Αυτές τις μέρες έγινε στην Κωνσταντινούπολη η πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ «Ο Δούναβης θέλει να ρεύσει», του σκηνοθέτη Μεσούτ Ουτσακάν.Πολλοί ίσως να μη θυμούνται την ελλειπή παρουσία Μακεδονικών στοιχείων στην αντίστοιχη διοργάνωση
που έκανε η Θεσσαλονίκη, θα θυμούνται όμως τη μεγάλη συναυλία γνωστού συγκροτήματος…
Οι Τούρκοι διοργανωτές αντιθέτως έχουν άλλους στόχους. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, ο τίτλος του ντοκιμαντέρ προέρχεται από ένα γνωστό τουρκικό τραγούδι με τίτλο «Ο Δούναβης δε θέλει να ρεύσει». Ωστόσο επέλεξε το αντίθετο ως τίτλος, παρουσιάζοντας την πορεία των Οθωμανών στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, οι οποίοι, σύμφωνα πάντα με συνέντευξη του Μεσούτ Ουτσακάν, ήταν το κυρίαρχο κράτος στην περιοχή του Δούναβη για 500 χρόνια, ανακαίνισαν τις πόλεις, έφεραν τον πολιτισμό χτίζοντας κανάλια, χώρους λατρείας, μαντράσας (θρησκευτικά σχολεία) και στοές. Τέλος, συμπλήρωσε ότι το γεγονός πως καμία εξέγερση δε σημειώθηκε κατά τη διάρκεια των 500 ετών, αποδεικνύει το γεγονός (σ.σ. ότι έφεραν τον πολιτισμό).
Γενική ιδέα του ντοκιμαντέρ είναι να προβάλλει ιστορικά στοιχεία και να δείξει τι άφησαν πίσω τους οι Οθωμανοί και τι υπάρχει σήμερα. Τα στοιχεία θα παρουσιαστούν και με δραματικό χαρακτήρα, καθώς ο Δούναβης συμβολίζεται από ένα μικρό κορίτσι, που εκφράζει τη λαχτάρα της για την Κωνσταντινούπολη, που με τη σειρά της συμβολίζεται από ένα αγόρι.
Τα ιστορικά στοιχεία που θα παρουσιάσει ο Τούρκος σκηνοθέτης, σύμφωνα με τις δηλώσεις του, είναι ότι η περιοχή καταλήφθηκε πρώτα από τους Ρωμαίους και έπειτα, τον 13ο αιώνα, από τον Σελτζούκο Σαρί Σαλτίκ και το 99% των μνημείων που άφησαν οι Οθωμανοί δεν υπάρχει πλέον. Για την άντληση των στοιχείων του ο Ουτσακάν συνομίλησε με ντόπιους και Τούρκους μειονοτικούς που ζουν σ’ αυτές τις χώρες.
Οι προκλητικές δηλώσεις του σκηνοθέτη ολοκληρώθηκαν με την αναφορά του «βλέπουμε ότι υπάρχουν τέσσερα ή πέντε ιστορικά μνημεία, τα οποία βρίσκονται σε οικτρή κατάσταση. Θα καούν με την πρώτη ευκαιρία. Ένας από τους λόγους αυτής της παραγωγής είναι να τραβήξουμε την προσοχή σε αυτό το γεγονός».
Η ψυχολογική επιχείρηση – γκαλά παρουσίασης του φιλμ σε διάφορες πόλεις, θα ολοκληρωθεί με τη δωρεά σε κάθε προσκεκλημένο ενός φωτογραφικού λευκώματος από τις περιοχές όπου γυρίστηκε το ντοκιμαντέρ.
Με κάτι τέτοια αποδεικνύεται ότι όντως το Οθωμανικό στοιχείο δεν έχει πεθάνει με εμάς να προσπαθούμε ότι καλύτερο γι’ αυτό στηρίζοντας πολιτικές προσωπικότητες – «γιουσουφάκια», των οποίων όνειρο ζωής έχει καταστεί να ανασυστήσουν την Υψηλή Πύλη και να διαβιούν σε κάποιο δικό τους… βιλαέτι διαφεντεύοντας εμάς τους υπόλοιπους… οπισθοδρομικούς εθνικιστές!!!
Για αντίστοιχο ελληνικό πολιτιστικό προϊόν είναι μάλλον δύσκολο να μιλήσουμε, αν αναλογιστούμε ότι σκοτώνουμε όλο και περισσότερο αυτό που έχουμε παράξει μέχρι σήμερα, ξεκινώντας με τη γλώσσα μας. Οι μεν Έλληνες να εξαναγκαζόμαστε να ξεχνάμε τη γλώσσα μας και οι μεν Έλληνες μουσουλμάνοι να υποχρεούνται από την κυβέρνηση να μαθαίνουν τουρκικά.
Τα δε μνημεία μας στα Κατεχόμενα να καταστρέφονται συστηματικά από τη μέρα της εισβολής, τα δε μνημεία μας στην Τουρκία είτε να αναφέρονται ως ρωμαϊκά ή να καταστρέφονται συστηματικά. Για να μην αναφερθούμε στην τελευταία πρεμούρα με τα τζαμιά στην ελληνική επικράτεια. Μετά την απαγόρευση τέλεσης Θείας Λειτουργίας στα κατεχόμενα θα έπρεπε να είχαν ακυρώσει σε μια νύχτα όλα τα σχέδια αλλά δεν κουνήθηκε κανείς τους, κυβέρνηση και αντιπολίτευση περιορίστηκαν σε «καταγγελίες» και «καταδίκες», κάνοντας… την ουρά του γαϊδάρου να στάζει συνεχώς…
Μήπως κ. ΓΑΠ να έλεγες σον εθνικό μας κουμπάρο, τον Ταγίπ, ότι πρώτα πρέπει να διασφαλίσει τα αυτονόητα και μετά να θέλει να το παίξει προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων. Και παρεμπιπτόντως, ο Νταβούτογλου να βάλει στην ατζέντα του στο επόμενο ταξίδι στη Σαουδική Αραβία και να τους πει ότι δε γίνεται εκεί οι χριστιανοί να διώκονται και εκκλησίες να μην υπάρχουν ούτε για δείγμα, και εδώ να έχουν απαιτήσεις για τζαμιά μεγαλοπρεπή για να μην τους παραβιάζουμε τάχα τα ανθρώπινα και θρησκευτικά τους δικαιώματα.
Να συγκρίνουμε την γκεμπελική προπαγάνδα όπως αυτή του Τούρκου σκηνοθέτη που έλαβε της στήριξης του τουρκικού κράτους με την αντίστοιχη που «καταβάλλει» το ελληνικό κράτος για τους Έλληνες στη Β. Ήπειρο, τα Σκόπια και την Τουρκία; Να συγκρίνουμε την προσπάθεια αναβίωσης του Νταβούτογλου για τον Οθωμανισμού στα Βαλκάνια με τις προσπάθειες του Γιώργου Παπανδρέου (στήριξη του Σχεδίου Ανάν) και του Δημήτριου Δρούτσα για το Μακεδονικό και το Κυπριακό;
Δυστυχώς κυβερνόμαστε από απολίτιστους ελληνόφωνους. Δε μπορούμε να ζητήσουμε να διαθέτουν τον ελληνισμό της Ζακλίν ντε Ρομιγύ, αλλά θα μπορούσαν να φωνάξουν για τα αυτονόητα – την αλήθεια για την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό – με το ίδιο τυφλό πάθος που αγωνίζονται για το κόμμα.
Άντε, διότι σαν πολλοί ηλίθιοι – πολιτικοί και όχι μόνο – να μαζεύτηκαν στη χώρα στη συγκεκριμένη συγκυρία της παρακμής. Αυτό ακριβώς τους κάνει να μην αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος «βράζει», και πως οι οικονομικές περικοπές είναι μόνο αφορμή…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου