Αφορμή,το άρθρο της καθηγήτριας Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας, του Πάντειου Πανεπιστημίου κας Αναγνωστοπούλου, «Η χαμένη ταυτότητα των Τουρκοκυπρίων» στην «Καθημερινή» της Κύπρου της 13ης Φεβρουαρίου 2011.
Επιχειρηματολογεί λοιπόν, η ακαδημαϊκός επί της ουσίας, για τις θετικές δυναμικές παραμέτρους που απροσδόκητα ,δημιουργήθηκαν για την δική μας πλευρά, εξαιτίας των κινητοποιήσεων των Τ/Κ,
ένα δώρο για μας, από το τίποτα και με νόημα μας υποδεικνύει «Εκμεταλλευτείτε το, πάρτε την ευκαιρία, μην αφήσετε να χαθεί το momentum». Οι διαπιστώσεις της ακαδημαϊκού και ιδιαίτερα η θρυαλλίδα που άναψε, με εστίαση των κινητοποιήσεων των Τ/Κ εναντίον των κατοχικών στρατευμάτων, των εποίκων και της αποστασιοποίησης τους από την «μητέρα Τουρκία», αναδεικνύει μια νέα, μεγάλη παράμετρο του εθνικού μας προβλήματος που δεν μπορεί, δεν πρέπει, να μείνει ανεκμετάλλευτη.
Διεξάγονται λοιπόν, εδώ και τρία χρόνια οι περιβόητες συνομιλίες… «Κυπριακής ιδιοκτησίας» και η Τουρκία , αφήνεται στο απυρόβλητο . Ο Πρόεδρος κ. Χριστόφιας και οι αρχηγοί κομμάτων, αραιά και που,θυμούνται ότι, το κλειδί της λύσης βρίσκεται στην Άγκυρα, έτσι αόριστα, ερασιτεχνικά, ευκαιριακά, απρογραμμάτιστα και κυρίως ,χωρίς κοινή εθνική στρατηγική ,επικαλούνται την Ε.Ε. και τον ΟΗΕ, να πιέσουν τάχα την Άγκυρα.
Οι κινητοποιήσεις των Τ/Κ είναι αποτέλεσμα, στέρησης των ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, σαφέστατα δε, συνέχεια των κινητοποιήσεων και εξεγέρσεων των λαών της Τυνησίας – Αιγύπτου, Αλγερίας και των αναμενόμενων σε Υεμένη, Ιορδανία κ.ο.κ., σε ποιους; Εναντίον δικών τους ηγετών, καθεστώτων, κυβερνήσεων, όχι ξένων και εισβολέων. Τόλμησαν λοιπόν οι λαοί αυτοί και παίρνουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Εδώ στην ημικατεχόμενη Κύπρο, αντί να εκμεταλλευθούμε την ιστορική συγκυρία της πιο πάνω εξέγερσης και να συμπαραταχθούμε με τους Τ/Κ και να απαιτήσουμε όλοι (Κυβέρνηση, Βουλή, Εκκλησία, μαθητές, νεολαίες, τοπική αυτοδιοίκηση, σωματεία, συντεχνίες, οργανώσεις πάσης φύσεως ,εκτοπισμένοι και μη, εκτός από της «Κυπριακής ιδιοκτησίας» συνομιλίες να απαιτήσουμε και «Κυπριακής ιδιοκτησίας» διεκδικήσεις, απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων, επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια και στις περιουσίες τους, κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων τρίτων, σε μια χώρα, πλήρες μέλος του Ο.Η.Ε. και της Ε.Ε, τονίζεται ιδιαίτερα δε της Τουρκίας και αμφισβήτηση, της δήθεν κυριαρχίας και απομάκρυνσης των Βρετανικών βάσεων. Αυτό δεν ζητούν οι Τ/Κ; Απομάκρυνση του Αττίλα και των εποίκων, κυριαρχία στη «γη τους», την κατεχόμενη περιοχή, που είναι επίσης επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης (σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας ένταξης).
Ο μέσος Κύπριος διερωτάται. Γιατί τόση σιωπή, γιατί τόσος φόβος εκ μέρους μας; Εμείς το περήφανο Ελληνικό έθνος με την πλούσια ιστορία και τους αγώνες μας, που γίναμε φάρος και πυξίδα των λαών για Δημοκρατία, Ελευθερία και Δικαιοσύνη (κατά τραγική ειρωνεία ακόμα μας το αναγνωρίζουν) έχουμε κιοτέψει. Είναι κατάντια και ντροπή ,να ανεχόμαστε να μας υποδεικνύουν με τη στάση και τον αγώνα τους και το δικό μας χρέος, (άκουσον, άκουσον, οι καταπιεσμένοι μουσουλμάνοι, Τ/Κ, Τυνήσιοι, Αιγύπτιοι και άλλοι) και εμείς ζώντες, στην ίδιά μας την πατρίδα υπό κατοχή και πρόσφυγες, παραμένουμε αδιάφοροι, κυνικοί, παθητικοί, μοιρολάτρες, τους γυρίζουμε την πλάτη και συναινούμε στην πολιτική των θυτών μας και των θυτών τους, του κάθε Ερντογάν-Γκιούλ και των στρατοκρατών της Άγκυρας και υποτασσόμαστε στη χιτλερική υπόδειξή τους «Στο διάολο να πάτε… η Τουρκία βρίσκεται στην Κύπρο διότι έχει γεωστρατηγικά συμφέροντα… βγάλτε λοιπόν το σκασμό».
Και επιμένω, από αυτή και μόνο τη φράση του Τούρκου Πρωθυπουργού, έπρεπε και δεν είναι αργά, να γίνει σεισμός, ξεσηκωμός του λαού , εκδηλώσεις, καταδίκης και μαζικής,μαχητικής διεκδίκησης των δίκαιων και δικαιωμάτων μας με κυλιόμενες εκδηλώσεις σε δρόμους, πλατείες, γήπεδα και οδοφράγματα και παραπέμπω στην ιστορία… ποιος ηγέτης…; ποια κυβέρνηση; ποιο καθεστώς; ποιος δικτάτορας; ποια κατοχική και αποικιακή δύναμη, μπόρεσε ποτέ να αντισταθεί στην εξέγερση ενός λαού, που δεν ξεχνά, δεν απεμπολεί τα αυτονόητα και αγωνίζεται μαχητικά, συστηματικά και με συνέπεια μέχρι την δικαίωση, την ελευθερία, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την εθνική αξιοπρέπεια, γι’ αυτή τη γενιά και τις μελλούμενες.
Ο λαός δεν τρέφει πια αυταπάτες, δεν περιμένει από την χρεοκοπημένη στο εθνικό μας θέμα και όχι μόνο, διακυβέρνηση του κ. Χριστόφια – της φιλοσοφίας ,Κυπριακής ιδιοκτησίας ,ατάκας «Αννέν μήλον, εν’ ανθίσει» και «Απόν ημπορεί να δέρει τον γάρον, δέρνει το σάμαν» – και τις πολιτικές ηγεσίες να συνεγείρουν τον λαό. Αυτές, για άλλα καίγονται τώρα, που νους και φαιά ουσία για εκμετάλλευση του momentum. Γι’ αυτές, προέχουν τα συνέδρια, οι συνδιασκέψεις, οι κάμερες, οι αριστείνδην, οι υποψήφιοι για κόσμηση των ψηφοδελτίων τους, οι σφυγμομετρήσεις και οι μεταλλάξεις κάθε λογής, για υποκλοπή της ιερής ψήφου του λαού και η περιστρεφόμενη, με <<ευελιξία >> φυσικά, καρέκλα και το «χορτασμένο» βαλλάντιο.
Λαέ καταπιεσμένε από τον Αττίλα και προδομένε, ντροπιασμένε, από τους πολιτικά ανίκανους ηγέτες σου, μέτρησε πολύ, το που θα δώσεις τη ψήφο σου.
Τίμησε τον ηγέτη, το κόμμα, το βουλευτή, το φορέα που θα σε συνεγείρει εναντίον της εισβολής, της κατοχής, του εποικισμού και θα πρωτοστατήσει στην απελευθέρωση και στην επιστροφή και θα συμπαραταχθεί μαζί σου, μη υπολογίζοντας το προσωπικό, κομματικό ή άλλο κόστος, σ’ ένα αδυσώπητο αγώνα μέχρι τη δικαίωση.
Μην παρασυρθείς λοιπόν και προ πάντων, ξεσηκώσου, δημοκρατικά ,τίμια και δυναμικά, τώρα, όχι αύριο, αύριο θα είναι αργά.
Μόνο Εσύ μπορείς… Οργή Λαού… Οργή Θεού.
Δημοσίευση σχολίου