Πληροφορίες από άκρως αξιόπιστες κουρδικές πηγές, που αναφέρονται σε συγκεκριμένη κοινή επιχείρηση των τουρκικών, ιρανικών και συριακών μυστικών υπηρεσιών εναντίον στελεχών των Κούρδων σης Βρυξέλλες, αποκαλύπτουν μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα διάσταση των σχέσεων της Τουρκίας με τις χώρες αυτές, και κυρίως με το Ιράν.
Ταυτόχρονα, δίνουν μία ακόμη ένδειξη του μελλοντικού προσανατολισμού της Τουρκίας, ένα θέμα που αποτελεί τον κύριο προβληματισμό, τόσο των ΗΠΑ και της Ευρώπης όσο και άλλων χωρών που έχουν συμφέροντα στην περιοχή. Η στήλη, που θεωρεί ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών κάθε χώρας αποτελούν βασική παράμετρο της συνολικής εθνικής ισχύος της, κρίνει σκόπιμη την αναφορά εδώ στη συγκεκριμένη επιχείρηση, διότι -εκτός των άλλων- αποτελεί και μία ακόμη ένδειξη των νέων προσανατολισμών της τουρκικής ΜΙΤ, η οποία, ως γνωστόν, αναπτύσσει ιδιαίτερη δραστηριότητα στη χώρα μας.
Η επιλογή των Βρυξελλών ως χώρου εκτελέσεως της εν λόγω επιχειρήσεως δεν είναι τυχαία. Και τούτο, διότι οι Βρυξέλλες αποτελούν τα τελευταία χρόνια την έδρα και το κέντρο συντονισμού της δράσεως των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών σε ολόκληρη την Ευρώπη, μετά τη μεταφορά τους από τη Γερμανία. Τούτο συνέβη, μετά τις αλλεπάλληλες προστριβές και επεισόδια μεταξύ των γερμανικών και τουρκικών Αρχών τη δεκαετία του 1990, από την ανεξέλεγκτη δράση της ΜΙΤ στη Γερμανία.
Τα επεισόδια αυτά, τα οποία οδήγησαν στην απέλαση δεκάδων Τούρκων πρακτόρων που δρούσαν εκεί με το κάλυμμα της διπλωματικής ιδιότητας, οδήγησαν τελικά τη ΜΙΤ στην απόφαση μεταφοράς στις Βρυξέλλες του κέντρου συντονισμού της δράσεως της στην Ευρώπη, τόσο λόγω του ιδιότυπου κενού εξουσίας που υπάρχει στο Βέλγιο (ανυπαρξία κυβερνήσεως μέχρι και σήμερα ακόμη) όσο και εκ του εν γένει χαλαρού και επιτρεπτικού πλαισίου που επικρατεί στη χώρα αυτή εκ της παρουσίας πλήθους ξένων στρατιωτικών, διπλωματικών και πολιτικών αξιωματούχων στη Βελγική πρωτεύουσα, η οποία είναι ταυτόχρονα έδρα του NATO και της Ε.Ε.
Δίκτυο
Το αποτέλεσμα της μεταφοράς αυτής είναι να υφίστανται σήμερα στις Βρυξέλλες περί τα 20 στελέχη της ΜΙΤ, με διπλωματικό διαβατήριο, τα οποία χρησιμοποιούν ως έδρα τους τις πολυάριθμες στρατιωτικές και διπλωματικές αποστολές της Τουρκίας. Τα στελέχη αυτά, σύμφωνα με κουρδικές πηγές, έχουν αναλάβει να καθοδηγούν, αλλά και να ελέγχουν τους Τούρκους δημοσιογράφους που είναι διαπιστευμένοι σε διάφορους διεθνείς φορείς των Βρυξελλών, καθώς και τις δεκάδες των πολιτιστικών, εθνοτικών, κεμαλιστών, αθλητικών, ισλαμικών ενώσεων και συλλόγων, στους οποίους είναι οργανωμένοι οι 170.000 Τούρκοι υπήκοοι που ζουν στο Βέλγιο, όπως επίσης και τις εκατοντάδες των τζαμιών σε όλη τη χώρα. Κουρδικές πηγές εκτιμούν ότι στο έργο αυτό, πέραν των ανωτέρω 20 στελεχών, εμπλέκονται άλλοι 120-130 πράκτορες της ΜΙΤ, οι οποίοι εμφανίζονται ως στελέχη ή μέλη των οργανώσεων αυτών.
Παρά το τεράστιο δίκτυο της ΜΙΤ στις Βρυξέλλες, η Τουρκία δεν κατόρθωσε να εξουδετερώσει ή να θέσει υπό τον έλεγχο της την πολιτική δράση των Κούρδων, όπως προκύπτει εκ του γεγονότος ότι στις Βρυξέλλες έχει την έδρα το Kongra Gel (εξόριστο κουρδικό Κοινοβούλιο), το λίαν ενοχλητικό για την Άγκυρα κουρδική δορυφορικό κανάλι ROJ TV, καθώς και μία σειρά άλλων κουρδικών πολιτικών και διπλωματικών ομάδων, που αναπτύσσουν αξιόλογη δράση στο πλαίσιο του NATO, της Ε.Ε. κλπ. Η κατάσταση αυτή θα συνεχιζόταν κατά πάσα πιθανότητα έτσι, μέχρι που η Τουρκία άρχισε από τον περασμένο χρόνο να πραγματοποιεί μία ευδιάκριτη στροφή στις σχέσεις της με το Ιράν και τη Συρία, η οποία συνέπεσε χρονικά με την ανάληψη της ηγεσίας της ΜΙΤ από τον 42χρονο τότε Χακάν Φιντάν, πρόσωπο της απόλυτης εμπιστοσύνης του Ερντογάν (βλ. «ΚτΕ» 29-5-2010). Ο διορισμός του προκάλεσε τη δυσφορία των ΗΠΑ και άλλων νατοϊκών χωρών, ενώ ο υπουργός άμυνας του Ισραήλ Εχούντ Μπαρακ, αναφερόμενος στο θέμα τον Αύγουστο του 2010, εξέφρασε την έντονη ανησυχία του και προσέθεσε ότι αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τη διαρροή απόρρητων πληροφοριών προς το Ιράν. Τελικά, απ’ ότι φαίνεται, ο Μπαρακ είχε δίκιο, γιατί την ίδια περίπου περίοδο πηγές των Κούρδων ανέφεραν ότι η ΜΙΤ είχε εγκαθιδρύσει σχέσεις στενής συνεργασίας με τις μυστικές υπηρεσίες του Ιράν και της Συρίας σε μία σειρά θεμάτων, μεταξύ των οποίων και το Κουρδικό.
Τον Δεκέμβριο του 2010, οι υπηρεσίες πληροφοριών των Κούρδων, οι οποίες έχουν καλές προσβάσεις και πληροφορίες για τις αντίστοιχες υπηρεσίες της Τουρκίας, της Συρίας και του Ιράν, απέκτησαν πληροφορίες για μία κοινή επιχείρηση, που συμφώνησαν να εκτελέσουν οι μυστικές υπηρεσίες των χωρών αυτών. Η επιχείρηση αυτή, σύμφωνα με αξιόπιστες κουρδικές πηγές, αφορά τη δολοφονία των Ρεμζί Καρτάλ και Ζουμπεΐρ Αΐντάρ (αμφότεροι χρημάτισαν βουλευτές στην Τουρκία) και άλλων κορυφαίων πολιτικών στελεχών του κουρδικού κινήματος, που δρουν στην Ευρώπη, με έδρα τις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, οι υπηρεσίες πληροφοριών της Τουρκίας και του Ιράν ήταν αυτές που τελικώς σχεδίασαν την κοινή αυτή επιχείρηση, την οποία ανέθεσαν σε τέσσερις άνδρες, που ενημερώθηκαν για την αποστολή τους και εφοδιάστηκαν με τα σχετικά ταξιδιωτικά έγγραφα, θεωρήσεις.
Διαρροή.
Στα τέλη Δεκεμβρίου, οι πληροφορίες των Κούρδων για την επιχείρηση αυτή εδόθησαν στις υπηρεσίες πληροφοριών και ασφαλείας αρκετών ευρωπαϊκών χωρών, ενώ στις αντίστοιχες υπηρεσίες του Βελγίου παρεδόθη φάκελος με αδιάσειστα στοιχεία για την εν λόγω επιχείρηση. Παράλληλα με αυτό, οι Κούρδοι δήλωσαν στις βελγικές Αρχές ότι, σε περίπτωση που δολοφονηθεί στέλεχος του κινήματος τους στο Βέλγιο ή άλλο ευρωπαϊκό έδαφος, θα θεωρούν υπεύθυνες τις κυβερνήσεις του Βελγίου και άλλων ευρωπαϊκών και νατοϊκών χωρών, που συλλέγουν πληροφορίες για τη δράση των Κούρδων και τις μεταβιβάζουν στους Τούρκους, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι, από κοινού με τους Ιρανούς, να τις χρησιμοποιούν για την πραγματοποίηση εγκληματικών ενεργειών σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Στις αρχές Φεβρουαρίου, πληροφορίες από απόλυτα έγκυρες πηγές ανάφεραν ότι για το θέμα αυτό ενδιαφέρθηκε το ίδιο το Συμβούλιο Ασφαλείας του βασιλέα του Βελγίου (σ.ο.: ελλείψει κυβερνήσεως;), το οποίο επικοινώνησε με τους Κούρδους υπευθύνους και ζήτησε περαιτέρω ενημέρωση για το θέμα, τονίζοντας ταυτόχρονα τη σοβαρότητα που έχει η υπόθεση αυτή για τον ανώτατο άρχοντα του Βελγίου.
Τρεις μόνο γενικές παρατηρήσεις από την υπόθεση αυτή. Κατ” αρχάς, έχουμε μία επιστροφή της Τουρκίας στις πρακτικές των δολοφονιών των «εχθρών της Τουρκίας», της δεκαετίας του 1990 (περίοδος δολοφονίας και του Κύπριου αγωνιστή Γεωργιάδη). Τούτο παρεδέχθη με δήλωση του, το φθινόπωρο του 1994, ο (τότε) αρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ντογάν Ιχιουρές, ο οποίος ανέφερε ότι η Τουρκία είχε στείλει στο εξωτερικό 160 πράκτορες της ΜΙΤ, με αποστολή τη δολοφονία στελεχών του ΡΚΚ και των υποστηρικτών του στην Ευρώπη. Το ερώτημα εδώ βέβαια είναι γιατί, ενώ η Τουρκία το έπραττε αυτό μόνη της για δεκαετίες, τώρα συνεργάζεται για τον ίδιο σκοπό με τις μυστικές υπηρεσίες του Ιράν.
Αυτό που πρέπει να τονισθεί ακόμη είναι ότι η συνεργασία -και δη στενή- μεταξύ των υπηρεσιών πληροφοριών των δύο χωρών αποτελεί την πλέον αδιάψευστη απόδειξη μίας γενικότερης και σε βάθος συνεργασίας σε όλους σχεδόν τους τομείς. Μεταξύ αυτών και η παραβίασα από την Τουρκία του εμπάργκο προς το Ιράν, με τη συνεργασία τουρκικών κρατικών και ιδιωτικών εταιρειών με ιρανικό κρατικό οργανισμό που προμήθευε υλικό για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν (βλ. -ΚτΕ» 31 Δεκεμβρίου 2010). Το (δια ακριβώς έκανε η Τουρκία και στη δεκαετία του I960 με το Πακιστάν (μεσολάβηση και προμήθεια, από την κρατική πολεμική βιομηχανία ΜΚΕΚ, για λογαριασμό του Πακιστάν, υλικών που εκείνο δεν μπορούσε να αποκτήσει για το πυρηνικό του πρόγραμμα, με αντάλλαγμα πυρηνική τεχνολογία), με αποτέλεσμα να προκληθεί και τότε, αλλά και το 2010, αυστηρό διάβημα των ΗΠΑ προς την Τουρκία.
Τέλος, οι αλλαγές αυτές εμφανίζονται μερικούς μόνο μήνες από την ανάληψη της ηγεσίας της ΜΙΤ από τον Χακάν Φιντάν (βλ. «ΚτΕ» 30-5-2010), γεγονός που μπορεί να εκληφθεί και ως ένδειξη του «τρόπου γραφής» του στη διοίκηση της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών.
ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου