Η εναντίωση στον κουρδικό εθνικισμό και στο αυτονομιστικό ΡΚΚ αποτελούν ένα από τα λίγα σημεία που συμφωνούν οι Κεμαλιστές της Τουρκίας με τους θρησκευόμενους συντηρητικούς.
Ο τουρκικός εθνικισμός αποτελεί ένα από τα σπάνια παραδείγματα συνεργασίας μεταξύ συντηρητικών και Κεμαλιστών.
Αν και οι δυο ιδεολογικές φατρίες της Τουρκίας, οι θρησκευόμενοι συντηρητικοί και οι Κεμαλιστές, έχουν συχνά συγκρουστεί λόγω διαφορετικών ερμηνειών του κοσμικού κράτους, με τον καιρό έχουν αναπτύξει συγκλίνουσες απόψεις για τον τουρκικό εθνικισμό.
Το συντηρητικό AKP έχει περιοριστεί στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής για προσέλκυση μεγαλύτερης εκλογικής βάσης, ώστε να αποκτήσει έλεγχο σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης. "Στο παρελθόν, ο Πρωθυπουργός Ερντογάν ανέφερε πως ήταν ο ιμάμης της Ιστανμπούλ και πως ήταν εναντίον του κοσμικού κράτους, καθώς επίσης πως δεν μπορεί κάποιος να είναι ταυτόχρονα μέλος του κοσμικού κράτος και Μουσουλμάνος", αναφέρει η Σένα Καρασιπάχι, συγγραφέας του Muslims in Modern Turkey. "Τώρα, το ΑΚΡ έχει υιοθετήσει πιο μετριοπαθή στάση ώστε να παραμείνει στην εξουσία."
Το πραγματικό σημείο καμπής για το κίνημα των θρησκευόμενων συντηρητικών ήταν το "ήπιο πραξικόπημα" του στρατού το 1997, απομακρύνοντας το Ισλαμικό Κόμμα Ευημερίας (Refah) από την εξουσία, μετά το κλείσιμο του κόμματος το 1998 από το συμμαχικό συνταγματικό δικαστήριο των Κεμαλιστών για παραβίαση των αρχών του κοσμικού κράτους.
Από το κλείσιμο του κόμματος Ευημερία, το ΑΚΡ, το οποίο προέκυψε από το μετριοπαθές τμήμα του Ισλαμικού κινήματος της Τουρκίας, μεταπλάστηκε σε μαζική κομματική δομή, καλύπτοντας πλήθος διαφορετικών ομάδων του τουρκικού εκλογικού σώματος.
"Οι θρησκευόμενοι συντηρητικοί είναι αυτοί που έχουν εξελιχθεί και έχουν δείξει τη μεγαλύτερη τάση επανεξέτασης των αξιών τους", υποστηρίζει ο Χαλίλ Καραβέλι, ανώτερο μέλος του Ινστιτούτου Κεντρικής Ασίας-Καυκάσου και του Προγράμματος Μελετών του Δρόμου του Μεταξιού.
Το σημαντικό σημείο στην τουρκική πολιτική είναι ο τρόπος που ερμηνεύουν τα κόμματα το κρατικό κοσμικό κράτος. Το τουρκικό κοσμικό κράτος ήταν πάντα μοναδικό, καθώς ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ θέσπισε αρκετές μεταρρυθμίσεις ώστε να φέρει τη θρησκεία και την πίστη υπό την εξουσία ενός κεντροποιημένου κράτους -- κάτι που ξεπέρασε την ιδέα και την πρακτική του κοσμικού κράτους (π.χ. διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους) όπως ισχύει στη Δύση.
"Το ΑΚΡ έχει ενστερνιστεί το κοσμικό κράτος με τρόπο ο οποίος ορίζει πως το κράτος θα πρέπει να είναι ουδέτερο και να μην επιβάλει τις αξίες του σε άλλες μειονότητες", σύμφωνα με τον Καραβέλι. "Οι κοσμικοί έχουν γίνει πιο παγιωμένοι και φανατικοί στις απόψεις τους", συμπεριλαμβανομένης της δογματικής επιζήτησης ενός κρατικά ελεγχόμενου κοσμικού κράτους.
Ωστόσο, ένας τομέας όπου οι δυο φατρίες έχουν βρει κοινό έδαφος είναι ο τουρκικός εθνικισμός, ο οποίος έχει εκτοξευτεί στο προσκήνιο της εγχώριας πολιτικής ζωής της Τουρκίας με αυξανόμενες βιαιοπραγίες στο κυριαρχικά κουρδικό νοτιοανατολικό τμήμα.
Σχετικά Δημοσιεύματα
Εν μέσω αποκλεισμού του κοινοβουλίου, η Τουρκία μπαίνει σε περίοδο αβεβαιότητας
"Σε ό,τι αφορά στον τουρκικό εθνικισμό, είναι αμφότερα πολύ εθνοτικά. Σε ό,τι αφορά στις κουρδικές μειονότητες, έχουν και τα δυο επιφυλάξεις. Δεν είναι πολύ ευέλικτα ή τόσο ανεκτικά όσο με άλλες φιλελεύθερες ή κοινωνικά μετριοπαθείς κοινότητες", αναφέρει ο Καρασιπάχι.
"Ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ερντογάν ήταν πάντα Τούρκος εθνικιστής", εξηγεί ο Γκάρεθ Τζένκινς, μη κάτοικος, ανώτερο μέλος του Κοινού Κέντρου του Προγράμματος Μελετών Δρόμου του Μεταξιού και Τουρκικής Πρωτοβουλίας. "Από την αποτυχία του Κουρδικού ανοίγματος το 2009, έχουμε δει τον Ερντογάν να είναι όλο και πιο οξύς Τούρκος εθνικιστής, το οποίο έχει συμπέσει με την αυξανόμενη επιρροή του στο ΑΚΡ".
"Με τις αυξανόμενες τουρκικές-κουρδικές εντάσεις και μια πιθανή κατάσταση που θυμίζει εμφύλιο πόλεμο, θα δούμε τους θρησκευόμενους συντηρητικούς και τους κοσμικούς να έρχονται πιο κοντά στην εναντίωσή τους προς τους Κούρδους", αναφέρει ο Καραβέλι.
Αν και οι θρησκευόμενοι συντηρητικοί έχουν επιδείξει μεγαλύτερη τάση να ακολουθήσουν πιο λεπτή άποψη αναφορικά με τον εθνικισμό και το Κουρδικό, στην τρέχουσα περίσταση ο τουρκικός εθνικισμός προσφέρει σπάνια σύγκλιση αξιών μεταξύ Κεμαλιστών και ΑΚΡ.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου