Με τον Κώστα Χριστοδουλίδη
Οι Τουρκοκύπριοι, με επικεφαλής την Πλατφόρμα συνδικαλιστικών οργανώσεων και κόμματα, διοργανώνουν ακόμα ένα συλλαλητήριο στις 2 Μαρτίου. Το πρώτο, της 28η Ιανουαρίου, συγκέντρωσε γύρω στους 30 χιλιάδες εργάτες, υπαλλήλους, φοιτητές. Έστειλε ένα συγκλονιστικό για την Τουρκία μήνυμα: Οι Τουρκοκύπριοι υπάρχουν και θέλουν την επιβίωσή τους και όχι την εξάρτηση από την Τουρκία. Σίγουρα δεν θέλουν την καθυπόταξή τους.
Η τουρκική κυβέρνηση, ως είθισται τόσα χρόνια να χαρακτηρίζει τους Τουρκοκύπριους η Τουρκοκυπριακή Ακροδεξιά,
τους προσδιόρισε ως πράκτορες των Ελληνοκυπρίων, του Χριστόφια και του ΑΚΕΛ. Επιχείρησε να αναδείξει την «αχαριστία» προς τη μητέρα πατρίδα που τους «συντηρεί». Επιχείρησε να στρέψει τους Τουρκοκύπριους κατά των Τουρκοκυπρίων. Να αποτρέψει ακόμα την ιδέα της συνεργασίας των δύο κοινοτήτων. Δεν είναι επιτρεπτό από την Τουρκία αλλά και κάποιους στην ελληνοκυπριακή κοινότητα να υπάρχουν κοινά συμφέροντα των Κυπρίων. Τους υπενθύμισε ταυτόχρονα με άτσαλο τρόπο ότι είναι πολύ «μικροί» για να ανατρέψουν στρατηγικά σχέδια που έχουν ετοιμαστεί και υλοποιηθεί εδώ και δεκαετίες και τα οποία αφορούν στην Κύπρο. Δεν είναι ανεκτό από την Τουρκία, οι Τουρκοκύπριοι να έχουν άποψη για την ανάπτυξή τους, πόσω μάλλον για την προοπτική της λύσης του Κυπριακού. Οι πράξεις και δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού, που τόσο συχνά και δικαιολογημένα ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, εξώθησαν τους Τουρκοκύπριους σε μαζικές διαδηλώσεις και αργότερα σε πρωτοφανή καταδίκη αυτών των δηλώσεων. Αυτό το στοιχείο αποτελεί ίσως ποιοτική διαφορά από την περίοδο μέχρι το 2004.
Η Τουρκία δεν μπορεί να διαχειριστεί με τόση ευκολία πλέον την κατάσταση του διαχωρισμού στην Κύπρο. Αυτό το μήνυμα πιθανόν να προβάλλει έντονα, όσο οι Τουρκοκύπριοι αμφισβητούν τις πολιτικές της Τουρκίας για εισροή εποίκων, κίνητρα στις τουρκικές επιχειρήσεις εις βάρος των τουρκοκυπριακών, και βίαιου νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονισμού της πολιτικής κατάστασης στα κατεχόμενα.
Παρόμοια έκπληξη που επέδειξε το τουρκικό κατεστημένο στην Άγκυρα από το κίνημα των Τουρκοκυπρίων, δείχνουν και ορισμένοι στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Γι' αυτούς ήταν αδύνατο να υπάρξει αντίδραση σε λαϊκό επίπεδο των Τουρκοκυπρίων. Αυτές οι κινητοποιήσεις μπορεί να έχουν αφυπνίσει και μια μερίδα των Ελληνοκυπρίων με την έννοια ότι είναι πιο ορατό σε αυτούς ότι οι Τουρκοκύπριοι αισθάνονται και αγαπούν τον τόπο τους, ο οποίος είναι η κοινή μας πατρίδα. Θέλουν να ζήσουν στον τόπο τους και όχι μετανάστες στην Τουρκία ή στην Αγγλία.
Το νέο τουρκοκυπριακό συλλαλητήριο σίγουρα θα εμπεριέχει πολλές πολιτικές αποχρώσεις από τα Δεξιά ώς τα Αριστερά, πιθανές προβοκάτσιες που να ποινικοποιούν ριζοσπαστικά στοιχεία, αλλά σίγουρα θα ξαναστείλει σοβαρά πολιτικά μηνύματα και στην Τουρκία.
Μπορούν, μήπως, να εντοπιστούν ορισμένα σημαντικά κοινά στοιχεία στα αιτήματα της πλειοψηφίας των Τουρκοκυπρίων με αυτά της πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων;
Κατά την άποψή μας, ναι. Άλλα σε μικρότερο και άλλα σε μεγαλύτερο βαθμό. Για παράδειγμα, δεν είναι ανεκτή η συνέχιση της πολιτικής της αφομοίωσης και της δημογραφικής αλλαγής που εντάθηκε με την παραχώρηση σε Τούρκους τής τουρκοκυπριακής ιθαγένειας. Η παρούσα κατάσταση δεν αποτελεί λύση, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Η Πλατφόρμα των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων στηρίζει την άμεση λύση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ. Οι Κύπριοι θέλουν να διαχειρίζονται οι ίδιοι τις τύχες τους.
Αυτά τα στοιχεία είναι σημαντικά και στέλλουν μηνύματα σε όσους συντηρούν την παρούσα άδικη κατάσταση. Αποτελούν απόδειξη και επιβεβαίωση της διαλεκτικής θέσης του ΑΚΕΛ για το ρόλο και την ανάγκη της κοινής πάλης και συνεννόησης ως συστατικού στοιχείου της λύσης του Κυπριακού. Τα μηνύματα της κοινής πάλης, που θέτει πάνω απ' όλα τα συμφέροντα των Κυπρίων, μπορούν και πρέπει να ακουστούν ισχυρότερα. Θα φέρουν την προοπτική της δίκαιης υπό τις περιστάσεις, χωρίς ξένες επεμβάσεις, βιώσιμης λύσης πιο κοντά.
ΠΗΓΗ
Οι Τουρκοκύπριοι, με επικεφαλής την Πλατφόρμα συνδικαλιστικών οργανώσεων και κόμματα, διοργανώνουν ακόμα ένα συλλαλητήριο στις 2 Μαρτίου. Το πρώτο, της 28η Ιανουαρίου, συγκέντρωσε γύρω στους 30 χιλιάδες εργάτες, υπαλλήλους, φοιτητές. Έστειλε ένα συγκλονιστικό για την Τουρκία μήνυμα: Οι Τουρκοκύπριοι υπάρχουν και θέλουν την επιβίωσή τους και όχι την εξάρτηση από την Τουρκία. Σίγουρα δεν θέλουν την καθυπόταξή τους.
Η τουρκική κυβέρνηση, ως είθισται τόσα χρόνια να χαρακτηρίζει τους Τουρκοκύπριους η Τουρκοκυπριακή Ακροδεξιά,
τους προσδιόρισε ως πράκτορες των Ελληνοκυπρίων, του Χριστόφια και του ΑΚΕΛ. Επιχείρησε να αναδείξει την «αχαριστία» προς τη μητέρα πατρίδα που τους «συντηρεί». Επιχείρησε να στρέψει τους Τουρκοκύπριους κατά των Τουρκοκυπρίων. Να αποτρέψει ακόμα την ιδέα της συνεργασίας των δύο κοινοτήτων. Δεν είναι επιτρεπτό από την Τουρκία αλλά και κάποιους στην ελληνοκυπριακή κοινότητα να υπάρχουν κοινά συμφέροντα των Κυπρίων. Τους υπενθύμισε ταυτόχρονα με άτσαλο τρόπο ότι είναι πολύ «μικροί» για να ανατρέψουν στρατηγικά σχέδια που έχουν ετοιμαστεί και υλοποιηθεί εδώ και δεκαετίες και τα οποία αφορούν στην Κύπρο. Δεν είναι ανεκτό από την Τουρκία, οι Τουρκοκύπριοι να έχουν άποψη για την ανάπτυξή τους, πόσω μάλλον για την προοπτική της λύσης του Κυπριακού. Οι πράξεις και δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού, που τόσο συχνά και δικαιολογημένα ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, εξώθησαν τους Τουρκοκύπριους σε μαζικές διαδηλώσεις και αργότερα σε πρωτοφανή καταδίκη αυτών των δηλώσεων. Αυτό το στοιχείο αποτελεί ίσως ποιοτική διαφορά από την περίοδο μέχρι το 2004.
Η Τουρκία δεν μπορεί να διαχειριστεί με τόση ευκολία πλέον την κατάσταση του διαχωρισμού στην Κύπρο. Αυτό το μήνυμα πιθανόν να προβάλλει έντονα, όσο οι Τουρκοκύπριοι αμφισβητούν τις πολιτικές της Τουρκίας για εισροή εποίκων, κίνητρα στις τουρκικές επιχειρήσεις εις βάρος των τουρκοκυπριακών, και βίαιου νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονισμού της πολιτικής κατάστασης στα κατεχόμενα.
Παρόμοια έκπληξη που επέδειξε το τουρκικό κατεστημένο στην Άγκυρα από το κίνημα των Τουρκοκυπρίων, δείχνουν και ορισμένοι στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Γι' αυτούς ήταν αδύνατο να υπάρξει αντίδραση σε λαϊκό επίπεδο των Τουρκοκυπρίων. Αυτές οι κινητοποιήσεις μπορεί να έχουν αφυπνίσει και μια μερίδα των Ελληνοκυπρίων με την έννοια ότι είναι πιο ορατό σε αυτούς ότι οι Τουρκοκύπριοι αισθάνονται και αγαπούν τον τόπο τους, ο οποίος είναι η κοινή μας πατρίδα. Θέλουν να ζήσουν στον τόπο τους και όχι μετανάστες στην Τουρκία ή στην Αγγλία.
Το νέο τουρκοκυπριακό συλλαλητήριο σίγουρα θα εμπεριέχει πολλές πολιτικές αποχρώσεις από τα Δεξιά ώς τα Αριστερά, πιθανές προβοκάτσιες που να ποινικοποιούν ριζοσπαστικά στοιχεία, αλλά σίγουρα θα ξαναστείλει σοβαρά πολιτικά μηνύματα και στην Τουρκία.
Μπορούν, μήπως, να εντοπιστούν ορισμένα σημαντικά κοινά στοιχεία στα αιτήματα της πλειοψηφίας των Τουρκοκυπρίων με αυτά της πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων;
Κατά την άποψή μας, ναι. Άλλα σε μικρότερο και άλλα σε μεγαλύτερο βαθμό. Για παράδειγμα, δεν είναι ανεκτή η συνέχιση της πολιτικής της αφομοίωσης και της δημογραφικής αλλαγής που εντάθηκε με την παραχώρηση σε Τούρκους τής τουρκοκυπριακής ιθαγένειας. Η παρούσα κατάσταση δεν αποτελεί λύση, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Η Πλατφόρμα των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων στηρίζει την άμεση λύση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ. Οι Κύπριοι θέλουν να διαχειρίζονται οι ίδιοι τις τύχες τους.
Αυτά τα στοιχεία είναι σημαντικά και στέλλουν μηνύματα σε όσους συντηρούν την παρούσα άδικη κατάσταση. Αποτελούν απόδειξη και επιβεβαίωση της διαλεκτικής θέσης του ΑΚΕΛ για το ρόλο και την ανάγκη της κοινής πάλης και συνεννόησης ως συστατικού στοιχείου της λύσης του Κυπριακού. Τα μηνύματα της κοινής πάλης, που θέτει πάνω απ' όλα τα συμφέροντα των Κυπρίων, μπορούν και πρέπει να ακουστούν ισχυρότερα. Θα φέρουν την προοπτική της δίκαιης υπό τις περιστάσεις, χωρίς ξένες επεμβάσεις, βιώσιμης λύσης πιο κοντά.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου