Η σημερινή Τουρκία δεν είναι αυτή που ξέραμε. Η χώρα έχει περάσει από μεγάλες εσωτερικές μεταβολές, που αντανακλώνται στην εξωτερική της πολιτική. Από εκεί που αποτελούσε πιστό σύμμαχο του ΝΑΤΟ και φίλη του Ισραήλ, η Τουρκία μεταμορφώθηκε σε κράτος με ανεξάρτητη πολιτική γραμμή, σε βαθμό που αδιαφορεί παντελώς για τα συμφέροντα της Δύσης, και φλερτάρει με ριζοσπαστικές δυνάμεις, επιδεικνύοντας μια εχθρότητα απέναντι στο Ισραήλ.
Ο λόγος της μεταβολής αυτής, είναι ο χαρακτήρας του κυβερνώντος κόμματος. Πρόκειται για ένα κόμμα με «ήπιες» ισλαμικές απόψεις, που ξεφεύγουν κατά πολύ από τις αντίστοιχες Κεμαλικές, και που καλλιεργούν μια αίσθηση ισλαμικής αλληλεγγύης σε παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ahmet Davutoglu έχει αναπτύξει ένα δόγμα που έχει ως οικονομικό και πολιτικό κίνητρο, να καταστεί η χώρα του κυρίαρχη δύναμη στην σφαίρα επιρροής της, κάτι σαν ένα νέο-οθωμανικό δόγμα.
Αυτός ο νέος προσανατολισμός έχει οδηγήσει την Άγκυρα πιο κοντά στη Συρία και στο Ιράν, καταψηφίζοντας τις κυρώσεις εναντίον του Ιράν στον ΟΗΕ, αρνούμενη να δεχτεί τη γενοκτονία στο Darfur από πλευράς του προέδρου του Σουδάν, και προβάλλοντας αντιρρήσεις στη τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού της Δανίας Anders Fogh Rasmussen ως Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, επειδή αυτός τήρησε ήπια στάση σε σχέση με τις γελοιογραφίες του Μωάμεθ, που δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες της χώρας του.
Σήμερα, η συνεργασία ασφάλειας που είχε το Ισραήλ με τη Τουρκία, δεν υφίσταται. Η Τουρκία βάζει πλέον όρους για τη συμμετοχή της σε ΝΑΤΟϊκά προγράμματα πυραυλικής άμυνας, όρους όπως το να μην ενημερωθεί το Ισραήλ και να μη του δοθούν απαραίτητες πληροφορίες. Σύμφωνα με την Τουρκία, η πολιτική του Ισραήλ απειλεί τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής, αλλά και τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα.
Ο Erdogan πολύ συχνά επιτίθεται κατά του Ισραήλ, και όλα δείχνουν πως θα αποδεχτεί το πρόσφατο αίτημα του προέδρου της παλαιστινιακής αρχής Mahmoud Abbas, να προωθήσει, μαζί με άλλα ευρωπαϊκά κράτη, την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.
Η προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας από πλευράς Τουρκίας, απευθύνεται μάλλον στον λαό του Ισραήλ και όχι στη κυβέρνησή του. Οφείλεται στο τίμημα που πληρώνει στις σχέσεις της με την Αμερική, και που είναι αποτέλεσμα της απότομης στροφής της στις σχέσεις με το Ισραήλ.
Η Τουρκία είναι μια μεγάλη και σημαντική χώρα, και θα ήταν λάθος για το Ισραήλ να διακόψει τις σχέσεις του μαζί της. Αν όμως το Ισραήλ τείνει χείρα φιλίας, θα πρέπει να κάνει κατανοητό στη Τουρκία ότι δεν μπορεί να τα έχει όλα, δηλαδή και το σκύλο χορτάτο και τη πίτα ολόκληρη.
S.A.-Haaretz
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου