κάποιους τελείως ανώφελη, για κάποιους το κόστος μιας ζωής. Εσείς κ. ΥΦΕΘΑ τι θα πάρετε φεύγοντας; Προφανώς μόνο την κομματική σας ταυτότητα.
Η μουσουλμανική αδελφότητα, εκδιωγμένη από την εποχή του Χάφεζ Αλ Άσσαντ, αυτή τη ώρα φαίνεται να παίρνει τα …πάνω της στην Συρία. Τι σηματοδοτεί το γεγονός, για την μετά Άσσαντ εποχή;
Σε αυτό το σημείο θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στα αίτια του αδυσώπητου εμφυλίου που διεξάγεται σήμερα στην Συρία. Εδώ και δεκαετίες το αυταρχικό Μπααθικό καθεστώς της Συρίας κυριαρχείται από την ισλαμική παραφυάδα των Αλαουιτών και καταπιέζει τους Σουνίτες, που αποτελούν τη μεγάλη πλειονοψηφία στη χώρα και βέβαια τους Χριστιανούς, μεταξύ των οποίων οι περισσότεροι ανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Αντιοχείας. Οι Αλαουίτες είναι συγγενείς με τους Σιίτες μουσουλμάνους και η Συρία βρίσκει στήριγμα στο Σιιτικό καθεστώς των μουλάδων του Ιράν, έχει δε την ίδια Ισλαμική - Σιιτική αντίληψη με τους Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Οι Σιίτες ουσιαστικά κυριαρχούν και στο Ιράκ, στο οποίο αποτελούν την πλειονότητα του πληθυσμού. Ιράν - Ιράκ - Συρία - Λίβανος δημιουργούν ένα άξονα, που θέλουν να εξουδετερώσουν από την μία πλευρά οι σουνιτικές χώρες, κυρίως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, και από την άλλη η Δύση. Η Συρία έχει την ιδιαιτερότητα ότι το 18% των Αλαουιτών καταπιέζει το 75% των Σουνιτών, οπότε φαίνεται φυσική η εξέγερση τους.
Μου δίδετε όμως την ευκαιρία να αναφερθώ στα τελευταία γεγονότα με την παραίτηση του Α/ΓΕΣ, στρατηγού Ζιαζιά Κων/νου, ενός εξαίρετου Αξκού, εξαιτίας ενός φαινομένου, που μαστίζει το στελεχιακό δυναμικό των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Γνωρίζω πολύ καλά τον στρατηγό Ζιαζιά, καθόσον είχαμε υπηρετήσει μαζί επί τέσσερα χρόνια ως Διοικητές Ιλών στην ίδια Μονάδα. Εξαίρετος, εργατικός, γνώστης και άριστος επαγγελματίας, αγνός, τίμιος, ηθικός. Είχε όμως και «μειονεκτήματα»: Άνθρωπος χαμηλών τόνων που ποτέ δεν αυτοπροβάλλετο, απλώς έκανε την δουλειά του με ήθος και συνέπεια. Έγινε Αρχηγός και ήταν έτοιμος να κάνει τις προβλεπόμενες κρίσεις(προαγωγές- αποστρατείες στελεχών) με τρόπο αξιοκρατικό, τίμιο και ηθικό. Η πολιτική ηγεσία της χώρας τις καθυστέρησε για πρώτη φορά και είδαμε τι συνέβη.Η παθογένεια των ΕΔ, που λέγεται κομματοκρατία, παρεμβάσεις πολιτικής ηγεσίας, αναξιοκρατία, προώθηση «των δικών μας παιδιών», χτύπησε πάλι. Και αυτή την φορά κύριος εκφραστής αυτής της αρρωστημένης και ζημιογόνου πρακτικής δεν ήταν ένας πολιτικός, που δεν καταλαβαίνει τις ΕΔ και το σώμα των αξιωματικών, αλλά ένας άνθρωπος «σαρξ εκ της σαρκός» των στελεχών. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τύπου και πολλών ιστοσελίδων ο ΥΦΕΘΑ, εκμεταλλευόμενος και την απειρία του ΥΕΘΑ περί κρίσεων και της σπουδαιότητας αυτών στην διοίκηση των ΕΔ και το ηθικό του στρατεύματος, ως ο κύριος εντολοδόχος πεπερασμένων πολιτικών αντιλήψεων, ξεχνώντας την προηγούμενη ιδιότητά του απαίτησε από τον Α/ΓΕΣ να υπακούσει στις πολιτικές σκοπιμότητες που εξυπηρετούσε και να επιβάλλει την λογική της αναξιοκρατίας και να προστατεύσει τα «δικά μας παιδιά». Και είναι προς τιμήν του Αντιστρατήγου Ζιαζιά, που αρνήθηκε να συμβιβαστεί, να κάνει «εικονικές» κρίσεις και παραιτήθηκε σώζοντας την τιμή και την υπόληψη του Στρατού. Ο κ. Ζιαζιάς έφυγε και πήρε μαζί του μόνο μία λέξη. Τον σεβασμό. Για κάποιους τελείως ανώφελη, για κάποιους το κόστος μιας ζωής. Εσείς κ. ΥΦΕΘΑ τι θα πάρετε φεύγοντας; Προφανώς μόνο την κομματική σας ταυτότητα.
Η μουσουλμανική αδελφότητα, εκδιωγμένη από την εποχή του Χάφεζ Αλ Άσσαντ, αυτή τη ώρα φαίνεται να παίρνει τα …πάνω της στην Συρία. Τι σηματοδοτεί το γεγονός, για την μετά Άσσαντ εποχή;
Σε αυτό το σημείο θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στα αίτια του αδυσώπητου εμφυλίου που διεξάγεται σήμερα στην Συρία. Εδώ και δεκαετίες το αυταρχικό Μπααθικό καθεστώς της Συρίας κυριαρχείται από την ισλαμική παραφυάδα των Αλαουιτών και καταπιέζει τους Σουνίτες, που αποτελούν τη μεγάλη πλειονοψηφία στη χώρα και βέβαια τους Χριστιανούς, μεταξύ των οποίων οι περισσότεροι ανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Αντιοχείας. Οι Αλαουίτες είναι συγγενείς με τους Σιίτες μουσουλμάνους και η Συρία βρίσκει στήριγμα στο Σιιτικό καθεστώς των μουλάδων του Ιράν, έχει δε την ίδια Ισλαμική - Σιιτική αντίληψη με τους Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Οι Σιίτες ουσιαστικά κυριαρχούν και στο Ιράκ, στο οποίο αποτελούν την πλειονότητα του πληθυσμού. Ιράν - Ιράκ - Συρία - Λίβανος δημιουργούν ένα άξονα, που θέλουν να εξουδετερώσουν από την μία πλευρά οι σουνιτικές χώρες, κυρίως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, και από την άλλη η Δύση. Η Συρία έχει την ιδιαιτερότητα ότι το 18% των Αλαουιτών καταπιέζει το 75% των Σουνιτών, οπότε φαίνεται φυσική η εξέγερση τους.
Η μουσουλμανική αδελφότητα, εκδιωγμένη από την εποχή του Χάφεζ Αλ Άσσαντ, αυτή τη ώρα φαίνεται να παίρνει τα …πάνω της στην Συρία. Τι σηματοδοτεί το γεγονός, για την μετά Άσσαντ εποχή;
Σε αυτό το σημείο θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στα αίτια του αδυσώπητου εμφυλίου που διεξάγεται σήμερα στην Συρία. Εδώ και δεκαετίες το αυταρχικό Μπααθικό καθεστώς της Συρίας κυριαρχείται από την ισλαμική παραφυάδα των Αλαουιτών και καταπιέζει τους Σουνίτες, που αποτελούν τη μεγάλη πλειονοψηφία στη χώρα και βέβαια τους Χριστιανούς, μεταξύ των οποίων οι περισσότεροι ανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Αντιοχείας. Οι Αλαουίτες είναι συγγενείς με τους Σιίτες μουσουλμάνους και η Συρία βρίσκει στήριγμα στο Σιιτικό καθεστώς των μουλάδων του Ιράν, έχει δε την ίδια Ισλαμική - Σιιτική αντίληψη με τους Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Οι Σιίτες ουσιαστικά κυριαρχούν και στο Ιράκ, στο οποίο αποτελούν την πλειονότητα του πληθυσμού. Ιράν - Ιράκ - Συρία - Λίβανος δημιουργούν ένα άξονα, που θέλουν να εξουδετερώσουν από την μία πλευρά οι σουνιτικές χώρες, κυρίως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, και από την άλλη η Δύση. Η Συρία έχει την ιδιαιτερότητα ότι το 18% των Αλαουιτών καταπιέζει το 75% των Σουνιτών, οπότε φαίνεται φυσική η εξέγερση τους.
Αυτό ήταν το υπόβαθρο που εκμεταλλεύτηκαν οι «παγκοσμιοποιητές» και εμπνευστές της Αραβικής άνοιξης, το καλλιέργησαν, το οργάνωσαν, το αξιοποίησαν, το σχεδίασαν, το χρηματοδότησαν και το ενισχύουν με κάθε τρόπο. Η λεγόμενη αντιπολίτευση αποτελείται λοιπόν από θρησκευτικής άποψης από Σουνίτες, αλλά με πολλά ετερόκλητα στοιχεία. Υπάρχουν αριστεριστές, δημοκράτες, στασιαστές και λιποτάκτες του Συριακού στρατού, μισθοφόροι (π.χ. από την Λιβύη) ακραίοι «Τζιχαντιστές» , μέλη της Αλ Κάιντα και φυσικά το κυρίαρχο και ηγετικό στοιχείο οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, ένα κίνημα από την δεκαετία του 1940, που βρίσκεται πίσω από πολλές εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις, όπως η Χαμάς, η Χεζμπολλάχ και η Αλ Κάιντα. Με την αραβική άνοιξη το κίνημα των αδελφών μουσουλμάνων απεφάσισε σε αγαστή συνεργασία με τις ΗΠΑ (έχουν συμμαχήσει), που χρηματοδοτεί μαζί με το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία όλα τα «απελευθερωτικά κινήματα» στην Β. Αφρική και την Μέση Ανατολή, μέσω όπως είπαμε της ΙΝΤCΟΜ. Έτσι λοιπόν στην περίπτωση της ανατροπής του καθεστώτος Άσσαντ, που θεωρείται πλέον πολύ πιθανό και εκτιμάται στο άμεσο μέλλον, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι θα κυριαρχήσουν και θα έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην διακυβέρνηση της χώρας, όπως έγινε στην Τυνησία, την Αίγυπτο και την Λιβύη. Αν και εγώ πιστεύω ότι η Συρία τελικά θα διχοτομηθεί η μάλλον θα τριχοτομηθεί, αλλά ας το αφήσουμε αυτό προς το παρόν.
Αυτό ήταν το υπόβαθρο που εκμεταλλεύτηκαν οι «παγκοσμιοποιητές» και εμπνευστές της Αραβικής άνοιξης, το καλλιέργησαν, το οργάνωσαν, το αξιοποίησαν, το σχεδίασαν, το χρηματοδότησαν και το ενισχύουν με κάθε τρόπο. Η λεγόμενη αντιπολίτευση αποτελείται λοιπόν από θρησκευτικής άποψης από Σουνίτες, αλλά με πολλά ετερόκλητα στοιχεία. Υπάρχουν αριστεριστές, δημοκράτες, στασιαστές και λιποτάκτες του Συριακού στρατού, μισθοφόροι (π.χ. από την Λιβύη) ακραίοι «Τζιχαντιστές» , μέλη της Αλ Κάιντα και φυσικά το κυρίαρχο και ηγετικό στοιχείο οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, ένα κίνημα από την δεκαετία του 1940, που βρίσκεται πίσω από πολλές εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις, όπως η Χαμάς, η Χεζμπολλάχ και η Αλ Κάιντα. Με την αραβική άνοιξη το κίνημα των αδελφών μουσουλμάνων απεφάσισε σε αγαστή συνεργασία με τις ΗΠΑ (έχουν συμμαχήσει), που χρηματοδοτεί μαζί με το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία όλα τα «απελευθερωτικά κινήματα» στην Β. Αφρική και την Μέση Ανατολή, μέσω όπως είπαμε της ΙΝΤCΟΜ. Έτσι λοιπόν στην περίπτωση της ανατροπής του καθεστώτος Άσσαντ, που θεωρείται πλέον πολύ πιθανό και εκτιμάται στο άμεσο μέλλον, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι θα κυριαρχήσουν και θα έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην διακυβέρνηση της χώρας, όπως έγινε στην Τυνησία, την Αίγυπτο και την Λιβύη. Αν και εγώ πιστεύω ότι η Συρία τελικά θα διχοτομηθεί η μάλλον θα τριχοτομηθεί, αλλά ας το αφήσουμε αυτό προς το παρόν.
Ανάμεσα στα μεγαλοπρεπή κτίρια, όλα με σημειολογική έννοια, ξεχωρίζει μια πυραμίδα, που ονομάζεται το «Παλάτι της Ειρήνης και της Συμφιλίωσης». Δηλαδή πάμε, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς, σε μια κυβέρνηση, σε ένα νόμισμα, σε ΜΙΑ θρησκεία και έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί οι προετοιμασίες για όλα τα παραπάνω.
Ζήσατε για αρκετό διάστημα ως στρατιωτικός ακόλουθος της Ελλάδος στο Ισραήλ. Οι σχέσεις της χώρας μας με το Ισραήλ, σας ικανοποιούν ή είναι υποτονικές; Η κίνηση του πρώην Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου να συναντηθεί δύο φορές με τον κ. Νετανιάχου, είχε αποτελέσματα θετικά ή ήταν για το θεαθήναι; Τι θα έπρεπε να έχει γίνει επ’ ωφελεία της Ελλάδος και εν τέλει τι πρέπει να κάνει η ελληνική διπλωματία προς αυτή τη κατεύθυνση;
Οι σχέσεις μας με το Ισραήλ έχουν βελτιωθεί θεαματικά με τις συναντήσεις ηγετικών στελεχών της πολιτικής ηγεσίας και των δύο χωρών και την υπογραφή σημαντικών συμφωνιών οικονομικών, πολιτικών και αμυντικών. Οι συμφωνίες αυτές είναι στρατηγικής σημασίας και θα έπρεπε να κινηθούμε με πιο γοργούς ρυθμούς, κάτι που δεν γίνεται και αυτό οφείλεται σε μας, που έχουμε ρίξει όλο το βάρος στην οικονομική κατάσταση, στην ακυβερνησία και στην μακρά εκλογική περίοδο. Η συνεργασία αυτή με το Ισραήλ είναι στρατηγικής σημασίας, σημαντική και ουσιαστική για την πατρίδα, η χώρα μας αποκτά σημαντικούς και ισχυρούς φίλους στο παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης, αποκτά στρατηγικό βάθος, διαθέτει στρατηγικό ισχυρό εταίρο, που θα μπορεί να βοηθήσει σε όλα τα επίπεδα, τον έντιμο και χρήσιμο σύμμαχό του (την Ελλάδα), στον τομέα των στρατηγικών (και όχι μόνο) πληροφοριών, στον στρατιωτικό, οικονομικό, πολιτικό και διπλωματικό τομέα και γενικά έναν εταίρο, φίλο και σύμμαχο, που έχει διεθνώς φωνή, δύναμη, θάρρος και ξέρει να «παίζει» άριστα τα διπλωματικά, σε ανώτερα και κλειστά για πολλούς επίπεδα και χώρους.
Θυμόμαστε τον Ανδρέα Παπανδρέου να υποστηρίζει σθεναρά τους Παλαιστίνιους. Η χώρα μας, ποια θέση οφείλει να κρατήσει απέναντι στον σκληρά και επί χρόνια δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό;
Ο Παλαιστινιακός λαός έχει δοκιμαστεί σκληρά μέχρι τώρα και είναι άδικο. Όλοι οι λαοί στην περιοχή έχουν ανεξάρτητο κράτος και μόνο ο Παλαιστινιακός λαός δεν έχει και η διεθνής κοινότητα έχει μεγάλη ευθύνη. Ο Παλαιστινιακός λαός είναι ο πιο έξυπνος και δημιουργικός λαός στην Μέση Ανατολή, ο πλέον δημοκρατικός και είναι ο μόνος που υποφέρει. Έχουν γίνει λάθη και από την διεθνή κοινότητα, που πριν μερικά χρόνια τους θεωρούσε τρομοκράτες, γιατί αγωνιζόταν για το αυτονόητο, την ανεξαρτησία των, αλλά και από την ηγεσία των Παλαιστινίων. Ο Γιάσερ Αραφάτ υπήρξε μεγάλος ηγέτης και αγωνιστής, ανέδειξε το Παλαιστινιακό ζήτημα, αλλά ήταν απαίσιος διπλωμάτης και δεν ήταν ρεαλιστής και οραματιστής. Έκανε λάθη, με το πιο ολέθριο, τον Αύγουστο 2000, όταν στο Καμπ Ντέιβιντ παρουσία Κλίντον και Εχούντ Μπαράκ δεν αποδέχτηκε το ειρηνευτικό σχέδιο που πρότεινε ο Κλίντον και ήταν το καλύτερο σχέδιο επίλυσης του Παλαιστινιακού. Τώρα, η Παλαιστίνη θα ήταν ανεξάρτητο κράτος και δεν θα φθάναμε στην Ιντιφάντα του Αλ Ακτσά,με τους χιλιάδες νεκρούς, στον διχασμό των Παλαιστινίων, στις σφαγές στην Γάζα της Φατάχ από τη Χαμάς και στην κατάσταση που είμαστε σήμερα δηλαδή στην ουσία οι Παλαιστίνιοι να είναι χωρισμένοι στα δύο, στην Γάζα και στην Δυτική Όχθη. Φυσικά η χώρα μας θα πρέπει να διατηρήσει τις εξαιρετικά φιλικές σχέσεις που είχαμε, να τις συνεχίσει και να είναι ο έμπιστος ενδιάμεσος μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Και το χρειάζονται και οι δύο πλευρές, Παλαιστινιακή και Ισραηλινή και τα διπλωματικά μας οφέλη θα ήταν πάρα πολλά. Οι Παλαιστίνιοι μας αγαπάνε και εμείς θα πρέπει να τους βοηθάμε όπου μπορούμε.
Μπορεί να μην είσθε ειδικός επί του θέματος, δεν παύετε όμως να έχετε άποψη, μια και ζήσατε από κοντά το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Πώς είναι εκεί η κατάσταση; Ποιοι κίνδυνοι διαβλέπετε να υπάρχουν για το Πατριαρχείο;
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων είναι το προχωρημένο Φυλάκιο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, στις ερήμους της Μέσης Ανατολής και θα πρέπει να το διαφυλάξουμε, ως κόρην οφθαλμού. Αντιμετωπίζει πολλούς κινδύνους και υπάρχει ο κίνδυνος απώλειάς του, όπως έγινε με το Πατριαρχείο Αντιοχείας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η Ιεραρχία του Πατριαρχείου, ο ανώτερος κλήρος είναι Έλληνες, ο δε κατώτερος κλήρος και το ποίμνιο είναι Άραβες, κατά βάση Παλαιστίνιοι. Υπάρχει μια τάση στην περιοχή να πάρουν τον έλεγχο οι Παλαιστίνιοι, με το επιχείρημα ότι το Πατριαρχείο αποτελείται από Παλαιστίνιους και μόνο η διοίκησή του είναι οι Έλληνες. Γιατί να μην πάρουμε και εμείς την διοίκηση και να έχουμε Άραβα Πατριάρχη;
Ποιος θα είναι ο ρόλος της Τουρκίας, σε έναν πόλεμο εναντίον της Συρίας; Την συμφέρει να αντιπαρατεθεί με την Ρωσία η οποία στέκεται στο πλευρό της Συρίας; Την ίδια ώρα, η σημερινή κατάσταση, εμφανίζει την Τουρκία να συμπορεύεται με το Ισραήλ! Ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου ή μου φαίνεται, κύριε Μπαλτζώη;
Ο ρόλος της Τουρκίας είναι όχι μόνο σημαντικός, αλλά και ήδη ενεργός και φανερός. Η Τουρκία εμποτισμένη από τον μεγαλοϊδεατισμό και την αλαζονική νεοοθωμανική πολιτική και λανθασμένα νομίζοντας, έτοιμη να καταστεί ηγέτιδα δύναμη του Αραβικού κόσμου, έχει μετατραπεί από τους «παγκοσμιοποιητές» σε «χρήσιμο ηλίθιο», ώστε να ολοκληρωθούν οι σχεδιασμοί των. Δηλαδή έχει καταστεί όργανο χρήσιμο για τους σκοπούς, επιδιώξεις, σχεδιασμούς των Αμερικανών και συμμάχων των (Δύση και ορισμένες αραβικές χώρες) , για την αλλαγή της γεωπολιτικο- στρατηγικής κατάστασης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Έτσι, στην περίπτωση της Συρίας και λόγω της άμεσης γειτνίασης, η Τουρκία έχει δημιουργήσει στα σύνορα με την Συρία κέντρα υποδοχής και περίθαλψης προσφύγων, τα οποία στην πραγματικότητα, είναι κέντρα εκπαίδευσης των αντικαθεστωτικών του συριακού καθεστώτος, λιποτακτών του Συριακού στρατού, μισθοφόρων από την Λιβύη και αλλού και φυσικά είναι βάσεις ανεφοδιασμού και προώθησης όπλων, τροφίμων και πυρομαχικών για τον επονομαζόμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό», που μάχεται το καθεστώς Άσσαντ. O ρόλος τους, είναι πολύ σημαντικός για τις Δυτικές δυνάμεις που προσπαθούν να ανατρέψουν το συριακό καθεστώς και η Τουρκική ηγεσία ελπίζει, ότι μετά την ανατροπή Άσαντ θα έχει μερίδιο από τον διαμερισμό της λείας.
Σε ότι αφορά το Ισραήλ, ενώ αρχικά ως πρώτη του επιλογή για στρατηγικό εταίρο, είχε την Τουρκία, με τα γεγονότα του στολίσκου ελευθερίας 2010 και τον θάνατο 9 Τούρκων στο πλοίο ΜΑΒΙ ΜΑΡΜΑΡΑ, η κατάσταση άλλαξε και το Ισραήλ επέλεξε, με την έγκριση των ΗΠΑ, την ελληνική πλευρά, Ελλάδα και Κύπρο. Η υπογραφή στρατιωτικών και στρατηγικών και όχι μόνο συμφωνιών, το απέδειξε. Τελευταία όμως, το Ισραήλ προσκάλεσε ομάδα 8 κορυφαίων Τούρκων δημοσιογράφων, όπου συναντήθηκαν με την πολιτική ηγεσία της χώρας και με τον πρωθυπουργό Νετανιάχου, «αντηλλάγησαν απόψεις και δόθηκαν εξηγήσεις», σε μια προσπάθεια να σπάσει ο πάγος και να αρχίσει μια κάποια επαφή. Εμείς έχουμε ευθύνη σε αυτό, καθόσον επί σχεδόν ένα έτος από την υπογραφή των συμφωνιών, η Ελλάδα είναι απούσα από κάθε διπλωματική πρωτοβουλία , η δε εξωτερική της πολιτική έχει βαλτώσει στα μνημόνια, στην συγκυβέρνηση, στην οικονομική δυσπραγία και στην μακρά εκλογική περίοδο.
Ναι κύριε Βραχιολίδη, ζούμε σε ένα θέατρο του παραλόγου και είμαστε και εμείς επί σκηνής.
Δημοσίευση σχολίου
Click to see the code!
To insert emoticon you must added at least one space before the code.