Xθες, γι' άλλη μια χρονιά, ήχησαν ξανά οι σειρήνες για να επαναφέρουν στη μνήμη την αποφράδα μέρα της εκδήλωσης του χουντικού πραξικοπήματος, το οποίο κατέλυσε τη νόμιμη συνταγματική τάξη και άνοιξε τις κερκόπορτες εισόδου του Αττίλα στην πατρίδα μας. Ίσως, θα έπρεπε οι σειρήνες να ηχήσουν δύο φορές, για να προειδοποιήσουν αυτή τη φορά ότι το κράτος, που επέζησε ενός προδοτικού πραξικοπήματος, μιας βάρβαρης εισβολής η οποία συνεχίζεται για 37 χρόνια, της απειλής επιβολής ενός εκτρωματικού, θνησιγενούς σχεδίου, κινδυνεύει σοβαρά ξανά σήμερα. Όχι ως αποτέλεσμα ξένων συνωμοσιών και τουρκικών επεκτατικών σχεδίων, αλλά ως συνέπεια ενός εσωτερικού μαζοχισμού, ως αποτέλεσμα άνδρωσης και δράσης ενός σάπιου πολιτικού και κρατικού συστήματος, το οποίο διαλύει τη χώρα.
Όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, με αποκορύφωμα τη δολοφονία από το κράτος 13 πολιτών του, όσα αποκαλύπτονται και όσα θα αποκαλυφθούν τις μέρες και τους μήνες που έρχονται, είναι ενδεικτικά της χρεοκοπίας ενός συστήματος το οποίο εφθάρη και διεφθάρη εξαιτίας: Της ανικανότητας όσων το κυβέρνησαν και όσων αποτελούν τη λεγόμενη πολιτική ζωή του τόπου.
Όταν πριν από μερικά χρόνια ο Δημήτρης Χριστόφιας -ο οποίος τότε δεν ασκούσε εξουσία, αλλά βρισκόταν στην αντιπολίτευση- μιλούσε για σήψη θεσμών και αξιών, σίγουρα δεν πίστευε ότι η μεγαλύτερη σήψη και διαφθορά θα εκδηλωνόταν επί δικής του προεδρίας. Όντως, επί διακυβερνήσεως Χριστόφια, εφθάσαμε στο «αμήν». Δεν υπάρχει πια άλλος δρόμος να διανύσουμε για να πέσουμε στον γκρεμό. Βρισκόμαστε ήδη σε ελεύθερη πτώση.
Τα σκάνδαλα τα οποία ταλαιπώρησαν τον τόπο, στο διάστημα των τριών χρόνων διακυβέρνησης του ΑΚΕΛ, είναι τεράστια. Η ατιμωρησία, πλήρης. Η διαφθορά του κρατικού μηχανισμού, απόλυτη. Η ανευθυνότητα, η αδιαφορία, ο ερασιτεχνισμός, ο εφησυχασμός, στο απόγειό τους. Οι πρώτες ελπίδες, ότι το τέλος μιας εποχής και η έναρξη μιας άλλης, με την Αριστερά να αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση στα χέρια της, θα σήμανε την απαρχή μιας πιο ελπιδοφόρας για το λαό περιόδου, αποδείχθηκαν φρούδες.
Όχι μόνο δεν υπήρξε δίκαιη κοινωνία, όχι μόνο το εθνικό θέμα δεν έκαμε βήμα μπροστά, όχι μόνο δεν αποκαταστάθηκε η αξιοκρατία, όχι μόνο δεν επικράτησε σεμνότητα, όχι μόνο δεν εμπεδώθηκε ενότητα, όχι μόνο δεν αισθάνθηκε ο λαός χρηστή διοίκηση, αλλά εφθάσαμε στο έσχατο σκαλί. Στη χαλάρωση του κρατικού μηχανισμού, στα ελλείματα πατριωτισμού, στον πλήρη διχασμό, στον απόλυτο εφησυχασμό, στην απαράδεκτη ανευθυνότητα, στην αδιαφάνεια και στην απόκρυψη προβλημάτων. Εφθάσαμε στην εγκληματική αμέλεια και στη δολοφονία 13 αθώων ψυχών.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ θα έχουν να λένε ότι επί διακυβερνήσεώς τους κατέρρευσε όλο το κρατικό σύστημα της Κύπρου. Δεν χρειάζεται, πλέον, να κινηθεί ο Τούρκος. Κινείται ο εσωτερικός Αττίλας...
Με τον Κωστάκη Αντωνίου
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου